Λοιπόν, το θέμα μου είναι το εξής: όταν λέμε ότι η μεσαιωνική λέξη γραφόταν με ωμέγα, πρέπει να παραθέσουμε εδάφια κειμένων για να τεκμηριώσουμε ό,τι λέμε. Αυτό ισχύει για το λήμμα του βικιλεξικού ή κάθε άλλου έγκριτου πόρου.
Η γκουγκλιά ουδέποτε αποτελούσε κριτήριο εγκυρότητας για μένα κι αυτό σημαίνει ότι δεν τη δέχομαι ως επιχείρημα. Οι λόγοι των πρωθυπουργών είναι πάντοτε γραμμένοι σε σωστά Ελληνικά;
Τα κείμενα των ποιητών τα δέχομαι γιατί ενδέχεται να πληρούσαν τους κανόνες της γραμματικής και της ορθογραφίας τότε που γράφτηκαν. Όμως, οι κανόνες άλλαξαν και προχωράμε. Σημασία έχει το νόημα όσων γράφουν οι μεγάλοι λογοτέχνες κι όχι η εκάστοτε ορθογραφία των λέξεων.
Τέλος η κλοτσιά και το μακριά δεν είναι ούτε οι πρώτες ούτε οι τελευταίες λέξεις που δεν γράφονται ή δεν γραφόντουσαν σωστά.