Μυρτώ Αναγνωστοπούλου

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, υλικά για μια σύνθεση

ένας χώρος που δεν παραβιάζεται
ένα κομμάτι γης που δεν πουλιέται
ένα χελιδόνι που δεν μεταναστεύει
ένα όνειρο που ανοίγει τα μάτια του
με ολοκαίνουρια έκπληξη κάθε φορά
 
Νέο απόσταγμα αρχαίων χυμών που αναβλύζει
μόνο στη μυστική κοιλότητα της κρύπτης

Από τη συλλογή Κυκλικά (1982)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Χόμπι

Ο κ. Γ. γνωστός πολιτικός μηχανικός μαζεύει
πρόκες και κάνει κουτιά μικρά σιδερένια με
το μονόγραμμά του. Δίνει και στο γιο του που
παίρνει ένα το καταπίνει και γίνεται πολύ καλός
γιος πολιτικός μηχανικός μαζεύει πρόκες και
κάνει κουτιά.

Από τη συλλογή Πειρατικός σταθμός (1979)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, πορεία

με άνεση φωτός
περνώ
και δεν πηγαίνω πουθενά

δεσμά αγίων με κρατούν

ανάβω τους όρκους μου με προσοχή
και προσευχή
μην στερηθώ
τον επιούσιο λυγμό μου

Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Τη νύχτα που πάγωσαν τα όνειρα

Τη νύχτα που πάγωσαν τα όνειρα
κι έπεσε σταλακτίτης από το στόμα μου το ποίημα
ήταν ευκαιρία
να ξεριζώσω επιτέλους τα αρτόδεντρα
που φυτρώναν στο περβάζι εριστικά
και βγάζοντας μία μία τις αγκίδες
απ’ το ερωτικό μου σώμα
ν’ αρκεστώ στ’ αγοραία
 
Μα όλα περνούν ξανά από τη γεύση μου
και συρρικνώνονται στο αδηφάγο μου στομάχι
και παραμένω
ο πεινασμένος των χαιρετισμών
των άλικων πηγών
ο διψασμένος

Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Παιχνίδι

Αν έχω αγοράσει αυτόν τον τενεκέ
και επιμένω πως είναι καράβι και θα ταξιδέψω,
είναι γιατί να παίξω θέλω μαζί σου.
Έχω κι ένα κατάρτι σφηνωμένο στην πλάτη,
που μου επιτρέπει να βλέπω καθαρά το βυθό
και είναι αυτό που βλέπω τρομερά ενδιαφέρον
γιατί ακόμα δε μου ανήκει
και αν κρατάς μυστικά
σου λέω πως ούτε τενεκέ
ούτε κατάρτι ποτέ μου είχα
μα είμαι πάντα εγώ η ίδια
μια σχεδία
κι έτσι μ’ αρέσει να ζω
χωρίς εξηγήσεις.

Από τη συλλογή Πειρατικός σταθμός (1979)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Κάλεσα τον ουρανό

[Ενότητα Ταξίδια κι εποχές]

Κάλεσα τον ουρανό
Να συζητήσουμε
Για τους ήρωες
Τα πεινασμένα παιδιά
Τα πηγάδια της φαντασίας

Άκουσα
Πως στέρεψαν τα πηγάδια
Χάθηκαν τα παιδιά
Γιατί αχρηστεύτηκαν οι ήρωες

Αναρωτιέμαι
Αν η απόφαση πάρθηκε
Από ηλεκτρονικούς εγκεφάλους.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Τα δώρα

ένα όνομα που ακούγεται ατόφιο
φωνή βαθιά
έκπληκτα μάτια
χέρια από μέταλλο και από μετάξι
το πρώτο γενετήσιο τριαντάφυλλο που ποδοπατήθηκε

Συμπαγής
με αβίαστα λόγια
με τα δώρα που πήρα που κρατώ που κουβαλώ μαζί μου
επιμένω να στηρίζομαι από ένα σου φιλί
πάνω απ’ το βάραθρο που περιμένει λαίμαργο την πτώση

Από τη συλλογή Κυκλικά (1982)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Νήστευε

Νήστευε
να μεταλάβεις όνειρο
να ονομαστεί ο στεναγμός φιλί του ύψους
σύννεφο ερωτικό να ψηλαφεί τον ουρανό
και να γεννά χώμα οργωμένο
εμένα

Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Όταν εξαφανίζομαι

[Ενότητα Ταξίδια κι εποχές]

Όταν μ’ αφήνετε μόνη
Μυστικά εξαφανίζομαι

Μοιράζω τα χέρια μου
Πουλιά για την ειρήνη
Μοιράζω τα χείλη μου
Σταφύλι στους διψασμένους
Στ’ άσπρα μου μάτια
Λούζεται το σκοτάδι
Και το κορμί προσφέρεται
Εξαγνισμός στις τύψεις του

Απομένουν τα φτερά μου
Ανεμπόδιστα κρόταλα χαράς
Για την τελείωση

Όταν εξαφανίζομαι
Μη μου χτυπάτε την πόρτα.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Η νοικοκυρά

Η νοικοκυρά αγοράζει λάδι και έρωτα, πάθη
προκάτ κι ένα παιδί.
Μ’ ένα μολύβι το στολίζει
μ’ ένα σβηστήρι το προσέχει.
Δεν έχει χρόνο να ρωτήσει το γιατί.
Τηγανίζει μια τεράστια ομελέτα και τυλίγεται.

Από τη συλλογή Πειρατικός σταθμός (1979)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, ηδονή

[Από την ενότητα άλλα πλάσματα]

σημαδεμένοι με τη βούλα της
πρόσωπα μυθικά
εσύ            εγώ δεμένοι
στον πάσσαλο και γύρω
και τώρα
και πάλι
φωτιά.

Από τη συλλογή Το ζώο που κρύβω και άλλα πλάσματα (1987)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Ανθρώπινο

Ο σύζυγος μου είναι πλούσιος. Θα μου αγοράσει
ένα γούνινο παλτό.
Όμως εγώ με μια γυναίκα κόκκινη
μια κίτρινη
μια χάλκινη
μια χάρτινη
μιαν άσκημη
και μία μπλε
έχουμε τις δικές μας θανάσιμες απαιτήσεις

Από τη συλλογή Πειρατικός σταθμός (1979)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, χειμέριο ποίημα

[Από την ενότητα το ζώο που κρύβω]

ξαναπέφτω στην τρύπα μου άπλυτη από το καλοκαίρι.
βουίζω, μιλώ μια ακατάληπτη γλώσσα αντί για λέξεις
έχει ψάρια αντί για φράσεις
αμμουδιές
και να τα λέπια ξεπετάγονται
και να τα φύκια
κι εσείς κυνηγοί με τις πορφυρές μάσκες αφήστε με.
εγώ θα βγάλω τη νύχτα
και κάθε νύχτα θα μακραίνω τα νύχια
τα μαλλιά μου τις μνήμες
θα μαθαίνω χρώματα και μυστικά ωκεανών
και θα ξαναφανώ την άνοιξη
άγρια υγρή γυαλιστερή κι αθώα.

Από τη συλλογή Το ζώο που κρύβω και άλλα πλάσματα (1987)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Όνειρο

όνειρο
που γλίτωσε από την εποχή των μετάλλων
που γλίστρησε από την απόχη του τετράγωνου πρωινού
με γλώσσα σκληρή του κουβεντιάζω
ένα-ένα του ξεριζώνω τα τρυφερά δόντια
μα εκείνο σαν μωρό χαμογελάει κι ανοίγει
μια κρύπτη κατακόκκινη
κάτω από τη γυναίκα
που είμαι

Από τη συλλογή Κυκλικά (1982)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Ποίηση

κι αυτό οδύνη λέγεται
απρόσμενη φωνή
να σκάβεις
να φανερωθεί
η ακέραια
μέσα όψη

Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995)