Σωτήρης Τριβιζάς

[spiros]

ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ



Ο Σωτήρης Τριβιζάς γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1960. Σπούδασε φιλολογία και δημοσιογραφία στη Θεσσαλονίκη. Έγραψε ποιήματα, μελέτες και δοκίμια και μετέφρασε Ιταλούς ποιητές και πεζογράφους. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Πόρφυρας.

Sotiris Trivizas (Greek: Σωτήρης Τριβιζάς) (b. Corfu 1960) is a Greek poet, essayist and translator. He read Philology and journalism in Thessaloniki. He is a member of the Porfiras literary magazine editorial board.

Δοκίμια
—Το σουρρεαλιστικό σκάνδαλο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2005
—Το Πνεύμα του Λόγου, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2000

Ποίηση
—Το κέλυφος, 1982
—Κίβδηλο φεγγάρι, 1984
—Βίος Ασωμάτων και άλλα ποιήματα, εκδόσεις Νεφέλη, 1991

Ανθολογίες
—Κυριακές μες στο χειμώνα, Ρομαντικοί ποιητές του μεσοπολέμου, εκδόσεις Σόκολη-Κουλεδάκη, 1997
—Nαπολέων Λαπαθιώτης. Μια παρουσίαση, 2000

Μεταφράσεις
— Luigi Pirandello, Χάος (Chaos) 1996
— Cesare Pavese, O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου (Verrà la morte ed avrà i tuoi occhi), 1997
— Giuseppe Ungaretti, Σπουδή θανάτου, 1998

Σύνδεσμοι
— Μελοποιημένα ποιήματα/μεταφράσεις του Σωτήρη Τριβιζά
— Χάρης Βλαβιανός, Σωτήρης Τριβιζάς: «Κάποτε συλλαβίζοντας τον ουρανό...»

[spiros]

Σωτήρης Τριβιζάς, Καθένας με το θάνατό του...

Καθένας με το θάνατό του... Καθένας με το θάνατό του ονειρεύεται. Kράτησα λίγη απ’ την ανάσα σου και τη σιωπή ρυτίδα των χειλιών σου αλλά εσύ δεν έχεις πρόσωπο και σώμα το κάθε βράδυ λιγοστεύεις σαν μια λέξη που ράγισε τον άνεμο χωρίς επιστροφή. Eδώ καθένας ζει το θάνατό του την κάθε μέρα κρύβοντας τα χέρια του την κάθε νύχτα με τη μουσική και τα σκοτάδια. Όμως σε γνώρισα στο φως πριν από χρόνια γνώρισα τη φωνή σου και το γέλιο σου να φέγγει ανάμεσα σε λέξεις που καπνίζουν. Έπειτα πέρασες στη φλέβα.

Each man dreams... Each man dreams with his death. I ’ve retained a little of your breath and the mute furrow of your lips but you have no face, no body every evening you grow less like a word that cracked the wind without return. Here each man lives his own death every day hiding his hands every night with music and darkness. But I met you in the light, years ago I have known your voice and your smile gleaming amidst words in smoke. Then you entered the vein.

Από τη συλλογή: Bίος ασωμάτων και άλλα ποιήματα, 1991
http://www.dedalus.gr/en/author.asp?id=208

[spiros]

Σε χρόνο μέλλοντα
Σωτήρης Τριβιζάς
 
Κάποτε θα ξυπνήσουμε
χωρίς ουρανό·
μια μαύρη τρύπα θα χάσκει
πάνω απ’ τα κεφάλια μας
 
ο ήλιος θα ‘ναι μια πληγή
αιμορραγούσα στα κατώφλια
ο θλιβερός νεκρός που σέρνει
ο κουφάρι του στους δρόμους
τα δέντρα θάνατος πουλιών
οι θάλασσες στεγνές κηλίδες
 
μέσα στους καταρράχτες της σιωπής
θ’ αναστενάζει ο τυφλός
δραπέτης με τις χειροπέδες.

[spiros]

Όπως η μουσική
Σωτήρης Τριβιζάς
Frédéric Chopin, Nocturne no. 2 in E flat Major, opus 9.2
[Συνημμένη η παρτιτούρα]

https://www.youtube.com/watch?v=j-Fu1uYfBt8

Κι η νύχτα πολυόμματη,
πολύφθογγη, στεφανωμένη
μ' όλα τ' άστρα της —

εδώ υπάρχουν όλα
όσα γεννιούνται και πεθαίνουν
όσα επιστρέφουν στη σιωπή
στο λόγο που κρατάει το μυστικό του
καθώς οι σκιές γυρνούν και το σκοτάδι
δεν είναι παρά η αρχή
μιας τρομερής διαφάνειας
ένας κόσμος που βυθίζεται
μέσα στο τελευταίο θάμβος
την ώρα που το φως λιγοθυμά
κι όλα ξαναγυρίζουν στην πηγή τους
σωπαίνει ο άνεμος στα δέντρα
σωπαίνει ο κόσμος, ο βαθύς ουρανός,
είναι μεστή από λέξεις η σιωπή τους
μεστή από χυμούς είναι κι η νύχτα
εδώ υπάρχουν όλα κι όλα φανερώνουν
τη μοναδική τους αλήθεια.

[spiros]

Αντίστιξη
Σωτήρης Τριβιζάς

Με της φωνής του
τους παράφορους ρυθμούς
επινοεί τον ουρανό
και γεωργεί τον κόσμο
σπέρνοντας τους ανέμους
και θερίζοντας τις θύελλες.
Λέξη τη λέξη
ο σπόρος γίνεται καρπός
— μια μυστική ανθοφορία.

Λαξεύει την αόρατη ύλη.
τη σκοτεινή επιφάνεια,
εκεί που κάποτε αναβλύζει
άκτιστο και αχειροποίητο το φως.

Και ξετυλίγει μες στα όνειρά του
το νήμα ενός απέραντου θανάτου.