Τα είδη μετάφρασης δεν έχουν αλλάξει ως προς τη ζήτηση, μόνο ως προς τη γλώσσα. Το θέμα είναι να έχεις όνομα και τα άτομα που θα σε "προωθήσουν" στο χώρο. Όταν το '08 δε με δέχονταν καν για άμισθη πρακτική στα μεταφραστικά γραφεία της Θεσ/νίκης με το πρόσχημα ότι δεν είχα προϋπηρεσία και δε με γνώριζαν, καταλαβάινεις τι γίνεται. Πώς όμως είχαν φοιτητές των ξενόγλωσσων τμημάτων του ΑΠΘ; Κι αυτοί μόνο μαθήματα μετάφρασης έκαναν, δεν είχαν διδακτορικό στο αντικείμενο, ούτε ουρές πελατών. Είναι κλίκα καθαρά. Ένα έχω να πω: τα ξαδέρφια μου με μόνο Γ2 αγγλικών έχουν ξεσκιστεί στα λεφτά λόγω πτυχίου νομικής. Με το σύλλογο επικοινώνησα, τούς τα έψαλα λόγω των υψηλών οικονομικών απαιτήσεων που έχουν για εγγραφή (69% φορολόγηση στο πρώην ΤΕΒΕ νυν δε θυμάμαι), τους ρώτησα τι παίζει με άλλες γλώσσες που οι πανάχρηστοι δικοί μας δεν προνόησαν να εντάξουν στο πρόγραμμα σπουδών, έστω και με καταβολή διδάκτρων σε ιδιωτικούς καθηγητές. Ούτε που μπήκα στον κόπο να διαβάσω την απάντησή τους. Μόλις αποφοιτήσω από το LLB και κατοχυρώσω τα επαγγελματικά μου δικαιώματα, θα μπορώ αυτομάτως να μεταφράζω σε όποια γλώσσα γουστάρω κι ας ................ οι του ΤΞΓΜΔ. Γνωστή μου καθηγήτρια ξέων γλωσσών σπούδασε στην Ιταλία σε τμήμα Ζωντανών Γλωσσών, όπου έκανε 8, εκ των οποίων τα ιαπωνικά και τα κινέζικα, και τώρα βγάζει καλά λεφτά τόσο από τα ιδιαίτερα όσο κι από μεταφράσεις. Το μόνο που δεν ξέρω είναι αν τα εν λόγω τμήματα κατοχυρώνουν τους αποφοίτους τους και ως επαγγελματίες μεταφραστές, όπως τα τμήματα Μετάφρασης. Στο Ελλάντα ακόμη να ιδρυθεί κάτι ανάλογο. Μπεε μπεεε! Γίδια πολιτικούς και καθηγητές έχουμε, τέτοιους θα έχουμε μέχρι τη συντέλεια... Και μόνο το γεγονός ότι οι καθηγητές μου με παρέπεμψαν στο εξωτερικό για ΠΜΣ, επειδή στο Ελλαδιστάν κάνουμε μόνο το 1+2=3 ενώ οι δυνατότητες και γνώσεις μου ξεφεύγουν από τα στενά όρια του ΕΛ Ταλιμπαλιστάν, τα λέει όλα.
ΥΓ: η πολλή ειδίκευση σε συγκεκριμένο είδος μετάφρασης είναι δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί γιαχρόνια να ασχολείσαι με πχ νομικά κείμενα και οικονομικά, να μειωθεί η ζήτηση στο πρώτο είδος, να το αφήσεις για να κερδίζεις από τα άλλο, και μετά από χρόνια να παραστεί η ανάγκη να ξανασχοληθείς με το... "παρωχημένο" είδος. Ε, δε θα είσαι το ίδιο καλός όπως πριν. Το βίωσα, το παραδέχτηκε και καθηγητής μου.