Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 10 Feb, 2008, 18:01:10

Title: Γιώργος Αλισάνογλου
Post by: wings on 10 Feb, 2008, 18:01:10
Γιώργος Αλισάνογλου

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/alisanoglou.jpg)

[Πηγή για τη φωτογραφία: Ποιείν (https://www.poiein.gr/archives/4465/index.html)]

Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1975. Σπούδασε κοινωνιολογία στη Μεγάλη Βρετανία και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές σε θέματα Διεθνούς Πολιτικής. Ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη και είναι ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου «Σαιξπηρικόν» καθώς και του ομώνυμου εκδοτικού οίκου. Επίσης, ασχολείται με τη μετάφραση.

Ποιητικές συλλογές:
«Άηχες κραυγές», εκδ. Κατσάνος, Θεσσαλονίκη, 2001
«Αφροδίτη», εκδ. Κατσάνος, Θεσσαλονίκη, 2003
«ακάνθινη πόλη», εκδ. Κατσάνος, Θεσσαλονίκη, 2006
«Το παντζάρι και ο διάβολος», εκδ. Τυπωθήτω - Λάλον ύδωρ, Αθήνα, 2008
«ERO(S) | 7 βήματα – 7 λεύγες εντός», εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2011
«Δημήτρης Δημητριάδης & Γιώργος Αλισάνογλου, Προς αυτή την αλόγιστη κατεύθυνση», εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2013
«Παιχνιδότοπος», εκδ. Κίχλη, Αθήνα, 2016

Ανθολογημένα ποιήματα:


Συνεντεύξεις του Γιώργου Αλισάνογλου:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Ο ποιητής Τσελάν
Post by: wings on 16 Feb, 2008, 16:32:21
Γιώργος Αλισάνογλου, Ο ποιητής Τσελάν

Σ’ ένα από κείνα
τ’ ακατοίκητα σπίτια
κάποιοι φαίνεται να διασκεδάζουν
Είναι το σπίτι
που κάποτε ο ποιητής Τσελάν
διέπραξε φονικό–
Αυτομόλησαν οι διακορεύσεις∙
κίτρινη ομίχλη τα χρόνια
που ήρθαν
Χτύπησαν λάθος πόρτα
οι προφήτες
Ο δολοφόνος γύρισε
στον τόπο του εγκλήματος
και οι νεκροί-υπνοβάτες
συμφιλιώθηκαν
με παρελθόν και με θάνατο
που απόψε
τους εκτέλεσε
για δεύτερη φορά

Από τη συλλογή ακάνθινη πόλη (2006)
Title: Re: Γιώργος Αλισάνογλου, Ο ποιητής Τσελάν
Post by: banned on 16 Feb, 2008, 20:03:13
Ο Πάουλ Τσέλαν, γερμανόγλωσσος Εβραίος, που θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς ποιητές της Ευρώπης, αυτοκτόνησε τον Απρίλιο του 1970 στο Παρίσι. Αυτό ήταν προφανώς το φονικό στο οποίο αναφέρεται ο Αλισάνογλου. Ο Τσέλαν ήταν ο αγαπημένος της σπουδαίας Αυστριακής ποιήτριας Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν («Να λέω λόγια σκοτεινά», πρόσφατη μετάφραση της Ντάντης Σιδέρη-Speck, εκδόσεις Νεφέλη), που κάηκε στο σπίτι της στη Ρώμη τρία χρόνια αργότερα. Και κανείς δεν ξέρει αν ήταν ατύχημα ή αυτοκτονία.

Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Απώλεια στιγμής
Post by: wings on 05 Aug, 2008, 21:19:47
Γιώργος Αλισάνογλου, Απώλεια στιγμής

Η γραφομηχανή κάλπαζε σαν άγριο
ατίθασο άλογο που ποδοπατούσε
τα διαμελισμένα μου μηνίγγια...
Περπατούσε σαν πληγωμένος ακροβάτης
πάνω στα τεντωμένα νεύρα
του μυαλού μου που τα σάπιζε
η ιδρωμένη μέρα...
Ξαφνικά, οι λέξεις σβήστηκαν απ’ το χαρτί,
και με τρόπο παράξενο,
η κενή σελίδα σχίστηκε στη μέση
και πυκνή σιωπή απλώθηκε παντού.
Το φεγγάρι τρομαγμένο, χύθηκε μέσα
στο ανοιχτό παράθυρο του δωματίου
και πάνω στο ασημένιο φόντο
χιλιάδες όνειρα σκορπίσαν στον ορίζοντα.
Όνειρα αβέβαια, ματωμένα
Πινελιές σκέψης που συνθλίβονταν
στο άδειο καγκελωτό κρεβάτι.
Σύγχυση στιγμής... αμηχανία...
Καμία επίκληση (για ποιον;)
Καμία λέξη (για ποιον;)
δεν καταλαγιάζει τον φόβο της αβεβαιότητας...
Η στιγμή περνάει και χάνεται,
δίχως να ζητήσει συγγνώμη!

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου: Ό,τι υπήρξαμε
Post by: wings on 30 Aug, 2008, 21:53:50
Γιώργος Αλισάνογλου: Ό,τι υπήρξαμε

Ό,τι υπήρξαμε–
κρυμμένοι
πριν το φως
Αφουγκραζόμενοι παράξενες
αισθήσεις κατάσαρκα–
Αντηχούσε το αδιέξοδο
πίσω από εικόνες
που ακόμα δεν είχαμε πλάσει–
Μονάχα την ώρα
που θα βγαίναμε στο φως
θα αποκαλύπτονταν η κάθετη συνήθεια
του ήμαστε
Μα οι ώρες ήρθαν ανάποδα–
εικόνες ποτέ δεν είδαμε
μόνο στο βάθος ίχνη πρωτόγονου φωτός
παραμένοντες οριζοντιωμένοι

δεν αναγνώρισε κανείς τον άλλον
μες στο σκοτάδι–
δεν γεύτηκε το νόστιμον ήμαρ
αγγιζόμασταν γλώσσα γλώσσα
Όπως νεκροί με νεκρούς

Από τη συλλογή ακάνθινη πόλη (2006)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Μνημολόγιον
Post by: wings on 24 Sep, 2008, 15:38:03
Γιώργος Αλισάνογλου, Μνημολόγιον

Το ταξίδι ένα τάμα μοναχό για το όνειρο
η θάλασσα που σκόρπισε αναίτια
το αίμα της στο θάμπος
Πόσο κρατάει το ταξίδι;
«Όσο το θάμπος»
Χαϊδεύοντας τους άγνωστους νεκρούς
τα ονειρώδη αφροδίσια σώματα
στα παγερά σου κύματα
Ένα βλεφάρισμα
απ’ τον αφύλαχτο αέρα
τρελαίνεται το φως κι ανθίζει
μνήμη
Πώς να υπολογίσεις
εν προόδω
την απόσταση ως το σκοτάδι;

Από τη συλλογή ακάνθινη πόλη (2006)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου: Εκείνοι που ξέρουν...
Post by: wings on 05 Oct, 2008, 17:56:14
Γιώργος Αλισάνογλου: Εκείνοι που ξέρουν...

Ένα πράγμα που φοβόμουν
από τότε που άρχισα να
καταλαβαίνω τον εαυτό μου,
ήταν να μη γίνω «ποιητής».
Μην κλειστώ σε κάνα δωμάτιο
και ψαχουλεύω θάλασσες,
αστέρια και παλάτια χρυσά
σύμβολα της φαντασίας.
Μην θολώσουν τα μάτια μου
και πλασάρω απόψεις με στιλ.
Μην με χρησιμοποιήσει καμιά
ύπουλη ράτσα μεγαλοεκδότη
και γίνουν οι κραυγές μου ψίθυροι
για ν’ αποκοιμίζω τα όνειρό μου.
Μην με βάλουν σε μέτρο και μελωδίες
και γίνω φάλτσα μουσική.
Έχουν τον τρόπο τους αυτοί
να κάνουν την οργή πολιτισμό
και τους φόβους φτηνή κουλτούρα
για τα αυτιά των ψεύτικων
μεγαλοαστών.
Έτσι κι αλλιώς, όλα τα ποιήματα
τελειώνουν εκεί που αρχίζει
ο πολιτισμός τους και ξαναρχίζουν
μόλις τα αφουγκραστεί η νύχτα.
Προσπαθούν να τ’ αγγίξουν, μα δεν μπορούν.
Εκείνα ανασαίνουν μέσα στις ψυχές
εκείνων που ξέρουν...

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Ένα ποίημα που κόσμος δεν θα διαβάσει...
Post by: wings on 06 Dec, 2008, 19:24:33
Γιώργος Αλισάνογλου, Ένα ποίημα που κόσμος δεν θα διαβάσει...

Σκεφτόμουν όλη νύχτα
την υπόθεση του ποιήματος αυτού.
Μα πιστεύω δεν είναι αυτό
ακριβώς που ο κόσμος θέλει
να διαβάσει...
Θα μπορούσα να προχωρήσω
μα βλέπετε δεν είναι πια
στη μόδα να ελπίζεις
σε ξωτικά και οπτασίες
που θα φτιάξουνε τα όνειρά μας
Μαζικές εκτελέσεις
στο σπίτι μας δίπλα, άδειες λέξεις
στον εκδικητικό αέρα,
όρκοι που δεν χωράνε στη γη
που ετοιμάζεται να εκραγεί
από θύματα της ύλης
«αθώους» εκπορνευτές της σάρκας,
άστεγους που κοιμούνται κάτω
από τα όνειρα που στάζουνε ντροπή,
σκέψεις που χάνονται στο σκοτάδι,
αδέσποτα σκυλιά που φαντάζουν γραφικά
κάτω από τα πλαστικοποιημένα φωτάκια νέον,
αμέτρητες κεραίες στις γκρίζες ταράτσες
που η κάθε μια εκπέμπει στον αέρα
το ξεχωριστό «σίριαλ» κάθε σπιτιού,
και τόσα άλλα που δε γράφονται
γιατί δεν τα χωράει το λίγο του κόσμου.
Η αιτία αυτού του ποιήματος
μπορεί να μην έχει καν σημασία
αφού το έντυπο που το φιλοξενεί
θα γίνει σε λίγο ανακυκλώσιμο χαρτί
ή ίσως σπίρτο, οδοντογλυφίδα,
όμως ευχαριστώ τον Γιώργο Χειμωνά
που μου θυμίζει το τι απόμεινε μέσα στην ψυχή.
Δεν σκέφτηκα κάποιο τέλος για το ποίημα αυτό,
αφού τίποτα δε θ’ άλλαζε την κυρίαρχη κατάσταση...
Όμως ας μην κλαίμε για πράγματα παραμελημένα
... έτσι κι αλλιώς, για όλους υπάρχει μια θέση
στον ουρανό.

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Σημάδια στην άμμο
Post by: wings on 21 Jun, 2009, 13:48:56
Πυξ Λαξ - Δεν αφήνουν σημάδια στην άμμο... - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=nI2HNbHjjQ4)

Μάνος Ξυδούς, Δεν αφήνουν σημάδια στην άμμο του χρόνου
(ερμηνεία: Πυξ Λαξ / δίσκος: Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνο τις νύχτες (1996))


Γιώργος Αλισάνογλου, Σημάδια στην άμμο

Του έρωτα τα άπειρα σημάδια
όσα και τ’ άστρα στο σύμπαν,
Τα διαλυμένα μυαλά των τρελών,
Η καταστροφή της νύχτας
από απρόσμενη αμμοθύελλα στη Σαχάρα
Οι νεκροί που σημαδεύουν
το χώρο με τη σιωπή τους,
Ο φόβος εκκολαπτόμενων βρεφών
που στάζουν βακτηρίδια,
Τα υγρά φιλιά της άνοιξης
αντίκρυ στα ξερά φύλλα του φθινοπώρου,
Οι άγριες καλλονές που χρωματίζουν
τις παραλίες το καλοκαίρι,
Τα παθιασμένα «σ’ αγαπώ» που ξέχασες να μου πεις,
τα μυρμήγκια που μεταφέρουν τη σοφία του κόσμου απ’ άκρη σ’ άκρη,
Ο θάνατος του πνεύματος
από την υπερβολική μόρφωση,
Τα συναρπαστικά ξωτικά που κρύβονται
πίσω από τις βελανιδιές και ταράζουν
τα μυστηριώδη όνειρα τη νύχτα,
Τα παγωμένα μάτια που καρφώθηκαν
στη μνήμη και τη ράγισαν
Η ελευθερία που κρέμεται στο τσιγκέλι
σαν τομάρι σε τιμή ευκαιρίας,
Το κάθε όνειρο ένας κόκκος άμμου,
φτιάχνει μια έρημο ψυχής.
αυτή που τώρα διαβαίνω.
Όταν ο άνεμος τη σβήσει
θα είμαι εκεί!

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Ακάνθινη πόλη
Post by: wings on 06 Aug, 2009, 22:52:19
Γιώργος Αλισάνογλου, Ακάνθινη πόλη

Η πόλη που διέσχιζε τις πόλεις σαν έπεφτε η νύχτα
περπάταγε αργά –στις μύτες των σπιτιών της με πέλμα γυμνό
η απελπισία της φωταγωγούσε τον ουρανό αστερόεντα τόξα
και στην πλατεία της βρισκόμουν κι εγώ σαν άγαλμα πασαλειμμένο με ποτάσα

όλο και πηγαίναμε προχωρώντας πλάι πλάι με τα ταξιδιωτικά περιστέρια
οι άνεμοι μας έστελναν τα εφεδρικά τους φιλιά και τις πλάγιες σημασίες τους

έψαχνε η πόλη την κεφαλαιώδη –τη μοναδική συνάντηση της ύπαρξής της–
κι εγώ μαζί της
κάποια νυχτιά –σ’ ένα βράχο έξω απ’ τη Σύρο θυμάμαι–
μας αποκαλύφθηκε μια θεά (ή θέα) με ό,τι πιο γήινο διαθέτει
η Αφροδίτη μισόγυμνη στο βραχάκι κι εκτεθειμένη σαν γένεση–
να προσπαθεί να υπερασπισθεί τον Αινεία –τον γιο που είχε αποκτήσει
από έναν τσοπάνο–
και γύρω της ένα ολόκληρο κοπάδι πρόβατα και κατσίκες και χλόη πολλή

ο τσοπάνος πλάι –στα πενήντα μέτρα–
σ’ έναν άλλο βράχο μες στο βαθύ κύμα –και κρεμασμένος
απαγχονισμένος απ’ την αγριελιά που βρίσκονταν γυρτή
τόσο σκληρός και συνάμα ωραίος–
και γύρω του και από κάτω αγκάθια –πυκνά αβυσσαλέα αγκάθια∙ βαθιά
στα πλάγια ενός όντος

τα μάτια του ορθάνοιχτα και να στραφταλίζουν ένα φέγγος απόκοσμο
μου ’ριξε μια ματιά δυνατή γεμάτη κατανόηση σα να ήξερε–
Κι εσύ άγαλμα είσαι στην πόλη σου!

Από τη συλλογή ακάνθινη πόλη (2006)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Αντικατοπτρισμοί
Post by: wings on 27 Jan, 2010, 12:29:01
https://www.youtube.com/watch?v=6x5HPq6SAu8

Νίκος Κυπουργός & Αφροδίτη Μάνου, Τέλος δεν υπάρχει εδώ
(τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη / δίσκος: Οξυγόνο (2003))


Γιώργος Αλισάνογλου, Αντικατοπτρισμοί

Υπάρχει ακόμα μια γη...
Κάπου αλλού, ίσως πολύ μακριά
Όπου και εκεί εξίσου, υπάρχει θάλασσα
ποτάμια και βουνά
Μια γη, όπου ο ήλιος φέρνει το ξημέρωμα
και το φεγγάρι αλυχτάει στην εκκωφαντική
σιωπή της νύχτας
Υπάρχει ακόμα μια γη...
Όπου ίσως εκεί τα μάτια δεν μένουν γυμνά
Και οι σκέψεις δεν είναι απλώς
μια πληροφορία μεταξύ άλλων...
Μια γη, όπου η αβεβαιότητα,
δεν είναι προϋπόθεση ύπαρξης
και οι ποιητές, κοιμούνται ήσυχοι
μέσα στο μπλε των ποιημάτων τους.
Υπάρχει μία γη, όπου τα όνειρα
δεν είναι εγκλωβισμένα στη σκιά του ύπνου
Και οι άνθρωποι πάντα στέκονται στην ίδια θέση
Σαν απολιθωμένα ταξίδια, γυρεύοντας
μια καλύτερη γη...!

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Ορφάνια
Post by: wings on 06 Apr, 2010, 16:35:16
Γιώργος Νταλάρας - Ο θάνατος του ποιητή - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=q5IU5yilYww)

Απόστολος Καλδάρας & Πυθαγόρας, Ο θάνατος του ποιητή
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Ο μέτοικος (1971))


Γιώργος Αλισάνογλου, Ορφάνια

Τα περάσματα των δρόμων
που αγάπησα∙
οδυνηρά–
η βλάστηση και οι κήποι
γίνανε πολυκατοικίες και λησμονιά
στοιβαγμένες οι άλλοτε
μεγάλες Ιδέες
σε αυταπάτες –
καταχωνιασμένες δυο μέτρα κάτω
από λάδια και μπετό–
και οι ήρωες των βιβλίων μου
δέντρα στις λεωφόρους
ευτυχώς-ευτυχώς αειθαλή
ο Αναγνωστάκης – ο Χειμωνάς
ο Ασλάνογλου – ο Καρούζος
Πολλή Άνοιξη πέρασε από τότε
κι έχω χρέος να μιλήσω–
μα δεν ξέρω πού∙
πού να εμπιστευθώ
την αλήθεια τους

Από τη συλλογή ακάνθινη πόλη (2006)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, [Στα σύνορα της λογικής μου...]
Post by: wings on 17 Jul, 2010, 16:42:46
Μια Καλημέρα - Χάρις Αλεξίου - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=rQWqJMLQ_3o)

Μάνος Λοΐζος & Δημήτρης Χριστοδούλου, Μια καλημέρα
(τραγούδι: Χάρις Αλεξίου & Μάνος Λοΐζος / δίσκος: Καλημέρα ήλιε (1973))
 
Γιώργος Αλισάνογλου, Άτιτλο (Στα σύνορα της λογικής μου...)

Στα σύνορα της λογικής μου,
χύνω το μαύρο της νύχτας
και το κίτρινο της μέρας μέσα στο σκαλιστό
μπακιρένιο μπρίκι...
Τα ανακατεύω με λίγο μολυσμένο αέρα
και με περισσότερες έγνοιες.
Τα αφήνω στο γκαζάκι να βράσουν
αρκετή ώρα, και ξαφνικά,
λίγο πριν το καταλάβω,
μέσα με μαζοχιστική ευωδιά,
βλέπω να κοχλάζουν βάναυσα
ανθρωπάκια, ματωμένα συναισθήματα,
ένοχα ταξίδια, γερασμένοι Θεοί,
και δυο πελώριες κόρες ματιών,
να με κοιτάν περίλυπα, σαν δυο φουσκάλες
πονεμένης ευτυχίας...
Χύνω το μίγμα στο πορσελάνινο φλιτζάνι,
ανάβω τσιγάρο, και ατενίζω τον κόσμο
καθισμένος στην πλάτη της αμφιβολίας,
έχοντας μια λέξη σφηνωμένη
στην κόψη των χειλιών: Καλημέρα...

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)


Το ποίημα είναι δημοσιευμένο σε θέση προλόγου στη συλλογή.
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Σκέψεις γραμμένες με... πινέλο
Post by: wings on 06 Nov, 2010, 16:15:53
https://www.youtube.com/watch?v=u-skYoBGKsw

Βασίλης Δημητρίου & Βαρβάρα Τσιμπούλη, Ήθελα να σε ζωγραφίσω
(τραγούδι: Χάρις Αλεξίου / δίσκος: Ω! τι κόσμος μπαμπά! (1974))


Γιώργος Αλισάνογλου, Σκέψεις γραμμένες με... πινέλο

Ζωγραφίζω χιλιάδες πουλιά σταυρωμένα πάνω στο φόντο της νύχτας
Ζωγραφίζω σκέψεις που πια δεν τολμώ να κάνω...
Σκέψεις που τρέχουνε πιο γρήγορα απ’ τη μέρα που έφυγε και δεν την προφτάνω
Κρυμμένες τόσο βαθιά κάτω από την ορφάνια του παιδιού που με χλευάζει...

Ζωγραφίζω πράγματα που ο νους δεν τα χωράει
Μια πριγκίπισσα που μ’ ένα κρίνο στην καρδιά της ξεψυχάει
Ζωγραφίζω τα πολλαπλά πρόσωπα του διπλανού μας θανάτου
Καθισμένος στην πλάτη του σύμπαντος, ένα γαλάζιο βράδυ Σαββάτου.

Ζωγραφίζω τη μοναξιά της δίπλα πόρτας σε χρώμα θαλασσί
Και τον χάροντα σαν γέρο να πίνει φτηνό κρασί...
Έξω απ’ των ματιών μου τη σιχασιά
να προσμένει χρόνια τώρα, μα να μη μπορεί να μπει!

Ζωγραφίζω μια υδρόγειο σφαίρα και εγώ στο κέντρο
Να πλανώμαι στις πέντε ηπείρους αγκαλιά μ’ ένα δέντρο
Γεμάτο με πολύτιμους λίθους, σαν δισάκι πάνω στον ώμο
Να με ταξιδεύει σ’ άλλους καιρούς
και να βρέχομαι απ’ το χρόνο

Ζωγραφίζω ένα ψυχεδελικό δράμα όλων των αισθήσεων
Που μου δίνει έμπνευση ακόμα πιο μεγάλη, για να ζωγραφίζω
Τους βουβούς κυκλώνες αγάπης,
τους εραστές των παραισθήσεων
Γιατί κι εγώ, απ’ αυτούς είμαι ένας το πινέλο σαν αγγίζω...

... και ζωγραφίζω, εκατομμύρια ροζ καρδιές,
που γράφουν Σ’ ΑΓΑΠΩ
Και κάπου εκεί, βρίσκω εσένα. Καθισμένη στα σκαλοπάτια του Απόστολου Παύλου
... να με περιμένεις, ενώ πάλι άργησα στο ραντεβού, γιατί ήθελα απλώς να ζωγραφίσω!...

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Η ζωγραφιά
Post by: wings on 21 Apr, 2011, 14:21:55
https://www.youtube.com/watch?v=tc4C4owWz8A

Ελένη Βιτάλη, Ζωγραφιά (δίσκος: Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ (1994))

Γιώργος Αλισάνογλου, Η ζωγραφιά

Πάντα στο ίδιο μέρος
στο ίδιο μέρος σε συναντώ–
γωνία Παύλου Μελά και Ομονοίας
Να περιμένεις στον πολύ ήλιο
με μια πελώρια ζωγραφιά στον ώμο
σαν πόλη
Οι τοίχοι της ασβεστωμένοι πολλάκις
και πάνω τους δαχτυλιές
από φθαρμένη νύχτα και τυπογραφείο
κι η ζωή σου ν’ αργοσαλεύει
λίγο παρακεί σαν σημαία
Λέγε∙ Λέγε–
ποιανής πόλης σημαία είσαι
και πόσος θάνατος σε βρήκε;

Από τη συλλογή ακάνθινη πόλη (2006)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Ξύπνημα στην πόλη
Post by: wings on 20 Oct, 2013, 13:22:08
Ξύπνημα στην πόλη - Παράξενες Επαφές - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=l-33Ab7BXBI)

Παράξενες επαφές, Ξύπνημα στην πόλη (2012)

Γιώργος Αλισάνογλου, Ξύπνημα στην πόλη

Ένα ύφασμα βαρύ
παλαιού ουρανού
σκέπαζε τον καιρό
Τα οικοδομήματα
σαν αποτυπώματα
σε χώμα ακατέργαστο–
τυλιγμένα με γάζες και γύψο
Ωχρά και λεκιασμένα πρόσωπα
μέσα από κρύπτες αυτοσχέδιες
Αυτόπτες μάρτυρες δεν υπήρξαν
Μια εποχή που όλο πληθαίνει
προσπαθεί να κατανοήσει τα όριά της
Τα πλήθη υπερύψωσαν τις σιωπές τους–
ακίνητοι∙ ονειρεύτηκαν αίμα
και ξύπνησαν σφαγιασμένοι

Από τη συλλογή ακάνθινη πόλη (2006)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, The house of the rising sun (ή το 'σκασε με τη δύση του ηλίου)
Post by: wings on 26 Dec, 2014, 18:00:45
The Animals - House of the Rising Sun (1964) High Quality [HQ].flv - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=MgTSfJEf_jM)

The house of the rising sun (performed by The Animals (1964))

Γιώργος Αλισάνογλου, The house of the rising sun (ή το 'σκασε με τη δύση του ηλίου)

[Από την ενότητα Εφηβεία (λίγο πριν μας τελειώσει η υδρόγειος)]

Με δανεικό ήλιο / μια τρύπα φινιστρίνι
η μοναδική τρύπα που δεν κατάφερε να δει
καμία πλήξη / ούτε απαγχονισμό που τον λέγανε
άνθρωπο

μονοδιάστατος άνθρωπος
[περιεχόμενο άγνωστο]
πολυδιάστατο κτήνος
[τον ενοχλείς όταν σκέφτεσαι... σσσς]

υπήρχε από πάντα ο άνθρωπος
—ως δεσμοφύλακας;
—ως φύλακας δεσμώτης
—ως παρουσία;
—ως συνοδεία
—ποιου;
—του δεσμοφύλακα
(κι ο Προμηθέας;)
(λΥΟΜΕΝΟς)

το ’σκασε με τη δύση του ηλίου
όχι∙ ουχί ως άνθρωπος—
μάλλον ως απουσία
η ερμαφρόδιτη συνεύρεση της απ(ουσίας)

—πότε;
—πριν
—και μετά;
—ΠΟΤΕ

(μια τρύπα φινιστρίνι στο Σπίτι του Ανατέλλοντος Ηλίου/1000 θιασώτες του ονείρου το καλωσορίζουν καθώς βυθίζεται στον ουρανό
ενώ ο στρατοδίκης εκφυλισμός υπογράφει το εξιτήριό μου∙)

ΔΡΑΠΕΤΕυΣΑ______ΤΟ ΞΕΥΡΩ




[ανακάλυψα τα μαύρα κελιά— τις σύγχρονες πόλεις
η ζωή είναι αλλού— στα πανδοχεία/ στα παζάρια της κόλασης
επινοήσαμε αιωνιότητα— κι όμως, δεν μπορέσαμε να πιούμε
δραπέτευσες______το ξέρω]

Από τη συλλογή Το παντζάρι και ο διάβολος (2008)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Αλλαγή εποχής...
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 22:00:26
Γιώργος Αλισάνογλου, Αλλαγή εποχής...

Δεν είναι η μέρα που με βαραίνει
Είναι ο αέρας που κάθεται στα πνευμόνια μου
Δεν είναι η αγάπη που με φυλακίζει
Είναι τα χνώτα της που που δεν προλαβαίνω να γευτώ
Δεν είναι η συνείδηση που μπροστά της δειλιάζω
Μα το μούσκεμα της σκέψης...

... Και πράγματα φοβερά ραγίζουν το κορμί μου
Αίματα από τις πληγές που άνοιξε η πένα μου
Κουβέντες που ξέχασαν να ειπωθούν
Σκουριές πάνω στα ματόκλαδά μου, που μου τα
βαραίνουν και με ωθούν σε ύπνο βαρύ...

Ένα καλοκαίρι με φτερά στους απαλούς του ώμους
περνάει πάνω από τον ρημαγμένο μου κήπο...
Κι ένας σακάτης γέρος, πετάει την μπέρτα του
εμπρός και ξεχύνεται αδιάφορος – παγερός μέσα
στην κάμαρή μου... Με ξυπνάει από τον ύπνο,
κόβοντας το όνειρο στα δυο, λεηλατώντας τον
ειρμό της σκέψης μου, παρασέρνοντας με τον
βοριά του τα ζουμπούλια μες στο βάζο.

Είναι ο χειμώνας... Τρύπωσε πάλι μες στις
χαραμάδες του σπιτιού μου, να μου θυμίσει
πως κάπου αλλού είναι καλοκαίρι.

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Μηχανές στη νύχτα
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 22:20:53
Γιώργος Αλισάνογλου, Μηχανές στη νύχτα

Μηχανές στη νύχτα...
Σαν αδέσποτα σκυλιά στα στενά σοκάκια
Ταράζουν τα νικελωμένα όνειρα των μεροκαματιάρηδων
Αλητεύουν στο σκοτάδι σαν χαμένες ευκαιρίες...
Μηχανές στη νύχτα...
Οργισμένες... Χωρίς αναβάτη
Ορκισμένες να επιβιώσουν.
Πεπεισμένες να ξυπνήσουν το φεγγάρι,
να χλευάσουν τ’ αστέρια...
Σχίζουν στα δυο στο πέρασμά τους τα πεσμένα φύλλα
που ’χουνε ντύσει τον δρόμο σε χρώμα οπάλ...
Ζαλίζουν τον άνεμο που διαμαρτύρεται σφυρίζοντας
Περισυλλέγουν τους ξεχασμένους μπεκρήδες που κοιμούνται στα παγκάκια.
Μηχανές στη νύχτα...
Ερωτοτροπούνε με το υποκατάστατο της ημέρας
Ξεθυμαίνουν στα αυλάκια της μοίρας
Χαράζουν στην άσφαλτο τη δική τους ιστορία...
Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρό μου
Ένα πλατανόφυλλο – φτερό στον άνεμο –
από τις μηχανές της νύχτας...
Κουβαλάει επάνω του το μαύρο της πόλης
Λερωμένο από λάδια μηχανών!

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Κυκλαδίτικο αγέρι
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 22:29:13
Γιώργος Αλισάνογλου, Κυκλαδίτικο αγέρι

Οι λέξεις αυτές δεν είναι γραμμένες σε χαρτί
Μα στην ραχοκοκαλιά ενός κυκλαδίτικου νησιού
Τα πρωινά, ο ήλιος χύνεται στο ποτήρι να τον πιεις.
Και η ψυχή φτερουγίζει μαζί με τα θαλασσοπούλια
βαμμένη το λευκό – χρώμα των σπιτιών...
Η θάλασσα, καθάρια, κρυστάλλινη, καμωμένη
από χρυσαφένια καλοκαιριάτικα όνειρα.
Σφηνωμένα στις ρωγμές των χειλιών....
Τη μέρα τη σέρνεις από τα μαλλιά, ολόγυμνη
να κυλιέται μαζί σου πάνω στη λυτρωμένη αμμουδιά

Και τη νύχτα, μέσα στο μικρό νησιώτικο δωματιάκι
οι τοίχοι να στάζουν έρωτες, ιδρωμένοι
από το πέρασμα του ήλιου.
... Μα ποτέ δεν μένουν στην ίδια θέση τα νησιά
Αδειάζουν τις λέξεις απ’ το νου μας
και τον γεμίζουν με εικόνες.
Δυο ερωδιοί να κάθονται στο δέντρο
και τα δυο σου μάτια να τους στέλνουν κυκλαδίτικο αγέρι...

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου: ... Κάτι να μου φέρεις
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 22:34:42
Γιώργος Αλισάνογλου: ... Κάτι να μου φέρεις

στη Στέλλα

— Πηγαίνω για λίγο έξω. Θα ήθελες
κάτι να σου φέρω;
— Φέρε μου μια χούφτα αστέρια,
λίγη δροσούλα, ένα συννεφάκι,
μια φυσαλίδα, ένα μπουκάλι θάλασσα,
ένα κομμάτι απ’ το φεγγάρι,
την ζεστασιά του ήλιου
και την γαλήνη των πουλιών.
Μην ξεχάσεις να φέρεις και μια τρομπέτα
ή καραμούζα...
Να ξυπνήσω όλους τους άστεγους,
τους παλιάτσους, τους ποιητές και τους σοφούς της γης
και να τους καλέσω
κάτω από τη στέγη μας
να ζήσουμε στον δικό μας ανθρώπινο κόσμο,
ατενίζοντας απ’ εδώ την αιωνιότητα...

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Ιστορίας ζάλη...
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 23:15:10
Γιώργος Αλισάνογλου, Ιστορίας ζάλη...

Παρατήρησες ποτές πόσο βρόμισε η ιστορία;
Σιωπηλή, ύπουλη, υποχθόνια, σαπίζει
κάτω από τις λάμψεις της πόλης
μέσα στο ισχνό φως των βρομερών υπονόμων...
Και οι απ’ έξω, προσπαθώντας να γεμίσουν
μια εποχή, υπονομεύοντας τα τελευταία απομεινάρια
καθαρού αέρα, βιάζοντας το τρεμουλιαστό
κορμί της αλήθειας, κουβαλώντας στις πλάτες
τους το βάρος μιας γενιάς...
Μιας γενιάς που τους ξεφεύγει, τρυπώνοντας
στον αέρα του εγκλήματος ή μεταναστεύοντας
μέσα σε καράβια επανάστασης, που ξεχάσαν
να σαλπάρουν, λαβωμένα από το κύμα της ακινησίας
Και η πραγματική, η αλώβητη ιστορία,
ανήμπορη να ξεμυτίσει, κλειδωμένη
μέσα σε δύσκολες σκέψεις και σε σκοτεινά κορμιά
Χαρακωμένη πάνω στο δέρμα κάποιου ναυτικού
Μεταμορφωμένη σε ρυτίδες στο μέτωπο ενός παιδιού
Ανίκανη να ξεθυμάνει, αδύναμη να συνεχίσει
Φλερτάρει τους παρεξηγημένους ήρωες της επόμενης μέρας!...

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Άδεια λέξη
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 23:20:41
Γιώργος Αλισάνογλου, Άδεια λέξη

Σαν τη συνοχή των ονείρων
Σαν άγριο ξέσπασμα
Σαν στόματα που τρίβονται
αναμεταξύ τους...
Γυρεύω μια λέξη που θα με ενώσει
Και θα βγούνε σαν σύνθημα οι
φόβοι απ’ τις ακάθαρτες φωλιές τους
Και τα κεφάλια τους θα ξεψυχούν
στο πέρασμα του ήλιου...
Μα... αδειανή είναι η λέξη
Μου κλείνει το μάτι από την γωνία
και ύστερα απουσιάζει διά παντός...

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Ανυπαρξία
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 23:30:11
Γιώργος Αλισάνογλου, Ανυπαρξία

Ας με συγχωρέσει ο ουρανός
τ’ αστέρια και η λάσπη
Ας με συγχωρέσουν οι θάλασσες
ο άνεμος, η στάχτη
Ας με συγχωρέσουν τα χείλη μου
που τα ’σκισα στα κοφτερά
λόγια της ανυπαρξίας.

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Μια στρατιά ξένων
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 23:35:27
Γιώργος Αλισάνογλου, Μια στρατιά ξένων

Εμείς... κυνηγημένοι απ’ τον χαμένο παράδεισο
Εμείς... εξορισμένοι απ’ την παιδική μας ηλικία
Εμείς... κατατρεγμένοι από αόρατη άβυσσο
Εγκλωβισμένοι ποιητές στων λέξεων τη μανία
Εμείς... μια στρατιά ξένων, του πόνου
φερμένη απ’ τα έγκατα της γης
ανατρέπει την ομαλή ροή του χρόνου.
... Ας ακολουθήσουμε τα σβηστά
ίχνη των φυγάδων.

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Αμείλικτες μάχες
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 23:44:52
Γιώργος Αλισάνογλου, Αμείλικτες μάχες

Έσπασε ένα μπουκάλι λύπη
Θυμάμαι κάποτε στο ναρκωμένο μου
δωμάτιο...
Αμέσως ξέθαψα ένα παλιό άρωμα
μια μυρωδιά αγάπης που την
κράταγα καλά κλεισμένη μέσα
σ’ ένα τεράστιο κοχύλι...
Το έσπασα στο πάτωμα
και ξάφνου δύο συναισθήματα
–ανθρώπινα συναισθήματα–
φτεροκόπησαν την ατμόσφαιρα
και αρπάχτηκε το ένα με τ’ άλλο
σφάζονταν, έκλαιγαν, βριζόντουσαν
ενώ ένα χνούδι φωτός απ’ το
κόκκινο φεγγάρι, τύλιγε τις
ματωμένες μορφές τους...
Μέσα στην όλη βία, με ανάγκασαν
να αισθανθώ... και τις δύο
σαν ένα πανίσχυρο εχθρό.
Έπειτα ακούμπησαν
σαν ένα και το αυτό πάνω
στον φωταγωγημένο τοίχο
και έγιναν φως. Μέσα στο φως
έμεινα με το κεφάλι ακουμπισμένος
στον τοίχο προσπαθώντας μέσα τους
να μπω, να τις αφουγκραστώ
... από τη στιγμή εκείνη, εξημέρωσα
τα πιο δυνατά μου συναισθήματα,
μεθώντας, τραγουδώντας, χάνοντας,
νικώντας... σε αμείλικτες μάχες.

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Έγδυσα...
Post by: wings on 01 Jan, 2016, 23:54:22
Γιώργος Αλισάνογλου, Έγδυσα...

Έγδυσα τον ουρανό και ντύθηκα
το μαύρο του μανδύα.
Τ’ αστέρια λαμποκοπούσαν
σαν διαμάντια
πάνω στο βελούδινο πέπλο μου.
Έγδυσα τη θάλασσα και φόρεσα
το γαλάζιο της μετάξι...
Έγδυσα την πόλη και έβαψα γκρι
το χρώμα της ψυχής μου.
Έγδυσα τον ήλιο και τον φόρεσα
για φωτοστέφανο, να δίνει φως
στα σκοτάδια των μέσα μου ανέμων.
Έγδυσα την όξινη βροχή
και την άφησα να κυλήσει στ’ αυλάκια
του προσώπου μου, σαν δάκρυα οδύνης.
Έκλεψα το ουράνιο τόξο και με βέλος
την ελπίδα σκότωσα
τους κίβδηλους θεούς του λάθους...
Έγδυσα την ματωμένη μου αγάπη
και μια φλόγα μου τσουρούφλισε
την αγέραστη καρδιά.
Έπειτα, γδύθηκα κι εγώ
και πέταξα τα πάντα σ’ ένα βρόμικο
έλος γεμάτο κουνούπια...
Τώρα προχωράω ολόγυμνος,
μέσα στην άδεια πολιτεία,
κατηφορίζοντας προς το πιο άπλετο,
το πιο ονειρικό ηλιοβασίλεμα της μνήμης μου!

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Άηχες κραυγές
Post by: wings on 02 Jan, 2016, 00:01:04
Γιώργος Αλισάνογλου, Άηχες κραυγές

Άηχές μου κραυγές...
Πού να φτάνετε δεν ξέρω
Πληγωμένες σιωπές...
Στα αυτιά μου μουσική, να μπορούσα
να σας φέρω.

Άηχές μου κραυγές...
Της ψυχής μυστικές αναλαμπές
Χάνεστε μες στου νόστου τη βουή
Όλο σας ψάχνω και υποφέρω.

Άηχές μου κραυγές...
Των χειλιών πικραμένες γουλιές
Ξεθωριάζετε και πάλι
Σε χώρες ξένες, μακρινές.

Άηχές μου κραυγές...
Σειρήνες – μάγισσες του χθες
Μέσα σε λέξεων διαστροφές
Εγκλωβισμένες είσαστε, το ξέρω.

Άηχές μου κραυγές...
Σε νότες μέσα μαγικές
Να γινόσασταν τραγούδι,
των ανέμων...

Από τη συλλογή Άηχες κραυγές (2001)
Title: Re: Γιώργος Αλισάνογλου
Post by: wings on 19 Mar, 2016, 15:59:31
«ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ»- ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ- ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΙΣΑΝΟΓΛΟΥ - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=5eWj2YYx35g)

Ο Γιώργος Αλισάνογλου στην εκδήλωση του περιοδικού Μανδραγόρας «Με ποιήματα και μουσική απαντάμε στο φόβο, το ρατσισμό και την ξενοφοβία» (13.12.2013)
Title: Γιώργος Αλισάνογλου, Ανάπαυλα νυχτερινής απορίας
Post by: wings on 11 Sep, 2016, 20:20:13
Γιώργος Αλισάνογλου, Ανάπαυλα νυχτερινής απορίας

Λάμπει μέσα μου μια πόλη–
όλο λάμπει
κι όλο την αναβάλλω
ποτέ της δε μου παραδόθηκε ολόκληρη
ποτέ–
η ζωή φάνηκε πάνω στους τοίχους
σαν μέσα απ’ τη σάρκα μου
φανερωνόταν μια καταγωγή–
και στο βάθος μακριά
όλο ευσέβεια καιρού παλαιού
ένας θυμός αγγελιοφόρος
που υπερυψώθηκε σα Σταυροφορία–
κι όλο έρχομαι
κι όλο πηγαίνω
στο μακρινό αρχιπέλαγο
στ’ αντικρινό νησί
όλο πηγαίνω να φανερωθεί
στην κορυφή του ανέμου η επιθυμία–
κι από πάνω
οι σφαγές
σφαγές Λαών αναστημένων–
νύχτα
Κι όλο πιο ψηλά πηγαίνω
κι όλο πιο αντίκρυ ο προορισμός
με το βαθύ του βλέμμα όλο
απορία
να αναθρώσκει μακριά η πρωτάκουστή μου
πόλη
και να κοντεύει να υπάρχει
στις φλέβες σημαδεμένη
η ελευθερία

Από τη συλλογή ακάνθινη πόλη (2006)