Ωχ... λυπάμαι Σπύρο! Δεν είναι μόνο η αξία της συσκευής, αλλά και το υλικό που και πλήρες backup να το είχες (που το ελπίζω), θα πρέπει να το ξαναπεράσεις από την αρχή...
Πάντως, βγαίνοντας λίγο από το θέμα και σε συνέχεια του μηνύματος του κ. mavrodon για τις καλές συνθήκες της Πορτογαλίας σε αντίθεση με τα καθ' ημάς, έχω να καταθέσω κι εγώ την κακή μου εμπειρία - ευτυχώς χωρίς απώλειες - από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου βρέθηκα τις προάλλες παρά τη θέλησή μου (παιδί του χωριού γαρ...) και αναγκαστικά λόγω αναμονής μιας συνάντησης κάθισα στον Τερκενλή Μητροπόλεως και Αγίας Σοφίας, δηλαδή στην καρδιά της πόλης, σε τραπεζάκι έξω.
Θα πρέπει να έμεινα περίπου 20 λεπτά, και μέτρησα να περνούν από το τραπέζι μου και με αρκετά φορτικό τρόπο οκτώ επαίτες και μικροπωλητές, όλοι αλλοδαποί ή αθίγγανοι. Μετά τον πρώτο, το κινητό που το είχα στο τραπέζι γιατί περίμενα να χτυπήσει μπήκε στην τσάντα, και μετά και τον δεύτερο, πήρα την τσάντα αγκαλιά και πέρασα την υπόλοιπη ώρα σε τελείως άβολη στάση έτοιμη για αυτοάμυνα.
Πέρα όμως από το θέμα της ασφάλειας, οκτώ επαίτες σε 20 λεπτά μας κάνουν έναν κάθε 2,5 λεπτά, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα και θέμα ασφάλειας να υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει, το κλίμα με τόσες διακοπές είναι πλήρως ακατάλληλο και για να κάτσεις να συζητήσεις ή να διαβάσεις έστω και ένα χαζοπεριοδικό. Άρα καταλήγουμε ότι ο μόνος λόγος πλέον για να τιμήσει κανείς τα τραπεζάκια μιας καφετερίας είναι να τον πονάνε τα παπούτσια από το περπάτημα, γιατί ακόμα και τον καφέ ή το κρουασάν με τέτοιες συνθήκες καλύτερα να τα πάρει κανείς στο χέρι... Κρίμα γι' αυτά τα σημεία χαλάρωσης που είναι τόσο απαραίτητα στις πόλεις!