Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου

wings · 172 · 105537

wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου



[Πηγή για τη φωτογραφία: η σελίδα της ποιήτριας στο Facebook]

Γεννήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας το 1965. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ. Ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται ως εκθεσιολόγος. Έχει δημοσιεύσει μελέτες και δοκίμια και έχει δώσει πολλές διαλέξεις για τη νεότερη ποίηση. Συνεργάζεται με αρκετά λογοτεχνικά περιοδικά.

Ποιητικές συλλογές:
«Λυπημένες μαργαρίτες», εκδ. Εγνατία, 1986
«Το τρίπτυχο του φέγγους», 1993
«Εν τη ρύμη του νόστου», εκδ. Αρμός, 1999
«Ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα», εκδ. Καστανιώτη, 2004
«Όροφος μείον ένα», εκδ. Καστανιώτη, 2008
«Το επιδόρπιο», εκδ. Κέδρος, 2012
«Αφόρετα θαύματα», εκδ. Κέδρος, 2017
«Ο θυρωρός των ημερών», εκδ. Κέδρος, 2022

Δοκίμια:
«Συρραπτική του προσώπου: Επίσκεψη στην Ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη», εκδ. Νέος Αστρολάβος/Ευθύνη, Αθήνα, 2012
«Πέραν της γραφής» (δοκίμια για 23 Έλληνες ποιητές), εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 2015

Ανθολογημένα ποιήματα:


Συνεντεύξεις της Ευτυχίας-Αλεξάνδρας Λουκίδου:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]
« Last Edit: 03 Aug, 2023, 18:41:34 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Χριστούγεννα των είκοσι λεπτών

Νύχτα Χριστουγέννων παραθαλάσσια
Με το κορίτσι της γειτονιάς
Στο παρκάκι δίπλα απ' την εκκλησία
Κατάστικτος λαθραίων αγγιγμάτων
Και ευχών
Να πίνεις στην υγειά
Νοσηλευόμενων ελπίδων
Υπέρ ευκρασίας να εύχεσαι
Ανήλικων ποιημάτων
Απελευθέρωσης Νυμφίων αιχμαλώτων
Και αποστηθίζοντας τον Ενεστώτα
Του ρήματος θα ζήσω
Ν’ απομακρύνεσαι
Κουνώντας μου το χέρι
Ταχυδρομώντας μου φιλιά

Μέχρι που πια άλλο δε μ’ έβλεπες
Μέχρι που πια ο κόσμος τέλειωνε

Ο δρόμος πάντα τελειώνει

Από τη συλλογή Εν τη ρύμη του νόστου (1999)
« Last Edit: 02 Jul, 2017, 20:56:31 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)



wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Ωσεί παρών

Με ξόρκια που διαλύουν την αιθάλη και ξαστερώνουν την
όραση πέρασαν τα χρόνια.

Το ένα μου χέρι ύψωνα σε πολιτείες γυάλινες με ανθρώπους
που απ’ το «χωρίς» προτίμησαν το «με»
αναρριχώμενο ιστίο επάνω από την θύελλα
την έλευση προφήτευε μιας νέας φράσης άφθαρτης
–πώς λέμε Εύκλειτος Πόνος–
Στ’ άλλο μου χέρι κράταγα μια εξαρθρωμένη κούκλα
άνεργα τα μάτια της διαιώνιζαν
σε χρόνους παρατατικούς τεμαχισμένων
εικόνων ρακή

Κι εσύ πάντα εκεί να με παιδεύεις
Σαν πετραδάκι στο παπούτσι να με ακολουθείς
Σταματά πια να με ρωτάς
Τι με ρωτάς, κουράστηκα
Πού θες να ξέρω με τι ριμάρει το «θυμάμαι»;

Από τη συλλογή Εν τη ρύμη του νόστου (1999)
« Last Edit: 25 Aug, 2017, 11:49:53 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Να περιφέρεσαι

Να περιφέρεσαι από ανοχή σε άφεση, από σπατάλη σ’ ερημιά και
Να χαϊδεύεις τον ίσκιο των χεριών σου
Να νηστεύεις τα μάτια του και να φυτρώνουν στους τοίχους
Αναρριχητικά φιλιά
Να δωροδοκείς τα βιβλία ν’ αποσιωπήσουν –έστω και για μια νύχτα–
τη σιωπηλή διαδήλωση των σκοτωμένων ηρώων που δεν ευτύχησαν
Να ζουν στην τελευταία σελίδα
Να κρύβεις κάτω απ’ τα ρούχα σου τη λύπη και σαν λαθρέμπορος
Να μεταφέρεις κάτι ενθύμια παιδικά, μια ξύλινη γέφυρα
Κι ένα δωμάτιο γιορτής για την ενηλικίωση των λέξεων

Ποιος άραγε θα βρεθεί να μας παρηγορήσει;
Φεύγουμε...
Κι έξω μυρίζει γιασεμιά, στον αυλόγυρο της εκκλησίας ο σχολικός
Θίασος ανεβάζει μ’ επιτυχία την αποκαθήλωση.
Τι ανοιγοκλείνεις τη διαβασμένη εφημερίδα;
Η μέρα σφράγισε τα μυστικά της, η ξαφνική νεροποντή ξέπλυνε
Τον παλιό σταθμό, έσβησαν κι οι φωτεινές επιγραφές.
Κανείς δεν έμεινε, για να μας χαιρετίσει.

Δημοσιευμένο στο περιοδικό νέα πορεία, τεύχος 551-553 (Ιανουάριος-Μάρτιος 2000)

Πηγή: http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/neapor/551-553/5.html
« Last Edit: 02 Jul, 2017, 20:58:56 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)



wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Αν έφευγες

Ανάπηρη θα ήταν η ψυχή μου
Αν άνεμοι τρικύμιζαν τα μάτια σου
Και χερουβείμ αρμένιζαν θρυμματισμένα
Σαν ψίθυροι θα χάνονταν στη χλόη
Τα τραγούδια
Αν μουσικές δεν άνθιζαν με το χαμόγελό σου
 
Πώς να σ’ το πω;
 
Αν έφευγες
Μια εκκλησιά χωρίς Εσταυρωμένο
Θα ήταν η αγκαλιά μου

Από τη συλλογή Εν τη ρύμη του νόστου (1999)
« Last Edit: 02 Jul, 2017, 20:59:22 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou

Σταμάτης Κραουνάκης & Κώστας Τριπολίτης, Σε γύρεψα
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Σκουριασμένα χείλια (1981))


Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Επινοήσεις

Και ποιος θα άντεχε –μου λες;–
σ’ αυτή την κρύα κάμαρα, σ’ αυτά τα κρύα σεντόνια
να ξεπαγιάζει άυπνος και να κεντά
όπως εμείς, αγρούς στα μαξιλάρια
–από αυτούς που τρέχουν τα παιδιά
κι απ’ το κυνηγητό τους λαχανιάζουν–
μήπως και αποκάμουμε, μήπως μας πάρει ο ύπνος
και λυτρωμένοι το πρωί ξυπνήσουμε
μ’ ένα στεφάνι αγιάζι στα μαλλιά.

Από τη συλλογή Ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα (2004)
« Last Edit: 23 Oct, 2022, 22:01:50 by spiros »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Λέω να φύγουμε μαζί

Γιατί η λιμνάζουσα ζωή
Συνομιλεί τις Κυριακές
Με αγάπες πεθαμένες
 
Κι ύστερα απ’ το παράθυρο
Μέσα στο αγιάζι της νύχτας
Σχισμένα ποιήματα σκορπά
Που μοναχά τα αγάλματα
Κρυφά περισυλλέγουν
Για να σκεπάζουνε μ’ αυτά
Της λαξευτής τους μοναξιάς
Το ανελέητο ψύχος
 
Γι' αυτό σου λέω
Θά ’ρθεις να φύγουμε μαζί;

Από τη συλλογή Εν τη ρύμη του νόστου (1999)
« Last Edit: 02 Jul, 2017, 21:01:00 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Η αληθινή μας ηλικία

Με ήχο εκκωφαντικό, αντίθετα προς τη φορά
των τρένων, θα πετάξουμε.
Μπροστά περνώντας από τις προσόψεις των κτηρίων
τις ραγισματιές θα επιδέσουμε που αιμορραγούν
νήματα της ομίχλης
φεγγίζουν σάρκα αφίλητη και μούχλα ανάμεσα
στα δάχτυλα
– τόπο αγαπημένο να νυκτερεύει την αϋπνία της
η μνήμη.
 
Στάζει και νότισε η ζωή άχρηστες ώρες μιας ψυχής
αποκλεισμένης από τον εαυτό της.
 
Ίσως πια τίποτα δεν είναι αληθινό
παρά μονάχα οι κάθετες λουρίδες ενός γαλάζιου
ορίζοντα
πίσω απ’ τα κάγκελα αυτής της κρύας φυλακής.
Και πού να θυμηθείς κάποιον να μας μιλήσει βάσιμα
για την καταγωγή των κίτρων
ή σε ποιον χρωστάμε τη συμπαγή απελπισία
όταν ο έρωτας εκτίει την ποινή του
και ποια είναι άραγε η πραγματική μας ηλικία
αφού στις τσέπες κρύβουμε τα χέρια μας
μ’ όλους αυτούς τους γυάλινους βόλους
που ακόμα ευωδιάζουν αλάνα κι αγριόχορτο.

Από τη συλλογή Ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα (2004)
« Last Edit: 02 Jul, 2017, 21:01:54 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Κατ’ όναρ ναυτιλλόμενοι
                                                             
«Ναι, έρχομαι ταχέως. Αμήν.
Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού.»

Αποκάλυψη (κβ' 20)

Σπλαχνίσου, Κύριε, και φύλαξε όσους δεν ονειρεύονται.
Γεννήθηκαν μ’ ένα λυγμό κι άλλοι μ’ αράχνες
από μέσα.
Στη χλομάδα της έντρομης νεκρής
της ανθούσης αιθρίας τη γύρη ψιχάλισε.
Κι εσύ ζωγραφισμένο αμπαζούρ
–νυσταγμένη υπενθύμιση μιας μάταιης αναμονής–
τα βράδια φώτιζε των στερημένων.
 
Κολλάνε επάνω στη ζωή όπως οι πεταλίδες
και –πού το ξέρεις–
μπορεί και να μας πάρει ο ύπνος, λένε
και πόσο να παραμονεύεις το Θεό
του απολεσθέντος ήχου του εφημέριοι
πόσο την ουτοπία να χαρτογραφείς
τους όρθρους με χόρτο καμένο να ντύνεις;
 
Όχι πως ξέφυγα κι εγώ∙
πάντα σε υπόγειες αυλές
λιθόστρωτες αγάπες κυνηγούσα.
Πλην όμως
μ’ ένα κλαδί ροδακινιάς
ξόρκιζα την άπνοια του πάθους σε σεντόνια λινά.
Θέλω να πω πως υπέμεινα
σε διαδρόμους σκοτεινούς προχώρησα
και πίσω από πόρτες σφαλιστές έγινα η απόκριση.
 
Κι απόψε τι νομίζεις, όρθια για ώρες στην ουρά
θα περιμένω –συστημένο κι επείγον– να ταχυδρομήσω
το «έρχου»

Από τη συλλογή Ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα (2004)
« Last Edit: 02 Jul, 2017, 21:04:48 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Συμβαίνει

Σπανίως
Κάποτε όμως συμβαίνει
Σ’ ακατοίκητες νύχτες
Να διανυκτερεύουνε ήλιοι
Επικηρυγμένοι δραπέτες
Των δειλινών περιπάτων μας
Κρατώντας ψηλά
Πάνω από σεντόνια ξέστρωτα
Αναρριχώμενα φιλιά
Όμοια με της Πασχαλιάς
Τα πολύχρωμα χαρτοφάναρα
Καταγράφοντας άφωνοι
Αφηγήσεις χεριών

Και αργά προς το χάραμα
Να παρακολουθούν εκστατικοί
Τον επαναπατρισμό μου
Στην κυριακάτικη αγκαλιά σου

Από τη συλλογή Εν τη ρύμη του νόστου (1999)
« Last Edit: 02 Jul, 2017, 21:05:11 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou


Francis Lai, Theme from "Love story" (ταινία του Arthur Hiller, 1970)

Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Ιστορία αγάπης με άσχημο τέλος

Κι ενώ η παρέλαση των βροχερών ημερών σου
με στοίχιση πειθαρχική τελούνταν στην παραλία, άξαφνα
ομπρέλες από ευγενή μέταλλα φτιαγμένες άρχισαν
να αιωρούνται, κλιμακωτά γεωμετρώντας το τοπίο,
τον παρ’ ολίγον θάνατο ν’ ακινητούν.
Ήτανε πια καιρός. Χρόνια τώρα η μονοσήμαντη ζωή
υπέφερε από ναυτία.
Ύστερα κατέφθασαν οι Αλκυονίδες τύψεις μιας πρώιμα
φευγάτης Άνοιξης που μες στο καταχείμωνο μεταμελούνταν,
εύκρατα παραμιλητά σε αυτοσχέδιους κήπους, λαθρεμπόριο φιλιών
στις στροφές των δρόμων και από κοινού η απόφαση
να παίξουμε τους δήμιους.

Φυλακίζαμε λοιπόν μες σε φωτογραφίες το κιόσκι που ’βλεπε
στο λούνα-παρκ, συνθήματα σε τοίχους ή στάσεις
λεωφορείων, ανορθόγραφες υποσχέσεις στα παγκάκια,
ματαιόδοξες αντανακλάσεις πρωινής λύπης πάνω σε
βρόχινα νερά, την ανοιγμένη μου παλάμη που σου θύμωνε
και πάντοτε το γέλιο μου –σου άρεσε το γέλιο μου–
ιδίως όταν το ξεναγούσες στη γενέθλια χώρα του.

Μόνο που η φωνή σου –σπασμένη και βραχνή όπως η
μνήμη των απωλειών– δραπέτευε μονίμως. Συνήθως
κάποιοι στίχοι, φίλοι καλοί απ’ τα παλιά, της πρόσφεραν
κατάλυμα, μόνο για μια νύχτα. Άλλοτε «της Σαλονίκης
μοναχά της πρέπει το καράβι...»
ή «... πήγε ο νους σας
στην Άνοιξη που είναι σκληρή για τα μικρά παιδιά;»
και
πάλι κυνηγημένη έφευγε, για να κρυφτεί σε αιθρίας
ημιτόνια, στην απαρχή του έγχρωμου να απορήσει:
«πού με πηγαίνεις;».

Ένα απόγευμα μου ανήγγειλες την είδηση.
Κάποιοι απήγαγαν το πάρκο μας. Φανατικοί διώκτες
των θρησκευόμενων του Έρωτα, ιερόσυλοι αιρετικοί
εισέβαλαν στην προστάτιδα φυλλοβόλα περιοχή,
ασέλγησαν στις ώρες μας, λήστεψαν τις πατημασιές,
έσβησαν τα φανάρια.
Σκοτείνιασε! Δε σ’ έβλεπα.
Δεν έχει μέρος πια για μας, μονολογούσες.
Μας άφησαν τη θάλασσα, σου έλεγα.
Δεν έχει μέρος πια.
Σου έδειξα τη θάλασσα. Δε μ’ έβλεπες.
Έχουν αφήσει και εμάς, σου φώναξα.
Είχες περάσει απέναντι. Δε μ’ άκουγες.

Από τη συλλογή Εν τη ρύμη του νόστου (1999)
« Last Edit: 27 Oct, 2022, 22:08:20 by spiros »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Κάποτε όλα σ’ αποχαιρετούν

Κάποτε όλα σ’ αποχαιρετούν.
Μια γκρίζα σερπαντίνα ο καπνός των αποτεφρωμένων ημερών
διασχίζει των δέντρων την υπομονή.
Μ’ όλα τα φώτα του σβησμένα σε ενυδρεία αφτέρουγων πουλιών φεγγοβολεί
–βλέπεις οι πεθαμένοι κρυώνουνε ασκέπαστοι–
Βιρτουόζος των αλλοιώσεων τα περιγράμματα της μνήμης προσπερνά,
Μια κι είναι ακόμη άγνωστη η ρυμοτομία της ψυχής.

Στις άδειες παραλίες φωνές και γέλια ακούγονται
Μια λέμβος ακυβέρνητη σπασμένα ρόδια μεταφέρει
Κι η Σόνια: «Θ’ αναπαυθούμε, θ’ αναπαυθούμε» έλεγε, κι ύστερα
Προέχει να μαζέψουμε τα τζάμια από το πάτωμα, τις τεθλασμένες να
Σβήσουμε και τις ευθείες στην παλάμη χαρακιές.
Τι τις θέλαμε τις χειραψίες με τον έρωτα;
Κι έπειτα τόσα ρόδια σε τι επιτέλους μας χρησίμευσαν;

Δημοσιευμένο στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 54 (Απρίλιος-Ιούνιος 2001)

Πηγή: http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Enteykt/54/8.html
« Last Edit: 02 Jul, 2017, 21:09:06 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Παλαιοπώλης νους

Οφείλαμε έναν επίλογο στα μάταια συνθήματά μας
μία αλήθεια ασήμαντη σαν πάθος σιωπηλό
που άξαφνα ομολογήθηκε.

Κάποτε αυτοί που αγαπήσαμε θα μας επέστρεφαν στον εαυτό μας
θα ανακαλύπταμε ξανά το αίμα μας ξεχασμένο σε ασθενοφόρα ενθύμια
να ξενυχτά σαν πυρετός σε μέτωπο παιδιού.

Έναν επίλογο αγορασμένο απ’ τον παλαιοπώλη νου
που ανάμεσα σε καρτ ποστάλ, κλουβιά για ωδικά πτηνά
και φράσεις που αχρήστευσε η παντομίμα του θανάτου
γνωρίζει σε μπουκαλάκια γυάλινα αξίας ευτελούς
την πανάκριβη σκόνη των ημερών να φυλακίζει.

Από τη συλλογή Ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα (2004)
« Last Edit: 02 Jul, 2017, 21:09:42 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou


Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Ένας ευαίσθητος ληστής
(ερμηνεία: Γιώργος Ρωμανός / έργο: Μυθολογία (1966))


Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Στο κατηχητικό της ενορίας

«... και είπεν αυτώ ο Ιησούς αμήν λέγω σοι,
σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω».

Κατά Λουκά (κγ', 43)

Χρόνια πολλά αφότου ονομάσαμε τους ήρωες λιποτάκτες
διορίσαμε υπεύθυνο στο κατηχητικό της ενορίας τον ληστή
που ήξερε να διηγείται γλαφυρά τους πληκτικούς του περιπάτους στον αδειανό Παράδεισο
– πολλά τα ερημικά ουσιαστικά στο λεξικό όπως:
καταπακτή, φεγγάρι, αγκαλιά
όμως αυτός
το πιο αραιοκατοικημένο.

Γι’ αυτό κι εκείνος
αφού τους διάβαζε τους βίους των αγίων, αγρίων και αθλίων παθών
έβαζε τα μικρά παιδιά να ξύνουν τα μολύβια τους
μήπως και μάθουν να ζωγραφίζουν ζέφυρους
που δε μαραίνουν τα φθινόπωρα
κι απ’ τα φτερά μιας αλκυόνας ν’ αντιγράψουν
το πέταγμα έξω απ’ τη φθορά.

Για το διάλειμμα τους υποσχόταν κυνηγητό με τον μικρό Ιησού∙
εκείνα κάνανε ησυχία κι αυτός πάντα κρατούσε το λόγο του.

Από τη συλλογή Ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα (2004)
« Last Edit: 02 Jul, 2017, 21:11:12 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Εις μάτην

Το νυστέρι του χρόνου πάντα κρυμμένο
Στο πέτο των αποχωρισμών
Κι όλοι εκείνοι στην άκρη της μέρας
Που κλαίνε κρυφά
Τυλιγμένοι στην αγρύπνια της μνήμης
Περιφέροντας την εφημερότητά τους
Να εναποθέτουν σε μελλούμενους καιρούς
Ένα μπουκέτο Ιούληδες
Που ψαχουλεύουν στην τσέπη τους
Μ’ ένα κομμένο χέρι
Για εκείνο το χρυσό κλειδί
Που ανοίγει όλα τα χείλη
Και ρέουν φωσφορίζοντας
Τα έγχρωμα φιλιά

Από τη συλλογή Εν τη ρύμη του νόστου (1999)
« Last Edit: 02 Jul, 2017, 21:12:11 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


 

Search Tools