Οφείλω να αναφέρω για την ιστορία, ότι χθες, 7 Απριλίου 2008, αμέσως μετά την επιστροφή του από τον πύργο του στη Μάνη, το ξωτικό Κατερίνα ταξίδεψε στο Κιλκίς για να παρουσιάσει την ανθολογία του, Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη, στην «Τέχνη», Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρία Κιλκίς.
Το ξωτικό Κατερίνα δεν είναι μόνο θαυμάσια ποιήτρια, πεζογράφος και ανθολόγος, είναι και εξίσου καλή οδηγός και ομιλήτρια. Μαζί της στο αυτοκίνητο, εκτός από εμένα τον κοινό θνητό, ήταν και τα ξωτικά Αλεξάνδρα, Ζωή και Εύα, ενώ με άλλο αυτοκίνητο έφτασαν στο Κιλκίς και τα ξωτικά Μελίτα και Άννυ.
Οι άνθρωποι της «Τέχνης» είναι ικανοί, δραστήριοι, συμπαθητικοί, οι εκδηλώσεις τους θαυμάσια οργανωμένες και ιδιαίτερα επιτυχημένες. Είχαν ήδη τυπώσει μια ωραία αφίσα και ένα πρόγραμμα για την εκδήλωση, ενώ οι ομιλίες τους ήταν σύντομες, εύστοχες, ενδιαφέρουσες. Μπροστά, λοιπόν, σε ένα κοινό 60 περίπου ατόμων στο μικρό αμφιθέατρο της Εταιρίας και με συντονίστρια την ομότιμη καθηγήτρια του ΑΠΘ και ποιήτρια, Ζωή Σαμαρά, τέσσερα μέλη της Θεατρικής Σκηνής της «Τέχνης» διάβασαν ποιήματα των ποιητριών που απουσίαζαν. Τα διάβασαν με άψογο τρόπο, χωρίς ίχνος στόμφου και πόζας. Στη συνέχεια, διάβασαν από τρία ποιήματά τους τα παρόντα έξι ξωτικά και η εκδήλωση έκλεισε με φωτογραφίες και εκφράσεις αμοιβαίας εκτίμησης.
Ο απολογισμός ήταν λοιπόν θετικός από κάθε άποψη και όλα τα ξωτικά ικανοποιημένα. Έτσι, οι μαγικές δυνάμεις τους χρησιμοποιήθηκαν μόνο για το καλό και απώλειες δεν αναφέρθηκαν. Μας έλειψε βέβαια τρομερά το ξωτικό Βίκυ. Το αισθανόμασταν όμως να φτερουγίζει κάπου εκεί τριγύρω.