Υπεύθυνοι είναι όλοι και, ως ένα βαθμό, είμαστε όλοι. Και αυτοί που λες εσύ, και τούτοι 'δώ, και άλλοι που δεν τους έχουμε αναφέρει. Γενικώς, όλα όσα και όλοι όσοι συνέργησαν στη δημιουργία ενός δικτύου συνάψεων στο νεοελληνικό εγκέφαλο, οι οποίες ξεκινούν από την αντίληψη ότι εμείς διαφέρουμε από τους πάντες (προς το καλύτερο, ασφαλώς), περνούν από το "άρα οι άλλοι πρέπει να μας ταΐζουν", από την επιθυμία μας να ζητάμε εξυπηρετήσεις από τις ηγεσίες και αυτές να δέχονται πρόθυμα να μας εξυπηρετήσουν, από τη θεωρητική θεμελίωση (εκ μέρους "πνευματικών" "ταγών") όλης αυτής της αθλιότητας ως δήθεν φράγκικης διαστρέβλωσης των εξαιρετικών φιλοσοφικών και κοινοτικών μας ιδεών, και καταλήγουν στο "άρα εμείς δεν φταίμε σε τίποτα ό,τι κι αν κάνουμε", άρα "δεν πληρώνω". Όποιος είναι μάγκας δεν δανείζεται. Και όταν δανείζεται, πληρώνει. Ας λέγαμε στους Γερμανούς από την αρχή: "ξέρεις, φρουλάιν, θέλουμε δάνειο, αλλά επειδή μας χρωστάτε από τον πόλεμο, σας λέμε από τώρα ότι δεν θα σας το ξεπληρώσουμε". Αυτό είναι μάγκικη ξήγα (και εδώ δεν μας ενδιαφέρει αν στέκει νομικά και λογιστικά). Όμως να λες "θέλω δάνειο, υπογράφω ότι θα σου το ξεπληρώσω", και όταν σου το ζητάνε πίσω τότε θυμάσαι ότι "σου χρωστάνε", ε, αυτό είναι ρόμπα ξεκούμπωτη και ανατολίτικη κουτοπονηριά. Δηλαδή τι νομίζαμε; Ότι είμαστε σε καμιά καφετέρια και λέμε να πληρώσουμε και θα μας πει ο άλλος "άσ'τα φιλαράκι, δικά μου"; Δεν είναι καφετέρια η ΕΕ.