Τώρα κλέβουμε το χώρο του Γιάννη, αλλά δεν μπορώ, με γαργαλάει να το πω.
Τείνω να πιστέψω ότι η ανιδιοτελής αγάπη, αυτό το υψηλό, ευγενές συναίσθημα που έχουν υμνήσει οι ποιητές, δεν υπάρχει. Ονομάζουμε αγάπη αυτό που αισθανόμαστε για όσους καλύπτουν τις υλικές ή/και συναισθηματικές μας ανάγκες. Όσο απαλείφεται το υλικό στοιχείο από αυτή τη σύζευξη, τόσο εξευγενίζεται αυτό το συναίσθημα, αλλά δεν παύει να είναι εγωιστικό στη βάση του. Με άλλα λόγια, αγαπούμε γιατί μας κάνει καλό.