Translation - Μετάφραση
Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Music and Lyrics => Favourite Movies => Topic started by: banned13 on 18 Feb, 2007, 13:47:47
-
Συγχαρητήρια κι από μένα, Αλεξάνδρα! Εύχομαι καλό κουράγιο και πολλή ψυχική ηρεμία στον ταλαντούχο υιό!
Πρόσφατα παρακολούθησα το "Κορίτσι που γύριζε τις σελίδες" και τα χέρια μου ίδρωναν, ενθυμούμενα τις εφιαλτικές στιγμές των εξετάσεων στο Ωδείο... Πολλά μπράβο!
Νατάσα, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Το "Κορίτσι που γύριζε τις σελίδες" είναι στις ταινίες που έχω στο πρόγραμμα να δω, αλλά τώρα που διάβασα τη γνώμη του Σπύρου, μήπως πρέπει να το ξανασκεφτώ;
Πολλή ψυχική ηρεμία να ευχηθείς και στη μαμά, πάντως, που έχει πάντα μεγαλύτερο τρακ από τον γιο :-)
-
Αλεξάνδρα, σ' ευχαριστώ πολύ. Ξέρεις εσύ γιατί... :-)
-
Το "Κορίτσι που γύριζε τις σελίδες" είναι στις ταινίες που έχω στο πρόγραμμα να δω, αλλά τώρα που διάβασα τη γνώμη του Σπύρου, μήπως πρέπει να το ξανασκεφτώ;
Όχι, γιατί σήμερα-αύριο θα διαβάσεις και τη δική μου, διαμετρικά αντίθετη γνώμη.
;)
-
Οι χαρακτήρες μου φάνηκαν πολλοί επίπεδοι σε αυτήν την ταινία και δεν έστεκε και πολύ σε κάποια σημεία της (κάποιες συμπεριφορές δεν ήταν ρεαλιστικές). Βέβαια, η σκηνή με το τσέλο είναι όλα τα λεφτά...
Θα χαρώ πάντως να ακούσω και άλλες γνώμες.
-
Αμάν πια με τους επίπεδους χαρακτήρες! Τα ίδια μού έγραφε η soferina για την Κοντέσα της Σαγκάης. Μα δεν μπορεί κάθε ταινία να έχει fully fleshed-out characters! Αν η ταινία πρέπει να επικεντρωθεί σε κάποια άλλα σημεία, ε δεν μπορεί να βάζει οπωσδήποτε και τους χαρακτήρες στο ντιβάνι. Ενδεχομένως μάλιστα να θέλει η ταινία να φτιάχνει φιγούρες, όπως από φιγούρες περιβαλλόμαστε καθημερινά ή για να τονίσει μία πλευρά του χαρακτήρα τους. Τις ταινίες δεν μπορούμε να τις βαθμολογούμε με check list, λες και είναι προσφορά σε διαγωνισμό: Μουσική; Τσεκ. Χρώματα; Τσεκ. Ηχοληψία; Τσεκ. Κάθε ταινία είναι μια συνολική αίσθηση: εσένα σου έκατσε άσχημα, του Στάθη του έκατσε καλά.
-
Και εσύ θα έχεις κάτι αξιόλογο να μας πεις μόνο αφού τη δεις ):
-
Νατάσα άμα ίδρωσαν τα χέρια σου βλέποντας αυτήν την ταινία, δεν μπορώ να φανταστώ τί θα πάθαινες αν έβλεπες τη "Δασκάλα του πιάνου" του Michael Haneke...
Μερικά λόγια για την ταινία από το Δημ. Χαλιώτη.
Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, λέει η λαϊκή ρήση και η ηρωίδα της ταινίας την ακολουθεί κατά γράμμα. Κατά βάση λοιπόν, το «Κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες» είναι μία ιστορία εκδίκησης. Ο Ντενί Ντερκούρ όμως είχε την ευφυΐα να μην την «φωνάξει» μέσα από εκτεταμένη χρήση βίας, όπως έχουμε δει πολλάκις σε αντίστοιχες ταινίες του ασιατικού σινεμά. Η σιωπή είναι πολλές φορές πολύ πιο δυνατή και ανατριχιαστική. Η γαλήνη κρύβει σχεδόν πάντα μέσα της την καταιγίδα. Ο Ντερκούρ αντιμετώπισε την μυθοπλασία του σαν μουσική παρτιτούρα, καθ' ότι συνθέτης και ο ίδιος, δημιουργώντας ένα ψυχολογικό θρίλερ με ζηλευτή αίσθηση του ρυθμού, των παύσεων, των εντάσεων και των δραματουργικών κορυφώσεων. Καθ' όλη τη διάρκεια του έργου υπάρχει μία διάχυτη αίσθηση απειλής. Τι θα κάνει η πληγωμένη νεαρά, που είδε τα όνειρά της να τσακίζονται σε ηλικία 10 ετών εξαιτίας της αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς της Αριάν; Θα την σκοτώσει; Θα της σφάξει το παιδί; Θα την καταστρέψει επαγγελματικά; Ή τίποτα απ' όλα αυτά;
Η ιστορία κυλάει αργά, σχεδόν υπνωτιστικά, αλλά κορυφώνεται σταδιακά κρατώντας τον θεατή σε εγρήγορση. Το σενάριο λοξοδρομεί από τη μέση και μετά κινδυνεύοντας να χαθεί. Το στοιχείο μάλιστα ενός λανθάνοντος ερωτισμού που αναπτύσσεται ανάμεσα στις δύο ηρωίδες είναι μάλλον πολυφορεμένο και παρωχημένο. Η σκηνοθεσία όμως, σε συνδυασμό με την εξαιρετική μουσική του Ζερόμ Λεμονιέ, χαρίζει στην ταινία την απαραίτητη δραματουργική δύναμη. Σε αυτό φυσικά συντελούν και οι δύο εκπληκτικές ερμηνείες της Κατρίν Φρο και της νεαρής Ντεμπορά Φρανσουά (την πρωτογνωρίσαμε στο «Παιδί» των αδελφών Νταρντέν) που έχουν δουλευτεί στην λεπτομέρειά τους.
Και μερικά από το Γιάννη Δηράκη
Η 5η μεγάλου μήκους ταινία του Denis Dercourt είναι ένα δραματικό φιλμ εκδίκησης που καταλήγει χωρίς να βιάζεται ή να πλατειάζει σε δυνατό φινάλε, ικανό να σε ταρακουνήσει. Η χρήση των εσωτερικών κι εξωτερικών χώρων της εξοχικής οικίας των Φουσεκούρ, η κλασική μουσική και οι πολύ καλές ερμηνείες των Deborah Francois (την οποία γνωρίσαμε στο L`Enfant των Jean-Pierre και Luc Dardenne) και Catherine Frot (Les Soeurs fachees, Αγκάθα Κρίστι: Στα Ίχνη του Δολοφόνου), σε συνδυασμό με το ευφυέστατο σενάριο (ειδικά στο δεύτερο μισό της ταινίας), μετατρέπουν μια ταινία που αρχικά δεν σου γεμίζει το μάτι, σε ένα χιτσκοκικής έμπνευσης θρίλερ.
Όταν τη δω θα προσθέσω και τα δικά μου σχόλια.
-
Νατάσα άμα ίδρωσαν τα χέρια σου βλέποντας αυτήν την ταινία, δεν μπορώ να φανταστώ τί θα πάθαινες αν έβλεπες τη "Δασκάλα του πιάνου" του Michael Haneke...
Η συγκεκριμένη ταινία δεν κατάφερε να μου το προκαλέσει όσο "Ο χτύπος που έχασε η καρδιά μου", ίσως γιατί άλλο να είσαι δασκάλα του πιάνου κι άλλο να είσαι σολίστ...
-
Η συγκεκριμένη ταινία δεν κατάφερε να μου το προκαλέσει όσο "Ο χτύπος που έχασε η καρδιά μου", ίσως γιατί άλλο να είσαι δασκάλα του πιάνου κι άλλο να είσαι σολίστ...
Δεν το έγραψα για τη δασκάλα, αλλά για τη μαθήτριά της, η οποία είχε μια πολύ άσχημη εμπειρία όταν έβαλε τα χέρια της στις τσέπες από το παλτό της, παραμονές των εξετάσεων ή μπορεί να ήταν πριν από κάποιο κοντσέρτο (όχι για πολυβόλα πάντως).
-
Shine (Ο σολίστας) -- να μια ταινία με βάθος χαρακτήρων και έντονα συναισθήματα, ή έστω Μαθήματα Πιάνου, τι μου λέτε τώρα για κοριτσάκια και σελίδες...
-
Δεν το έγραψα για τη δασκάλα, αλλά για τη μαθήτριά της, η οποία είχε μια πολύ άσχημη εμπειρία όταν έβαλε τα χέρια της στις τσέπες από το παλτό της, παραμονές των εξετάσεων ή μπορεί να ήταν πριν από κάποιο κοντσέρτο (όχι για πολυβόλα πάντως).
Έχεις, δίκιο... η μνήμη μου το απώθησε, φαίνεται.
-
Αμάν πια με τους επίπεδους χαρακτήρες! Τα ίδια μού έγραφε η soferina για την Κοντέσα της Σαγκάης.
sopherina!!! Παρακαλώ!!!
-
Shine (Ο σολίστας) -- να μια ταινία με βάθος χαρακτήρων και έντονα συναισθήματα, ή έστω Μαθήματα Πιάνου, τι μου λέτε τώρα για κοριτσάκια και σελίδες...
I couldn't agree more. Επίσης, μου αρέσει και η σκηνή αυτή από τον ''Πιανίστα''.
https://www.youtube.com/watch?v=odZnuqZhkS8
-
Φανταστική σκηνή, και ιδιαίτερα φορτισμένη, δεδομένων των όσων έχουν προηγηθεί.
Και άλλο ένα μαγικό κομμάτι από τον Chopin.