Μανόλης Αναγνωστάκης

wings · 120 · 243077

wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Μανόλης Αναγνωστάκης (1925-2005)



[Πηγή για τη φωτογραφία: tvxs.gr]

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1925. Σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και μετεκπαιδεύτηκε στην Ακτινολογία στη Βιέννη. Εργάστηκε ως γιατρός στη Θεσσαλονίκη και από τα τέλη του 1978 έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα.

Πολιτικά στρατευμένος από νεαρή ηλικία στο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, υπήρξε αρχισυντάκτης του φοιτητικού περιοδικού «Ξεκίνημα» (1944), πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου καταδικάστηκε από το στρατοδικείο σε θάνατο για την παράνομη πολιτική του δράση (1949).

Το 1945 πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο χώρο των γραμμάτων με την ποιητική συλλογή «Εποχές». Μετά το 1962, ο Αναγνωστάκης σιώπησε ποιητικά ως το 1970, οπότε δημοσίευσε ποιήματά του με τον γενικό τίτλο «Ο στόχος». Αυτή ήταν και η τελευταία συλλογή που δημοσίευσε.

Από το 1959 ως το 1961 υπήρξε διευθυντής του περιοδικού «Κριτική», μέσα από τις στήλες του οποίου πρόβαλε τα σύγχρονά του ευρωπαϊκά λογοτεχνικά ρεύματα. Συνεργάστηκε με την εφημερίδα «Αυγή» και τα περιοδικά «Ελεύθερα Γράμματα», «Φιλολογικά Χρονικά», «Νέα Ελληνικά», «Διάλογος», «Επιθεώρηση Τέχνης», «Εποχές», «Ο Αιώνας μας», «Θούριος», όπου έγραψε δοκίμια, μελέτες και κριτικές βιβλίων.

Έργα του Μανόλη Αναγνωστάκη μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη και άλλους έλληνες συνθέτες και μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες.

Πέθανε στην Αθήνα στις 23 Ιουνίου του 2005.

Ποιητικές συλλογές:
«Εποχές» (με δύο σχέδια του Τάκη Αλεξανδρίδη), Θεσσαλονίκη, 1945
«Εποχές 2», 1948
«Εποχές 3», 1951
«Η συνέχεια», 1954
«Η συνέχεια 2», 1956
«Τα ποιήματα (1941-1956)» (συγκεντρωτική έκδοση), Αθήνα, 1956
«Η συνέχεια 3», 1962
«Ο στόχος», 1970
«Ποιήματα 1941-1971», Θεσσαλονίκη, 1971

Πεζά:
«Το περιθώριο '68-'69», εκδ. Πλειάς, Αθήνα, 1979
«Υ.Γ.», Αθήνα, 1983 (έκδοση εμπορίου, κανονική έκδοση 1992)

Δοκίμια - μελέτες:
«Υπέρ και κατά», τ. Α'-Β', 1965
«Αντιδογματικά», εκδ. Πλειάς, Αθήνα, 1978
«Τα συμπληρωματικά - Σημειώσεις κριτικής», εκδ. Στιγμή, Αθήνα, 1985
«Ο ποιητής Μανούσος Φάσσης - Η ζωή και το έργο του, Μια πρώτη απόπειρα κριτικής προσέγγισης», εκδ. Στιγμή, Αθήνα, 1987
«Η χαμηλή φωνή - Τα λυρικά μιας περασμένης εποχής στους παλιούς ρυθμούς, μια προσωπική ανθολογία του Μανώλη Αναγνωστάκη», εκδ. Νεφέλη, Αθήνα, 1990

Μεταφράσεις:
«F. G. Lorca, Δύο Ωδές - Ωδή στον Salvador Dali & Ωδή στον Walt Whitman» (απόδοση: Κλείτος Κύρου - Μανώλης Αναγνωστάκης), Θεσσαλονίκη, 1948

[Πηγή για το βιογραφικό, τη φωτογραφία και την εργογραφία: ΕΚΕΒΙ]

Ανθολογημένα ποιήματα:


Στο Translatum έχουν δημοσιευτεί και πεζογραφήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη.

Συνεντεύξεις του Μανόλη Αναγνωστάκη:

Έγραψαν για τον Μανόλη Αναγνωστάκη:


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]
« Last Edit: 08 May, 2021, 18:25:55 by spiros »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Μανόλης Αναγνωστάκης, Αφιέρωση

Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν
Για το σπίτι που χτίστηκε
Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν
Για τα πλοία που άραξαν
Για τη μάχη που κερδήθηκε
Για τον άσωτο που επέστρεψε

Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια.

Από τη συλλογή Η συνέχεια 3 (1962)
« Last Edit: 01 Aug, 2009, 15:13:35 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)



sopherina

  • Full Member
  • ***
    • Posts: 512
    • Gender:Female
  • Η θάλασσα ήρθε ψαρεύοντας!
Αχ! Βίκυ!

Τουλάχιστον μέχρι την άλλη εβδομάδα άσε με να έχω μια υποψία αισιοδοξίας για όλα τα πράγματα στη ζωή!

Άσε με να πιστεύω ότι μέσα σ' όλη αυτήν τη ματαιότητα «ο Σίσυφος πρέπει να λογίζεται ευτυχής»!

Πάντως... είναι πολύ ωραίος ο Αναγνωστάκης!
« Last Edit: 11 May, 2008, 16:19:02 by wings »
"Δεν χρειάζονται επιχειρήματα για ν' αλλάξει ο κόσμος!" Ν.Π.


Anastasia

  • Anastasia Giagopoulou
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 2365
    • Gender:Female
  • Set goals, Work hard!
Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια.


Βικούλα, μπορώ να μου το αφιερώσω αυτό;;;...

Εξαιρετικός ο Αναγνωστάκης!
« Last Edit: 16 Dec, 2007, 14:55:39 by wings »
"Only Love can leave such a... Mark!"



wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou


Μανόλης Αναγνωστάκης & Μίκης Θεοδωράκης, Δρόμοι παλιοί
(από συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη | τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη, Παναγιώτης Καραδημήτρης & Δημήτρης Νικολούδης / πρώτη εκτέλεση από τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά στον δίσκο Μπαλάντες (1975))


Μανόλης Αναγνωστάκης, Πέντε μικρά θέματα

ΙΙΙ


Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά

Κάμε να σ’ ανταμώσω, κάποτε, φάσμα χαμένο του πόθου μου
Κι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας
Ακόμα μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.

(Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς
Να γνωρίζω κανένανε κι ούτε
Κανένας με γνώριζε.)

Από τη συλλογή Εποχές (1945)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 13:58:17 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


sopherina

  • Full Member
  • ***
    • Posts: 512
    • Gender:Female
  • Η θάλασσα ήρθε ψαρεύοντας!
Αναρωτιέμαι αν όλ' αυτά τα εμπνέει η Θεσ/νίκη ή είναι το ίδιο με όλες τις Πόλεις (με την καβαφική έννοια) του κόσμου!

Πολύ όμορφο ποίημα!
« Last Edit: 11 May, 2008, 16:19:25 by wings »
"Δεν χρειάζονται επιχειρήματα για ν' αλλάξει ο κόσμος!" Ν.Π.


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Μα, φυσικά τα εμπνέει η Θεσσαλονίκη, Κατερινούλα. Ο Μανόλης Αναγνωστάκης τη λάτρευε την πόλη μας.
« Last Edit: 11 May, 2008, 16:24:20 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Μανόλης Αναγνωστάκης: Κι ήθελε ακόμη...

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ
Δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.
Μιλάτε, δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σα σημαία
Καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα
Η πρόγνωσίς σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.

Εκεί, προσεχτικά, σε μια γωνιά, μαζεύω με τάξη,
Φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω
Με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω
Με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω.

Όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.

Από τη συλλογή Η συνέχεια (1954)




Μανόλης Αναγνωστάκης & Θάνος Μικρούτσικος, Κι ήθελε ακόμη
(ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη / δίσκος: τραγούδια της λευτεριάς (1978))
« Last Edit: 30 Jan, 2024, 18:19:14 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou


Διαβάζει ο ποιητής.

Μανόλης Αναγνωστάκης, Αισθηματικό διήγημα

Στον Κώστα Κουλουφάκο

Ο πατέρας του του ’λεγε: «Βρε δε θα φτιάξεις εσύ το ρωμαίικο...»
Προς στιγμήν πίστεψε κι αυτός, σχεδόν παιδί, πως θα το φτιάξει
(Τριάντα χρόνια τώρα, παλιά χρόνια, ποιος τα θυμάται...)
Αλλά το πρακτικό παράδειγμα το ’δωσε ο μεγάλος αδερφός
Επίδοξος σωτήρας κι αυτός κάποτε, πολύ νωρίς ανανήψας
Ή μάλλον προώρως λογικευθείς, υπουργικός κατόπιν ιδιαίτερος
Σε παραγωγικό υπουργείο με ευρύ κύκλο ιδιωτικών εργασιών.
Κι αυτός, πιστός υιός και αδερφός σκέφτηκε, ξανασκέφτηκε,
Είδε τα λάθη, διέγνωσε προδοσίες, ζύγισε τα υπέρ και τα κατά
Μίλησε τέλος για εγκλήματα και για ξένους δακτύλους
–Είχαν αρχίσει άλλωστε λίγο-πολύ τα πράγματα να σφίγγουν–
Πάντα ξυπνό μυαλό δεν ήθελε πολύ να διαλέξει.
Όχι βέβαια πως ο Μάκης θα ’σωζε τότε το ρωμαίικο
Εδώ δεν το ’σωσε ο ... ή ο ... μη λέμε τώρα ονόματα,
Αλλά, βρε αδελφέ, πώς να το κάνουμε, κάποτε ήπιαμε μαζί κρασί,
Χωθήκαμε στη οδό Αρριανού κυνηγημένοι από τους πεταλάδες,
Φιλήσαμε τα ίδια κορίτσια, αλλάξαμε σύνθημα και παρασύνθημα
(Πολύ ρομάντζο όλα αυτά, συναισθηματικά, λες δεν το ξέρω,
Κι η ζωή θέλει σκληρότητα –μένα μου λες– και «ρεαλισμό» κυρίως)

Και τώρα

Εσύ πάλι από μέσα κι ο Μάκης πάλι απ’ όξω
(Έτσι χοντρά-χοντρά) παράγων πια τρανός της καταστάσεως
–όπως, εδώ που τα λέμε, της κάθε μέχρι τώρα καταστάσεως–
Να γίνεις, λέει, Έλλην, να βάλεις μυαλό, να γίνεις χρήσιμος
Κι εσύ μια φορά στην κοινωνία, να δουλέψεις γι’ αυτή τη δόλια την πατρίδα
Και να σου δίνει συμβουλές εν ονόματι της παλιάς παλιάς φιλίας και του «... για θυμήσου».

(Επιμένω να διηγούμαι και μάλιστα πολύ ωμά, πράγματα που τα ξέρετε όλοι
Που τα ’πα και τα ξανάπαν κι άλλοι πιο πριν πολύ καλύτερα από μένα
Πράγματα ανιαρά, που δεν κινούν πια διόλου το ενδιαφέρον σας
Όπως η δολοφονία της Σάρον Τέιτ π.χ. ή οι γάμοι της Τζάκι ή το ψυγείο «Κελβινέιτορ».)

Από τη συλλογή Ο στόχος (1970)
« Last Edit: 30 Jan, 2024, 18:20:03 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou


Μανόλης Αναγνωστάκης, Προσχέδιο δοκιμίου πολιτικής αγωγής*

Οι τσαγκαράδες να φτιάνουν όπως πάντα γερά παπούτσια
Οι εκπαιδευτικοί να συμμορφώνονται με το αναλυτικό πρόγραμμα του Υπουργείου
Οι τροχονόμοι να σημειώνουν με σχολαστικότητα τις παραβάσεις
Οι εφοπλιστές να καθελκύουν συνεχώς νέα σκάφη
Οι καταστηματάρχες ν’ ανοίγουν και να κλείνουν σύμφωνα με το εκάστοτε ωράριο
Οι εργάτες να συμβάλλουν ευσυνείδητα στην άνοδο του επιπέδου παραγωγής
Οι αγρότες να συμβάλλουν ευσυνείδητα στην κάθοδο του επιπέδου καταναλώσεως
Οι φοιτητές να μιμούνται τους δασκάλους τους και να μην πολιτικολογούν
Οι ποδοσφαιριστές να μη δωροδοκούνται πέραν ενός λογικού ορίου
Οι δικαστές να κρίνουν κατά συνείδησιν και εκτάκτως μόνον, κατ’ επιταγήν
Ο τύπος να μη γράφει ό,τι πιθανόν να εμβάλλει εις ανησυχίαν τους φορτοεκφορτωτές
Οι ποιητές όπως πάντα να γράφουν ωραία ποιήματα

* Πρόκειται περί προσχεδίου, ως ο τίτλος, και προσφέρεται εις ελευθέραν δημοσίαν συζήτησιν. Μετά τας ακουσθησομένας απόψεις θα γίνει τελική επεξεργασία υπό ομάδος εγκρίτων Ποιητών και θα παραδοθεί εις το κοινόν προς γνώσιν και αναμόρφωσιν.

Από τη συλλογή Ο στόχος (1970)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 14:02:43 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


banned

  • Sr. Member
  • ****
    • Posts: 1094
    • Gender:Male
H Βίκυ μού ζήτησε να μιλήσω για τη γνωριμία μου με τον Μανόλη Αναγνωστάκη. Άλλοι ποιητές (παλιότεροι, της γενιάς μου, νεότεροι) ίσως τον είχαν γνωρίσει καλύτερα αλλά, είτε έχουν φύγει, είτε δεν είναι στο διαδίκτυο για να μας τον περιγράψουν. Θα πω λοιπόν εγώ αυτά που ξέρω, αν και τα ποιήματά του και η τόσο γνωστή (από τα διάφορα αφιερώματα) πράξη της ζωής του είναι πιο εύγλωττα από οποιαδήποτε δική μου αφήγηση.

Ο Μανόλης ήταν πράγματι ο Λευκός Πύργος και το Εφταπύργιο μαζί. Κι αν η Θεσσαλονίκη θα μπορούσε να προσωποποιηθεί, φαντάζομαι ότι θα ήθελε να έχει τη φιγούρα του και τη μορφή του, το ήθος και την αγωνιστικότητά του και, τελικά, τη σιωπή του. Και ως συγκλονιστική περιγραφή της πρόσφατης ιστορίας της, τα ποιήματά του.

Πρώτα-πρώτα, ο Μανόλης ήταν παιδί της πυρίκαυστης καρδιάς της πόλης, της Πλατείας Δικαστηρίων. Όπως ο Τηλέμαχος Αλαβέρας, ο Γιώργος Ιωάννου (λίγο πιο κει), ο Γιάννης Καρατζόγλου, εγώ, και αρκετοί ακόμη. Τον γνώρισα το 1971, μόλις γύρισα από την Αγγλία. Είχε τότε, σε ηλικία 46 ετών, τη Βιβλιοθήκη, ένα προοδευτικό βιβλιοπωλείο στη Χρυσοστόμου Σμύρνης, μαζί με μερικά πολύ νέα παιδιά. Περνώντας από το βιβλιοπωλείο μια μέρα, άκουσα να τον φωνάζουν με το μικρό του όνομα και τον ρώτησα, «Είστε, ο Μανόλης Αναγνωστάκης;». Εκείνος μου είπε, «Όχι, όχι, είμαι ξάδελφός του», ενώ τα παιδιά χαμογελούσαν. Μου έδωσε όλες τις αναγκαίες πληροφορίες και, λίγες μέρες αργότερα, μου ζήτησε συγγνώμη και μου εξήγησε ότι δεν ήθελε να γίνεται πολύς λόγος για κείνον και τα ποιήματά του.

Από τότε με συμβούλευε και με βοηθούσε με κάθε ευκαιρία (εκείνος έμενε στην Π. Π. Γερμανού κι εγώ στη Ζεύξιδος). Στη μεταπολίτευση, ήταν μέλος της επιτροπής πόλης της ανανεωτικής αριστεράς, συντόνιζε τις συνεργασίες των Θεσσαλονικέων ποιητών και πεζογράφων στην Αυγή και ήταν για μερικά χρόνια ο καθοδηγητής μου στην κομματική οργάνωση καλλιτεχνών. Σαφέστατα αντιδογματικός, προσπαθούσε πάντοτε να περάσει μια διαφορετική αντίληψη για την τέχνη και τον πολιτισμό. Όπως έχω αναφέρει και κάπου αλλού στην ανθολογία, το 1976 ο Αναγνωστάκης παρουσίασε τον Ανέστη Ευαγγέλου, τον Πρόδρομο Μάρκογλου κι εμένα σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου. Το χαριτωμένο έγινε όταν κάποιος φοιτητής είπε «ο σεβαστός μας Μανόλης Αναγνωστάκης». Ο Μανόλης πετάχτηκε επάνω και διαμαρτυρήθηκε «Ποιος το είπε αυτό, ποιος το είπε αυτό; Όχι και σεβαστός, ρε παιδιά, στον ενικό να μου μιλάτε».

Ο ακτινολόγος γιατρός Μανόλης Αναγνωστάκης, που κάποτε ένας φίλος του τού είχε πει «δεν ήξερα ότι γράφεις και ποιήματα», ήταν πανύψηλος, λίγο γυρτός, με χοντρά γυαλιά και παχύ μουστάκι, ψεύδιζε ελαφρά, ιδίως όταν ήταν θυμωμένος, είχε εκφραστικότατα μάτια και μια παιδική έκφραση στο πρόσωπο, πάντα έτοιμος για καλαμπούρι. Ήταν και γνωστός λάτρης του ποδοσφαίρου.

Με την κάθοδο του στην Αθήνα, ο Μανόλης μάς έλειψε πολύ. Έχοντας εκφράσει με μοναδικό τρόπο την τραγική εποχή του, επέλεξε συνειδητά τα τελευταία χρόνια τη σιωπή. Μια σιωπή διαμαρτυρίας και αξιοπρέπειας, μια πράξη. «Όρθια η πράξη σαν αλεξικέραυνο», όπως είχε πει και ο ίδιος.
« Last Edit: 30 Sep, 2007, 23:55:48 by wings »


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Άφησα να περάσει καιρός ωσότου απαντήσω σ' αυτό το μήνυμά σου γιατί ήθελα να μας εντυπωθεί βαθιά η φυσιογνωμία του Μανόλη Αναγνωστάκη μετά τη δική σου περιγραφή που είχε ιδιαίτερη αξία αφού πηγάζει από την προσωπική σου γνωριμία μαζί του, αλλά και από την αγάπη που έχεις στον άνθρωπο και ποιητή Αναγνωστάκη.

Στη διάρκεια του αφιερώματός μας στην ερωτική ποίηση συνέχισα να σιωπώ, όχι γιατί ο «Λευκός Πύργος» της ποίησής μας δεν είχε σχέση με το θέμα μας - αντιθέτως, θεωρώ πολλά ποιήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη βαθύτατα ερωτικά.

Η ποίησή του είναι, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, γεμάτη ζωντάνια και πάθος - πάθος για τη ζωή, για την ελευθερία, για τη (δια)νόηση, για τους ανθρώπους, για την πρόοδο σε κάθε της έκφανση, για την πράξη (ναι, αυτήν που είναι όρθια σαν αλεξικέραυνο).

Κι αν όλο αυτό το πάθος δεν είναι έρωτας, τότε τι είναι; Κι αν δεν είναι βαθιά ερωτικό ποίημα η Αφιέρωση, τότε τι είναι; Κι αν δεν είναι ένα υπέροχο δείγμα ερωτικής ποίησης τα Πέντε μικρά θέματα, τότε τι είναι;

Ρητορικές είναι οι ερωτήσεις μου, βέβαια, απλώς για να φρεσκάρω στη μνήμη μας αυτά τα εξαιρετικά ποιήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη. Θα επανέλθω αργότερα απόψε με ένα ακόμα από τα Πέντε μικρά θέματα, για να κλείσουμε το αφιέρωμά μας στην ερωτική ποίηση με τους στίχους ενός από τους ανθρώπους που άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στην πνευματική -και όχι μόνο- πορεία της πόλης μας τον 20ό αιώνα.
« Last Edit: 23 Feb, 2009, 12:52:00 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


banned

  • Sr. Member
  • ****
    • Posts: 1094
    • Gender:Male
Στ' αλήθεια, Βίκυ μου, αυτή είναι η φύση των πραγμάτων. Όπως γεννιέται ένα παιδί, έτσι και ένα ποίημα, μια μουσική, ένας πίνακας ζωγραφικής. Χωρίς τον έρωτα δεν υπάρχει τέχνη, δεν υπάρχει δημιουργία, δεν υπάρχει ζωή.

Ο ποιητής είναι ένας άνθρωπος παθιασμένος, συγκινημένος από το θαύμα της ζωής, βαθύτατα ερωτευμένος με την ομορφιά του κόσμου, με την αθωότητα, με το όνειρο και την ουτοπία. Και, ταυτόχρονα, ένας άνθρωπος απελπισμένος. Γιατί γνωρίζει και την άλλη όψη του νομίσματος, τον κυρίαρχο πόνο και τον φόνο, γνωρίζει ότι όλα θα σβήσουν, όλα θα χαθούν, και ότι το όνειρό του δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα.


Έτσι ήταν ο Μανόλης Αναγνωστάκης. Ένας σπουδαίος ποιητής που μίλησε για την εποχή του και για πολύ πέρα από την εποχή του. Κι ένα παιδί ερωτευμένο που ωρίμασε και σοβάρεψε απότομα και όμως παρέμεινε πάντα ένα παιδί.
« Last Edit: 16 Dec, 2007, 15:05:35 by wings »


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73898
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Έτσι ήταν ο Μανόλης Αναγνωστάκης. Ένας σπουδαίος ποιητής που μίλησε για την εποχή του και για πολύ πέρα από την εποχή του. Κι ένα παιδί ερωτευμένο που ωρίμασε και σοβάρεψε απότομα και όμως παρέμεινε πάντα ένα παιδί.

Μάλλον μάντεψες και το ποίημα που θα δημοσιεύσω αργότερα ή κάνω λάθος; Αποδεικνύει περίτρανα αυτό που μόλις είπες, Τόλη. Και δεν μπορεί κανείς να αντισταθεί στα παιδιά και κυρίως όταν είναι ερωτευμένα με τη ζωή. :-)
« Last Edit: 16 Dec, 2007, 15:06:04 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


banned

  • Sr. Member
  • ****
    • Posts: 1094
    • Gender:Male
Μπα, δεν μάντεψα τίποτα. Πρόκειται για μία ακόμη σύμπτωση. Ξέρεις ότι για τα παιδιά εγώ δίνω ρέστα. Έτσι και μου χαμογελάσει ένα παιδί, μου έχει φτιάξει τη μέρα μου. Και με αφήνει εντελώς ανυπεράσπιστο.
« Last Edit: 16 Dec, 2007, 15:06:25 by wings »


 

Search Tools