Mια και αναφέρθηκαν οι ακανέδες (για τους οποίους δεν έχω συνταγή, αλλά θα ήθελα -τρελά- να είχα). Πρόκειται για συνταγή, η εκτέλεση της οποίας παίρνει άλλη διάσταση όταν γίνεται με ανηψιούς και ανηψιές (μπορεί μετά η μητέρα τους να καθαρίσει την κουζίνα (1) συν το ότι τα παιδιά εσάς θα λατρέψουν (2)).
4 φλυτζάνια ζάχαρη
4 και 1/2 φλυτζάνια νερό
1 κουταλάκι χυμό λεμονιού
1 φλυτζάνι κορν φλάουερ
1 κουταλάκι όξινο τρυγικό κάλιο (κρεμόριο ή κρεμοτάρταρο (Ε 336ι)*/τάρταρ κρηηημ :))
1-2 κουταλιές της σούπας ροδονεράκι
φυσ. χρωστ. σε κοκκινάκι (ή άλλο χρωματάκι της αρεσκείας μας)
1/2 φλυτζάνια ξεφλουδισμένα αμύγδαλα (για όσους δεν έχουν/ξέρουν, θέλουμε δύο με τρεις φορές μεγαλύτερη ποσότητα αξεφλούδιστων, τα οποία ζεματίζουμε και ξεφλουδίζουμε-οι πιο μερακλήδες μπορούν και να καβουρντίσουν ελαφρά)
3/4 φλυτζανιού ) ζάχαρη άχνη
κι άλλο 1/4 φλυτζ. κορν φλάουερ χωριστά
Ανακατεύουμε ζάχαρη, νερό και λεμόνι σε κατσαρολάκι -το κατσαρολάκι καλύτερα να έχει αυτό που λέμε "διπλό πάτο" ή ένα από αυτά τα μεγάλα τηγάνια (με θερμοσυσσωρευτικές βάσεις), που έχουν αρκετό βάθος και γερό πάτο- και χαμηλή φωτιά μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Με βουρτσάκι τραβάμε τους κρυστάλλους ζάχαρης από τα τοιχώματα του... κατσαρολακίου. Το αφήνουμε να πάρει μια βράση και μόλις σχηματιστεί ενιαία μάζα (115°C - 240°F) το κατεβάζουμε.
Σε άλλο κατσαρολάκι ανακατεύουμε το κορν φλάουρ, το κρεμοτάρταρο και 1 φλυτζάνι κρύο νερό μέχρι να γίνει το μείγμα ομοιόμορφο. Βράζουμε τα άλλα δύο φλυτζάνια νερό, τα ανακατεύουμε με το μείγμα και το βάζουμε στη φωτιά. Ανακατεύουμε μέχρι να πάρει βράση (φουσκαλίτσες). Αν δημιουργηθούν σβωλαράκια τα βγάζουμε με χτυπητηράκι. Ρίχνουμε το ζεστό σιρόπι σιγά-σιγά στο μείγμα του κορν φλάουρ, ανακατεύοντας διαρκώς. Το αφήνουμε να πάρει βράση και να συνεχίσει να βράζει σε χαμηλή φωτιά για μία ώρα και ένα τέταρτο. Ανακατεύουμε όσο πιο συχνά μπορούμε, μέχρι να πάρει ένα χρυσούλι χρωματάκι.
Ρίχνουμε το ροδονεράκι και το χρωματάκι και τα μυγδαλάκια και το κατεβάζουμε από τη φωτιά.
Το ρίχνουμε στη φόρμα και το αφήνουμε να "δέσει" για 12 ώρες. (Λαδωμένη η φόρμα).
Ανακατεύουμε την άχνη με το 1/4 του φλυτζανίού κορν φλάουρ σε πιατάκι.
Κόβουμε με λαδωμένο μαχαιράκι και τα ρίχνουμε στο πιατάκι για "αλεύρωμα".
(Επειδή το "δέσιμο" παίρνει ώρα, φωνάζουμε κάποιον να καθαρίσει την κουζίνα, κάνουμε τούρκικο καφέ, αν και στην παρασκευή** ("παρασκευάζω καφέ" μάλλον ορθότερο του "κάνω καφέ") διαφωνώ ελαφρώς, και χα-λα-ρώ-νουμε.)
*http://eng.proz.com/kudoz/1314545
Aνεξάρτητα από το πώς το λένε, αν δεν μας βρίσκεται, όχι, δεν είναι καλή ιδέα η αντικατάσταση με ξύδι. Σταγόνες λεμονάκι, ενδεχομένως, αλλά... better not. :)
Για αναδρομή σε Χατζή Μπεκίρ: http://walking-greece.ana-mpa.gr/articleview2.php?id=4171
**Συγκεκριμένα:
Όταν δείχνει ο καφές ν’ αρχίζει να φουσκώνει, κόβουμε
λίγο τη φωτιά για να φουσκώσει αργά και να κάνει καλό καϊμάκι.
- Βγάζουμε το μπρίκι από τη φωτιά όταν το καϊμάκι σκεπάσει
όλη την επιφάνεια του υγρού- με κουταλάκι αφαιρούμε το καϊμάκι που έχει ήδη σχηματιστεί και το βάζουμε στην κούπα- επαναλαμβάνουμε δις- και πριν αρχίσει να φουσκώνει
περισσότερο. Σερβίρουμε τον καφέ στην κούπα- προσεχτικά και από το πλάι, ώστε να μην "(ανα)ταράξουμε"
το καϊμάκι.