Γιώργος Λ. Οικονόμου, Δικαστής
Κάθε μεσημέρι, στο ίδιο φανάρι, απλώνει το χέρι.
Στο ίδιο φανάρι, κάθε μεσημέρι, κλείνω τα μάτια.
Τον βλέπω στον τόπο του, μικρό παιδί, πρόσχαρα να απαντά
σε όσους τον ρωτούν τι θα γίνει όταν μεγαλώσει.
«Δικαστής!» Και τα κατάφερε!
Κάθε μεσημέρι, στο ίδιο φανάρι,
δικάζει την τακτοποιημένη μου ζωή.
Κι έχει στα μάτια τη συγχώρεση Θεέ μου...
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)