Author Topic: Νίκος Μυλόπουλος (Read 56786 times)

wings · « **on:** 23 Aug, 2007, 11:25:49 »

Νίκος Μυλόπουλος

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951. Σπούδασε Ιατρική, ειδικεύτηκε στην Οφθαλμολογία και μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία και στην Ιταλία. Το 1989 αναγορεύτηκε διδάκτορας της ιατρικής στο ΑΠΘ. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως χειρουργός οφθαλμίατρος. Στην ποίηση εμφανίστηκε εκδίδοντας την πρώτη του συλλογή το 2002.

Ποιητικές συλλογές:
«Παράκτιος πια ο έρωτας», εκδ. Πλέθρον, 2002
«Δυο παράθυρα με κιμωλία», εκδ. Μεταίχμιο, 2005
«Οι εραστές πάντα σιωπούν», εκδ. Μεταίχμιο, 2007
«Ξημερώνει στο γέλιο σου», Οι εκδόσεις των Φίλων, 2011
«Όνειρα σε συνέχειες», εκδ. Σαιξπηρικόν, 2012
«Τέλος της περιπλάνησης», εκδ. Γαβριηλίδης, 2015

Ανθολογημένα ποιήματα:

Έγραψαν για τον Νίκο Μυλόπουλο:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

wings · « **Reply #1 on:** 19 Jun, 2008, 08:23:11 »

Νίκος Μυλόπουλος, Τα πόδια

Όντα παράξενα
Μονάχα πόδια
Πόδια που έρχονται
Πόδια που φεύγουν
Κίνηση βασανιστική
Αργή, μαρμαρωμένη
Δίχως τα χέρια της αγκαλιάς
Δίχως τα χείλια της αγωνίας.

Πόδια, πια, απέμειναν οι άνθρωποι.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)

wings · « **Reply #2 on:** 30 Jul, 2008, 07:00:28 »

Ανδρέας Μικρούτσικος, Μετακόμιση
(τραγούδι: Σοφία Βόσσου / δίσκος: Με χίλιες στροφές (1987))

Νίκος Μυλόπουλος, Η μετακόμιση

Βάσταγε χρόνια η μετακόμιση.
Άλλαζα ύψος, βάρος, γειτονιές
Ρούχα, κλειδιά, γυναίκες
Κρατούσα την ίδια περίπου ταυτότητα
Τα ίδια δάχτυλα
Χωρίς δαχτυλίδια.

Τα σώματα θύμιζαν σκάλες.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)

wings · « **Reply #3 on:** 10 Aug, 2008, 00:19:10 »

Νίκος Μυλόπουλος, Σώμα και άρωμα

Σώμα και άρωμα υπαινιγμός
Τακούνια κρύσταλλα.
Βγαλμένα ρούχα...
Ακολουθώντας θαμπούς λεκέδες
Πάνω στο χιονισμένο σου φόρεμα
Ανταμώνω ένα πουλί.
Που κάποιοι ονόμασαν λαγνεία
Να σέρνει μόνο τη σιωπή
Κι ευθύς αναδύομαι κουρσευτής
Στις χαμηλές πεδιάδες των μερισμάτων σου.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)

wings · « **Reply #4 on:** 10 Aug, 2008, 05:36:58 »

Νίκος Μυλόπουλος, Εξίμισι

Έβγαζες τα γάντια να μ’ αγγίξεις
Έβγαζα τα χέρια να σ’ αισθανθώ.

Στο βάζο τα λουλούδια
Άρχιζαν να δείχνουν εξίμισι.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)

wings · « **Reply #5 on:** 04 Sep, 2008, 01:29:17 »

Νίκος Μυλόπουλος, Θηλυκότητα

Δυο ρόμβοι αγέρα
Χωρίζουν τα χέρια
Απ’ τη μέση σου.
Μα ο πιο αιθέριος
Χαϊδεύει πάντα τους μηρούς σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

wings · « **Reply #6 on:** 27 Nov, 2008, 02:28:12 »

Νίκος Μυλόπουλος, Θαύμα

Εσύ που σβήνεις σαν καπνός
Σαν το περπάτημα στο χρόνο
Ξεκλείδωσέ με, άοπλο.
Αιρετικός στα φουγάρα των ματιών σου
Μοσχοκάρφι στη θλίψη σου.
Τ’ ακροδάχτυλα
Σκοτώνουν στο πιάνο το θάνατο.
Ροδοπέταλα σκαλώνουν
Στ’ άτριφτα όνειρά μας.
Οι αγκαλιές μας πάλι
Μονοπάτια σκορπισμένα στα τέσσερα.
Πόσα τραγούδια επιτέλους
Χωράει ένα δάκρυ σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

wings · « **Reply #7 on:** 15 Dec, 2008, 16:40:29 »

Νίκος Μυλόπουλος, Όσο χιόνι απέμεινε

Μη χαϊδεύεις τη λάμψη
Θα μας δουν.
Μη φοβάσαι διάφανη
Κανένας δε βλέπει τις σκιές.
Μόνο σφίξε μου τα δάχτυλα
Μη κυλήσει ανάμεσά τους
Όσο χιόνι απέμεινε.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

wings · « **Reply #8 on:** 08 Apr, 2009, 02:28:54 »

Νίκος Μυλόπουλος, Η πασχαλιά

Είδα στον ύπνο μου μια πασχαλιά.
Μπλεχτήκανε τα άνθη της
Απρόσμενα στις σάρκες μου
Τρυφερά με χάιδευε τ’ άρωμά της
Σιγά-σιγά άρχισα να φιλώ
Τα νοτισμένα χείλη της.
Την ήθελα τόσο πολύ.
Ώσπου ξύπνησα απ’ τα απόνερα
Που κατέβαζε ο δρόμος.
Καθώς ανάπνευσα μου φάνηκε
Πως μύρισα ξανά το άρωμά της.
Άρχισα πάλι να την ψάχνω.
Τότε, πρόσεξα ένα πουλί με μάσκα
Να κρατάει στο ράμφος του
Ένα κλωνάρι πασχαλιάς.
Τρέμοντας πλησίασα
Και του ’βγαλα τη μάσκα.
Είδα πως ήσουν το πουλί
Και πως στο στόμα σου
Κράταγες τη ζωή μου.
Ταράχτηκα. Κοιμήθηκα.
Είδα στον ύπνο μου μια πασχαλιά...

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

wings · « **Reply #9 on:** 24 May, 2009, 00:58:07 »

Νίκος Μυλόπουλος, Μελωδίες

Φυσώντας καπνό
Τις σκέψεις μακριά
Ρυθμίζω του κορμιού σου το κύμα
Που μικροφωνίζει.

Απ’ το φεγγίτη τρέχουν γέλια
Κι άγρια βογκητά
Κατακλυσμός.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)

wings · « **Reply #10 on:** 11 Jun, 2009, 20:53:13 »

Νίκος Μυλόπουλος, Ούτε κι απόψε

Ούτε κι απόψε φύσηξε φως.
Η θάλασσα βαδίζει μόνη
Στο δρόμο της επιστροφής
Μαχαιρωμένη.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)

wings · « **Reply #11 on:** 27 Jun, 2009, 23:43:31 »

Νίκος Μυλόπουλος, Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (III)

[Ενότητα Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων]

ΙII

Ώρες ώρες οι τοίχοι ξεχνώντας την καταγωγή τους
Μας επέτρεπαν να γράφουμε πάνω τους
Όμως θα ’θελα τόσα πολλά να σου πω
Που δεν θα ’φτανε μια ολόκληρη νύχτα
Και ξέρω πως αύριο πρωί θα ονειρευτώ
Τους πέντε δρόμους που ούτε αριθμοί δεν υπάρχουν
Κι όλοι οι φίλοι άλλαξαν δουλειά, γίνανε ψαράδες
Άλλος καμάκι, άλλος φανό μάς κυνηγούν
Και πάλι γλιτώνουμε την τελευταία στιγμή
Μισόπνιχτοι μες στων εχθρών τα δίχτυα
Καιρός να πάμε στη γριά
Που στα νιάτα της τη φωνάζανε Κίρκη
Εσύ καρίνα, εγώ κουπί
Θάλασσα είναι θα περάσει.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)

wings · « **Reply #12 on:** 13 Sep, 2009, 19:29:45 »

Mario Panas & Σέβη Τηλιακού, Αναμνήσεις
(με τη Βίκυ Λέανδρος / δίσκος: Μόνο εσύ (1972))

Νίκος Μυλόπουλος, Άνιση πάλη

Ο χρόνος ρουφάει αχόρταγα
Την ανάσα μας για να ζήσει.
Ο χρόνος τρέμει το έρεβος
Που εμείς το διασχίσαμε.
Τριγυρνώντας τις νύχτες στ' αστέρια
Κλέβουμε το ασήμι
Απ’ του φεγγαριού το πρόσωπο
Σκουπίζοντας τη σκόνη απ’ την αλήθεια.
Ένα φως αχνοφαίνεται.
Δεσμώτες για πάντα του πάθους μας
Αναβοσβήνουμε ένα αμήχανο χαμόγελο
Κι ακροβατούμε οριστικά
Στο περίγραμμα των αναμνήσεων.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

wings · « **Reply #13 on:** 22 Nov, 2009, 20:16:16 »

Χρήστος Νικολόπουλος & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Αγάπησέ με (με τον Γιάννη Πάριο)

Νίκος Μυλόπουλος, Ένα παράθυρο

Ένα παράθυρο ανοιχτό.
Στην κάτω αριστερή γωνιά
Τ’ απομεινάρια μιας αγάπης.
Στις άλλες τρεις
Άσπρο κενό
Από τους έρωτες
Που δεν ήρθανε ακόμα.
Ένα παράθυρο ανοιχτό
Να μπαινοβγαίνει η ζωή
Να σε τρελαίνει.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002)

wings · « **Reply #14 on:** 26 Feb, 2010, 17:24:01 »

Σταύρος Κουγιουμτζής, Όλα καλά
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Στα ψηλά τα παραθύρια (1975))

Νίκος Μυλόπουλος, Μετά όλα καλά θα πάνε (III)

[Ενότητα Μετά όλα καλά θα πάνε]

III

Σκεφτόμουν τη γυναίκα που βαθιά ερωτεύθηκα
Τους δικούς μου που χάθηκαν τόσο αναίτια
Τις φωτογραφίες που ζωντάνευαν παιδικά κατορθώματα
Πόσο να έμενα κρυμμένος μες στα σκεπάσματα
Κάτι φύσηξε στην ψυχή μου∙ είπα θα ’ναι ο άνεμος
Σηκώθηκα με λαχτάρα προς τις γρίλιες χειρονομώντας
Είδα μόνο κάτι γκρίζους καπνούς στον ορίζοντα
«Όχι δεν πρόκειται αυτοί να ξανάρθουν»
Κι αυτή η εικόνα είναι τόσο μάταιη
Που αν και επαναλαμβάνεται βασανιστικά κάθε νύχτα
Βγαίνω έξαλλος στους δρόμους και τους ψάχνω.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)