Σοφία Πόταρη

[wings]

Σοφία Πόταρη, Άδωνις

Τα ωραία μάτια και τα χείλη
Ή το στήθος κι ο λαιμός σου
Γλυκό με ποτίζουνε αφιόνι;
Ή των φιλιών σου το πηγμένο μέλι;
Μα όχι!
Είναι η ευωδιά σου!
Η ευωδιά σου είναι
Που γεύση αποστάζεται
Στων βλεφαρίδων σου τους καταρράχτες

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Το μόνον της ζωής μου ταξείδιον*

Επιθυμώ να κατοικήσω κάτω από το δέρμα σου
Επίτρεψέ μου τώρα να διατρέξω το κορμί σου

Μέσα στις φλέβες σου να κολυμπήσω τις ζεστές
Στα σπλάχνα σου για ν’ ακουμπήσω την ψυχή μου
Γιατί έτσι έχει ανάγκη η καρδιά μου ν’ αγαπά
Σαν μια μικρή μα επίμονη βδέλλα του βάλτου
Τόσο σφιχτά που στέκει κολλημένη στο κορμί
Γλυκιά τροφή και θέρμη αγωνιώντας να κερδίσει
Για να μπορέσει να κρατήσει μέσα της ζωή

Στην κόρη της καρδιάς σου θέλω να εγκατασταθώ,
Να πυργωθώ και το υφάδι μου απ’ την αρχή να στήσω
Τα πάθια μου ακουμπώντας σου και αγαπώντας σε
Για να ξεκουραστώ και για να ζήσω

Γλυκό νανούρισμα το θρόισμα των φύλλων της
Κι ο χτύπος της θα τραγουδά μόνο για μένα
Με της αγάπης μου τη θέληση σφιχτά να την κρατώ
Και σαν το βρέφος να βυζαίνω το ζεστό της αίμα

Κι εσύ θα με κρατάς σφιχτά με τα πνευμόνια σου
Φυσώντας θεία πνοή στον εκστασιασμένο λάρυγγά μου
Και ως αγέννητη θα εισέρχομαι γλυκά στο είναι

Άφησε να κατοικήσω κάτω απο το δέρμα σου
Το θέλω για να ζήσω ανάμεσα στ’ αγγεία σου
Έχοντας φωλεύσει στα κύτταρα του είναι σου
Εκεί που πάλλει ο σφυγμός της πιο μικρής σου φλέβας

Θα ήθελα να ζήσω τρώγοντας και πίνοντας εσέ
Όχι ψωμί, μήτε κρασί, μήτε κι αέρα ν’ αναπνέω
Μόνο το αίμα και τη σάρκα σου να γεύομαι ποθώ
Και την πνοή που τον κρυφό σου γαλαξία ψυχώνει
Μόνο το αίμα και τη σάρκα σου ποθώ αγαπημένε
Και να γλυκαίνομαι μες στη δική μου ζηλευτή ζωή
Απ’ της εστίας σου το παφλάζον πυρ αιματωμένη…

Κοινωνία ακατάληπτη και μυστική
Ανοξείδωτη από φως
Αγαλάζωτη από ξένον ουρανό

Επίτρεψε να κατοικήσω μες στο στήθος σου
Αφοσιωμένη Κίρκη σου και μάγισσα δική σου
Ετούτη μόνο τη ζωή για να κερδίσω λαχταρώ

Εις τούτο τείνω και τούτο μόνο επιζητώ
«Το μόνον της ζωής μου ταξείδιον»
Που μοίρα εκλεκτή ας με ευλογήσει να το ζήσω

* Αναφορά στο διήγημα του Γ. Βιζυηνού «Το μόνον της ζωής μου ταξείδιον»

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Τα χείλη σου

Τι ωραία χείλη που έχεις αγάπη μου!
Τα μάτια μου κατοικούνε πάνω τους
Δεύτερη επιδερμίδα τώρα πια
Τόσο που με μαγεύει η ομορφιά και το σαρκώδες τους
Όλο το είναι σου χυμένο πάνωθέ τους
Και η ψυχή σου σταλάζει το μέλι της
Μέσα από το φιλί τους
Τι όμορφα χείλη που έχεις αγάπη μου!
Λάμπουν γιατί είναι τα μάτια μου εκεί θυλακωμένα
Και από τα δικά μου χείλη
Κλεμμένο έχουν το φιλί και τη γλύκα
Τι ωραία που είναι τα χείλη σου αγάπη μου!
Κλέψανε το μέλι μου τα χείλη σου αγάπη μου
Καρδιοχτυπάω τώρα πάνωθέ τους
Να θρέφω και να θρέφομαι
Απείρως γλυκύτερη και ομορφότερη πια!

Τι ωραία που είναι να μας πίνω από τα χείλη σου αγάπη μου!

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Αίμα

Το κύκνειο άσμα σου με βρήκε ήδη λαβωμένη
Η λάμψη της λεπίδας του ανοίγει κι άλλο την πληγή
Τι κι αν το αίμα μου ξεχύνεται με λαμπερή ορμή
Από μια φλέβα πια που τρύπα χάσκει ανοιχτή;

Τα κύτταρα δεν λησμονούν, βροντούν ζωντανεμένα
Ξέρουνε, ξέρουμε του αίματος το κρύφιο μυστικό
Ανταριασμένος δαίμονας, θεριό μέσα σε σένα
Μέσα στης κοίτης σου τον κατακόκκινο βυθό

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Ιερά Συνουσία

Τα ματόκλαδά σου
Οι βολβοί σου
Οι κόρες σου
Η όρασή μου

Τα χείλη σου
Η γλώσσα σου
Το σάλιο σου
Το φιλί μου

Τα μαλλιά σου
Ο λαιμός σου
Ο κόρφος σου
Η θέρμη μου

Τα χέρια σου
Τα δάχτυλά σου
Τα νύχια σου
Το χάδι μου

Το στήθος σου
Οι ρώγες σου
Το ρίγος σου
Η έκστασή μου

Η κοιλιά σου
Το εφήβαιο
Τα λαγόνια σου
Η πλήρωσή μου

Τα πόδια σου
Η ρίζα σου
Το περπάτημά σου
Το λίκνισμά μου

Οι φλέβες σου
Οι ιστοί σου
Το αίμα σου
Το πυρ μου

Ποθητή αγάπη
Η μυσταγωγία σου
Η ποίησή μου

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Η πλάτη σου

Στραμμένος θέλω να ’σαι με την πλάτη σου σε μένα
Όταν στην αγκαλιά μου σε κρατώ και όταν σε φιλάω
Σε μένα έκθετη, να την ιχνηλατώ με την ανάσα μου
Κι απάνω της καυτό να χύνομαι νερό θαλασσινό
Με απληστία στις ωραίες προσηλώνομαι γραμμές
Και στων μυώνων σου τις ανεπαίσθητες συσπάσεις
Στους ώμους τους στητούς και στον αδρό λαιμό
Που στιβαρά κρατεί τ’ ωραίο κεφάλι

Η ωραία σου πλάτη

Γοητευτικά, μ’ ευπρέπεια αγαλματώδη
Στενεύοντας σμιλεύει την ερωτική σου μέση
Που πύλη απαλή κι απέριττη ανοίγει
Και στους σφιχτούς απλώνεται γλουτούς
Για ν’ αγκυροβολήσει αρμονικά στα λαξεμένα πόδια
Που ως ακμαία κλαδιά βαστούν ακέραια
Την αίγλη των καρπών της ρώμης σου
Σ’ αυτάρεσκη πληρότητα

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Παράξενα τοπία

Παράξενα τοπία, θολά κι ανάερα, ζωγραφίζονται αθέλητα στο νου
Όταν γλυκόμορφο το σούρουπο την πλάση με υποσχέσεις αγκαλιάζει
Χρώματα αιθέρια και γλώσσες φλόγινες αλλόκοτα γεννούν πουλιά
Που το τρελό τους κρώξιμο περίεργα την ήσυχη ψυχή αλαφιάζει…
Ζωντανεμένα και ζεστά ανθρώπου χέρια στα δέντρα τα κλαδιά
Μυστηριακά και ανερώτητα μπερδεύονται στα κόκκινα μαλλιά μου
Πεταλούδες πολύχρωμες, παράξενες, σε χορό τρελό γύρω απ’ το φως
Κεφαλομάντηλο χρυσό πετούν, πρωτοχορεύτρας, στην καρδιά μου
Τα δάκρυα του σούρουπου απόκοσμες στις πέτρες σκαλίζουνε μορφές!
Ανάερα κι αβέβαια κλονίζονται και σπαρταρούν τα φύλλα…
Σε ονείρου ύπνο βαθύ, σαν θάνατο… να βυθιστεί ετοιμάζεται σιγά σιγά
Κάθε μικρή ζωή, κάθε ψυχή τρεμουλιαστή στης λήθης την ανατριχίλα

Όμως, σαν κάτι μέσα μου βαθύ κι αβέβαιο με κεντά και γλυκοψιθυρίζει
Τούτον το θελκτικό χορό στη ζάλη του δεν πρέπει για ν’ ακολουθήσω
Τούτον τον ύπνο το γλυκό σε μυστικής ζωής τον πηγαιμό ν’ απαρνηθώ
Κάλλιο στο σύννεφο της μέρας να πλεχτώ και στους απάνω κόσμους για να ζήσω…

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Ελληνικό Γαλάζιο

Αυτές τις μέρες κολυμπώ σε ποταμίσια ρεύματα
Και ζω το βαθυγάλαζο ποτάμι
Να χύνεται γοργά μέσα στο αίμα μου
Ευωδιαστό θυμίαμα γλυκόηχης αγάπης
Η ανάμνηση του μπλε δακρύζει μέσα μου
Ποτάμι γαληνότατο
Σε αλμυρό βυθό

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Βάκχα

Στάζουν ρετσίνη μυρωδάτη τα πευκόδενδρα
Η Βάκχα σαν γοργοπερνά ανάμεσά τους
Το πέπλο της, του ανέμου λάφυρο ακριβό
Σκαλώνει σε χλωρόφυλλο μυρτιάς κλαδί
Πυρρόξανθο ροβόλησε της κεφαλής το φως
Ως κάτω στης ωραίας μέσης την καμπύλη
Τ’ αγκάθι της λυγιάς ’ρωτεύθη την εσθήτα της
Και χόρεψε τριγύρω της μέχρι να την αδράξει
Διαμιάς πανσέληνο τ’ ωραίο στήθος στράφτει
Γλυκά βελάζει η ελαφίνα στην πηγή
Στου έρωτα το θάμπος αφημένη

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Πόνος

Εκεί που ο ήλιος χάνεται στο δείλι
Τ’ ολόξανθό του φως όπου σφαλά
Στο σύνορο που σβήνει το καντήλι
Και που η νυχτιά τη μέρα συναντά

Εκεί που το γαλάζιο φως της μέρας
Το σέρνουνε μελανοφτέρουγα πουλιά
Ετούτο είναι της νιότης μου το γέρας
Ν’ ακολουθήσω ονείρατα παλιά

Σ’ εκείνο το παράξενο δρομάκι
Που δένδρα τ’ αποσκιώνουν πορφυρά
Λαφριά η ψυχή σαν τρυφερό κλαδάκι

Στόμα ζεστό αίμα γλυκό που ρέει
Φιλί να νιώσει αιώνιο λαχταρά
Ώ! Πώς το θέλει η ψυχή που κλαίει!

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Το σώμα σου

To σώμα σου ποθώ γλυκέ μου έρωτα
Το σώμα σου
Απόψε μέθυσα από του καλοκαιριού τις μυρωδιές
Κι απ’ το μακρύ βαυκάλημα των τριζονιών
Που αγαπιούνται μέσα στα φυλλώματα
Έλα
Μπροστά στον αφρό μιας θάλασσας που εκρήγνυται
Πάνω στα βότσαλα που φίλαγαν τα πέλματά μας πριν
Που αγκαλιασμένοι κερνούσαμε ευφροσύνη τον άνεμο
Έλα
Θέλω να πλέξω τα μαλλιά μου γύρω από τη μέση σου
Και ν’ ανασάνω τη δροσιά που κολυμπάει στα μάτια σου
Έτσι καθώς θα στάζεις μέσα στην παλάμη μου
Έλα!
Στον ουρανίσκο σου επιθυμία να με στριφογυρίσεις
Kι αλμύρα ερεθιστική στης γεύσης σου την προσδοκία
Λησμονώντας γλυκά εσένα κι εμένα
Να θυμάσαι εμάς!
Όταν απειθάρχητα μέσα μου θα καρφώνεις
Πυρακτωμένη την υπόστασή σου
Στο ξύλο της ύπαρξής μου
Έλα
Και μείνε εκεί
Ρανίδα σφαλισμένη επάνω μου
Βαθιά χυμένη μες στους πόρους μου
Στης σάρκας φωλιασμένη τη λαχτάρα
Έλα!
Η νύχτα μας καλεί ηχώ μας
Κόκκινο να χυθούμ’ εμείς κρασί
Μες σε μια θάλασσα κατάμαυρη
Καθώς θ’ αποτεφρώνεται από πόθο

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Ξερολιθιά

Απάνω στην ξερολιθιά
Με κάρφωσε η χαρά σου
Λουλούδι με ξερίζωσε
Μ’ απίθωσε στον βράχο

Χωρίς τροφή χωρίς νερό
Σ’ ανήλεο φως να γδέρνομαι
Ξερό ανθί κι εσύ βροχή
Σε άλλη γη μυσταγωγείς

Απάνω στην ξερολιθιά
Με κάρφωσε η χαρά σου
Μαυρίσανε τα φύλλα μου
Κάηκεν η καρδιά μου

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη: Ερωτικό [Ο Έρωτας δεν έχει λογική...]

Ο Έρωτας δεν έχει λογική
Γλυκό τραγούδι των Σειρήνων
Ολοταχώς στα βράχια μ’ εξωθεί
Μα εγώ τα βλέπω για φιλόξενο ακρογιάλι
Με το άρωμά σου με μεθάς
Το δέρμα σου, καυτός μανδύας της ερήμου
Και το γλυκό το χάδι σου
Ευλογημένη όαση
Μου παίρνει τη ζωή μου
Κι είναι τα χείλη σου
Οι φλέβες σου
Το χρώμα σου
Η λέξη σου
Η στιγμή
Είσαι εσύ!
Εσύ!
Κι εγώ
Αηδόνι αφτέρουγο
Που γλυκοκελαηδεί
Γλυκό μου φως και σκοτοδίνη
Η έμπνευσή μου κατοικεί
Στου στήθους σου το κόκκινο κρασί
Λιωμένος ώριμος λωτός
Σπονδή
Χυμένη πάνω σου η καρδιά
Δεν ξέρει άλλη γη
Δεν ψάχνει γι’ άλλον ουρανό
Μόνο τον πράσινο βυθό σου επιθυμεί
Την απαλή, ζεστή σου θάλασσα έρωτά μου

Μούσα γητεμένη
Της υπέροχης αγάπης σου

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Θηλυκή Ομορφιά

Στην αγαπημένη Ιωάννα Αβραμίδου

Ομορφιά αναδυομένη είναι η ζωή
Θεά μου, Αφροδίτη μου
Ουράνια έχει τη μορφή και μ’ έρωτα σφοδρό
Με μαγνητίζει
Ψυχή και χείλη τραγουδούν γλυκά
Την ύπαρξη
Που πεταλούδα ερωτευμένη πεταρίζει

Ω! πόσα θέλγητρα δολώνεις μου γλυκιά θεά!

Θεά γυναίκα, αρχαία και νια
Που τους αιώνες, το γαλάζιο σου
Στιγμή βαφτίζει
Στο αγέραστο αγκίστρι σου πιασμένη
Ηδονικά
Υμνώ τη λιγωμένη μου καρδιά
Που την ωραία μορφή σου καθρεφτίζει!

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)

[wings]

Σοφία Πόταρη, Ταξίδι

Τις νύχτες
Τα βλέφαρά μου ακολουθούνε ποταμούς
Κρουνούς σε μαγικά βουνά
Να γλύφουνε των βράχων τον αψύ θυμό
Και γελαστοί να χάνονται
Μες στων Κενταύρων τις καταπακτές
Ένα πουλί
Τα βλέφαρά μου παίρνει από το χέρι
Σε πράσινους τα οδηγεί βυθούς
Το φεγγάρι μ’ ερωτεύεται καθώς με τρώει
Έτσι σφιχτά σαν με κρατούν οι ποταμοί
Πετρούλα ήσυχη στης προίκας τους τη ζάλη

Από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι (2016)