Αναστασία Καραογλάνη

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη



[Πηγή για τη φωτογραφία: Lettura di libri]

Γεννήθηκε το 1961 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο ΑΠΘ. Διευθύνει τα κέντρα ξένων γλωσσών «Καραογλάνη» στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης όπου και διδάσκει. Είναι εκδότρια στην εταιρεία «Λογότεχνον» στη Θεσσαλονίκη.

Ποιητικές συλλογές:
«Το τρυφερό και τραγικό του τέλους», εκδ. Λογότεχνον, 2015
«In full bloom», εκδ. Λογότεχνον, 2015
«Παλιά κρυστάλλινα ποτήρια», εκδ. Λογείον, 2022

Ανθολογημένα ποιήματα:

• Αν κοιμηθείς με θάνατο / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Επαναπροσδιορισμός / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Έστω με διακοπή / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Όταν ο εγκέφαλος δε λειτουργεί (;) / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Πάρε έναν σκύλο / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Πόνος λατρευτικός / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Προθεσμία / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Τέσσερις μήνες έρωτα / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Τι είναι το πένθος / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Τιμώ / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Το σχέδιο / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Το τρυφερό και τραγικό του τέλους / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Τότε κλείνουν οι κύκλοι / Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)
• Αενάως / In full bloom (2015)
• Αέρας / In full bloom (2015)
• Διχασμός / In full bloom (2015)
• Εκεί που ζευγαρώνουν τα κοτσύφια / In full bloom (2015)
• Έλεος / In full bloom (2015)
• Ελιξήριο / In full bloom (2015)
• Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος / In full bloom (2015)
• Η ηδονή των οικείων σωμάτων / In full bloom (2015)
• Η σαστιμάρα των μεγάλων αποφάσεων / In full bloom (2015)
• Θα μ’ αναγνωρίσεις / In full bloom (2015)
• Θεωρητικοί της σχέσης / In full bloom (2015)
• Με το σημάδι παραμάσχαλα / In full bloom (2015)
• Μετεξεταστέα ύλης / In full bloom (2015)
• Ντύνοντας την ηθική / In full bloom (2015)
• Ούτε τ’ αγγέλου μου / In full bloom (2015)
• Παίρνω απάνω μου το πένθος / In full bloom (2015)
• Πάλι αδέσποτα / In full bloom (2015)
• Πάλι τα θαλασσώσαμε στους ορισμούς / In full bloom (2015)
• Σε ήχο ψευδό «σ» / In full bloom (2015)
• Σε πλήρη ανθοφορία / In full bloom (2015)
• Σπονδή / In full bloom (2015)
• Στο γέρμα του καλοκαιριού / In full bloom (2015)
• Στο τέλος των πόθων / In full bloom (2015)
• Τα μυστικά του καρπού / In full bloom (2015)
• Το γιούσουρι / In full bloom (2015)
• Τότε παραπονιέμαι / In full bloom (2015)
• Υλικό ονείρων / In full bloom (2015)
• Racemus / In full bloom (2015)
• Αναμνήσεις / Παλιά κρυστάλλινα ποτήρια (2022)

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=oMhAalPcmiQ

Ελένη Καραΐνδρου, Eternity and a day
(δίσκος: Eternity and a day (1998) από την ταινία «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου)

Αναστασία Καραογλάνη, Το τρυφερό και τραγικό του τέλους

Την κάθαρση που ανέβαλες
για χρόνους μακρινούς
ο από μηχανής την έδωσε.
Σήκωσε τείχος απροσπέλαστο
και περιέκλεισε
όση αγάπη απόλειπεν
και όση σας χρωστούσε το σύμπαν,
για να τρομάξετε τον εγωισμό σας.
Και έτσι έσβησε,
κρατώντας σου το χέρι
τη στιγμή που το «για πάντα»
πέταξε
στην πρώτη κλήση του ράμφους
στο τζάμι.

Πήρες μετά των ομματιών σου
έχοντας πια στην κτήση σου
εικόνες και βιώματα ευλογίας,
που οι πολλοί φοβούνται να τα ζήσουν.
Μόνη και τάχατες σοφή,
πλήρης στην αδειοσύνη
πυξίδα ψάχνεις πια ξανά,
με τον βορρά στραμμένο στην εμπειρία αυτή.

Το τρυφερό και τραγικό του τέλους
σε καθορίζει

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Τιμώ

την ανημπόρια σου σώμα
αγαπημένο
Έτσι άρρωστο κι αδύναμο
σε προσκυνώ
Μέρες και νύχτες προσφοράς
ανταποδίδω
Αγόγγυστα και όσο χρειαστεί
ό,τι μπορώ,
σου απαλύνω

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Όταν ο εγκέφαλος δε λειτουργεί (;)

α! Πώς δεν ξεχνάει η τρυφερότητα
κι η πρωθιέρεια αφή ανασκουμπώνει
τα πιο λεπτά της όργανα,
δάχτυλα
που δίνουν και που παίρνουν,
νιώθουν και νιώθουν.

α! Στου μυαλού την αίγλη
τόσο ζήλο
ξανά δε θυσιάζω.
Αχάριστο αυτό,
όσο και να δουλεύτηκε
με μιας, αισχρά εγκαταλείπει
ενώ η πηγή της τρυφεράδας
έως τον πόνο, έως το τέλος
την ουρά πιστά κουνάει

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Πόνος λατρευτικός

Αυτό που εμποδίζει
το μυαλό σου να σκεφτεί
με κάνει να σε λατρεύω
Πως με εγκαρτέρηση
τη ζωή σου
μου εμπιστεύεσαι

με λυτρώνει

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Προθεσμία

Από το σπίτι μας
πέρασε ο θάνατος.
Χτύπησε πόρτες και παράθυρα
περπάτησε απαλά στη στέγη
σύρθηκε στο πεζούλι των κυκλάμινων.
Εμείς σφαλνούσαμε,
όλα σφαλνούσαμε
ώσπου στο τέλος γλίστρησε
απ’ τη σχισμή της θλίψης,
που δεν είχαμε φροντίσει.

Αχνόφεγγος και φοβερός
κάρφωσε τα μάτια στον πατέρα,
στράφηκε προς εμάς και είπε:
«έχετε τρεις μήνες καιρό
σεις ξέρετε τώρα
τι πρέπει να κάνετε».

Κανείς μας δεν είχε
την παραμικρή απορία.

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Αν κοιμηθείς με θάνατο

Και σαν πια ξεπλαγιάσεις
από πολλών ονείρων εραστές
και τις ουλές σαν προσμετράς
–βαθύ το έργο–
κι ο καυτηριασμός παλιών τραυμάτων τσούζει
τραβώντας κάτω από το δέρμα
για τέρμινα απροσδιόριστα με γήινα κιτάπια
άκου κι αυτό:

Σαν με τον θάνατο πλαγιάσεις
είν’ δύσκολοι και κάπως ακατάληπτοι
οι έρωτες σε όλα τα επόμενα.
Να κοιμηθείς με θάνατο,
να θες διπλά να τον θωπεύεις
ενώ εκείνος χάνεται
και να τον αγαπάς
να ξέρεις φεύγει κι εσύ μένεις
κι αυτός στο στόμα τρυφερά φιλιά
να θέλει από σένα να ρουφήξει
–τη μυρουδιά ζωής που εκπέμπεις–
τον πιο ωραίο έρωτα
να θέλει ανήμπορος να σου προσφέρει,
μισή σε σένα αγκαλιά μισή στον Άδη
και μισοζυγιασμένος
να μην παραπονιέσαι
μα ό,τι μπορεί να παίρνει και να δίνει
και να ’ναι το φιλί
επίγεια αφοσίωση
κι υπόσχεση θανάτου

Αν κοιμηθείς με θάνατο
τον έρωτα τον γήινο
ως πρέπει θα εκτιμήσεις

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Τι είναι το πένθος

Σ’ έναν χρόνο φεύγει λεν...
Μα τι είναι το πένθος
πέρα απ’ το γλίστρημα στον θάνατο
ανθρώπου που πολύ σ’ αγάπησε∙
ο θρήνος και η ανάμνηση
μιας προσδοκίας ανύπαρκτης πλέον για σένα.
Μετά,
η ενοχή των σιωπών
ή ο αυτάρκης εγωισμός
μιας τέως ευτυχίας
που κονταροχτυπιούνται για τον πήχη
της πιο σκληροτράχηλης αυτοτιμωρίας

Να τι είναι το πένθος

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Τέσσερις μήνες έρωτα

Τέσσερις μήνες έρωτα
με τη ζωή μας
που απέδειξε,
ανίερα πως δεν έσβησε.
Λίγο πριν φύγεις
δέχτηκες χωρίς λόγια,
χάδι ενστικτώδικης φροντίδας.
Μες στη μεγαλοσύνη της
η τελευταία μας πράξη,
αγάπης εξιλέωση
συγγνώμη ευγνωμοσύνης,
πέρα από σώμα ηδονής
σε προσφοράς.

Τέσσερις μήνες
ζωής ολάκερης περίληψη,
η πιο περιεκτική

βάσανος
βάλσαμο

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Επαναπροσδιορισμός
[Μετά 2]

Μη με κοιτάτε που κεντώ
αμίλητη, σκυφτή,
κόβουν και ράβουν σκέψεις.
Δε συναινώ, δε διεκδικώ
μόνο αφουγκράζομαι
μα δεν κουράζομαι, όπως παλιά
δεν ανατρέχω στην πηγή
ν’ αλλάξω τη ροή της,
παρά μονάχα αφήνομαι
στου χρόνου το καθάριο ξέπλυμα
στις πέτρες της υπομονής.
Της εργασίας η συνεπής σιωπή
στα πόδια μου θα φέρει
τους βασιλιάδες που έκλαψα
με όλη τους την ακολουθία

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Το σχέδιο
[Μετά 3]

Όταν μας λέγατε
«όλα έχουν τη σειρά τους,
μη βιάζεσαι και θ’ απολαύσεις»,
τι εννοούσατε ακριβώς;
Μετά από
θρανίων θητεία που θα ’βγαζε στη μόρφωση
που ούτε γραμμή μπόρεσε να εξηγήσει από την αδικία,
τον έρωτα που άνθισε και μάρανε αμέσως,
παιδιών χαϊδέματα με τοκετό δικό μας
και δάνειο απ’ τη μήτρα τους για λίγο,
τον άφατο αγώνα για στήσιμο με ξυλαράκια κι άχυρα
του πιο ευάλωτου σπιτικού,
τι εννοούσατε ακριβώς;
Μετά από στοίβες έωλων ναυαγίων
πρώτη φορά σας πρόσεξα
πόσο άβολα ενώνατε τα ροζιασμένα χέρια
τότε κατάλαβα
το στήσιμο του παιχνιδιού
πως από πάντα έτσι ήτανε σχεδιασμένο
μα ούτε εσείς το ξέρατε

συνεχιστές μιας ιερά σατανικής παράδοσης
να δίνετε παράταση ζωής
στον προαναγγελθέντα θάνατό μας

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Πάρε έναν σκύλο
[Μετά 4]

Μη με κοιτάζεις
μ’ αυτά τα διαπεραστικά σου μάτια
παιδί της άγνοιας της προεφηβικής
που όλα ψυχανεμίζεσαι
δίχως την έγνοια ορισμού
και τι θα γίνει πιο μετά...
Δεν θα ’μαι εγώ αυτός που θα σου πω
πόσο ωραία μέσα στην πρωινή δροσιά,
πάχνη υγρασία,
την κάθε άνοιξη ανασκουμπώνει.

Δε θα σου πω λίγο-λίγο πως φθίνει
και μέσα από φθινόπωρα χειμώνες
κόκαλα και πεθυμίες σιγά-σιγά στραγγίζουνε

Δεν θα σου πω πως μόλις πεις
«δόξα θεώ, δόξα θεώ»
σε πνίγουνε
μελτέμια και στροβίλια,
και χάνονται οι άνθρωποι που αγάπησες
ή σε παιδεύουν τόσο που το αίμα δε γνωρίζεις
θα ανακαλύψεις πόσο μόνος είσαι
σαν όλοι αυτοί που στοίβαζες
ιερά κειμήλια στο μπαλκόνι σου
λακίζουν ένας-ένας
και απομένεις
εσύ και το αίμα σου να σε πληγώνει.

Δε θα σ’ τα πω όλα αυτά, μην επιμένεις
και παρακλητικά τσαλίμια κάνεις
με τα ακροσμιλεμένα τσίνορα.

Σε συμπαθώ πολύ γι’ αυτό σου λέω:

«Πάρε έναν σκύλο και πορέψου»,
πολλά θα μάθεις και θα πάθεις
όμως μαζί του θα απολαύσεις
τα πιο πολλά απ’ τα ανθρώπινα
και τα περισσότερα απ’ τα τραύματα
όταν θα θες να γιάνουν
θα ’χεις τον σκύλο να σ’ τα γλείφει∙
γιατί αυτόν η μοίρα του,
μόνο απ' τα πλάσματα της ευλογίας και της κατάρας,
του έγραψε να μην εγκαταλείπει

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Έστω με διακοπή

Το φυσικό
γι’ ανθρώπους που έζησαν μαζί
κι όχι κοντά
ο ένας μες στον άλλον
στα ύστερα να κουρνιάζει.
Βλέπεις,
είναι το πού εστιάζεις:
στα πολλά χρόνια χώρια
ή στα πιο πολλά μαζί

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Τότε κλείνουν οι κύκλοι
[Μετά 1]

Μεγάλη αγωνία είχες κάποτε
αν κλείνουνε οι κύκλοι
μες στους αιώνες
ανυπόκριτων δακρύων
οργής και θλίψης
να ροκανίζουν τις καμπύλες τους.
Τώρα πια ξέρεις
όταν δοθεί εκείνο το φιλί
αίμα και σώμα,
αντίδωρο μιας τελευταίας μετάληψης
έσχατη διεκδίκηση
ανάστασης στο πονεμένο βλέμμα
δίχως μυαλού τη συνδρομή ή αποτροπή,
μ’ όλη την τρυφερότητα και πάθος
που του στερήσανε τα χρόνια της ορφάνιας,
τότε βιώνεις οριστικά

πως κλείνει ο κύκλος
μέσα στου σύμπαντος τη σιωπηλή συναίνεση

Από τη συλλογή Το τρυφερό και τραγικό του τέλους (2015)

[wings]

Αναστασία Καραογλάνη, Διχασμός

Ακάματος ο διχασμός μας
μας ελεεί ανελέητα
με της οδύνης του τον μαύρο τόκο
το ένα χέρι μας μες στη χούφτα
ετοιμοθάνατου τέως αγαπημένου
και τ’ άλλο
σ’ επίδοξου εραστή το μήνυμα
την επερχόμενη υπόσχεση
αντιφεγγίζει
μέχρι κι αυτός που να ξαπλώσει
στης νυφικής παστάδας
το νεκρικό κρεβάτι.

Μακάριος ο διχασμός μας
από τον θάνατο στον έρωτα,
μπροστά μάς βγάνει

Από τη συλλογή In full bloom (2015)