Απόστολος Λυκεσάς

wings

Απόστολος Λυκεσάς

Γεννήθηκε το 1963 στην Επανομή Θεσσαλονίκης. Επί σειρά ετών είχε ως δημοσιογράφος καθημερινή εκπομπή στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ 3 (102 FM) και είχε τακτική συνεργασία με την εφημερίδα «'Εθνος». Εργάστηκε επίσης στις εφημερίδες «Καθημερινή» και «Αγγελιοφόρος». Κείμενά του έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.

Ποιητικές συλλογές:
«Τῷ αγνώστῳ», εκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2001
«Στυμφαλίδες όρνιθες», εκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2003
«Μότορσιπ "Προκρούστης"», εκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2008
«Μινώταυρος στο Σούνιο», εκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2014

Πεζογραφία:
«Διηγήσεις ευχαριστημένων ανθρώπων» (συλλογή μικρών πεζών), εκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2004
«Μπλάνκο» (μυθιστόρημα), εκδ. Εστίας, Αθήνα, 2005
«Το τσίρκο των ψύλλων» (μυθιστόρημα), εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα, 2009

Ανθολογημένα ποιήματα:

Κείμενα του Απόστολου Λυκεσά:

Ας λέμε το όνομά του (κείμενο του Απόστολου Λυκεσά για τον Παύλο Φύσσα)

[Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Της διαδρομής 2

Ακούω πελταστές να στριφογυρίζουν προκλητικά τις σφεντόνες.
Ασημίζουν οι βολές τους στον ήλιο
φωσφορίζοντα ανθρωπάκια σε παιδικό δωμάτιο.
Οσφραίνομαι τον όξινο ιδρώ του ερχομού τους.
Διαβρώνει τα μουτρωμένα κατορθώματα των νικητών.
Επικαλύπτει την ατσαλάκωτη πραγματικότητά μας.
Αιμόφυρτες σέρνονται οι ευτυχίες μας, μάταια εκλιπαρώντας έλεος.

Από τη συλλογή Τῷ αγνώστῳ (2001)

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Ο μπούφος

κοιτώ, κοιτώ, κοιτώ, κοιτώ,
βλέπω πού και πού
κοιμάμαι κιόλας

χαζεύω που με χαζεύουν

Από τη συλλογή Στυμφαλίδες όρνιθες (2003)

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Τα βόδια του ήλιου

Καταβροχθίσαμε όλα τα ζώα στο γλέντι.
Δεν γλίτωσε, σπονδή συγνώμης έστω, ούτε η τσίκνα.
Ακόρεστη η ανάγκη και αφελής, ξύπνησε την απληστία.
Καήκαμε στου ήλιου την περίμετρο.

Όταν ξυπνήσει ο λογικός
δεν θα βρει τίποτα να λυπηθεί
λύση να βρει
κι αυτό το αναπόφευκτο, του τέλους μάθημα,
νόημα πια δεν έχει.

Από τη συλλογή Τῷ αγνώστῳ (2001)

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Διάλογος ωδικών πτηνών

–Όντως, ο εφιάλτης υπάρχει,
μην κοιτάς
τόσους που, ξύπνιοι, δήθεν, κλείνουνε τα μάτια.
Εύκολο το ’χεις
μια μυρμηγκοφωλιά εγκαυμάτων
να αποικίζει την παρεγκεφαλίδα;

–Γι’ αυτό τα όνειρα απάγονται
από κομψευόμενους λελέδες της αποβλάκωσης,
ευλύγιστους στην ταχυδακτυλουργία των σπονδύλων.
Γι’ αυτό πληρώνουμε λύτρα,
αμετανόητοι,
καταπιώνες αιώνιων υποσχέσεων
στραγγισμένοι σαν θερισμένα ρυζοχώραφα.

–Ναι, ο εφιάλτης παραμονεύει
σε χιλιάδες κυβικά χαρτογραφημένου διαστήματος.
Ζει όπως φύλλα ελιάς, αειθαλούς,
σαν του κανναβουριού τους σπόρους.

–Αχ, για μας δεν υπάρχει μίτος,
αφού ο γάτος δεν είναι Αριάδνη.

Από τη συλλογή Στυμφαλίδες όρνιθες (2003)

wings

ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ - Υπάρχει λόγος σοβαρός - YouTube

Νίκος Πορτοκάλογλου, Υπάρχει λόγος σοβαρός
(τραγούδι: Νίκος Πορτοκάλογλου & Φοίβος Δεληβοριάς / δίσκος: Άσωτος υιός (1996))

Απόστολος Λυκεσάς, Αμπελοπούλια

Ανυποψίαστοι
πόσο μπλεγμένο είναι το δίχτυ
ή
πώς κολλάει μια ξόβεργα
σε τόσες κληματσίδες.

Γενιές εγκλωβισμένες στην αθωότητα
πορευόμαστε αβάσταχτα.

Από τη συλλογή Στυμφαλίδες όρνιθες (2003)

Σημείωση του ποιητή:
Αμπελοπούλια: μικρά πουλάκια που οι άνθρωποι κυνηγούν μετά μανίας στην Κύπρο.

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Του Άδη έρωτας

Εδώ, ήθελε, στου χρόνου και του ήλιου τον καταιγισμό
να την έχει γνωρίσει.
Στο ονειροτριβείο του έστυβε πρωτεϊκά λεμονόφυλλα
κάρφωνε το απόσταγμα στα μαλλιά της.
Δουλοπάροικος του φρυδιού της
εξιστορεί κόμπους ευτυχίας.

Θυσίασε χρόνια γι’ αυτόν τον έρωτα.

Από τη συλλογή Τῷ αγνώστῳ (2001)

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Τῷ αγνώστῳ

Γαμώ την πατριδογνωσία μου.
Διατρέχω καμπύλες και ισιώματα, μαστουρωμένη σαύρα.
Ξοπίσω, οι Εφιάλτες ταΐζουν την περηφάνια μου
που σπαρταράει χαυνωτικά στα μπορντέλα.

Από τη συλλογή Τῷ αγνώστῳ (2001)

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Της διαδρομής 3

Έρημος η στέπα.
Δεν υπάρχει ψυχή.
Δεν περιμένουμε άλλον
μόνο τους ανθρωπολόγους
να γυρίσουν από τους καταυλισμούς.
Είναι όλοι εδώ
από καιρό.
Κβαντικοί Μογγόλοι, ιππεύοντας περιστρεφόμενες σέλες
σαρώσατε τις κρυσταλλικές κεφαλές μας
την όστια των αναστεναγμών μας περιφρονήσατε.

Από τη συλλογή Στυμφαλίδες όρνιθες (2003)

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Ορνίθια

Τι ζητάμε;
Σε μήτρα ο κρόκος μας να σπάσει.
Πινέλο να στρώσει το ασπράδι μας στην άμμο των πιθανοτήτων.
Να μην τρώει τα τζιέρια μας η ανυπομονησία του χαμού
ούτε η φθορά, μοιρολογήτρα, να μας χαϊδεύει
με κροσσωτές ελπίδες
πως «δήθεν», δηλαδή, και «ίσως»
«θυσίες οπωσδήποτε»
εκείνο το «ενδέχεται»
και την «υπακοή στην τάξη».

Αλλά εμείς
σιωπούμε σαν υφάντρες
μες στον υμέναιο των κλωστομηχανών.
Με λόξιγκες παραμυθιών ανταριαζόμαστε πάνω στ’ αδράχτια.
Ότι «θα ’ρθει η ώρα και θα δεις εγώ»
και άλλα συναφή,
κάθε που ο εργοδηγός γυρνά την πλάτη.

Από τη συλλογή Στυμφαλίδες όρνιθες (2003)

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Στυμφαλίδες όρνιθες

Λάθος. Λάθος. Λάθος.
Λάθος και πάλι λάθος.
Δεν είναι αυτός
που μας εξόντωσε.
Εσείς αποξηράνατε τα παραμύθια σας.

Από τη συλλογή Στυμφαλίδες όρνιθες (2003)

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Φλαμίνγκο

Τα τακτοποίησαν, τα κακόμοιρα, στο σαλόνι
σιωπηλά σαν αιχμαλώτους
σωλήνες ύδρευσης στριμμένοι σε ποδήλατα
κοιτάζουν το κόκκινο του κόσμου και θαρρούν
ότι με λίγο ροζ θα σεργιανίσει στην αυλή το δίκυκλο.
Πόσο ν’ αντέξεις όμως
βλέποντας την τρέλα να σκαρφαλώνει
με κόμπους σερπαντίνας στα πολύφωτα των αστών.
Τα είπαν μεταξύ τους
τσέβδισαν την ανημπόρια τους
φόρεσαν πένθος στο νύχι τους
αλλά το ρούφηξε κι αυτό
ο δαντελένιος βούρκος.

Από τη συλλογή Στυμφαλίδες όρνιθες (2003)

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Στερνή πτήση γέροντα αετού

Ψηλοκρεμαστά, ίδιο φωτόνιο σιωπής,
βουτούσες στη λίμνη του Αγίου Παντελεήμονα
στα μετόπισθεν των ημερών.
Επέστρεφες, βαρυφορτωμένος καλόγερος στο κελί του.
Πομφόλυγα το τελευταίο θύμα
γλίστρησε στο μητρώο του ουρανίσκου σου
ανάκατα με στέρεα αντίμετρα μιας περασμένης οδύνης.

«Διαφεύγει η γνώση
της ηδονής και του πόνου», μονολογείς,
βλέποντας την κουκκίδα του εαυτού σου στα νερά
ρουφήχτρα μαύρη να μεγαλώνει
κι εσύ έρμαιο πια,
ανάμεσα στα πρέποντα και τις δυνατότητες.

Από τη συλλογή Στυμφαλίδες όρνιθες (2003)

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Μονόφθαλμος

Δεν θα τελειώσει αυτή τη φορά το βασανιστήριό τους.
Με μιας δεν θα τους ξεκάνει. Μοιάζει ευκολότερο τούτο
αν και τυφλός πια, αντίκρισε τις ανάγκες του κατάματα.
Αιρετικό αιμοσφαίριο επιδιώξεων τάιζε το μίσος του.

Με λιπίδια μισθοσυντήρητων που αργοπεθαίνουν.
Γυρόφερνε αδέσποτος μύκητας, στην επιφάνεια της ροδαλής επιδερμίδας
οικογενειαρχών και παπάδων. Πολύποδας απλώθηκε και κρεμάστηκε
υπέρβαρος από κοκαΐνη στη ρινική κοιλότητα των ερωμένων τους.

Ζαχάρωσε το μέλι των οργασμών τους σκοτώνοντας τις επιθυμίες.
Μπούχτισε από αντοχές, δυνατότητες και επιλογές.
Σ’ ένα γαϊτανάκι λευκών αιμοσφαιρίων έπνιξε τις αποκριές του θυμού
στραγγαλίζοντάς τες με συρμάτινο κορδόνι από στομαχικά οξέα.

Επιτέθηκε αργά, με υπομονή και αδιακρίτως, αιώνες πριν,
στα σημεία του πόνου τους με βρομερές κινέζικες βελόνες
σουβλερούς κυνόδοντες έμπηξε ανάποδα στα ούλα
οπλές φύτεψε στο κεφάλι τους, φύκια στα χέρια.
Όλων των πολυμήχανων.

Από τη συλλογή Τῷ αγνώστῳ (2001)

wings

Απόστολος Λυκεσάς, Ημερολόγιο πορείας

Ε, ναι, είμαστε πάντα συντροφιά.
Στον σάκο μάς γρατσουνίζει τη μνήμη μια ακίδα ανεμελιάς.
Από πάνω σας πετάμε τραγανίζοντας τα φτερά μας
τρομοκρατώντας σας, αχυροκανίβαλοι ιερείς.
Με υγραμένο ράμφος σημαδεύουμε τον αέρα, σε αόρατο χάρτη
αζιμούθιο κόβουμε στους απογόνους,
σουραύλια από ανταριασμένους καλαμιώνες
ρομφαίες κουρδισμένες σε λαιμούς ακονισμένων κρίνων.
Ήταν αθώες οι επιθυμίες που μάτωσαν τα πουκάμισα
αλλά μας κάρφωσαν αναμνηστικά της πορείας.

Θυμόμαστε ό,τι δεν μπορούμε να αναστήσουμε.
Οι νεκροί στη μνήμη μας, καδρόνια, στεριώνουν τη σκεπή
πετρώνουν με το χρόνο, φτερό, στις Συμπληγάδες.

Από τη συλλογή Στυμφαλίδες όρνιθες (2003)