Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, Υπνοβάτης
Κάθομαι εδώ μες στους τοίχους
Και δεν ακούω
Στο μυαλό μου ορμάει η θάλασσα
Και πιο πολύ δε βλέπω
Χάθηκαν στα μαλλιά της Κασσάνδρας οι ουρανοί
Εφημερίδες, σκουπίδια, τηλεόραση
Και τραβάει το ποτάμι θολό φαρμακωμένο
Και δεν ακούω
Μονάχα κάποιες φωνές φτάνουν
οχ μάνα μου κι όχι άλλες κουβέντες
Τις νύχτες που περνάει τ’ αεράκι στις κεραίες
Κομμάτια φεύγουν οι σάρκες μου
Βγαίνουν στους δρόμους
Χάνονται
Και δεν ξαναγυρνούν.
Από τη συλλογή Το δόντι της πέτρας (1975)