Ορέστης Αλεξάκης

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=7bOwWa8SC4M

Σταύρος Σιόλας & Μάνος Ελευθερίου, Σε άδειο θέατρο
(τραγούδι: Αλκίνοος Ιωαννίδης / δίσκος: Πάντα κάτι μένει (2008))

Ορέστης Αλεξάκης, [Πασχίζω ν’ αποτραβηχτώ...]
 
[Από την ενότητα Α. Τα δύο πρόσωπα]

Πασχίζω ν’ αποτραβηχτώ

στις πιο μικρές μου ανθρώπινες διαστάσεις
μέσα στο σώμα να
συμπυκνωθώ
σε μια γλυκιά παραδοχή
και μια
γλυκύτερη παραίτηση
να κλείσω
της έγνοιας το βιβλίο
και ν’ αφεθώ
γαλήνιος
στων πραγμάτων τη ροή

λησμονημένος θεατής
σκιών
ατάραχος ακροατής
ψιθύρων
ανέπαφος από τον κραδασμό
της τύρβης ή της μέριμνας το φόρτο
χωρίς την πίκρα της φθοράς ή της ελπίδας
το τρέμισμα

χωρίς ιδιοκτησία

πάρεξ ένα λευκό κλαδί ασφοδέλου
κι ένα χαμόγελο τεφρό
που θα φεγγίζει
στάχυ σιωπής
στο τόξο των χειλιών μου

Από τη συλλογή Βυθός (1985)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=cR735UpHuHw

Σταύρος Ξαρχάκος & Βαγγέλης Γκούφας, Για χατίρι σου
(τραγούδι: Ζωή Φυτούση / ταινία: Ταξίδι (1962) του Ντίνου Δημόπουλου)

Ορέστης Αλεξάκης, [Κάθε φορά σ’ αγγίζω και πεθαίνω...]
 
[Από την ενότητα Α. Τα δύο πρόσωπα]

Κάθε φορά

σ’ αγγίζω
και πεθαίνω

κάθε φορά
σ’ αγγίζω
κι ανασταίνομαι

να σε κρατήσω ωστόσο
δεν μπορώ

πάντα γλιστράς προς το γαλάζιο
πάντα
ξεφεύγεις
προς την απεραντοσύνη

Και συνεχίζω τους μικρούς θανάτους μου
και τις μικρές μου μάταιες αναστάσεις
πάνω στο φρύδι τού
βαθιού
γκρεμού

Παίζοντας την τυφλόμυγα μαζί σου

Από τη συλλογή Βυθός (1985)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=aKozbrCPOj8

Μίμης Πλέσσας & Γιάννης Καλαμίτσης, Φοβάμαι
(τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου / ταινία: Ζευς (1999))

Ορέστης Αλεξάκης, [Λοιπόν ενσώματος εδώ...]
 
[Από την ενότητα Α. Τα δύο πρόσωπα]

Λοιπόν ενσώματος

εδώ
σ’ ένα τοπίο χωρίς εικόνα
και μόνο φως
φαιό
που με τυφλώνει
και το λευκό της αμνησίας κενό
κ’ οι φωτεινές σχισμές της μνήμης

Σουρουπώνει

θα πει βραδιάζει μέσα μου
πλησιάζουν
οι φίλοι με το νυχτωμένο στήθος
πυκνώνει πάλι γύρω η απουσία
πάλι και πάλι
κάποιος με πληγώνει

Λοιπόν υπάρχεις
προσπαθείς ακόμα
μέσα σ’ αυτό το αραχνιασμένο σπίτι
σ’ αυτή την κρύπτη
των σπασμένων προσευχών
των ραγισμένων ήχων
των μορφών
που μεταπλάθουν σε ουρανό το χώμα
Μα ποιος εκείνος που
σε κατοικεί
μοναχικός στον ωκεανό τού χρόνου
σα να ’σαι το έρημο νησί
κι αυτός
ο ναυαγός που εγώ δεν είμαι, σώμα;

Από τη συλλογή Βυθός (1985)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=gLTny6RC8-0

Λένα Πλάτωνος & Θόδωρος Ποάλας, Ηχοχρώματα
(τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη & Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Η τρίτη πόρτα (2000))

Ορέστης Αλεξάκης: [Ναι, μόνο στη σιωπή σου υπάρχεις...]
 
[Από την ενότητα Α. Τα δύο πρόσωπα]

Ναι, μόνο στη σιωπή σου υπάρχεις

και μόνον απ’ την ίδια σου σιωπή
το λάλον ύδωρ αναβλύζει εντός μου

κι αυτό το φέγγος που
σε περιβάλλει
που μέσα του ενοικείς και κυοφορείσαι
θαρρώ σιωπής εμφάνεια είναι
θαρρώ τους δυο μες στη σιωπή συμπλέκεις κόσμους

κι ο τόπος σου
είναι ο τόπος όπου σμίγουν
ζόφος και φως
κι εσύ
με φως και ζόφο
πλάθεσαι και κυριαρχείς
στα σιωπηλά σκιόφωτα του ονείρου

και ιδού
τα μέσα στον βυθό τοπία
ξυπνούν κι ανθίζουν με
τον ερχομό σου
στολίζονται άστρα και όστρακα
κι αργά
προς τον δικό μας αναδύονται κόσμο

Από τη συλλογή Βυθός (1985)

[wings]

Here, There And Everywhere (Live In Parramatta, Sydney) - YouTube

The Beatles: Here, there and everywhere

Ορέστης Αλεξάκης, Το ανάβρυσμα
 
[Από την ενότητα Α. Το ανάβρυσμα]

Είσαι παντού

στο φως
στη μουσική
στη στέρεη γη
στην πάχνη των ονείρων
σ’ ό,τι βαθιά στη σιγαλιά ενδημεί
σ’ ό,τι διαχέεται στη
βοή του κόσμου

στις τροχιές των γλάρων
στις άνθινες πλαγιές που περιμένουν
τον φονικό χορό
των ερωτευμένων

στα σκοτεινά κελιά που θησαυρίζουν
στέρνες δακρύων

στους τάφους τούς χορταριασμένους
που ’χασαν όνομα και μνήμη

στον ζητιάνο που ακόμη
μέσα του ψάχνει
το θείο βρέφος

στον προφήτη που κρούει
τον ουρανό και βρέχει
βρώσιμη ελπίδα

στους γέρους που παράμερα σωπαίνουν
για να μπορούν ν’ ακούν
τα μέσα λόγια

στα παιδιά
που το σώμα τα βαραίνει
και φεύγουν απ' το σώμα
και πετάνε

Είσαι παντού

στη ρέμβη των πραγμάτων
στου Απριλομάη τη χειμέρια νάρκη
στην έρημο των σιωπηλών βλεμμάτων
στη μάταιη των χεριών
ιχνηλασία

στα σιωπηλά δωμάτια που βραδιάζουν
στους καθρέφτες που πάντα περιμένουν
στων ρολογιών τον αδιατάρακτο ύπνο
στο κρεβάτι με την Μαρμαρωμένη

Είσαι παντού

στον κουρνιαχτό των δρόμων
στον ωκεανό της αφρισμένης πόλης
στων όχλων την κινούμενη άμμο
στους ήχους των τριάκοντα αργυρίων

στο χωρισμό με το λευκό μαντίλι
στην προσμονή με το χλωμό καντήλι
στην αγάπη με το ανοιγμένο τραύμα

στο στεναγμό της κλειδωμένης πόρτας
στον ερχομό που ανοίγει παραθύρια
στο πουλί που ραμφίζει μια ηλιαχτίδα
στο γιορτινό φιλί σαν εύοσμο άνθος

στο βρέφος που γεννιέται και γνωρίζει
και αποζητά το προορισμένο στήθος

στις ρίζες που σαλπίζουν
τον εγερτήριο ύμνο
βαθιά στο χώμα

στη μουσική των ανθισμένων κήπων
στο ξαφνικό παρών του δρυοκολάπτη
στο απέραντο μυστήριο των ιβίσκων

στα νερά που ξυπνούν και τραγουδάνε
και κάτασπρα φοράνε
και χορεύουν

....................

Είσαι παντού
ορατή κι αποκρυμμένη
γειτονική κι απόμακρη
μητέρα
και θυγατέρα
πέτρα και νερό
χιόνι και υπόγεια βλάστηση
πανέρι
ρούχο απλωμένο στον αγέρα να στεγνώσει
δέντρο γεμάτο ανθούς και σημασία
Κι ωστόσο να σ’ αγγίξω
δεν μπορώ
στα μάτια σου να σκύψω
δεν μου πρέπει
ν’ αφουγκραστώ τον χτύπο της καρδιάς σου
τι μάταιος λόγος

Εσύ
που ανθίζεις μέσα στη σιωπή
με τη σιωπή σου μόνο με πλησιάζεις

Κι εγώ
στη γη των αιχμηρών
κραυγών

το θαύμα της σιωπής σου προαναγγέλλω

Από τη συλλογή Βυθός (1985)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=CsLan5tiusw

Νίκος Ζούδιαρης, Η άσφαλτος που τρέχει
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Η άσφαλτος που τρέχει (2001))

Ορέστης Αλεξάκης, Τα επίμετρα (I)
 
[Από την ενότητα Δ. Τα επίμετρα]

I

Ξυπνώ
στο σώμα πάλι εγκλωβισμένος

πλήρης αβύσσου
πλήρης ερημίας

Και ξάφνου
ιδού το απρόοπτο
μη με λησμόνει

και ξάφνου ιδού ο καρπός
το πορτοκάλι

και ξάφνου ιδού
ο Αλντεμπαράν
το αστέρι
*
Δεν σε γνωρίζω πρόσωπο στη λίμνη

σ’ έχει ραγίσει το νερό
κι ο χρόνος
*
Βαθιά μου ωχρά φεγγοβολείς
αρχαία πατρίδα
*
Ω υπέρτερε εαυτέ μου
Θάνατέ μου
της εντολής σου ακολουθώ τον δρόμο
στα μαύρα σου νερά καθελκυόμενος
*
Και πάντα μέσα μου αγρυπνάς ω αλλότριο βλέμμα

Σφίγγα
του σκοτεινού μου πεπρωμένου
*
Γενέθλιος είναι ο τάφος σου μητέρα

Αναζητώ και πάλι τον εαυτό μου
το βλέμμα μου
τη φωτεινή μου μνήμη
μέσα στο σώμα σου μυστηριακά επιστρέφοντας

Λάμποντας από θάνατο και γνώση
*
Καρπούμενος ωστόσο τη γαλήνη
καθώς η στάθμη του νερού ανεβαίνει

Τώρα το νιώθω
των υδάτων είμαι
*
Εδώ ενοικεί το λάμπος
το κρυμμένο
*
Νερό
πρωταρχική μου αφετηρία
*
α βου γου δου
κελαρυσμέ της γλώσσας
*
Νερό
στης μνήμης το βαθύ πηγάδι

έλα στο φως
ανάβλυσε
τραγούδησέ μου
*
Ναι
των υδάτων είμαι
της ροής
ιδού
και πάλι στο βυθό
κυοφορούμαι

Από τη συλλογή Βυθός (1985)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=2XdFH0IcS0U

Δήμητρα Γαλάνη & Παρασκευάς Καρασούλος, Περιουσία
(τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη / δίσκος: Φως (1991))

Ορέστης Αλεξάκης, Τα επίμετρα (II)
 
[Από την ενότητα Δ. Τα επίμετρα]

II

Εσύ μακριά
στο ανεπανάληπτο όνειρο

την τελειότητά σου υπαινισσόμενη
*
Στα βάθη του αδυσώπητου κενού
λάμψη κρυφή του υπονοούμενου άστρου
*
Φιλί της αιωνιότητας
ρήξη του χρόνου
*
Αμέριμνα γεωργείς το φως του κόσμου
*
Η ίδια η ομορφιά σε αναγγέλλει
σε υπόσχεται

όπως τα στάχυα υπόσχονται
τον εύοσμο άρτο
*
Ω μυστικέ ουρανέ του μέλλοντός μου

φεγγοβολή απροσδόκητη
προσέλευση άστρων
*
Ανάβεις πολυκάντηλο στο χάος
για να σε βλέπουν μάτια ναυαγών
*
Ω μνήμη ενός κοράλλινου βυθού

στης άσημης ζωής μου το ενυδρείο
*
Ω στίλβη των αστερισμών
μέσα σε νύχτες εύμολπες
*
Πώς απ’ τον θάνατό μου με ανασύρεις;

Πώς όλος είμαι μες στην ομορφιά σου;

Πώς σε κοιτώ κι ενδίδω στη σιωπή σου;
*
Ω αναντίρρητη στη βεβαιότητά σου

Ω μακρινή στη φωτεινή σου εγγύτητα

Ω σιγηλή στο μουσικό σου ανάκρουσμα
*
Μ’ ανακαλύπτεις στον βυθό
και μ’ ανυψώνεις

και στο δικό σου φως
μ’ επαληθεύεις
*
Με φέρνεις σ’ ό,τι απέραντο ενοικεί
τη λάμψη και το θάλπος της αγάπης
*
Σ’ ό,τι αποδίδει την ακέραιη μνήμη
*
Ψηλά
στην επιφάνεια του φωτός

Στης ομορφιάς την έκπαγλη εξουσία

Από τη συλλογή Βυθός (1985)

[wings]

μητροπανος δημητρης στης ψυχης το παρακατω mitropanos dimitris 2001 - YouTube

Δημήτρης Παπαδημητρίου & Οδυσσέας Ιωάννου, Στης ψυχής το παρακάτω
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος / δίσκος: Στης ψυχής το παρακάτω (2001))

Ορέστης Αλεξάκης, Ψυχογένεια I
 
[Ενότητα Ψυχογένεια]

Τη νύχτα θεώμαι τα πράγματα
Τη νύχτα προσφεύγω στο θαύμα

Ότι πολύ ελαφρύνεται το αμάρτημα
της ύπαρξής μου με το βάλσαμο της δρόσου

και ότι πολύ απαλύνεται
με των δακρύων την έξοδο
η οχλαγωγία της μέριμνας
στο στήθος μου

Ω
την ημέρα χαίνουν οι πληγές
ηχούν αργύρια προδοσίας
άχθος και κονιορτός με καταβάλλουν

Όμως τη νύχτα ανοίγονται οι πηγές
βαθαίνουν οι στιγμές σαν περιβόλια
γίνεται η λύπη φως
η μνήμη δέντρο
κελαρυσμοί νερών τ’ άχαρα χρόνια

Τη νύχτα
που τα σώματα σιωπούν
και των ψυχών η μουσική αναβλύζει

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Υπήρξε (1999)
[Το ποίημα είχε αρχικά συμπεριληφθεί στη συλλογή Βυθός (1985) χωρίς τίτλο][/i][/font]

[wings]

Ορέστης Αλεξάκης, Έκλεισα τις ρωγμές
 
[Από την ενότητα Ψυχογένεια]

Έκλεισα τις ρωγμές του σώματός μου
σκούπισα των καιρών τ’ αποκαΐδια
τόσα συντρίμμια
τόση στάχτη εντός μου

στόλισα της ψυχής τ’ ανθοδοχεία
όλα τα φώτα μου άναψα
και τώρα

προσμένω μάταια να μ’ επισκεφθείς
προσμένω μάταια να
με κατοικήσεις

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Υπήρξε (1999)
[Το ποίημα είχε αρχικά δημοσιευτεί στο περιοδικό Νέα Εστία (1984) και είχε συμπεριληφθεί στη συλλογή Βυθός (1985) χωρίς τίτλο]

[wings]

Ορέστης Αλεξάκης, Έτσι θα συντηρήσω τη μορφή σου
 
[Από την ενότητα Ψυχογένεια]

Όχι
όχι στη σκιά
στο ημίφως όχι

στην τέλεια λάμψη
στο
λευκό του ασβέστη
στου αμείλικτου φωτός
την τυραννία

θα σε κοιτώ
θα σε καλωσορίζω

διάφανη
αγέρινη σχεδόν
αστραφτερή

φτερό που στροβιλίζεται στο φως

σάρκα που ρέει και χύνεται
στον καταρράκτη του ήλιου

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Υπήρξε (1999)
[Το ποίημα είχε αρχικά δημοσιευτεί στο περιοδικό Ανακύκληση (1987) και είχε συμπεριληφθεί στη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)]

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=oBrbR0ASwdY

Νότης Μαυρουδής & Τάσος Σαμαρτζής, Κάθε μια νύχτα
(τραγούδι: Αναστασία Μουτσάτσου, κιθάρα: Νότης Μαυρουδής & Παναγιώτης Μάργαρης /
μουσική παράσταση Μια νύχτα στους αιώνες (Ιανός, 2008))

Ορέστης Αλεξάκης, Ψυχογένεια II
 
[Από την ενότητα Ψυχογένεια]

Τη νύχτα ζω με τους ψιθύρους
με θαμπές
μορφές του παρελθόντος
που μου γνέφουν
όμως από το μέλλον τώρα πια

Μέσα στη νύχτα το παρόν σωπαίνει
δαγκώνει πάλι ο χρόνος την ουρά του
βρίσκομαι εκεί
σ’ αυτό το δαχτυλίδι

Κερδίζω το παρθενικό μου βλέμμα
πίνω ζωή στο μητρικό της στήθος
ω ιδού που η νύχτα μού ’γινε μητέρα

Ιδού που συντροφεύω αυτό το σώμα
το φορτωμένο πέτρες και λουλούδια

και το κατευοδώνω στο βυθό του

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Υπήρξε (1999)
[Το ποίημα είχε αρχικά συμπεριληφθεί στη συλλογή Βυθός (1985) χωρίς τίτλο]

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=61vOKvc-DSk

Μάνος Λοΐζος & Γιάννης Νεγρεπόντης, Δειλινό
(τραγούδι: Κώστας Θωμαΐδης / δίσκος: Κάτω από ένα κουνουπίδι (1995))

Ορέστης Αλεξάκης, Ερημίτου απόλογος
 
[Από την ενότητα Ψυχογένεια]

Έτσι εκπληρώνω τον προορισμό μου

Με τα κρυμμένα μου πουλιά
που ζωντανεύουν με κρουνούς κελαηδισμών
τις αποτεφρωμένες σας κοιλάδες
Με τη δική μου μουσική
των δειλινών
που μολονότι ηδυμελής και ωχρότατη
στο τέλος
τον άγριο παφλασμό σας υποτάσσει
Με των δρυμών την περισυλλογή
με των ανέμων την πολυφωνία
μ’ όλα τα μάτια μου ανοιχτά στο αντιπρανές
με τη σιωπή μου κύμβαλο αλαλάζον

Σ’ αυτό το μετερίζι ξαγρυπνώ
σ’ αυτή την έσχατη σκοπιά
παρόχθιος παρατηρητής
των επιγείων τη μοίρα κατοπτεύω

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Υπήρξε (1999)
[Το ποίημα είχε αρχικά συμπεριληφθεί στη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989) με τον τίτλο Προς αδαείς επιστολή ερημίτη]

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=8M_VcV9pIFg

Γιώργος Θεοφάνους, Στα υπόγεια είναι η θέα
(τραγούδι: Πασχάλης Τερζής / δίσκος: Στα υπόγεια είναι η θέα (2004))

Ορέστης Αλεξάκης, Η μεταμόρφωση
 
[Από την ενότητα Ψυχογένεια]

Ξάφνου
ξυπνά στο στήθος σου ο νεκρός
– ο εσταυρωμένος
άγνωστος
εαυτός σου –

πετάει το σάβανο
τα χώματα
τις ρίζες

κι έτσι αμιγής κι αστραφτερός σαν χιόνι
τη φοβερή του λάμψη εξακοντίζει

Κι εσύ
– το σκιερό του τμήμα –
που εξορισμένος απ’ το φως
χρόνια και χρόνια
λαθροβιούσες στο
νεκρό του σώμα

μαζεύεις τώρα τα τυφλά πουλιά σου
τα κεραυνόπληκτα κλαδιά σου
τα ματωμένα νυχτολούλουδά σου

και σιωπηλός στα υπόγεια καταφεύγεις

– στην πιο κρυφή τής ύπαρξής σου κατακόμβη –

καθώς Εκείνος
σ’ όλη του τη δόξα

το σκοτεινό σαρκίο σου καταυγάζει

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Υπήρξε (1999)
[Το ποίημα είχε αρχικά συμπεριληφθεί στη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)]

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=JdR67-bC5GQ

Γιάννης Ρίτσος & Νίκος Μαμαγκάκης, Ο τρύγος
(τραγούδι: Γιάννης Πουλόπουλος / δίσκος: Έντεκα λαϊκά τραγούδια του Γιάννη Ρίτσου (1972))

Ορέστης Αλεξάκης, Τα πατητήρια
 
Μπαίνω δειλά στην έρημη αποθήκη
Παλιά βαρέλια και
μαδέρια σκόρπια
Νιώθω τη μυρωδιά του σάπιου ξύλου
και του ξινού κρασιού

και το κορίτσι
βγάζοντας το κεφάλι απ’ το βαρέλι
δεν έχουν τρύγο λέει στον κάτω κόσμο
δεν έχουν πατητήρια δε γιορτάζουν

και με κοιτάζει με θλιμμένα μάτια

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=6IqdlMDKvuQ

Γιώργος Χατζηνάσιος & Νίκος Γκάτσος, Πέφτει βροχή
(τραγούδι: Νάνα Μούσχουρη / δίσκος: Η ενδεκάτη εντολή (1982))

Ορέστης Αλεξάκης, Μαρία ή το θαύμα της βροχής
 
Καθώς
εγώ
τη μυγδαλιά τινάζω

πέφτουν τ’ αμύγδαλα βροχή
κι εσύ
πώς λάμπεις

μα δεν θυμώνεις
μόνο
με κοιτάζεις
και μου χαμογελάς
φεγγοβολώντας

Κι εγώ
τινάζω με
μανία το δέντρο
και Θε μου σε
φοβάμαι και
μ’ αρέσεις

κι όλο βυθίζεσαι στο φως
και μέσα
στην εκτυφλωτική σου λάμψη
σβήνεις

Κι εγώ
τινάζω κλαίγοντας
– γελώντας
και κλαίγοντας –
το δέντρο
και
ξυπνώ

και πια
δεν είναι φως
δεν είναι δέντρο

μόνο δωμάτιο γκρίζο
βουρκωμένο
και βρέχει
βρέχει
βρέχει
και δεν είσαι

κανείς δεν είναι πια
και με σκεπάζουν
άγρια θολά νερά

νερά
και χρόνια

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

Ορέστης Αλεξάκης - YouTube

Απαγγέλλει ο ποιητής.