Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=fk2ZlfSh8oM

Διοικητήριο Θεσσαλονίκης (απόσπασμα εκπομπής της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης (tv 100))

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Διοικητήριο

Είμαστε τα παιδιά του νοτιά
γι’ αυτό αγαπηθήκαμε τόσο απελπισμένα,
χρώμα μας το βαθυκύανο
και ώρα μας το ξεψύχισμα της μέρας.

Είμαστε τα εφήμερα παιδιά των κάστρων
που πετούν χαρταετούς σα φυσά.

Από τη συλλογή Οι φωνές των δρόμων (1971)

[wings]

Γιάννης Σταύρου, Θεσσαλονίκη 1954
Πηγή: το ιστολόγιο του ζωγράφου

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Δύο πρόσωπα

Θεσσαλονίκη, πολύ ξαγρύπνισα για σένα
υπήρξα το ανήσυχο νεανικό σου πρόσωπο
γι’ αυτό και επιθυμώ την μορφή μου
μαζί με τη δική σου
ανάγλυφα εντοιχισμένες
σε τοίχους παλαιοχριστιανικών Βασιλικών

Τα βήματά μου αποτυπώθηκαν στα κράσπεδά σου
η βροχή μαστίγωσε πολλές φορές το μέτωπό μου
καθώς αναζήτησα τη μορφή σου
στα όρια του κάμπου∙
τα μάτια μου εθώπευσαν από τις επάλξεις
τις αναπόφευκτες αλλαγές σου
στη μνήμη μου
στις παρυφές της ιστορίας

Από τη συλλογή Αλεξανδρινά ποιήματα (1991)

[wings]

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Βαρδάρης

Ακούω συχνά τη νύχτα
τον Σκύθη να πετά
από τεφρό παλάτι
φτεροκοπώντας μεμιάς
με λοξά μάτια πάνω
στην αιώνια πολιτεία
φέροντας υπερβόρεια μηνύματα
για τις αθάνατες αλλαγές
στη θάλασσα των γυναικών
αγκαλιάζοντας το ανύποπτο σώμα
στη φοβερή ηχώ
τις φωνές των τραίνων
νιώθω κίτρινες
σε αχαλίνωτο καλπασμό
να οργώνουν το πέλαγος
στα όνειρά μου
σε ψίθυρους αιωνιότητας.

Από τη συλλογή Ερημιά (1988)

[wings]

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Μικρασιατική ελεγεία

Χρόνια κατηφορίζουν οι Μικρασιάτες
απ’ την παλιά πόλη
κι εγώ με τον εξάδελφό μου τον Ανδρόνικο
τρελή φλέβα της γενιάς μας
λέω να τρέξουμε σ’ ασέλωτα άλογα
στην φωτερή αμμούδα του Σαμαντάκ.

Ο Λίβανος θα φέγγει ασημένιος
σπάνιοι μαργαρίτες τα σύγνεφα
γράφοντας το όνομα του Λίβα
στις αργυρές ανταύγειες της άμμος
γκρεμίζοντας με στεντόρεια γέλια
μυθικά απομεσήμερα και κάστρα
απέναντι στην Κύπρο
φεύγοντας με την αύρα
στις Σιδηρές Πύλες της Κιλικίας.

Χρόνια κατηφορίζουν από τον δρόμο μου
οι Μικρασιάτες της παλιάς πόλης
ατέλειωτα χρόνια
Κι εγώ σκέφτομαι πότε θα πετάξω
με τον Ανδρόνικο το λάγνο γενάκι
στις ακτές της Ασίας
Κι εκείνος τόσα χρόνια ακίνητος
να κοιτά μ’ ακόρεστα μάτια
θυμάμαι την Ανατολή

Από τη συλλογή Ερημιά (1988)

[wings]

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Βυζαντινό παραμύθι

Όταν το χιόνι κατακτά το θερμαϊκό αμφιθέατρο
σε εξαπτέρυγους σχηματισμούς,
τότε παρακοιμώμενη στην πολύβουη πολιτεία
αναδεικνύεται αυτόνομη και αιώνια
η άνω πόλη,
πλησιάζοντας απόκοσμη
σε ενορατικές οντότητες,
υψώνοντας λευκά κεριά
σε αλλεπάλληλα μανουάλια.

Τότε διακρίνονται φανερότατες
οι οδοί
στα διαδοχικά άνω διαζώματα,
όπου κατέφευγα τρέχοντας με αγωνία
ν’ ακούσω την αληθινή ανάσα
της πόλης μου.

Τότε μετεωρίζονται ανάγλυφες
ανάμεσα σ’ ασκητικούς τρούλους
οι σεπτές οδοί πάνω στο χιόνι.

Από τη συλλογή Οι φωνές των δρόμων (1971)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=G5bORpv7rXE

Βασίλης Τσιτσάνης, Θεσσαλονίκη ξακουσμένη
(πρώτη εκτέλεση: Καίτη Θύμη & Στράτος Διονυσίου / πρώτη ηχογράφηση: 1960, Columbia D.G. 7583)

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Επταπύργιο

Η θύμησή σου φέρνοντας
ευτυχισμένες ώρες ανάβασης
έρχεται
τις άσχημες μέρες του χρόνου
όταν συμβάντα και πεπραγμένα
συνωθούνται στα μάτια μου
σωστή λιτανεία.

Σαν ξανάρθεις πίσω
δε θα τα βρεις
τα μεσαιωνικά δρομάκια
που μας οδήγησαν συχνά
στην ανεύρεση του εαυτού μας.

Από τη συλλογή Οι φωνές των δρόμων (1971)

[wings]

Γιάννης Σταύρου, Θεσσαλονίκη ΙΙ
Πηγή: το ιστολόγιο του ζωγράφου

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Φώτα στα παράθυρα

Όταν οι άνεμοι χτυπούν τα παράθυρα
στη βόρειά μας πόλη
ζωγράφε της ψυχής
εκεί που τρία ποτάμια
συναντούν τα χρώματα του Αιγαίου
που τόσο αγάπησα
τότε ας θυμούνται
να μιλά με τους ανέμους ίσος προς ίσους
τον ποιητή με την ιέρεια γυναίκα του
που υποδύθηκαν
τα παντοδύναμα πρόσωπα του Ελληνισμού∙
όμορφο ζευγάρωμα αφιερωμένο στις Μούσες
την πασιφλεγή τους μνήμη
σε κόκκινα τριαντάφυλλα
πάνω σε καθρέφτες
που διαθλούν το χρόνο.

Από τη συλλογή Αλεξανδρινά ποιήματα (1991)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=h9-ocx-WerU

Μανώλης Χιώτης & Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Ηλιοβασιλέματα (τραγούδι: Μαίρη Λίντα & Μανώλης Χιώτης)

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Οι φωνές των δρόμων

Τόσα χρόνια σε περίμενα
ετοιμάζοντας τον εαυτό μου,
οργανώνοντας δρομολόγια στην πάνω πόλη
μέσα σε συγκλονιστικές δύσεις,
γυρνώντας στις μυστικόπαθες εκκλησίες
τα δειλινά,
ακούγοντας τις πολύχρωμες ανταύγειες
στα πρόσωπα της Πανσελήνου.

Τόσα χρόνια αδίκως σε περίμενα.

Από τη συλλογή Οι φωνές των δρόμων (1971)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=_9hcUZHhERY

Σταύρος Ξαρχάκος & Παύλος Μάτεσις, Κόκκινα τριαντάφυλλα
(τραγούδι: Κώστας Καρράς / δίσκος: Κόκκινα τριαντάφυλλα για μένα (1974)
από το ομότιτλο θεατρικό έργο (Red roses for me) του Sean O’Casey)

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Τριαντάφυλλο στο στήθος

Εξιχνιάζοντας τα μεστά μου χρόνια
έλξεις μυστηριακές σε μιαν άγνωστη πόλη
που με ανέδειξε ποιητή καστροφύλακα
σε σπίτια σαγηνευτικά αμίλητα
που κρυφός χρυσός φέγγει ένδον
το τελευταίο φως σε θάλασσες από καθρέφτη
στον δικό σου μυστικό όρμο σταμάτησα
κρυφή αίγλη της μοναξιάς
που την παρουσία σου ξάφνου υποπτεύθηκα
δίπλα στην μελαγχολία της Μεσογείου
γι’ αυτό σε αναζήτησα

Ποτέ δεν είναι αργά
για μια πόλη που σιωπά
πάνω σε αρχαίες γνωριμίες
καθώς δεν σε συνάντησα
παρά σε μαρμάρινες αγορές
κοντά σε αποχωρισμούς ερωτικών συμπλεγμάτων
και τόπους αναμονής
μπρος σε φωτεινό σκοτάδι από σκέψεις
μέλη που τείνονται πελεκητά
σ’ ένα τελευταίο άφημα
μάτια γελαστά
στήθος που δονείται από πάθος
μέσα από δαντέλες
αιμάτινο τριαντάφυλλο στον κόρφο σου
ενωμένη ευωδιά με το κορμί
χείλη μισάνοιχτα
πηγή πόθου και γλυκού λόγου
που ετοιμάζεται να φύγει στην ποίηση
πολύ σε αγαπώ

Από τη συλλογή Σαμπάλα (1989)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=dqrPNw8DcSU

Νίκος Φατσέας & Κώστας Κοφινιώτης, Ο παλιατζής
(τραγούδι: Στράτος Παγιουμτζής & (κιθάρα) Δ. Τσακίρης (1940))

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Οι παλιατζήδες

Μες στο μουντό απόγευμα πέρασαν και φώναξαν
οι παλιατζήδες
σε κλίμακες φωνές και αποχρώσεις
μακρόσυρτοι ανατολίτες ψάλτες
τις ώρες της μοναξιάς
θέλοντας ν’ αγοράσουν

Έτσι η ψυχή μου πουλήθηκε χωρίς ασήμι
πήρε το κατόπι τούς γυρολόγους
κι όμοια μαζί τους ήχησε η φωνή της
πουλί που δε φροντίζει για το αύριο
αγόρασε κάστρα και σύννεφα
αλήτεψε αρματωμένη σε δρόμους και ουρανούς
όλα τα καλοκαίρια

Ε, παλιατζήδες
άρχοντες του τέλους κάθε ιστορίας
του χρόνου απολογητές
ψυχροί εκτιμητές της ποίησης
κάποτε στη σωστή τιμή
τα ποιήματα του πολεμιστή της στράτας
ποιητή της ερημιάς, διαλαλήστε

Από τη συλλογή Ερημιά (1988)

[wings]

Το κάστρο της Θερμησίας
[πηγή: ιστότοπος Δήμου Ερμιονίδας]

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Κάστρο της Θερμησίας

Όταν σου μιλά ο πολεμιστής σου
για τον έρημο πουνέντε στους ελαιώνες
το κεφάλι σου στο χέρι ακουμπώντας
τα μάτια σου αφουγκράζονται τον βαθύ όρθρο
στα δικά μου
παιδί που ακούει παραμύθια
από άντρα εραστή και πατέρα
σε κατορθώματα του νου και του έρωτα
επειδή στη ζωή μας έλειπε η μυστική συνομιλία
των ψυχών που γυρίζουν έρημες
στην μικρή κόλαση της γης ανάδελφες
ανάμεσα στα κίτρινα τριαντάφυλλα
μακρυπέταλα, μέσα στις δυστυχίες
στις συχνές επετείους της γνωριμίας μας
μονόπετρο σμαράγδι μου νυχάτο

Σου άρεσε το γκρίζο της θλίψης
Το κόκκινο μιας έντονης ζωής
Το μαύρο στα κρέπια της νύχτας
φάσμα οξύθυμο και απόλυτο
σε μια ανθρωπότητα όλο γλυμμένες γωνίες
που ευνοούν την τακτοποίηση
τέτοια που δεν επιθυμήσαμε
και οι δύο μας πολίτες της ποιότητας
σαν τα ραφινάτα τραγούδια του έρωτα
απροσάρμοστοι

Από τη συλλογή Οδός Ανθέων (1992)

[wings]

Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους, Στις παλιές αγορές

Η φωνή της ποίησης έρχεται
δυσβάσταχτη
μες απ’ τους έρημους δρόμους
στη Φράγκων τα μεσημέρια
καθώς η ησυχία φτάνει πιο δυνατή
ανάμεσα σε τεκτονικά κτίρια,
καθολικά εμβλήματα
και τζαμαρίες των Εβραίων∙
οι άφωνοι τούτοι δρόμοι φαντάζουν
απολιθώματα φωνών που χάθηκαν.

Από τη συλλογή Οι φωνές των δρόμων (1971)