Αγαπητέ μου Σάκη,
συμφωνώ ότι όλες οι γλώσσες, παντού και πάντοτε, χτίζονται πάνω σε λάθη. Καμία γλώσσα δεν φύτρωσε σωστή. Όλες αποτελούν παραφθορά κάποιου προηγούμενου σταδίου.
Το θέμα είναι, όμως, για τι λάθη μιλάμε. Λάθη που στηρίζονται σε κάποιες αναλογίες, σε κάποιες τοπικές ή και ξενικές προφορές, σε κάτι τελοσπάντων!
Αυτά δε τα λάθη είναι δικαιολογημένα μόνο στο φυσικώς εξελιχθέν κομμάτι μιας γλώσσας, και όχι στο λόγιο. Το τελευταίο, εκ του γεγονότος ακριβώς ότι είναι λόγιο (άρα καλλιεργημένο και καλλιεργήσιμο, καθότι "τεχνητό", κατά κάποιον τρόπο), θα πρέπει να διατηρείται όσο πιο κοντά στο λόγιο τύπο, όταν τον ξέρουμε (ή και όταν τον ανακαλύψουμε αργότερα, γιατί όχι;).
Και μένα με εκνευρίζουν όσοι φέρονται λες και οι ίδιοι γνώριζαν ανέκαθεν το σωστό. Αυτό όμως με τίποτα δεν δικαιολογεί την καθιέρωση του λάθους, πόσω μάλλον με επίκληση των Πατέρων της Εκκλησίας κ.λπ.
Άλλωστε, στο "μέτρον άριστον" προστέθηκε ένα "παν". Αυτό δεν αποτελεί φυσική παραφθορά, αλλά πλεονασμό. Αν δηλαδή εγώ ψάξω πόσο παλαιό είναι το "από ανέκαθεν", και βρω ότι το λένε εδώ και 1500 ή 2000 χρόνια, θα πρέπει να το λέμε έτσι από 'δώ και πέρα, σύμφωνα με τον αγαπητό Νίκο Σαραντάκο (και άλλους);
Τώρα που τα λέμε, θυμήθηκα μια περίπτωση: ο τύπος "Οκτώμβριος/-ης", που όλοι ξέρουμε ότι είναι εσφαλμένος, ξέρετε πόσο παλιός είναι στην Ελληνική; Τόσο πολύ παλιός, ώστε η Εκκλησιαστική Σλαβονική δανείστηκε τον εσφαλμένο τύπο "Oktomŭvrŭ". Και στα Ρουμάνικα octombrie, και στα Βουλγάρικα oktomvri, και στα Ρώσικα oktjabr' < oktombrŭ, και στα Γεωργιανά oktomberi... Συνέχεια αυτό το m, το οποίο στην Ελληνική δικαιολογείται ως υπερδιόρθωση κατ' αναλογία με τα "Σεπτέμβριος", "Δεκέμβριος", "Νοέμβριος".
Επειδή λοιπόν το "Οκτώμβριος" είναι τόσο παλαιό, και επειδή το χρησιμοποιεί κατά κόρον ο Λαός (όπως και το "δεπτερόλεπτο", και άλλα τέτοια), θα πρέπει εμείς να γράφουμε (και να λέμε) "Οκτώμβριος/-ης"; Όχι, χίλιες φορές Όχι!