Είναι πολύ δύσκολο ν' αρχίσεις. Μια ταινία όπου η επιθυμία τυραννάει το κόκκαλο και τη σάρκα. Μια ταινία που αναδεικνύει την ατέρμονη σύγκρουση: Αφενός, η επιθυμία ξεγυμνώνεται και επενδύεται ολοκληρωτικά καταλύοντας το ατομικό συμφέρον και αφετέρου, ο έλεγχος την παραμορφώνει σε μανιακή κατάκτηση και συναισθηματικό έλλειμμα. Για κάποιους από τους πρωταγωνιστές συναισθήματα, όπως η αισχύνη και ο πόνος βιώνονται μοναχά μια φορά ενώ για άλλους γίνονται μόνιμο φορτίο. Η εκδίκηση ανάγεται σε τρόπο ζωής και απώτερο σκοπό και ο έρωτας με το μίσος συμπλέκονται για να δημιουργήσουν νέες μορφές. Σε μια κοινωνία, όπου η ιεραρχία είναι τόσο ισχυρή και στεγανή, που οι ανίσχυροι μετατρέπονται σε απλά γρανάζια. Χαρακτήρες γεμάτοι θέληση για δύναμη τελικά αποδεικνύονται ανθρώπινοι πολύ ανθρώπινοι και παρασύρονται είτε στην αποδόμηση (ξεμασκάρεμα) είτε στον αφανισμό, τη μη αποδομητική κατάσταση του θανάτου.
Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν, καλύτερα όμως είναι να δει κάποιος την ταινία. Προσωπικά, θα την δω και θα την ξαναδώ. Γιατί απλώς... It is beyond my control.
« Last Edit: 08 Sep, 2006, 04:59:41 by σα(ρε)μαλι »
I can live everywhere in the world, but it must be near an airport -and a pharmacy, I would add.
Δεν είναι ο ύπνος της λογικής που γεννάει τέρατα, αλλά ο άγρυπνος ορθολογισμός που πάσχει από αϋπνίες.
