Βαλεντίνη Καλφαδοπούλου

[vmelas]

Μια φορά κι έναν καιρό

Στον καιρό των οριζόντων
κύλησε μια πόρτα κι άνοιξε
σπάζοντας τις εικόνες του καθρέφτη.
Στα κομμάτια της αναγνωρίσαμε την αγάπη
το μίσος
το κέρδος
την ανιδιοτέλεια
αλλά χάσαμε κάπου στην πορεία
τον Άνθρωπο.

Στον καιρό του αίματος
κύλησε μια σφαίρα
και χτύπησε έναν τοίχο
και τότε είδαμε τον άνθρωπο
ανάμεσα στις τρύπες.

Στον καιρό του μαχαιριού
κόψαμε το λώρο με τη ζωή
δεθήκαμε με τις επιθυμητές καταστάσεις
ξεχάσαμε τον άνθρωπο της τρύπας.

Στον καιρό του διαβόλου
καταδικαστήκαμε όλοι
γιατί
δεν πιάσαμε το νόημα.


Written: September 24, 1993 - Location: Athens
First published on my Leximaniac blog

[Anastasia]

Μπουρλόοοτο, μας έβαλες με τούτο! ;-)))
Βαλεντίνη μας, πρόκειται για ένα εξαιρετικό ποίημα... και πόσο... μα πόσο αληθινό...δεν το έχουμε πιάσει το νόημα, είναι η αλήθεια...

Μπράβο! ;-)))

[mala]

Πραγματικά υπέροχο... και πιστεύω ότι μας αγγίζει όλους μας... ή τουλάχιστον θα έπρεπε να μας αγγίζει...

[vmelas]

OURS

Spending evening like this alone
is like

being eaten alive by a golden dragon
while angels are playing the violin to the moon
and the roses are madly swaying in the wind,

red,
distant,
ours.

Written: November, 1992 - Location: Athens
First published on my Leximaniac blog

[vmelas]

3 am

Twirling smoke
Caressing lips
Like a promise of tomorrow
And the taste of yesterday

Moving to doors of wisdom
And windows of things yet to come
So many things I never told you
So little things left to map

Twirling fingers
On lips
Like tracing the sorrow
Of a promise never uttered

A soul never forgotten,
Is a soul never explored.


Written: February, 2008 - Location: Athens
First published on my Leximaniac blog

[wings]

Σημερινό;;;;;;;;;

[vmelas]

Nod nod nod... Ο τίτλος είναι και η ώρα του «εγκλήματος».

[wings]

Πού και να 'ταν ήδη 10 Μαρτίου, ε; Οι κεραίες μου καλά δουλεύουν και από μακριά! :-)

[vmelas]

Πού και να 'ταν ήδη 10 Μαρτίου, ε; Οι κεραίες μου καλά δουλεύουν και από μακριά! :-)

Το μόνο κακό είναι ότι επειδή "κολυμπούσα" στα αγγλικά εκείνη την ώρα, μου βγήκε στα αγγλικά ....

[Evmorfia]

Το μόνο κακό είναι ότι επειδή "κολυμπούσα" στα αγγλικά εκείνη την ώρα, μου βγήκε στα αγγλικά ....

Να "κολυμπάτε" πιο συχνά κα Βαλεντίνη μας, αν είναι την άλλη μέρα να ανακαλύπτουμε τέτοια μαργαριτάρια ;-)

[banned]

Bαλεντίνη,

Η γνώμη μου είναι ότι το ποίημά σου είναι πραγματικά καλό. Η Βίκυ ξέρει ότι αυτή η λέξη έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα και δεν τη λέω εύκολα. Παρατηρώ, επίσης, το εκπληκτικό φαινόμενο τα ποιήματά σου στα αγγλικά να ρέουν αβίαστα και να έχουν σαφώς περισσότερα ποιητικά στοιχεία από το περσινό στα ελληνικά. Η ποίηση είναι μυστήριο που κανείς δεν μπορεί να ορίσει, μόνο να αναγνωρίσει. Χαίρομαι. 

[vmelas]

Bαλεντίνη,

Η γνώμη μου είναι ότι το ποίημά σου είναι πραγματικά καλό. Η Βίκυ ξέρει ότι αυτή η λέξη έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα και δεν τη λέω εύκολα. Παρατηρώ, επίσης, το εκπληκτικό φαινόμενο τα ποιήματά σου στα αγγλικά να ρέουν αβίαστα και να έχουν σαφώς περισσότερα ποιητικά στοιχεία από το περσινό στα ελληνικά. Η ποίηση είναι μυστήριο που κανείς δεν μπορεί να ορίσει, μόνο να αναγνωρίσει. Χαίρομαι. 

Δε μπορώ να κάνω τίποτε εκτός από το να κοκκινίσω και να κρυφτώ ..

Το ελληνικό ποίημα είναι από το 1993 ... ακόμα και τώρα όταν διαβάζω πολλά από τα "γραπτά" μου νοιώθω να θέλω να αλλάξω κάτι εδώ, κάτι εκεί αλλά τα αφήνω ως έχουν ακριβώς γιατί πιστεύω δεν θα είναι πια τα ίδια εάν τους πειράξω έστω και μία τελεία.

Για τη γλώσσα: Ίσως γιατί στα αγγλικά δεν "νοιώθω" τους ίδους "φραγμούς" όπως όταν μιλάω στα ελληνικά. Εδώ ταιριάζει το "άβυσσος η ψυχή ...".

[wings]

Χα... Τόλη, ακριβώς αυτό που λες της έγραψα με ιμέιλ στις 3 το πρωί όταν δημοσίευσε το ποίημα. Ότι είναι καλό. Και πάλι κοκκίνισε. Βρε, τι έχουμε πάθει με τους ντροπαλούς εδώ μέσα. :Ρ

Κι επειδή εγώ πάντα ψάχνω να βρω μια λέξη ή μια φράση που να μ' αρέσουν σ' ένα ποίημα, σε τούτο εδώ θα πω ότι εντύπωση μού έκανε ο δεύτερος στίχος, δηλαδή η φρασούλα caressing lips.

[vmelas]

Χα... Τόλη, ακριβώς αυτό που λες της έγραψα με ιμέιλ στις 3 το πρωί όταν δημοσίευσε το ποίημα. Ότι είναι καλό. Και πάλι κοκκίνισε. Βρε, τι έχουμε πάθει με τους ντροπαλούς εδώ μέσα. :Ρ

Κι επειδή εγώ πάντα ψάχνω να βρω μια λέξη ή μια φράση που να μ' αρέσουν σ' ένα ποίημα, σε τούτο εδώ θα πω ότι εντύπωση μού έκανε ο δεύτερος στίχος, δηλαδή η φρασούλα caressing lips.

Επικυρώνω τη συνομιλία .. έγινε ... και ήταν μια ώρα δύσκολη γενικά αλλά το μικρό βορεινό ξωτικό διαισθάνθηκε .... πράγμα που έχω συνηθίσει μετά από τόσα χρόνια .. ξέρω πότε θα με σφαλιαρίσει και πότε θα γλυκάνει :) ... τώρα από κοντά να δω πως θα με ... μεζεδιάσει :)

Για το κοκκίνισμα: ... η δημοσίευση ποιημάτων (ίσως ακόμα περισσότερο από διηγημάτων) με κάνει και νοιώθω τελείως ευάλωτη. Κατανοώ ότι δεν θα συμφωνήσουν όλοι με το "τί θέλει να πει ο ποιητής" αλλά είναι σα να βγαίνεις σε μία σκηνή με τα φώτα όλα πάνω σου ... και πέρα να είναι μόνο σκοτάδι ...

[wings]

Καλά. Πάω να βάλω κάνα ποίημα στους Θεσσαλονικιούς γιατί θα μπλέξουμε με τα μαύρα σκοτάδια εδώ πέρα. :-)