Αραδιάζω, λοιπόν, μια σειρά λέξεων, που χρησιμοποιούμε συχνότατα ακόμα και σήμερα, οι οποίες είναι λέξεις που συνδέονται με το πολιτισμικό ήθος ή έθος, το σύστημα αξιών, αυτό που θα χαρακτηρίζαμε ήθος και αισθητική της Ρωμιοσύνης:
μεράκι,
κέφι,
χατίρι,
γινάτι,
ντέρτι,
μπαξίσι,
ρουσφέτι,
ζακόνι,
νταηλίκι,
χαΐρι,
ξίκι,
ραχάτι,
χαβάς,
χαβαλές,
κιαμέτι,
κουρμπέτι,
σιχτίρι,
τσογλάνι,
σεφέρι,
τεμπέλης,
μουστερής,
μουσαφίρης,
μπαταχτσής,
τσαμπουκάς,
μπουνταλάς,
χουβαρδάς,
μπαντίρης,
γούρι,
χαμπέρι,
ζαϊρές,
χονέρι,
κιντέρι,
τακίμι,
ταξίμι,
ντελμπεντέρης,
χουρσούζης,
μπαγάσας,
μουρντάρης,
παρακεντές,
τσαούσης,
τσακίρης,
ασίκης,
ζαγάρι,
τσαπράζι,
κουρμπάνι,
χουσμέτι,
χουσμετιάρης,
χουσμεκτιάρης,
χαράτσι,
χαλές,
κιοτής,
μαξούλι,
αχμάκης,
ντελής,
μιντάτι,
μιράσι,
μπαϊράκι,
σελέμης,
μπουλούκι,
μιλέτι,
δοβλέτι,
γκιαούρης,
πισμάνι,
τερτίπι,
τζάμπα,
τράμπα…
Το οθωμανο-βαλκανικό παρελθόν μας | in.gr