Πες το μ' ένα ποίημα (των ποιητών της Θεσσαλονίκης)

wings · 195 · 381794

wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευδοκία Τσαρσιώτου, Το μέλλον μας.

Να σε κι εσύ.
Να με κι εγώ
που χτίσαμε ένα μέλλον όλο κενό.
Χτίσαμε τους τοίχους στην αυλή
μα ξεχάσαμε να κλείσουμε την οροφή.
Καταστροφή.
Πέταξαν τα όνειρά μας.
Σκόνη γινήκανε στη στιγμή.
Πώς θά 'βρουμε την αντοχή
να χτίσουμε το μέλλον από την αρχή;

Από τη συλλογή Αναλαμπές στο χωρόχρονο (1991)
« Last Edit: 31 Dec, 2021, 16:40:48 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευδοκία Τσαρσιώτου, Το ρολόι του Χρόνου

Οι δείκτες του ρολογιού ασταμάτητα χτυπούν
μες στου χρόνου την καρδιά
και πίσω δεν ξαναγυρνούν.
Τρέχα χρόνε μακριά
να προλάβεις την χαρά
μήπως και το σκότος βρει, και ξαναγεννηθεί...
Μήπως είναι άπιαστο πουλί.
Μήπως της χαράς το φως ψάχνει νάβρει λυτρωμό,
μες στου χρόνου τα δεσμά;
Σταμάτα, χρόνε, την τροχιά, νάβρουν οι δείκτες την σκουριά.
Μόνο γαλήνη τώρα θα νιώσει η χαρά.
Και οι δείκτες του ρολογιού θα πάψουν να χτυπούν.
Ένα διάλειμμα είναι κι αυτό μες στου χρόνου τον ρυθμό.
Διάλειμμα; Ή μήπως όνειρο ήτανε;

Από τη συλλογή Αναλαμπές στο χωρόχρονο (1991)
« Last Edit: 21 Feb, 2009, 19:41:31 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)



wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou


Γιάννης Μαρκόπουλος & Μανώλης Ανδρικάκης, Ώρα μηδέν
(ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης, Κατερίνα Κόρου & Μαρία Φωτίου / δίσκος: Ρεπορτάζ (1986))


Ευδοκία Τσαρσιώτου, Συνεχής αγώνας

Περπάτησα πολύ. Έτρεξα...
Λαχάνιασα. Μα δεν κουράστηκα.
Έφτασα στα μισά του δρόμου...
Δίψασα. Έβρεξα τα χείλη μου με την αλμύρα του ιδρώτα μου...
Συνέχισα με καινούριες δυνάμεις.
Περπατώ με βήμα ταχύ, τρέχω κι όλο τρέχω...
Προσπερνώ τον εαυτό μου...

Από τη συλλογή Αναλαμπές στο χωρόχρονο (1991)
« Last Edit: 28 Feb, 2012, 12:26:08 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


banned

  • Sr. Member
  • ****
    • Posts: 1094
    • Gender:Male
Σήμερα δεν θα το πω μ' ένα ποίημα (ούτε με ένα μυθιστόρημα), θα το πω με ένα «ευχαριστώ» και με μια ευχή.

Με την ευκαιρία της ονομαστικής γιορτής της Βίκυς, θα ήθελα να την ευχαριστήσω για την ολόψυχη αφοσίωσή της στην υπόθεση της ποίησης. Να την ευχαριστήσω για όσα έκανε και συνεχίζει να κάνει για να ανθολογήσει και να προβάλει τους ποιητές της Θεσσαλονίκης. Αισθάνομαι ότι αυτό το «ευχαριστώ» μπορώ να της το απευθύνω και εκ μέρους όλων των άλλων ποιητών της ανθολογίας. Γιατί το αποτέλεσμα του μόχθου της είναι, όπως έχω τονίσει και αλλού, μια ανθολογία μοναδική σε πληρότητα και ποιότητα. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι το «ευχαριστώ» ουσιαστικά προέρχεται και από όλους όσους ελάχιστα αντιλαμβάνονται το πόσο μεγάλη αξία έχει το μήνυμα της ποίησης και κάθε είδους καλλιτεχνικής δημιουργίας για την υπόθεση του ανθρώπου. Η ποίηση είναι από τη φύση της μια πράξη επαναστατική, είναι ζωή, είναι αγάπη, είναι αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και ελπίδα μέσα σε ένα κόσμο της βαρβαρότητας και του φόνου.

Σου εύχομαι, Βίκυ, υγεία, χαρά και κάθε εκπλήρωση. Να είσαι πάντοτε όπως σε γνώρισα πριν από 17 μήνες περίπου, να συνεχίσεις το έργο σου με την ίδια επιτυχία και να αξιωθείς την ευτυχία που ονειρεύεσαι και δικαιούσαι.




wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Θ' απαντήσω, όμως, εγώ μ' ένα ποίημα που δεν έχω ανθολογήσει ακόμα:

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Ars Poetica

Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες
όπου η ζωή χορεύει. Θέλω να είναι
αγώνας, όχι μια μουσική που λύνεται
μα πάθος για την μέσα έκφραση μιας ασυναρτησίας
μιας αταξίας που θα γίνει παρανάλωμα
αν δεν τα παίξουμε όλα για όλα.

Όταν οι άλλοι, αδιάφοροι, με σιγουριά
ξοδεύονται άσκοπα ή ετοιμάζονται το βράδυ
να πεθάνουν, όλη τη νύχτα ψάχνω για ψηφίδες
αδιάφθορες μες στον μονόλογο τον καθημερινό
κι ας είναι οι πιο φθαρμένες. Να φεγγρίζουν
μες στο πυκνό σκοτάδι τους σαν τ' αχαμνά ζωύφια
τυχαίες, σκοτωμένες απ' το νόημα
με αίσθημα ποτισμένες.

Από τη συλλογή Ο θάνατος του Μύρωνα (1960)


Τόλη Νικηφόρου, θαρρώ πως το ποίημα αυτό καλύπτει και τους δυο μας - όσα νιώθουμε, όσα πιστεύουμε, όσα αγαπάμε, όσα μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους, αλλά όσα μας κάνουν να διαφωνούμε κάθε τρεις και λίγο. Γιατί το ποίημα είναι πάντα παρόν εκεί όπου η ζωή χορεύει - και η ζωή είναι ψηφίδες αδιάφθορες... με αίσθημα ποτισμένες

Η συλλογή ποιημάτων των δημιουργών της Θεσσαλονίκης (είτε γηγενών είτε περαστικών από την πόλη μας) που φιλοξενεί το Translatum ίσως είναι ήδη μοναδική όσον αφορά τον όγκο της και την αναλυτική παρουσίαση του έργου ορισμένων ποιητών. Η ποιότητα και η πληρότητα που ανέφερες θα επιτευχθούν συν τω χρόνω. Ένας αιώνας ποίησης σε μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη δεν καλύπτεται εύκολα. Χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά ακόμα. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υποσχεθώ σε όλους εσάς τους ποιητές «μου» (97 μέχρι στιγμής) ότι θα συνεχίσω ωσότου ολοκληρωθεί - έστω στοιχειωδώς - ή ωσότου στερέψουν όλες οι δυνατές πηγές. Το έργο είναι πράγματι μεγάλο και πάντα θα παρουσιάζει αδυναμίες και ελλείψεις, πάντα κάτι θα μου έχει διαφύγει, και δεν θα πάψω να ψάχνω ώσπου να καλυφτούν τα περισσότερα κενά. Αλλά έχει κι ένα πολύ δυνατό σημείο αυτό το αφιέρωμα. Υπάρχει κάτι που δεν του λείπει από την πρώτη μέρα που άρχισα να του δίνω ένα σχήμα και μορφή με τα πρώτα 100 ποιήματα μέχρι σήμερα που έχουμε ξεπεράσει τα 2.100: την απόλυτη και ειλικρινή αγάπη μου για την πόλη μας και τους λογοτέχνες της.

Δεν μ' απασχολεί ο τίτλος αυτής της ενότητας ούτε τα στατιστικά της. Πείτε την αφιέρωμα, ανθολογία, συλλογή ή όπως αλλιώς θέλετε. Δεν μ' απασχολεί το πόσοι θα είναι οι ποιητές και πόσα τα ποιήματα. Θα είναι όσοι και όσα χρειαστούν για να έχουμε μια κατά δυνατόν πλήρη εικόνα της σύγχρονης ποιητικής ανάσας της πόλης μας. Όπως είπες εσύ, όπως λέει ο μακαρίτης ο Αλέξης Ασλάνογλου, όπως λέτε όλοι σας πρωτίστως μέσα από το έργο σας, η ποίηση είναι ζωή, η ποίηση είναι αγάπη, η ποίηση είναι ελπίδα και στις έννοιες αυτές οι αριθμοί ίσως παίζουν ρόλο (υπο)βοηθητικό, αλλά τελικά και επί της ουσίας δεν φτουράνε ούτε μετράνε. Αυτό που πραγματικά μετράει είναι να γνωρίσουν μέσα από τα δικά σας μάτια και τη δική σας ψυχή την πόλη μας οι τόσοι και τόσοι αναγνώστες και επισκέπτες του Translatum από κάθε γωνιά της γης.

Το μεγάλο μου όνειρο και η μεγαλύτερη φιλοδοξία μου είναι να αξιωθώ να δω και να ακούσω να λένε όλο και περισσότεροι αναγνώστες μας ότι οι ποιητές της πατρίδας μου είναι πια «δικοί τους άνθρωποι». Γιατί η υπόθεση της ποίησης είναι υπόθεση όλων μας. Γιατί η ποίηση είναι η πιο αναγκαία «πολυτέλεια» της ζωής μας και όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε τόσο περισσότερη ομορφιά θα μπορέσουμε να προσθέσουμε στη ζωή μας. Αλλά ακόμα κι αν την ανακαλύψουμε αργότερα, δεν πειράζει - η ποίηση είναι ανά πάσα στιγμή σε θέση να γεμίσει με φως, χρώμα, άρωμα και μελωδία την ψυχή μας.

Τόλη, σ' ευχαριστώ και για τις πιο προσωπικές ευχές. Απ' το στόμα σου και στου θεού τ' αφτί ας φτάσει το θέμα της εκπλήρωσής τους.:-)

Και, πίστεψέ με, δεν μου χρωστάτε τίποτα, μα τίποτα, εσείς. Εγώ σας οφείλω ένα πολύ μεγάλο «ευχαριστώ» (πόσο φτωχή ηχεί ώρες-ώρες αυτή η λέξη) για όλα αυτά τα γραπτά σας που έχω την περηφάνια, την τιμή και την τύχη να παρουσιάζω καθημερινά.
« Last Edit: 21 Feb, 2009, 11:17:24 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854071
    • Gender:Male
  • point d’amour
...
Μόνο που και που
...


Αχ αυτοί οι ποιητές, πότε επιτέλους θα μάθουν ελληνικά; Μετά τους απεγνωσμένους και το επέστρεφε, τι άλλο θα ακούσουμε... (ευτυχώς που οι μεταφραστές είναι όλοι άψογοι εξ ορισμού) :P
« Last Edit: 21 Feb, 2009, 11:17:54 by wings »


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ο δαίμων της πληκτρολόγησης. Στο βιβλίο είναι σωστά γραμμένες οι λέξεις και με τους τόνους εκεί που πρέπει. :-)

Ευχαριστώ σας για την επισήμανση του λάθους. Διορθώνω το ποίημα εδώ και τώρα.

Όσο για την τελειότητα των μεταφραστών, ούτε λόγος να γίνεται. :Ρ
« Last Edit: 21 Feb, 2009, 11:18:04 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευδοκία Τσαρσιώτου, Ο κόσμος μας

Είναι ο κόσμος μας
σπίθα φωτιάς που 'γινε στάχτη.
Μόλις πρόλαβες να τη δεις
κι ένιωσες αποκαΐδι άλλης γης.
Είναι ο κόσμος μας χόρτα ξερά μ' αγκάθια μυτερά.
Πόνος δυσβάσταχτος στο κορμί. Μα ελεύθερη η πνοή.
Είναι ο κόσμος μας
σίδερο και σκουριά, σκόνη και βροχή.
Χίλιων ανέμων η βουή.

Από τη συλλογή Αναλαμπές στο χωρόχρονο (1991)
« Last Edit: 21 Feb, 2009, 19:41:46 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Η είδηση:

Η επόμενη ημέρα μετά το φονικό επεισόδιο στα Εξάρχεια
Το θύμα και ο θύτης - ποιός ήταν ο 16χρονος, και ποιός ο ειδικός φρουρός της ΕΛΑΣ.
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008  [ 15:21 ]

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες o 16χρονος που σκοτώθηκε από ειδικό φρουρό της ΕΛ.ΑΣ. χθες βράδυ στα Εξάρχεια προέρχεται  από εύπορη οικογένεια αλλά οι γονείς του είναι χωρισμένοι. Ο πατέρας  του είναι στέλεχος τράπεζας και η μητέρα του διατηρεί κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας.

Νωρίς σήμερα το πρωί, Κυριακή 7 Δεκεμβρίου, και πριν ακόμα ξεκινήσει η συνέντευξη Τύπου του υπουργού Εσωτερικών κ. Πρ. Παυλόπουλου, εκδόθηκε από το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. διαταγή για γενική επιφυλακή των αστυνομικών δυνάμεων σε όλη τη χώρα. Να σημειωθεί ότι η διαταγή για αυτή εκδίδεται κάθε χρόνο μόνο για Αθήνα και Θεσσαλονίκη και μόνο την ημέρα της επετείου του Πολυτεχνείου.

Στο αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. κυριαρχεί προβληματισμός για τη μορφή που θα πάρει στο εξής η βεντέτα μεταξύ των διαφόρων αντιεξουσιαστικών ομάδων  και των αστυνομικών.

Το πλήρωμα του περιπολικού που ενεπλάκη στο χθεσινοβραδυνό αιματηρό επεισόδιο στα Εξάρχεια αποτελούνταν από δυο ειδικούς  φρουρούς του Α.Τ. της περιοχής. Συγκεκριμένα από έναν 31χρονο άγαμο και έναν 37χρονο παντρεμένο και πατέρα τριών παιδιών ο οποίος είναι και αυτός που πυροβόλησε τον 16χρονο. Και οι δυο έχουν περάσει εκπαίδευση από τις ειδικές δυνάμεις του Στρατού.

Ο 37χρονος, το 1999 μετά την αποφοίτηση του από την Σχολή για τους Ειδικούς Φρουρούς πήγε στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων και από το 2002 εντάχθηκε στα πληρώματα των περιπολικών. Μάλιστα πέρυσι το καλοκαίρι είχε πάρει "εύφημος μνεία" γιατί μετά από καταδίωξη είχε συλλάβει ένοπλο.
 
Ο 31χρονος συγκατηγορούμενος ειδικός φρουρός για πρώτη φορά χθες ήταν συνοδός του 37χρονου. Τις προηγούμενες φορές ο 37χρονος έκανε περιπολία μαζί
με άλλον συνάδελφο του ο οποίος την περίοδο αυτό βρίσκεται σε αναρρωτική άδεια. Όπως αναφέρουν ειδικοί φρουροί πριν από περίπου ένα μήνα ο 31χρονος είχε πρωταγωνιστήσει σε παρόμοιο επεισόδιο με το χθεσινό και πάλι στο ίδιο σημείο στα Εξάρχεια.  Τότε δέχθηκε με τον συνάδελφο του επίθεση από άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου που προκάλεσαν φθορές στο περιπολικό και τότε η αντίδραση των αντρών της ΕΛ.ΑΣ. ήταν η ρίψη χειροβομβίδας κρότου – λάμψης.

Αύριο Δευτέρα αναμένονται τα αποτελέσματα της βαλλιστικής εξέτασης του βλήματος και της νεκροτομής του 16χρονου προκειμένου να εξακριβωθούν οι ακριβείς συνθήκες θανάτου. Αναμένεται η οικογένεια να ορίσει δικό της ιατροδικαστή.

Από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ


Στη μνήμη του νεκρού μαθητή στα Εξάρχεια αναδημοσιεύω ένα ποίημα του Τάσου Κουράκη για αντίστοιχο περιστατικό που συνέβη στη Θεσσαλονίκη το 1998. Και, όπως είναι φυσικό, αυτή θα είναι η μοναδική δημοσίευση στην ενότητα των ποιητών της Θεσσαλονίκης σήμερα.

[Από την ενότητα ΙΙ. Οι κληρονόμοι]

Τάσος Κουράκης, Η μετακόμιση*

Ήταν που το κυπαρίσσι στην
άκρη του χωριού πριν το ρέμα
άνοιξε κι άφησε τη φωνή που
φώλιαζε μέσα του να πέσει σα
σιωπή - με το αθέατο περίγραμμά της-
πάνω στο δρόμο μας καθώς
σκονισμένοι περνούσαμε από μπροστά του

Οι άλλοι συνέχιζαν. Εγώ καθώς
σκόνταψα πάνω στον ήχο
αφουγκράστηκα με τα μάτια τη
σταματημένη αγωνία ενός νέου που
αναίτια πριν
δυο χρόνια μετακόμισε στη φυλλωσιά


* Στη μνήμη του μικρού Σέρβου μαθητή που σκοτώθηκε από Έλληνα αστυνομικό το 1998 στη Θεσσαλονίκη.

Από τη συλλογή Λέξεις λάμνουν αεί θάλλουν (2002)

« Last Edit: 07 Dec, 2008, 18:36:31 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


and33

  • Jr. Member
  • **
    • Posts: 153
Εξαιρετική η επιλογή των ποιημάτων της Εύας Λιάρου-Αργύρη.
 
Θάθελα να προσθέσω ένα ακόμα που μου αρέσει ιδιαίτερα από τη συλλογή της «Συμπλοκή Παραστάσεων» (1997).

Εύα Λιάρου-Αργύρη, Παλινόρθωση

Μόνο η ποίηση
μπορεί να με σηκώσει πάλι όρθια

Μία ακτίνα μουσική
στη φυλλωσιά του νου μου σκαλωμένη
μπορεί να με σηκώσει από το χώμα

Μία Σειρήνα που γεννάει και ανασηκώνεται
μες στη βαθιά σπηλιά των στοχαστών
καθώς το φως θα διαχυθεί
από σβησμένο ένα άστρο

Αυτή μόνο
Και συ
αν με κοιτάξεις

Θα περπατήσω
Τυφλέ Ποιητή
« Last Edit: 24 Jun, 2009, 19:52:21 by wings »


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Καλησπέρα, Ανδρέα.

Μπες, να χαρείς, στον κόπο να διαβάσεις το μήνυμά μου στην αρχή αυτού του νήματος. Επειδή οι δημοσιεύσεις στην ενότητα αυτή γίνονται προγραμματισμένα και με βάση τις δικές μου επιλογές, όποιος θέλει να δημοσιευτεί κάποιο ποίημα που του αρέσει πολύ μπορεί να το δημοσιεύσει εδώ.

Αν στην πορεία αποφασίσω ότι θα πρέπει να συμπεριληφθεί στην ανθολογία, θα το πάρω από εδώ.

Οι λόγοι που επέλεξα αυτόν τον τρόπο είναι γιατί υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός ποιημάτων που θα δημοσιεύσω ανά ποιητή και ανά κάθε συλλογή του, τα ποιήματα όπως είδες δημοσιεύονται με συγκεκριμένη μορφοποίηση του κειμένου ανά ποιητή για να υπάρχει οπτική ομοιομορφία και να διευκολύνεται ο αναγνώστης των σελίδων μας, η πηγή αναφέρεται πάντα με συγκεκριμένο τρόπο και πλήρως (τίτλος συλλογής και χρονολογία) και στη συνέχεια το κάθε ποίημα μπαίνει και στο ευρετήριο του κάθε ποιητή και, πρωτίστως, γιατί αυτή τη στιγμή έχουμε στην ανθολογία 101 ποιητές και η διαχείριση όλων αυτών των σελίδων δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά, ειδικά όταν γίνεται από έναν μόνο άνθρωπο.

Εδώ, λοιπόν, μπορείς να δημοσιεύεις όποιο ποίημα σου αρέσει πολύ (πάντα Θεσσαλονικιών ποιητών) όποια στιγμή θέλεις.

Σ' ευχαριστώ για μια ακόμα φορά για τα καλά σου λόγια και εκ των προτέρων για τη μελλοντική βοήθεια και την κατανόησή σου. :-)
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


and33

  • Jr. Member
  • **
    • Posts: 153
Αγαπητή Βίκυ,

Ζητώ ειλικρινά συγνώμη για την όποια αναστάτωση προκάλεσα. Ομολογώ ότι δεν είχα διαβάσει  το μήνυμα σου στην αρχή του νήματος.
Θα είναι χαρά για μένα, και είμαι στη διάθεση σου, αν μπορώ να προσφέρω τη βοήθεια μου στο μοναδικό έργο σου.

ς


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Σ' ευχαριστώ πολύ, Ανδρέα. :-)
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ευδοκία Τσαρσιώτου, Οι δυο φωνές

Δεν ήξερα πως δυο φωνές, πως δυο καρδιές,
βρίσκονται στα ενδότερά μου.
Δεν ήξερα πως μέσα στη σιωπή
στ' άσβεστα όνειρά μου,
κούρνιαζαν και μου 'λεγαν
τα πρέπει, τα δεν πρέπει.
Κι εγώ βάδιζα ανέμελα στον ήλιο, τη βροχή.
Χαιρόμουνα το καθετί.
Δεν ήξερα γιατί ήρθα στη ζωή.
Ώσπου ξαφνικά
άκουσα κάποια φωνή να μου μιλάει σταθερά,
να μου εξηγεί το καθετί.
Ταράχτηκα. Μα τη συνήθισα σιγά σιγά.
Από τότε είναι ο οδηγός μου στον πιο όμορφο εαυτό μου.
Τα μίση και τα πάθη μου αναχαίτισα.
Τις λύπες, τις χαρές μου τις χαιρέτισα...
Τα λάθη μου τα ξανασκέφτηκα.
Ιδέες μου αναθεώρησα.
Μέσα στα πέπλα της ψυχής προχώρησα...
Με άλλα μάτια τον κόσμο μου θεώρησα.
Τα πρέπει, τα δεν πρέπει πόσο σκληρά χτυπήθηκαν.
Στην αρένα του μυαλού μου τα πάθη τους συγκρούστηκαν.
Και οι δυο φωνές, οι δυο καρδιές υπάρχουνε ακόμη.
Κι εγώ μαζί τους προχωρώ
να φτιάξω έναν καλύτερο εαυτό.
Με δυο φωνές, με δυο καρδιές, τον κόσμο μου θωρώ!...

Από τη συλλογή Αναλαμπές στο χωρόχρονο (1991)
« Last Edit: 21 Feb, 2009, 19:42:06 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


blemobill

  • Semi-Newbie
  • *
    • Posts: 2
Βασίλης Μπλε, Ο κήπος τής σιωπής

α.
Βυθισμένος βαθιά.
Κάτω από το μεγαλύτερο δέντρο,
στο βουνό που κουβαλάω στη πλάτη μου.
Βρίσκεται ο κήπος της σιωπής.
Ανεβαίνω προς αυτόν.
Πετάω από ψηλά,
ήχους,
λέξεις,
κανόνες,
όνειρα,
φθόγγους.
Έσπασαν.
Έφτασα.

β.
Έγινε άντρας, τυχαία, επειδή
αγάπησε έναν άντρα.
Η αγάπη του όμως άργησε,
ήταν ήδη νεκρός στα χέρια του.
Ο ήχος του όπλου,
ο ήχος απ' τα δάκρυα του.
Μίσησε όλους τους ήχους.
Τον κρατούσε αγκαλιά
για μέρες -για μήνες-.
Σάπισε πάνω του,
τον έκανε λίπασμα
και φύτεψε τραγούδια.
Άρχισε να χτίζει
τον κήπο της σιωπής.
Η πύλη του,φτιαγμένη
από βιολιά, δωρικού ρυθμού.
Ένα σπίτι από ξερά φύλλα,
κολλημένα με φως.
Έχτισε για όλους μας
και μας κάλεσε ελεύθερους,
σχεδόν γυμνούς.

γ.
Δε σταματούσε να ξεβάφει,
όσο στεκόταν στη βροχή.
Κάποιος κάρφωσε από πάνω του
ένα μαύρο σύννεφο.

Δεν σταματούσαν να κινούνται
3000 άνθρωποι και οι εαυτοί τους.
Χόρευαν στην είσοδο του κήπου
για να ξεπλυθούν από τους ήχους.

Δε σταματούσε να μπαίνει
η βροχή στα μάτια σου.

Δε σταματούσε να μπαίνει
η βροχή στα μάτια σου.

δ.
Από τα χέρια του
κυλάει ο βυθός του ουρανού.
Καταρράκτης.
Προσπαθώ δίπλα του,
να ισορροπήσω πάνω σε μια παπαρούνα.
Κόντρα στον άνεμο.
Γιατί βρίσκομαι εδώ;
Στον άνεμο που θρυμματίζει
κρυστάλλινα λουλούδια.
Μαζεύουν τα κομμάτια, μυρμήγκια.
Χτίζουν κάστρα για να οχυρωθούν.
Ενάντια στα βατράχια της τρίτης λίμνης.
- Γιατί βρίσκομαι εδώ;-
Στον πόλεμο,που γίνετε
για τον λαιμό του.

ε.
Ένα κορίτσι και ένα κοτσύφι,
παίζουν ένα παιχνίδι τα απογεύματα.
Το κορίτσι τρέχει και αφήνει
μπαλόνια να πετάξουν ψηλά.
Το κοτσύφι πρέπει να τα σκάσει
με το ράμφος, πριν περάσουν
τα δώδεκα μέτρα από το έδαφος.

Δευτερόλεπτα πριν τελειώσει
κάθε απόγευμα, τρώγεται λαίμαργα.
Από μια γυναίκα με άσπρα μαλλιά.

στ.
Μια νότα ξέφυγε
από ένα τραγούδι της.
Συνηθισμένη στις δονήσεις
στάθηκε στο λόφο των παντελονιών.
Ξεπλύθηκε στο άγιο σπέρμα,
από ακατέργαστη καύλα.
Μεταμορφώθηκε σε χλόη.
Τσαλαπατήθηκε ύστερα,
από τα χωματένια άλογα.
Λίγα δευτερόλεπτα
απόλυτης ευχαρίστησης.
Αρκούν.
Θα ξαναβρεί το δρόμο της
κάθετα προς τον ήλιο.

ζ.
Το αγόρι με τα βιολετί μάτια
ανεβαίνει στο φεγγάρι συχνά.
Τον ακολουθεί, δειλά, μια τρομπέτα.
Κοιτάζουν τον κήπο από ψηλά.
Όταν αγγίζουν τα χείλη τους,
δακρύζουν και μουσκεύουν το φεγγάρι.
Νευριασμένο αυτό, φεύγει.
Κανείς δεν είναι σίγουρος,
για την επιστροφή του.

- Κανείς δεν είναι σίγουρος, για την επιστροφή του -

Νοέμβριος 2008
http://blexeis.blogspot.com/2009/01/blog-post_12.html
« Last Edit: 10 Feb, 2009, 18:13:01 by wings »


 

Search Tools