Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 17 Aug, 2007, 18:17:47

Title: Μαρία Ψωμά
Post by: wings on 17 Aug, 2007, 18:17:47
Μαρία Ψωμά

(https://pbs.twimg.com/profile_images/956410789413474304/S_6l4PVK.jpg)

Γεννήθηκε το 1962 στη Θεσσαλονίκη, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο ΑΠΘ. Ζει πλέον στη Θεσσαλονίκη, ύστερα από μακρόχρονη απουσία στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Ποιήματα, άρθρα και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και στο διαδίκτυο.

Ποιητικές συλλογές:
«Ισόβια θητεία», εκδ. Ερωδιός, 2006
«Δεύτερο ζευγάρι φτερά», διαδικτυακό περιοδικό «Λογοτεχνικά σημειώματα» (τεύχος 15), Θεσσαλονίκη, Νοέμβριος 2011

Πεζογραφία:
«Δεύτερο ζευγάρι φτερά» (μυθιστόρημα), εκδ. Ars Poetica, 2015
«Και να βρεθεί, θα με κυνηγάει» (διηγήματα), εκδ. Παράξενες Μέρες, 2015

Ποιήματα δημοσιευμένα στο Translatum:



[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Μαρία Ψωμά, Για τους ποιητές
Post by: wings on 20 Mar, 2008, 22:05:26
Μαρία Ψωμά, Για τους ποιητές
 
Αθόρυβα πλάσματα οι ποιητές,
δε γεμίζουν το χώρο,
δεν ενοχλούν για το θεαθήναι.
Κινούνται σκιές ανάμεσα στα σώματα,
αφουγκράζονται τις σιωπές,
στιγμές ακουμπάνε στ’ ανείπωτο,
ριγούνε στις δονήσεις.
Πλάσματα της ψυχής οι ποιητές,
μάχονται σ’ άνισο αγώνα με το ά-λογο
με λέξεις να το ενσαρκώσουν.
Κι είναι οι μικρές σποραδικές νίκες τους
διέξοδοι διαφυγής απ’ το εγκλωβισμένο σκοτάδι.

Ανέκδοτο ποίημα (2008)


Το ποίημα διαβάστηκε στην εκδήλωση Ars Poetica (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=15473.0) που έγινε στη Θεσσαλονίκη την Τρίτη 18 Μαρτίου 2008.

Μαράκι, σ’ ευχαριστώ πολύ που μου το εμπιστεύτηκες για να το δημοσιεύσω στο Translatum!
Title: Re: Μαρία Ψωμά, Για τους ποιητές
Post by: Anastasia on 21 Mar, 2008, 12:24:46
Πολύ όμορφο ποίημα... γεμάτο ψυχή...
Title: Re: Μαρία Ψωμά
Post by: mariapsoma on 25 Mar, 2008, 13:00:51
Να 'μαι κι εγώ ανάμεσά σας! Πολύ μου αρέσει!
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια που μου δίνουν πολύ θάρρος για τη συνέχεια. Κυρίως όμως ευχαριστώ για τις καταχωρήσεις των ποιημάτων στο site, που όταν το πρωτοείδα ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα. Χαιρετώ λοιπόν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό την ομήγυρη...
Title: Re: Μαρία Ψωμά
Post by: wings on 25 Mar, 2008, 13:56:04
Καλώς τηνε κι ας άργησε. Επιτέλους, Μαρία! It was high time.

Σε καλωσορίζω και ως μέλος του Translatum και χαίρομαι πολύ που η ομήγυρη απόκτησε ένα ακόμα μέλος. Και χαίρομαι ακόμα περισσότερο που σου αρέσει εδώ. :-)

Και μην ξαναχαθείς, έτσι;
Title: Μαρία Ψωμά, Ψευδαίσθηση
Post by: wings on 26 Jun, 2008, 17:05:27
Μαρία Ψωμά, Ψευδαίσθηση
 
Τρόπαια μας σέρνει ο Έρωτας
στα καραβάνια της ερήμου,
κάθε που πέφτουμε στο μηδέν
μια όαση μας ανασταίνει
κι αφηνόμαστε απ’ την αρχή
στο γνωστό-άγνωστο ταξίδι,
έως ότου η ψευδαίσθηση μας αφανίσει.

Δημοσιευμένο στο ημερολόγιο του 2008 από την «Εμπειρία Εκδοτική»
(με γενικό τίτλο Κι εγώ θα σ’ αγαπάω κάθε μέρα)
Title: Μαρία Ψωμά, Αφύπνιση
Post by: wings on 30 Jul, 2008, 06:32:28
Μαρία Ψωμά, Αφύπνιση

[Ενότητα Της αναζήτησης]
 
Σαν παίρνει να ξυπνά
τ’ αγρίμι μέσα μου,
νιώθω πως σίμωσε η ώρα
του βασικού ένστικτου ν’ απαιτήσει!
Σε μια ανάσα ξεχύνεται αχαλίνωτο,
παραμερίζει το έλεος,
ποδοπατεί το λογισμό,
πρωτόγονη η φύση ορμά
τα καταπατημένα να διεκδικήσει.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Ζωή
Post by: wings on 09 Aug, 2008, 15:17:40
Μαρία Ψωμά, Ζωή
 
Ανεβαίνω,
όλο ανεβαίνω...
συνέχεια πηγαίνω κι αγκομαχώ.

Η ανηφόρα πάντα εμπρός μου
όλο πιο απότομη,
πιο απόκρημνη, πιο στενή,
από δρόμος ευρύχωρος γίνεται μονοπάτι.

Όμως εγώ ανεβαίνω,
όλο ανεβαίνω,
μόνος,
δίχως στήριγμα,
με κολλημένη ανάσα,
γυμνός.

Δεν βλέπω που πηγαίνω,
μόνο ανεβαίνω,
σ’ όρος αόρατο σκοτεινό,
με το φορτίο των πεπραγμένων
σταδιακά πιο δυσβάσταχτο...

Δεν σταματώ,
όλο ανεβαίνω...

Πίσω μου αφήνω
βήματα στη λάσπη,
απομεινάρια μαγευτικών ουρανών,
λόγια και πρόσωπα
που πλέον δεν αντέχω να με νοιάζουν
τα παρατώ.

Εγώ ανεβαίνω
κι όσο ανεβαίνω, σκληραίνω,
γιατί ξέρω καλά:
την κατηφόρα
μόνο τρέμω!

Πηγή: Pathfinder clubs (http://clubs.pathfinder.gr/Poetry/168547) (2003)
Title: Μαρία Ψωμά, Παλιά φωτογραφία
Post by: wings on 09 Aug, 2008, 17:26:25
Μαρία Ψωμά, Παλιά φωτογραφία
 
Γερμένοι οι δυο στην κουπαστή
χέρι με χέρι κρατημένοι
το αεράκι ελαφρύ
στις άκρες των μαλλιών να τρέμει
στα χείλη το χαμόγελο πλατύ
εικόνα αλλοτινή, του έρωτα γιορτή,
κάποια άνοιξη σε μαυρόασπρο χαρτί
κιτρινισμένη.

Γερμένοι οι δυο στην κουπαστή
με το κεφάλι ακουμπισμένο, ευτυχία
εκείνος άγγελος θνητός,
εκείνη γλυκιά μικρή οπτασία.

Γερμένοι οι δυο στην κουπαστή
αγάπη διαχέεται ζεστή
εκπέμπει πρωτόγονη ορμή.
Επάνω τους λαμπυρίζει αστραπή
άγουρη, αισιόδοξη, αγνή.
Καθάρια σταλάζουν τα όνειρα
στις κόρες των ματιών
αδημονούν στο άγγιγμα
να γίνουνε παρόν...

Τότε..
στο αόριστο παρελθόν
για μια στιγμή
θαρρείς σαν θάμα...

στάθηκε ο χρόνος έκθαμβος
στην κουπαστή του ονείρου
στήθηκε ασυννέφιαστος
ν’ απαθανατιστεί
το γέννημα ανατέλλοντος ήλιου

Πηγή: Pathfinder clubs (http://clubs.pathfinder.gr/Poetry/168547) (2003)
Title: Μαρία Ψωμά, Μοναξιά
Post by: wings on 13 Aug, 2008, 01:30:10
Μαρία Ψωμά, Μοναξιά
 
Η μοναξιά στα χρώματα της αυγής, χορεύει
στο ρυθμό της βροχής, θεριεύει
στο μονότονο παφλασμό των κυμάτων, λικνίζεται
στο θρόισμα των φύλλων, εξίσταται
στο αναίτιο κύλισμα του καιρού, βυθίζεται...

να την! με συνεπαίρνει...

Λευκή σελίδα μπροστά μου
άδειο το σπίτι
άδεια η καρδιά μου
άδειασαν πια τα όνειρά μου
οι λέξεις χτυπάνε στους τοίχους
αντιλαλούν στο κενό.

Σκιές παραμορφώνουν τις γωνίες
τα βήματα τρίζουν στο πάτωμα ρυθμικά
έρχονται, έρχονται οι Ερινύες
γεμίζουν τον χώρο
φωνές, ψιθυρίσματα ανατριχιαστικά.

Εγώ κι εγώ, σε χρώμα λευκό
με μάτια ανοιχτά κοιτάζω
μα δεν μπορώ να ιδώ
το σπίτι βουβό
λευκή σελίδα μπροστά μου
φωνάζω ακατάληπτα
ξέχασα πια να μιλώ

Μήπως ξέρει κανείς πώς να βγω από δω;

Δημοσιευμένο στο περιοδικό Νέα Αριάδνη, τεύχος 17-18 (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 1999)

Πηγή: https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/NeaAriadni/17-18/7.html
Title: Μαρία Ψωμά, Οι αναμνήσεις
Post by: wings on 15 Aug, 2008, 16:03:16
Μαρία Ψωμά, Οι αναμνήσεις

[Ενότητα Της αφαίρεσης]
 
Όλο και πιο συχνά
μ’ επισκέπτονται απρόσκλητες
σ' ακατάλληλες ώρες,
γλαφυρές, ζωηρές, φλύαρες,
απαιτούν να τις φιλοξενήσω,
χαμογελούν, δακρύζουν, αναδεύονται,
ανασύρουν μυρωδιές, πεθυμιές ξεχασμένες.
Καταλυτική στο παρόν η παρουσία τους
με κρατάει στο παρελθόν εγκλωβισμένη.
Διευθετώ...
Επιστρέφω...
Γερνάω...
Σιμώνει η ώρα να συνδεθώ ξανά
με τον ομφάλιο λώρο...

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Η διαρκής αναζήτηση
Post by: wings on 17 Aug, 2008, 16:55:29
Μαρία Ψωμά, Η διαρκής αναζήτηση

[Ενότητα Του έρωτα]
 
Ψάχνω το κατάλληλο σώμα
να μπω, να μοιραστώ,
ν’ απλώσω την ψυχή μου,
ν’ αφεθώ.
Ελπίζω,
συνεπιβάτης στη θαλπωρή
ως το τέρμα να ταξιδέψω
με το χνότο ζεστό.
Ψάχνω το κατάλληλο σώμα
κι έστω για μια στάση, την τελευταία
αν το βρω, θα χωθώ!

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Συν-δέσμιοι
Post by: wings on 05 Sep, 2008, 01:11:04
Μαρία Ψωμά, Συν-δέσμιοι
 
Στα μη λεχθέντα αλλά υποτιθέμενα εννοηθέντα,
στον δισταγμό των αποσιωπητικών,
την παρερμηνεία των παύσεων,
η απόσταση της οικειότητας
το φαινόμενο της Βαβέλ οικειοποιείται,
επιβεβαιώνοντας το ρηθέν:
«και αν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων, αγάπην δε μη έχω,
Είμαι ουδέν, χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον…»

Δεν υπάρχει κάτι που να μην έχει ειπωθεί
κι όμως, έχουμε τόσα πολλά να πούμε

Ανέκδοτο ποίημα (2008)
Title: Μαρία Ψωμά: Θυμάσαι, φίλε;
Post by: wings on 06 Sep, 2008, 21:11:59
Μαρία Ψωμά: Θυμάσαι, φίλε;

[Ενότητα Της αναζήτησης]
 
Θυμάσαι, φίλε
τη δίψα της νιότης
που λίγωνε το νου
που σπίθιζε το πνεύμα;
Κείνη την ακόρεστη απαίτηση
που χόρταζε τα σωθικά
με τις οσμές του μέλλοντός μας;
Θυμάσαι;
Ανακαλείς στο ελάχιστο
τη φόρτιση των αναμονών,
τον ηλεκτρισμό των αναμενόμενων αλλαγών;
Τώρα,
στην ένδεια της ωρίμανσης
στη σιωπή της σοφίας
τώρα που ξέρεις,
αναπολείς την παραμυθία του ανέφικτου,
όπου μ’ ένα φύσημα
ψηλά
στις κορφές του απάτητου μας ωθούσε;

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Φλυαρία
Post by: wings on 17 Sep, 2008, 13:02:56
Μαρία Ψωμά, Φλυαρία
 
Ομιλών ο απέναντι, οργώνει τη μοναξιά μου.
Σκορπίζουν οι λέξεις πολύβουες, ετερόσημες,
δοκιμάζουν τις ανοχές,
αφραταίνουν το χώμα η απόσταση να μεστώνει,
με το αιχμηρό εν πλήρει συνειδήσει,
υπογράφει των κόσμων το ασύνδετο,
το «τι μεταξύ εσού κι εμού;»
με το χαμόγελο στα χείλη

Ανέκδοτο ποίημα (2008)
Title: Μαρία Ψωμά, Εξορκισμός
Post by: wings on 29 Sep, 2008, 21:55:37
Μαρία Ψωμά, Εξορκισμός

[Ενότητα Της αναζήτησης]
 
Ξαναγυρίζουμε σ’ εκείνα τα σώματα
του πρωτόγνωρου ρίγους
που μετάλλαξαν τις στιγμές σε ιστορία,
στην έξαψη, την ανάταση, τα ποιητικά λόγια
που παρέμειναν συνθήματα στην μετέπειτα πορεία.
Ξαναγυρίζουμε στην αδημονία της αφετηρίας,
στ’ απατηλά συναισθήματα, στις προσαρμογές της αφέλειας,
στον ενθουσιασμό της απειρίας.
Κατερχόμαστε νύχτα στους πρόποδες
ασκεπείς και ξυπόλητοι
με το νόστο μόνη γεύση στο στόμα,
κατερχόμαστε μ’ ευλάβεια
στης αθωότητας τις θαμμένες πηγές
να συλλέξουμε αγίασμα
για τον εξορκισμό των λαθών μας.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Ανεξίτηλα σημάδια
Post by: wings on 03 Nov, 2008, 18:10:42
Μαρία Ψωμά, Ανεξίτηλα σημάδια

[Ενότητα Του έρωτα]
 
Τα σώματα που αναστήθηκαν
στο γέννημα του πόθου,
που ανθίσανε στο άγγιγμα,
στην ηδονή του πάθους,
αυτά που μετέστησαν
απ’ την τρυφερότητα της ένωσης
μέχρι το απόλυτο του βάθους ...
Δεν ξεχνούν.
Χρόνια μετά στέκουν δέντρα
με τα σημάδια του θαύματος ανεξίτηλα
στον κορμό τους.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Σ' ένα βαρύ ζεϊμπέκικο
Post by: wings on 07 Mar, 2009, 12:39:07
Μαρία Ψωμά, Σ' ένα βαρύ ζεϊμπέκικο

[Ενότητα Της ανησυχίας]
 
Σ’ ένα βαρύ ζεϊμπέκικο καίω ό,τι με καίει.
Ρίχνω το βήμα, γεμίζω μουσική,
αφήνομαι οι στίχοι να με στοιχειώσουν,
είμαι εκεί μα δε βρίσκομαι,
μετέχω στο μύθο άλλου,
στη στροφή, απ’ το εγώ κενή
μόνο κορμί
δοξάρι γίνομαι,
μεθίσταμαι,
απλώνω
σε κόσμους δίχως λόγια,
όπου παλμοί, αισθήματα, ρυθμοί
εκφράζονται έξω απ’ τα δόντια.
Σ’ ένα βαρύ ζεϊμπέκικο
τελειώνω
ξαναρχίζω.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Ισόβια θητεία
Post by: wings on 02 Oct, 2009, 18:27:54
https://www.youtube.com/watch?v=VwGpQVmiQs8

Γιάννης Μαρκόπουλος & Μάνος Ελευθερίου, Κι είδα γυναίκες
(τραγούδι: Λάκης Χαλκιάς / δίσκος: Θητεία (1974))


Μαρία Ψωμά, Ισόβια θητεία

[Ενότητα Της αναζήτησης]
 
Ισόβια θητεία
η έρημος που βρεθήκαμε.
Η ξηρασία στεγνώνει τις φωνές.
Το ίδιο τίποτα
μαραίνει τις κινήσεις.
Τις νύχτες σκάβουμε όπως-όπως
τρύπες στους βράχους για κατάλυμα
μα, έκθετοι ξανά τα πρωινά,
διψασμένοι
νομίζουμε
πως η όαση της ανακούφισης σιμώνει,
ενώ, ιδέα εκείνη,
όλο μετατίθεται
για την επόμενη παραίσθησή μας...

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Γενιά του '80
Post by: wings on 16 Jan, 2010, 15:19:33
https://www.youtube.com/watch?v=Z4rRY7o3uW8

Αντώνης Βαρδής & Πάνος Φαλάρας, Με τον Μπομπ Ντίλαν
(τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου / δίσκος: Βασίλης Παπακωνσταντίνου (1978))


Μαρία Ψωμά, Γενιά του ’80

Βρεθήκαμε ανάμεσα,
λίγο μετά την επανάσταση των ψυχών,
λίγο πριν τη κυριαρχία των υπολογιστών,
ακούσιοι γευσιγνώστες της δράσης.
Αμήχανοι, ακούγαμε ροκ
ακολουθούσαμε τη δίνη των αλλαγών,
μέσα στο στρόβιλο
αλλά ποτέ στο κινητήριο πνεύμα,
κάτω απ’ τις σημαίες άλλων
βολευτήκαμε,
χαθήκαμε με ξένο όνομα
στο «περνάω καλά»
μιας δανεικής ευημερίας,
κανένα τίτλο δεν αναρτήσαμε στην ιστορία.
Απαίδευτοι στη μοιρασιά,
χέρια δεν απλώσαμε να ενώσουμε κόσμους,
επαναστάτες μαϊμού
καταδυθήκαμε εντός
σε αμφισβήτηση του ίδιου μας του προσώπου,
μεσήλικες πια
κατεβαίνουμε ακόμα,
πάτο δε πιάσαμε,
ακόμα ρωτάμε;

Από την προς έκδοση συλλογή Άλλη ζωή (2008)
Title: Μαρία Ψωμά, Ευχή
Post by: wings on 01 Apr, 2010, 19:39:16
Ανδριάνα Μπάμπαλη-Μια ευχή - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=FbFVHiimnL4)

Χρυσόστομος Μουράτογλου & Ανδριάνα Μπάμπαλη, Μια ευχή
(τραγούδι: Ανδριάνα Μπάμπαλη / δίσκος: ... και η γη γυρίζει (2003))


Μαρία Ψωμά, Ευχή

Στην κόρη μου Ζέτα
 
Είσαι εσύ σε μια κόγχη στο σύμπαν ζεστή,
χαμογελάς,
χρώματα εύγλωττα γράφεις,
στην έκφρασή τους χαλαρά ακουμπάς,
φωτεινή η αύρα σου ώριμο πορτοκαλί,
κύματα απλώνεται, ενώνεται, συγχωνεύει.
Είμαι εγώ σ’ άλλη κόγχη στο σύμπαν μακριά,
μ’ ακουμπάνε οι δονήσεις, το ρεύμα με παίρνει.
Είμαι όπου είσαι…, γαλήνη

Από την προς έκδοση συλλογή Άλλη ζωή (2008)
Title: Μαρία Ψωμά, Τα κορίτσια
Post by: wings on 07 Aug, 2010, 17:17:33
https://www.youtube.com/watch?v=nSFg3UN2PlM

Διονύσης Σαββόπουλος, Τα κορίτσια που πηγαίνουν δυο-δυο (δίσκος: Φορτηγό (1966))

Μαρία Ψωμά, Τα κορίτσια

[Ενότητα Της αναζήτησης]
 
Οι παλιές συμμαθήτριες
συναντιούνται αραιά και πού
στα καφέ, στις κοσμικές εκδηλώσεις,
ανάμεσα απ’ τ’ ανέμελα χαμόγελα,
το κουβεντολόι, τη χαλαρή ευθυμία,
ανήσυχη η ματιά ερευνά
τα πρόσωπα, τα σώματα,
να επιβεβαιώσει αγωνιά
τη γλυκιά πλάνη,
πως αυτές ο χρόνος τις εξαίρεσε,
παραμένουν κορίτσια.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Λευκά σεντόνια
Post by: wings on 31 Dec, 2010, 14:44:40
https://www.youtube.com/watch?v=rTOVBwlJ0KE

Γιάννης Σπανός & Γιάννης Καλαμίτσης, Άνθρωποι μονάχοι
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Η Βίκη Μοσχολιού τραγουδά Σπανό (1977))


Μαρία Ψωμά, Λευκά σεντόνια
 
Ο βίος του λευκά σεντόνια,
θαρρείς δεν κουλουριάστηκαν κουρασμένα σώματα,
δεν αιμορράγησαν όνειρα,
ούτε κλάψανε ουτοπίες,
αλώβητη διατηρεί την αφέλεια ποιητή,
ενώ αποπνέει τραχύτητα πλάσματος
που ’σφιξε γερά το χέρι του θανάτου.
Άνθρωπος;
Μόνος

Από την προς έκδοση συλλογή Άλλη ζωή (2008)
Title: Μαρία Ψωμά, Αφαίρεση
Post by: wings on 02 Oct, 2013, 00:39:09
Μαρία Ψωμά, Αφαίρεση

[Ενότητα Της αφαίρεσης]
 
Με κουράζουν πια
τα πολλά επίθετα, του ουσιαστικού
θολώνουν το τοπίο,
δυσφορώ με τα ρήματα που υπερβάλλουν,
τα θαυμαστικά, τ’ αποσιωπητικά
που παίζουν με τις λέξεις,
χρόνους καταπονημένη η σκέψη μου,
το πνεύμα επιβαρυμένο,
αναζητούν στο λιτό να λειτουργήσουν,
καθώς συρρικνώνεται η διαδρομή,
χρήσιμο μόνο, για να επικοινωνώ
ελάχιστες ξεκάθαρες πράξεις.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Πιότερο απ' το θάνατο
Post by: wings on 15 Dec, 2014, 17:30:40
Μαρία Ψωμά, Πιότερο απ’ τον θάνατο

[Ενότητα Της αναζήτησης]
 
Πληροφορούμαι στις μέρες μου, πληροφορούμαι,
ακούω, παρατηρώ, σιωπώ...
Τρέμω μην απαρνηθώ
τα λίγα που με κρατάνε άνθρωπο,
μη μου ξεσχίσουν την ταυτότητα στα δόντια
και πάψω να υπάρχω πριν πεθάνω.

Πιότερο απ’ τον θάνατο
την εξουσία του νου φοβάμαι.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Δυο κόσμοι γίνονται ένας
Post by: wings on 02 Jan, 2016, 21:16:47
Μαρία Ψωμά, Δυο κόσμοι γίνονται ένας

[Ενότητα Της αναζήτησης]
 
Κυλούν τα δάκρυα ασταμάτητα,
Μεγάλης Παρασκευής υπόκωφη θλίψη,
όχι για κάτι που έχασα
αλλά για κείνο που ποτέ δεν είχα,
αναριγούν μαζί μου οι δικοί νεκροί
στις στενές σαρκοφάγους
συμπάσχουν στο θρήνο μόνοι αυτοί,
γιατί μόνο αυτοί κατανοούν το τίποτα για έχει τους
συνάμα με την επίγνωση του «ουδέν οίδα».
Και οι δυο κόσμοι γίνονται ένας...

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά: Πάλι ναι...
Post by: wings on 02 Jan, 2016, 21:21:43
Μαρία Ψωμά: Πάλι ναι...

[Ενότητα Της αναζήτησης]
 
Έπειτα λέω πάλι «ναι»,
θαρρείς είναι το προφανές
που οι πάντες συνηθίζουν,
γνωρίζω το «όχι»
μα δεν το εξασκώ,
κάθε που έρχεται οριστικό
το σταματώ,
αρθρώνω πάλι «ναι»,
κάποιο, κάποτε
θα μου ξεφύγει
τεράστιο, ορμητικό,
θ’ ακυρώσει όλα τα «ναι»,
θ’ αφήσει κενό το αρχείο.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Ψυχή
Post by: wings on 02 Jan, 2016, 21:27:29
Μαρία Ψωμά, Ψυχή

[Ενότητα Της ανησυχίας]
 
Έρημος τόπος
βράχος γυμνός
που η αρμύρα όλο λαξεύει,
φλούδα γης μεσοπέλαγα αφημένη
παλεύει
περιμένει...
το πάτημα Αργοναυτών να δεχτεί,
στα διψασμένα τους κορμιά
τη δροσιά
απ’ τις αθέατες σπηλιές της να μεταγγίσει.
Ανάσταση!

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Τα υλικά
Post by: wings on 02 Jan, 2016, 21:32:35
Μαρία Ψωμά, Τα υλικά

[Ενότητα Της ανησυχίας]
 
Μετρημένα τα υλικά για να φτιαχτεί ένας δρόμος,
χαλίκι, πίσσα, εργαλεία, δουλειά.
Να! Εδώ είναι! Μπροστά σου!
Γιατί το συζητάς, ρωτάς, αναβάλλεις;
Τι γυρεύεις απ’ τις θάλασσες, τους αφρούς να σου πουν;
Σαρώνεται το πέλαγος μ’ αξίνες;
Στρώνεται με φτυάρια το νερό;
Στρώσε πρώτα το δρόμο.
Τιθάσευσε το απτό,
από κει ίσως τελικά ταξιδέψεις στο ποθητό.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Μόνιμη παγίδα
Post by: wings on 02 Jan, 2016, 21:38:16
Μαρία Ψωμά, Μόνιμη παγίδα

[Ενότητα Της αφαίρεσης]
 
Την αφέλειά μας τελικά δε θα αποδεχθούμε,
όλο θα επανέρχεται η δήθεν χαμένη αθωότητα,
έκπληκτους φέρνοντάς μας μπροστά στο ίδιο λάθος.
Δε θα κατανοήσουμε πως η πείνα για να «ελπίζω»
θα ξεπηδά ενίοτε ισχυρότερη της γνώσης,
μήτε πως η αγάπη, ο έρωτας μ’ όλα τα συναφή,
που δεν προσφέρονται σε αγοραία τιμή,
θ’ αποτελούν στο νυν και αεί
τη μόνιμη παγίδα.
Στις επάλξεις μας θα κλωθογυρίζουμε
έως το βαθύ γήρας
σε κάθε μάχη πιστεύοντας
πως θα ’ναι η νικητήρια,
το εισιτήριο εισόδου στην έμπρακτη ουτοπία.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Στη λήθη δεν ενδίδω
Post by: wings on 02 Jan, 2016, 21:43:15
Μαρία Ψωμά, Στη λήθη δεν ενδίδω

[Ενότητα Σε ανάμνηση]
 
Βρίσκομαι πλάι σας,
σκηνοθετώ παλιές εικόνες,
η Αναστασία χαμογελάει, με φιλάει,
ο Γιάννης κάνει πλάκα,
η Γλύκα πλέκει στα γρήγορα καινούριο παραμύθι,
ο Διομήδης ακούει, γελάει κρυφά,
σκαρώνει σκωπτικά στιχάκια,
πορφυρά τα χρώματα, πορτοκαλιά, μελιά,
ώριμο ηλιοβασίλεμα που δε λέει να σβήσει.
Έτσι σας κρατώ ζωντανούς, έτσι σας μεταδίδω,
όσο ζω υπάρχετε,
στη λήθη δεν ενδίδω.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Στιγμές μετά
Post by: wings on 02 Jan, 2016, 21:47:56
Μαρία Ψωμά, Στιγμές μετά

[Ενότητα Του έρωτα]
 
Ζεστό το φανελάκι,
αφημένο ανάποδα στο κρεβάτι,
τ’ αποτύπωμα του κεφαλιού σου ακόμη στο μαξιλάρι,
παρατημένες οι παντόφλες πίσω απ’ την πόρτα.
Νωπή στ’ ακροδάχτυλα η γεύση του κορμιού,
το τελευταίο φιλί σπαρταριστό στα χείλη
κι η μυρωδιά της παρουσίας σου να αιωρείται,
ανάμεσά τους η μοναξιά αφέντρα, κυρίαρχη
να οργώνει τα σπλάχνα μου,
στιγμές μόλις μετά το «αντίο».

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)
Title: Μαρία Ψωμά, Ονειρεύομαι
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 23:34:50
Μαρία Ψωμά, Ονειρεύομαι
 
Ονειρεύομαι
για το όνειρο,
την ελευθερία,
το πέταγμα στο απέραντο,
το τρύγημα στους δρόμους της ουτοπίας,
όπου η ψυχή ανάλαφρη
αίρει το σώμα
το στήνει στον ορίζοντα
ν’ απορροφά ασκεπές
τα στοιχειά...
Ονειρεύομαι
για το όνειρο
η έκβασή του
δεν είναι ο στόχος.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)
Title: Μαρία Ψωμά, Τρόπος ζωής
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 23:49:57
Μαρία Ψωμά, Τρόπος ζωής
 
Πλέον παρατήσαμε τις λέξεις,
σιωπηλοί στεκόμαστε
στη σκιά,
με το βλέμμα φωτιά.
Αθόρυβα συσπειρωνόμαστε,
ανταλλάσσουμε φλόγες,
παρατασσόμαστε...
Ανυπακοή το σύνθημα
όχι του λέγειν
μα του ζην.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)
Title: Μαρία Ψωμά, Κόλαση
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 23:52:13
Μαρία Ψωμά, Κόλαση
 
Όσο σε διαγράφω
δεν αθωώνομαι,
διαβρώνομαι,
φίδια
φωλιάζω στις ρωγμές.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)
Title: Μαρία Ψωμά, Ο ποιητής
Post by: wings on 11 Feb, 2017, 23:56:11
Μαρία Ψωμά, Ο ποιητής
 
Σκιά,
ελλοχεύω στις σιωπές,
συλλέγω πνιχτά επιφωνήματα,
σταγόνες που δεν τόλμησαν
να τρέξουνε στις κοίτες,
ρίγη της ουτοπίας.
Στις μύτες μαύρων μολυβιών
αιμορραγώ,
παλεύω
να δαμάσω λέξεις,
να μετατρέψω την ενέργεια
από τ’ αγριεμένο σκοτάδι
σε επικοινωνία.
Τι κι αν δε δείτε ποτέ
το πρόσωπό μου;
αν δε μου σφίξετε το χέρι;
μαζί
θα έχουμε σκεφτεί επιτέλους
φωναχτά!

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)
Title: Μαρία Ψωμά, Ανυπακοή
Post by: wings on 12 Feb, 2017, 00:00:10
Μαρία Ψωμά, Ανυπακοή
 
Πιο κοντά,
πιο ζεστά,
χέρι με χέρι
σφιχτά,
σκέψη στη σκέψη
φωτιά,
εμείς οι πολλοί
πια μαζί,
ν’ ανοίγουμε δρόμους
στο πώς,
σκοτάδια να σβήνουμε
με φως,
ονόματα να γενούμε
από λαός,
να εκδικηθούμε
με ευτυχία.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)
Title: Μαρία Ψωμά, Κοινός νους
Post by: wings on 12 Feb, 2017, 00:03:17
Μαρία Ψωμά, Κοινός νους
 
Σάρκα με σάρκα
προσεγγίζομαι,
χώμα με νερό
σε ζεστό πηλό
ενεργοποιώ,
πλάθω,
πλάθομαι.
Έτσι χωράω
φωνή φωνηέντων
σε ξεκάθαρα σύμφωνα
φοράω,
φωνάζω,
κοινωνώ,
λέγομαι.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)
Title: Μαρία Ψωμά, Αλλού
Post by: wings on 12 Feb, 2017, 00:07:27
Μαρία Ψωμά, Αλλού
 
Το «αν» σε «να»
στα χέρια μου ζύμωσα,
σταδιακά το μετέτρεψα
σε προστακτική για εμένα την ίδια,
αδιαφόρησα για την ευκτική ή τον μέλλοντα,
το παρόν - «πράξε!»
όχι για το πρώτο ενικό
μα για το πρώτο πληθυντικό,
απορρόφησε την πλήρη απασχόλησή μου.
Στο πάθος
παράβλεψα
πως η γραμματική
δεν καταστρατηγείται.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)
Title: Μαρία Ψωμά, Δεύτερο ζευγάρι φτερά
Post by: wings on 12 Feb, 2017, 00:10:33
Μαρία Ψωμά, Δεύτερο ζευγάρι φτερά
 
Ξαφνικά, δε φωνάζουμε
δε συνωστιζόμαστε
συρρικνωνόμαστε εντός.
Απογυμνωμένοι απ' τα λάβαρα,
κυρτοί, από φορτίο βαρύ
υποδυόμαστε αδιαφορία
βουβά ελπίζοντας
σ’ ένα δεύτερο ζευγάρι φτερά.
Αναμένουμε
πυκνώνοντας αθόρυβα το κενό.
Ποτέ η σιωπή
δε φώναζε τόση απελπισία.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)
Title: Μαρία Ψωμά, Απώλεια
Post by: wings on 12 Feb, 2017, 00:14:00
Μαρία Ψωμά, Απώλεια
 
Δεν είναι που έφυγες
είναι που σ’ ακολούθησαν
όλα τα άλφα
από το «σ’ αγαπάω»
και το ωμέγα
από την αθωότητα
μέχρι το ωραίο.
Απόμειναν στεγνά
το γάμα με το πι
μ’ ένα μετέωρο σίγμα
να ζητιανεύουν έκφραση
σ’ αφιλόξενες λέξεις.
Στην παγωνιά.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)
Title: Μαρία Ψωμά, Ζην
Post by: wings on 12 Feb, 2017, 00:18:12
Μαρία Ψωμά, Ζην
 
Καταβάλλω, σε τακτά χρονικά διαστήματα
το αντίτιμο της παρουσίας μου.
Αν περιπέσω για λίγο
στο αμάρτημα της αδιαφορίας
και ξεχαστώ,
σπεύδει πάραυτα το ανάγκασον
να μου χτυπήσει τον ώμο
να κουνήσει το δάχτυλο,
απαιτώντας
τόσο το ευ, όσο και το κακώς
να εξοφληθούν.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)