Χρυσούλα Βακιρτζή

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Ειρμός

Σφάδαζες
όταν σε
ανέσυρα από
μέσα μου
– σαν ήδη
νεκρός
απόηχος
ή κάποια
απόπειρα
ειρμού
Ώριμο το
πορτοκάλι
σκιάζει τ’
απόβραδο.

Η μοναξιά
δεν αλώθηκε
ισόποσα εδώ.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Ραγδαία

Έδινες όλη σου
την προσοχή
– σε μένα.
Κι εγώ έκρυβα
ό,τι ραγδαίο
είχα μέσα μου,
καθώς το
σούρουπο
αγκάλιαζε
βιαστικά τα
πάντα. Να που
τώρα, αποδέχομαι
τη μνήμη ή
τη μήτρα μου,
σε μια εκτόξευση
ασφυκτική.
Ιδιόχειρη.
Θέλω να φύγω,
γιατί κουράστηκα εδώ...

με όλους τους
συσχετισμούς
και τα εγκαύματα. Τελεία.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Επιμονή

Εδώ, οι αισθήσεις
εκπέμπουν την
υπέρυθρη διάσταση
– πολύ πιθανόν
ν’ ανακαλώ
κάτι παλιό.
Τραυματικό.
Έχει θολώσει
η αντίληψη και
τίθεται αβέβαια
η κάθε εκδοχή.


Τούτος ο ρόλος
εμμένει άσκοπα.


Ως τάξη κι αγωνία...

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Στόχος

Μετέωροι δείκτες
μπερδεύουν το
μυαλό μου – και
αδρανώ στο πιο
ουδέτερο χείλος
της αβύσσου.
Αδέξια αφαιρώ
το παλιό μέταλλο.
Σε χρόνους
απρόσιτους
εκπέμπω, ξεχνιέμαι.
Το ρήγμα οξειδώνει
τη μετάπτωση.
Ή την αναμονή.

Ο κάθε στόχος
με μουδιάζει.

Απρόκλητα.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Ωστικά

Κράτησα
τη σκιά μου
για να φωτίζω
τις νύχτες
κι αυτό το
ανήλιαγο
δωμάτιο...
θυμήσου με,
αν θέλεις,
όταν θα
πεθάνουν
τα αστέρια.

(Λάμπει
μεταλλικά
η οργή μου.)

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Ερέθισμα

Ένα αιχμηρό
εφιαλτικό φως
μου ξεσκίζει
το μυαλό μόλις
κλείσω τα βλέφαρα
– σαν άπληστο
ερέθισμα των
αισθήσεων.
Αποφεύγω
το καθετί.
Δεν αντιδρώ
και γίνομαι
σιωπή, το
σκοτάδι που
θ’ αφαιρέσει το
στίγμα μου.


Ακραίο όριο
λογικής και
ενστίκτου.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Σύρραξη

Μην κοιτάς τις
ραγισμένες
βιτρίνες ή τα
δέντρα που
φυλλορροούν
γερασμένα πια
– η άνοιξη, ο
ουρανός, τα
πάντα μέσα μου
παραμένουν
αλώβητα κι
αναγεννούν
ενδογενείς
συρράξεις.
Τόσο φωτεινή
η διαύγεια...

Σχεδόν αβάσταχτο
προνόμιο αποχής.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Μύθος

Με κούρασαν
οι στρόβιλοι
της γης που
γδέρνουν
«φυσικά» την
ύπαρξή μου
κι εγώ να
είμαι δότης
συμβατός
στην κάθε
αιμορραγία
των Σειρήνων.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Άνθρακας

Οι απειλές σας
με κάνουν
επίορκο.
Ο άνθρακας,
το δίκοπο μαχαίρι
και κάποια
ανυποψίαστη ακόμα
Ιφιγένεια – με περιμένουν.
Ασελγώ με νέα οράματα
κι αφήνω πίσω
γκρεμισμένους ουρανούς...
Όπως οι πρόσφυγες
ή σαν αμαρτωλή...


Υπάρχει λήθη
απόψε στις Πλειάδες;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Κοινωνός

Κανείς και τίποτα
ας μη λαβώσει
αυτή τη σιωπή.
Στα όρια μιας
πρόσκαιρης
εκεχειρίας
– επεμβαίνει
ως κοινωνός η
δική μου αυταρέσκεια.


Υπάρχει «αδράνεια»
στους ομφάλιους λώρους.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Αιχμή

Σαν ένας νόμος φυσικός
τούτ’ η κυρίαρχη στιγμή
της όλης νηνεμίας – που
αφαιρεί τη θαλπωρή
από τους ίσκιους και
τις ερημιές μου.
Εκτός ελέγχου ίπταμαι
κι ακολουθώ αδιάφορη
τις τρέχουσες μορφές σας.

(Πρώιμα ίσως μάτωσε
το άστρο του θανάτου.)

Είναι το δείπνο μυστικό
ή άγρια συγκυρία;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Δεσμά

Απέριττη θα αφεθώ
στη γύμνια της ψυχής μου
– για να δεχτώ ευλαβικά
τον μύθο του Δεσμώτη.

Καθώς νεκρώνει ο
σπαραγμός στις έξω
πολιτείες, απουσιάζουν
οι θεοί από τα μυστικά
δεσμά σας. Προσάπτω
κάποιο γκράφιτι στον
οραματισμό μου, που
μεταγγίζει ύπουλα
επώνυμες διαψεύσεις.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Εξορία

Κρυστάλλινη
διαφάνεια η
εξορία μου.
Μια θορυβώδης
αϋπνία κομματιάζει
τον έξω κόσμο
κι εμένα. Εύθετος
ο συντονισμός.
Προκαλώ αυτές
τις εκλάμψεις;
(Απορρίπτω τον
ευγενή ενεστώτα.)

Μια σιδερένια μέγγενη
οι ενοχές που με σκουριάζουν.


Οξύτατα, αιχμηρά
– σαν γραμμική παράνοια.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Έρημος

Στη μέση μιας
άνυδρης ερήμου.
Το κίτρινο της
στεγνής άμμου
και το ψυχρό
γαλάζιο, απέραντο,
μεταλλικό
– ευγενικό.
Από μέσα μου
θα αντλήσω
δύναμη, νερό
για να συντηρηθώ.
Εφιαλτική η
μετάλλαξη.
Δεν είμαι εγώ
όλα αυτά. Κι αν
βασιστείς σε μένα,
θα καταρρεύσω και
πάλι... Χωρίς τελείες,
σαν απόσπασμα.
Που δηλώθηκε.
Από ειδήμονες...

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Εν λευκώ

Έχω λάβει τις
αποστάσεις μου...
Κανένα πλήθος
ούτε συγκερασμός
δεν θα επιβληθεί
στο παρόν ψυχόδραμα
όπως παλιά.
Έτσι κι αλλιώς
εν λευκώ υπήρξα
ανάμεσά σας.
Ο σκόρπιος
υδράργυρος
(ευθύνη άσκοπη)
επιβραδύνει
ακόμα τους
τρόμους μου.


Ψυχρό το ερέθισμα
που με στεγνώνει.

Σχεδόν ανεπαίσθητα

Τώρα

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)