Του κάτω κόσμου τα πουλιά
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες στα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει
Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες στα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ' αφτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι είν' το κρεβάτι της λημέρι του φονιά
Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες στο κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα 'βρεις μήτε κλειδαριά
Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά
Μια δημιουργία του πρόσφατα χαμένου συμπατριώτη μου συνθέτη (που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις) σε στίχους ενός από τους γλυκύτερους ανθρώπους των σύγχρονων γραμμάτων μας, ένα τραγούδι που με εντυπωσίασε όταν το πρωτοάκουσα και με συγκινεί κάθε φορά που το ξανακούω.