Νίκος Μυλόπουλος, Η φωνή σου
Η φωνή σου προεκτείνεται μέσα μου
Αναδεύοντας έν’ αόρατο σύμπλεγμα
Χωρίς καλώδια, χωρίς τεχνολογία.
Δεν σ’ ακούω, το κατάστημα θα παραμείνει κλειστό
Χαμογελάς ταΐζοντας περιστέρια
Σπασμένη η ηχώ, σπασμένα μύγδαλα.
Έξω λαμπυρίζουν αλλήθωρα
Τα φώτα της διπλανής πόρτας.
Πώς να κρατήσουμε λευκούς
Τους τοίχους που κάποτε ασβεστώσαμε;
Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005)