Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, Ερινύες του Άδη
Χαμηλώνει το φως, σκοτεινιάζει
Στάχτη μαύρη φυσάει ο Μορφέας
Άθλιες πράξεις, ταπεινωμένες λέξεις
Μαχαίρια βυθίζονται σε σάρκα που υπομένει
Φοβίες αναμοχλεύουν πάθη προσφιλών
Κι αυτά που στο φως της ημέρας είναι ρινίσματα
Τώρα, στο σκοτάδι της ψυχής ανασυντάσσονται,
Ερινύες εφορμούν του Άδη,
Εγκαταλείπεις το κρεβάτι, τόπος πλέον μαρτυρίου
Το φως ανάβεις στο γραφείο
Να λάβεις μια δόση ποίησης
Να χαλαρώσει ο πανικός, τ’ άγρια χέρια,
Παίρνοντας μιαν ανάσα με το τσιγάρο
Τους σφυγμούς ρυθμίζεις με τους ρυθμούς των στίχων
Κι εκλογικεύεται ο πανικός μέσα στο τίποτε,
Αργά ο ήλιος σε βρίσκει ξαπλωμένο στα ερείπια.
Δημοσιευμένο στο περιοδικό Πανδώρα, τεύχος 20 (Μάιος-Νοέμβριος 2007)