Context: Il n'est pas mis en evidence de chondropathie gleno-humerale, ni d'anomalie labrale.
Δες και αυτό (και για γενικότερες πληροφορίες περί ώμου που απ' ό,τι είδα ψάχνεις):
Γενικά στοιχεία ανατόμιας της άρθρωσης του ώμου.
Κρίνεται απαραίτητο να δώθουν κάποια γενικά στοιχεία ανατομικής του ώμου προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα το σύνδρομο του παγωμένου ώμου και να είναι δυνατή η φυσικοθεραπευτική αξιολόγηση.
Στην περιοχή του ώμου υπάρχουν 3 αρθρώσεις :η γληνοβραχιόνια, η ακρωμιοκλειδική και η στερνοκλειδική. Η γληνοβραχιόνια άρθρωση παρόλο που μπορεί να θεωρηθεί σφαιρικού και κοίλου τύπου άρθρωση δεν έχει τη σταθερότητα που αυτή η κατάταξη υπονοεί. Αντίθετα χρησιμοποιεί υποστηρικτικές κατασκευές από μαλακό ιστό για τη σταθερότητά της, επιτρέποντας έτσι ελευθερία κίνησης σε όλα τα επίπεδα. Η άρθρωση υποστηρίζεται πρωταρχικά από τον αρθρικό θύλακα. Με τον βραχίονα στο πλάι, ο θύλακας εμφανίζεται μια εξαρτημένη ή μασχαλιαία πτυχή που διατείνεται καθώς ο βραχίονας απάγεται (εικόνα 1α).Συμπλέκεται με το
γληνοειδές χείλος στην πρόσθια επιφάνεια και υποστηρίζεται από τους γληνοβραχιόνιους συνδέσμους. Στην οπίσθια πλευρά εμφανίζει κάποιο περίσσειο χώρο (εικόνα 1β).Η ακρωμιοκλειδική άρθρωση βρίσκεται αμέσως πάνω από την γληνοβραχιόνια. Το επίπεδο της άρθρωσης κυμαίνεται από κάθετο μέχρι σχεδόν οριζόντιο. Υποστηρίζεται από τον ανώτερο και κατώτερο ακρωμιοκλειδικό σύνδεσμο και έχει έναν αρθρικό δίσκο. Ο κωνωειδής και ο τραπεζοειδής σύνδεσμος εκτείνονται από την κορακοειδή απόφυση μέχρι την κλείδα, προσδίδοντας επιπρόσθετη στήριξη στην άρθρωση. Η κλείδα με την έσω επιφάνειά της αρθρώνεται με το στέρνο σχηματίζοντας την στερνοκλειδική άρθρωση. Υποστηρίζεται από τον στερνοκλειδικό και τον πλευροκλειδικό σύνδεσμο(Neviaser,1980).
Υπάρχουν πολλές σημαντικές κατασκευές μαλακού ιστού στον ώμο. Μεταξύ της κορακοειδής απόφυσης και του ακρωμίου βρίσκεται ο ακρωμιοκορακοειδής σύνδεσμος (εικόνα 1γ).Ολοκληρώνει το άκαμπτο ακρωμιακό τόξο που περιλαμβάνει το σύνδεσμο και το ακρώμιο. Κάτω από αυτό βρίσκεται ο υπακρωμιακός ορογόνος θύλακας που καλύπτει την κεφάλη του βραχιονίου από μπροστά, από πάνω, από τα πλάγια και λίγο από πίσω (Neviaser,1980).Ο δελτοειδής μυς-που εκπορεύεται από το ακρώμιο, την κλείδα και την ωμοπλατιαία άκανθα-επικαλύπτει τον ορογόνο θύλακα από την πρόσθια μεριά, από τα πλάγια και από πίσω (εικόνα 1δ).
Η ομάδα των τενόντων που συμπλέκεται με τον θύλακα και προσφύεται στα ογκώματα ονομάζεται πέταλο των στροφέων [''rotator cuff''] (εικόνα 1ε).Ο υπερακάνθιος βρίσκεται πιο πάνω από όλους τους τένοντες και προσφύεται στο μείζον όγκωμα αφού διασχίσει τον υπερκείμενο θύλακα. Οι τένοντες του υπερακανθίου και του ελάσσονα στρογγύλου προσφύονται ακόμη πιο πίσω και κάτω στο μείζον όγκωμα. Ο υποπλάτιος βρίσκεται μπροστά από τον υπερακάνθιο και προσφύεται στο έλασσον όγκωμα (εικόνα 1στ).Οι 4 αυτοί μύες ενεργούν για τη σταθεροποίηση της κεφαλής και για την παροχή σταθερού υπομοχλίου για την απαγωγή, που ελέγχεται περισσότερο από τον δελτοειδή. Οι 3 μύες που προσφύονται στο μείζον όγκωμα στρέφουν επίσης το βραχιόνιο προς τα έξω καθώς ο υποπλάτιος προσδίδει κάποια έσω στροφή.
Ένας ακόμη σημαντικός τένοντας είναι η μακρά κεφαλή του δικεφάλου (εικόνα 1ζ).Προερχόμενος από το υπεργλήνιο φύμα διέρχεται από την άρθρωση περνώντας διαμέσου μιας αύλακας μεταξύ των ογκωμάτων. Συγκρατείται στην αύλακα από τον εγκάρσιο βραχιόνιο σύνδεσμο (Neviaser,1980).
Η σταθερότητα του ώμου-που είναι σημαντική για τη σωστή λειτουργία του-βασίζεται στους παρακάτω παράγοντες:
- Ικανοποιητικό μέγεθος της γληνοειδούς κοιλότητας,
- Οπίσθια κλίση της γληνοειδούς κοιλότητας,
- Έσω στροφή του βραχιονίου,
- Ικανοποιητική λειτουργία των μυών που ελέγχουν την προσθιοπίσθια θέση της κεφαλής του βραχιονίου
(Saha,1971)
και
* Καλό αρθρικό θύλακα και
επιχείλιο χόνδρο (Reeves,1968).
http://homepages.pathfinder.gr/elrond2000/Docs/Seminar.docΟ Επώδυνος Ώμος των Κολυμβητών
(Impingement syndrome ή Rotator cuff disease ή
Swimmer’s shoulder)
Το σύνδρομο περιλαμβάνει τα συμπτώματα και τα κλινικά σημεία, που οφείλονται στην προστριβή του
μυοτενοντίου
πετάλου των στροφέων του ώμου (ιδιαίτερα του τένοντα του υπερακανθίου) και του υπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου, μεταξύ της κεφαλής του βραχιονίου (μείζονος βραχιονίου ογκώματος) και του ακρωμιοκορακοειδούς
τόξου. Ιδιαίτερη κλινική οντότητα αποτελούν οι μεμονωμένες
ρήξεις του υποπλατίου, που οφείλονται
στην προστριβή του στην κορακοειδή απόφυση. Το μυοτενόντιο πέταλο του ώμου σχηματίζεται από τη
συνένωση των καταφυτικών τενόντων του υπερακανθίου,υπακανθίου, ελάσσονος στρογγύλου και υποπλατίου
μυός......................................
http://waterpolo2310.blogspot.com/