Τόλης Νικηφόρου

wings · 530 · 218313

λinaπ

  • Sr. Member
  • ****
    • Posts: 997
    • Gender:Female
  • Love my dog, love me
Η αποψινή μου επίσκεψη στον χώρο των ποιητών της πόλης σου, Τόλη, με έφερε και μπροστά στο ποίημα σου «ν’ ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα». Βέβαια εγώ μόνο ως επισκέπτης γνωρίζω τη Θεσσαλονίκη, απ' τον καιρό που εργαζόμουν ως ξεναγός. Δεν έχω δηλαδή τις ίδιες εικόνες με σας που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε εκεί. Έχω να έρθω πολλά χρόνια, και το ποίημα αυτό μου θύμισε τους περιπάτους που έκανα με τους «ξένους μου». Στο αφιερώνω, λοιπόν, με τις ευχαριστίες μου, για όλες τις ωραίες στιγμές που μου θύμισες.
« Last Edit: 28 Jun, 2017, 15:29:26 by wings »
Λίνα Παπαδοπούλου


banned

  • Sr. Member
  • ****
    • Posts: 1094
    • Gender:Male
Σ' ευχαριστώ θερμά, Αγγελική μου. Εσύ μας ξεναγείς στον κόσμο της μουσικής κι εμείς, με τη σειρά μας, στον κόσμο της ποίησης. Η ποίηση έχει τη δική της μουσική, στις καλύτερες περιπτώσεις μια μουσική παρόμοια με την προκλασική. Λιτή, διαυγή, κρυστάλλινη.

Αισθάνομαι όμως τώρα την υποχρέωση να σου αφιερώσω κι εγώ ένα ποίημα.

Τόλης Νικηφόρου, σύννεφο εσύ κόκκινο στον ουρανό

να ξαναγεννηθούμε
με το δικό σου χάραμα ν' ανθίσει ο κόσμος

να ξαναγεννηθούμε
σύννεφο εσύ κόκκινο στον ουρανό
άγγιγμα και ταξίδι εγώ σαν άνεμος

να ξαναγεννηθούμε
θάλασσα εσύ των τροπικών
κι εγώ νησί μοναχικό στον κόρφο σου

δάσος εσύ, βελούδινο σκοτάδι
κι εγώ τ’ αγρίμι που προφέρει
με το χνώτο του τις μυστικές σου λέξεις

αγνοί, αθώοι, αθάνατοι
εσύ κι εγώ ψυχή και φως


Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)
« Last Edit: 28 Jun, 2017, 15:29:45 by wings »



λinaπ

  • Sr. Member
  • ****
    • Posts: 997
    • Gender:Female
  • Love my dog, love me
Ευχαριστώ, Τόλη.
« Last Edit: 08 Aug, 2008, 16:58:06 by wings »
Λίνα Παπαδοπούλου


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73905
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Τόλης Νικηφόρου, το προαιώνιο ρίγος

προφέρεται στη μοναξιά και τη σιγή. στις παρυφές του ονείρου, την ώρα που οι νεκροί υφαίνουν έξω το σκοτάδι και εισρέει από τις χαραμάδες σαν κόκκινο κρασί η ανάσα τους. με δέος προφέρεται η ποίηση, καθώς προφέρει ανθίζοντας ένα ξερό κλαδί το προαιώνιο ρίγος του

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
« Last Edit: 10 Feb, 2017, 15:24:42 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)



wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73905
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Τόλης Νικηφόρου, κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ

δέντρα, αραιοί διαβάτες, παγωνιά,
και κάτω απ’ τις κραυγές των γλάρων το ωδείο.
στο πάρκο της Ηλεκτρικής από νωρίς περίμενα,
κοιτάζοντας προς τη μεριά της θάλασσας.
κάποτε φάνηκες, κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ,
κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ
και μέσα στην ομίχλη μου χαμογελούσες.
στις μύτες στάθηκες να με φιλήσεις κι ύστερα έφυγες.
κι όσο, χρόνο το χρόνο, στο βάθος σβήνεις,
τόσο πιο καθαρά λάμπεις στα μάτια μου.
μέχρι που ξέρω πια με βεβαιότητα
πως είσαι δεκαοχτώ χρονώ,
κάπου έξι μήνες πιο μικρή από μένα,
πηγαίνεις στο παλιό ωδείο,
σε λεν Σιμόνη,
κι αγαπιόμαστε τρελά.

Από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
« Last Edit: 28 Jun, 2017, 15:30:09 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73905
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Τόλης Νικηφόρου, Ελλάδα 1979

με το αίμα μου σε ιστορώ πατρίδα μου

πολιτείες παραδομένες στο μπετόν
δρόμοι σημαδεμένοι με ξενικές επιγραφές
κάθε οικοδομή και μια τράπεζα
κάθε γωνιά κι ένα φροντιστήριο
κάθε διαμέρισμα κι ένα διαφθορείο
οι νέοι με τα μηχανάκια
τα αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο
αναρίθμητα ξενοδοχεία και υπηρέτες
εκτρώσεις σε ιδιωτικά ιατρεία
οι άρρωστοι στους διαδρόμους των νοσοκομείων
δεκατρείς χιλιάδες δικηγόροι στην πρωτεύουσα
και οι εργολάβοι σε απεργία
με παγάκια και ξηρούς καρπούς
προδότες που δοξολογούνται
δωσίλογοι που αμείβονται
χαφιέδες που καταχωρούν τα ίχνη της αγωνίας μας

στο καφενείο του χωριού ο λαός περιμένει
πριν και μετά τις διαφημίσεις
το επόμενο έμβασμα του μετανάστη
το επόμενο αστυνομικό σήριαλ
την επόμενη μοναδική διέξοδο
κοινή ευρωπαϊκή εξαγορά
τα ψάρια νεκρά
ο αέρας μαύρος
η γη πουλημένη
ελεύθερο αστικό καθεστώς και ιδιωτική πρωτοβουλία

κι η ελιά να γαντζώνεται με πείσμα
ν’ απλώνει παλάμες στον απίστευτα γαλάζιο ουρανό
αιώνες τώρα
και τα πεύκα να χαϊδεύουν τη θάλασσα

πατρίδα μου
το μεγαλείο σου τέλος δεν έχει

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)
« Last Edit: 28 Jun, 2017, 15:30:44 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73905
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou


Claude Monet, La Liseuse (The reader), 1872
Πηγή: intermonet.com



Τόλης Νικηφόρου, να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο

σ’ ένα δωμάτιο παλιό, μοναχικό
σ’ ένα δωμάτιο γκρίζο
να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο
και το κόκκινο,
να μου διαβάζεις ήχους, μουσικές,
να μου διαβάζεις ποιήματα

στο μισοσκόταδο τα μάτια σου να λάμπουν
να κελαρύζει, να μοσκοβολάει η φωνή σου
να πλημμυρίζει το δωμάτιο λέξεις μυστικές
που αχνίζουν και θαμπώνουν τα παγωμένα τζάμια

στα χείλη σου να ανθίζει
ένα χαμόγελο κρυφό
όπως πετούμενο που ξαφνικά φτερούγισε
σε ερειπωμένο σπίτι
ή ο ξενιτεμένος που επιτέλους γύρισε
στη μία και μοναδική πατρίδα του

να μου διαβάζεις ποιήματα
και να μ’ αγγίζεις με το φως
με κείνο το αχνό λησμονημένο όνειρο

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)

Το ποίημα γράφτηκε το 2008 και είχε αρχικά δημοσιευτεί στο Translatum.
« Last Edit: 10 Mar, 2019, 14:38:14 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


lionpsyche

  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 1848
    • Gender:Female
Η πατρίδα μας συνήθως είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Όσο για το αχνό όνειρο, μπορούμε να το κάνουμε να φαίνεται πιο έντονα...
« Last Edit: 03 May, 2009, 02:26:27 by wings »


banned

  • Sr. Member
  • ****
    • Posts: 1094
    • Gender:Male
Ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απουσίας μου από το Translatum, για λόγους που έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με δραματικά γεγονότα της προσωπικής μου ζωής, αισθάνομαι την υποχρέωση, έστω και καθυστερημένα, να ευχαριστήσω θερμά τη Βίκυ για το μεράκι, τη γνώση, την έμπνευση, την ευαισθησία και την καλλιέργεια, με την οποία εικονογραφεί τα ποιήματά μου, με τρόπο κυριολεκτικά εκθαμβωτικό, στην Ανθολογία των ποιητών της Θεσσαλονίκης και στο προσωπικό της Ιστολόγιο.

Είναι πια κοινή διαπίστωση ότι η αγάπη και η αφοσίωσή της στην υπόθεση της ποίησης μπορεί να συγκριθεί μόνο με την αγάπη και την αφοσίωση όσων είναι ταγμένοι να εκφράζουν με λέξεις την περιπέτεια της ψυχής τους. Ισόβια και αδιαπραγμάτευτα. Σε ευχαριστώ, Βίκυ.

« Last Edit: 03 May, 2009, 02:26:47 by wings »


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73905
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
σ’ ένα δωμάτιο παλιό μοναχικό
σ’ ένα δωμάτιο γκρίζο
να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο
και το κόκκινο,
να μου διαβάζεις ήχους, μουσικές,
να μου διαβάζεις ποιήματα

στο μισοσκόταδο τα μάτια σου να λάμπουν
...


Εδώ κι ένα χρόνο διαβάζω το βαθύ γαλάζιο και το κόκκινο, διαβάζω ήχους, μουσικές, διαβάζω ποιήματα, πολύ πιο «επιδέξια» απ’ όσο παλαιότερα. Κι αυτό, κατά ένα μεγάλο μέρος το χρωστώ σ’ εσένα, Τόλη Νικηφόρου. Και σ’ ευχαριστώ ολόψυχα για όσα μου έμαθες και για όσα με ώθησες να μαθαίνω κάθε μέρα που περνάει.

Κι ύστερα έρχομαι εδώ στο Translatum και «μεταφράζω» σε απλές, πεζές λέξεις την αγάπη και την αφοσίωση των ποιητών της Θεσσαλονίκης στην τέχνη τους, καμιά φορά και την ψυχή τους την ίδια, για να μπορέσουν οι απλοί αναγνώστες να νιώσουν πόσο δικοί τους είναι αυτοί οι ήχοι, πόσο δικές τους οι μουσικές, πόσο δικό τους το βαθύ γαλάζιο και το κόκκινο της Θεσσαλονικιώτικης ποίησης.

Η ποίηση ήταν για πολλά χρόνια για μένα μια απλή γνωριμία, καλή για κάνα καφέ, αλλά ως εκεί και πολύ της ήταν. Όπως και για τόσους άλλους αναγνώστες στην υφήλιο. Καμιά φορά γινόταν πάθος, αλλά περαστικό κι αχρείαστο να ’ναι. :-)

Κι ήρθε η στιγμή που κοντά σε όλους εσάς τους ποιητές της πόλης μας και, πρωτίστως, μέσ’ απ’ τα γραπτά σας, έγινε πάθος ζωής. Και λάμπουν πια τα μάτια μου στο μισοσκόταδο σαν διαβάζω ποιήματα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, έτσι δεν είναι;
« Last Edit: 28 Jun, 2017, 15:32:29 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73905
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou


Claude Monet, Main Path through the Garden at Giverny, 1901
Oil on canvas 89 x 92 cm, Oesterreichische Galerie Belvedere, Vienna Austria.
Πηγή: intermonet.com


Τόλης Νικηφόρου, όνειρο

να περπατάς ανάλαφρα σαν μακρινό τραγούδι κι όλα ν’ ανθίζουν γύρω σου μες στον μπαχτσέ το σούρουπο. ένας γαλάζιος άνεμος ν’ ανάβει ξαφνικά τα φώτα τ’ ουρανού, λόγια δειλά στα φύλλα να σου ψιθυρίζει. τα χρώματα που χάθηκαν στα μάτια σου εξαίσια να αστράφτουν πάλι, σαν άρωμα να σε τυλίγουν μυστικά. να είσαι εκεί όπως παλιά κι όπως παλιά να μ’ αγαπάς.

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)

Το ποίημα είχε αρχικά δημοσιευτεί στο Translatum και στο περιοδικό Πανδώρα, τεύχος 22 (Μάιος 2008-Νοέμβριος 2008)
« Last Edit: 10 Mar, 2019, 14:45:58 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73905
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou

Ο λούστρος
Πηγή: 3lyk-n-filad.att.sch.gr


Τόλης Νικηφόρου, ουτοπία αναρχικού λούστρου

κάθεται σταυροπόδι σ’ ένα σύννεφο
βουτώντας το πινέλο του
στο κασελάκι με τα χρώματα
το κασελάκι με τις λέξεις
με τον τζιλά και τ’ άλλα εκρηκτικά
και βάφει κόκκινα τα υποδήματα
κάθε περαστικού θεού
κόκκινο κόκκινο και μαύρο
ένα παιδικό μπαλόνι

με την απρόσεχτή του κίνηση
τα θαμπωμένα μάτια του
από του ήλιου την εγγύτητα
τα πάντα κάποτε αναποδογυρίζουν
και τότε στάζει ο ουρανός
μυριάδες άστρα

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
« Last Edit: 28 Jun, 2017, 15:33:53 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854202
    • Gender:Male
  • point d’amour
Μου αρέσει η μεταφορά των άστρων που στάζουν από τον ουρανό, σαν τη βροχή ή τις δροσοσταλίδες.
« Last Edit: 03 May, 2009, 02:28:48 by wings »


Anastasia

  • Anastasia Giagopoulou
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 2365
    • Gender:Female
  • Set goals, Work hard!
Κι εμένα μου αρέσει πολύ αυτή η μεταφορά. Είναι γεμάτη από έντονα συναισθήματα, κίνηση, χρώματα και μουσική. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτά που έρχονται στο νου διαβάζοντας τις συγκεκριμένες αράδες.

Καλημέρα, παιδιά. ;-)
« Last Edit: 23 Dec, 2008, 15:37:26 by wings »
"Only Love can leave such a... Mark!"


banned

  • Sr. Member
  • ****
    • Posts: 1094
    • Gender:Male
Μόλις είδα εντελώς τυχαία τα σχόλια σας, Σπύρο και Αναστασία, και σας ευχαριστώ. Θα πρέπει να πω ότι ο καθοριστικός στίχος στο ποίημα είναι : «τα πάντα κάποτε αναποδογυρίζουν».  Δηλαδή, ανατρέπεται η τάξη των πραγμάτων και ο κόσμος της ατιμίας και του φόνου, που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά, γίνεται ένας κόσμος της ομορφιάς και της αγάπης. Αυτό σημαίνει «και τότε στάζει ο ουρανός μυριάδες άστρα».

Αυτή ήταν τουλάχιστον η πρόθεσή μου όταν έγραφα το ποίημα. Ουτοπικό; Ε, ναι.
« Last Edit: 23 Dec, 2008, 15:37:39 by wings »


 

Search Tools