Ανδρέας Καρακόκκινος

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Απόψε τα χέρια σου

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Απόψε τα χέρια σου
κομμάτι της ψυχής σου
απλώνονται ως την καρδιά μου
με τις χούφτες γεμάτες
αγάπης τρυφεράδα.

Απόψε τα χέρια σου
αγγίζουν το πρόσωπό μου
λες και θέλουν να μετρήσουν
πόση αγάπη σου
χωράει η καρδιά μου.

Απόψε τα χέρια σου
αγγίζουν το κορμί μου
και βάφουν το δέρμα μου
στο χρώμα της αγάπης
στο χρώμα μιας μοβ ορχιδέας.

Απόψε τα χέρια σου
αγκαλιάζουν την ψυχή μου
κι αφήνουν να κυλήσει
γλυκά γλυκά ο έρωτάς σου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Μέσα στην πνοή της θάλασσας

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Μέσα στην πνοή της θάλασσας
και στο χάδι των κυμάτων
ψάχνω να βρω τα μάτια σου
να τα κοιτάξω βαθιά για μέρες.
Μέρες πολλές
να σε κοιτώ και να σε κοιτώ
να σε χορτάσω.

Μέσα στην καρδιά της θάλασσας
και την ανάσα των κυμάτων
μετρώ τις μέρες μου
μετρώ τις νύχτες μου
τις ακουμπώ στα μάτια σου
και σε κοιτώ με την καρδιά, με την ψυχή
σε κάνω το χαμόγελό μου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Του δειλινού το κύμα

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Του δειλινού το κύμα
ας ταξιδέψει τα λόγια μου
αφήνοντας σε κάθε αμμουδιά
δυο λέξεις, μόνο δυο.
Αν δεν ξεθωριάσουν τ’ απόβραδο
από τα φώτα τα λαμπερά
κι από τις μουσικής τις νότες
αν δεν ξεθωριάσουν στις σκέψεις σου
τα σκοτεινά τα μονοπάτια
ψάξε εκεί στην αμμουδιά σαν περπατάς
για να τις βρεις.
Είναι για σένα.
Κι αν ξεθωριάσουν μη λυπηθείς.
Μάζεψε ένα ένα τα κομμάτια τους
ανάμεσα στις πέτρες σαν τα βρεις
και κράτησέ τα λάφυρα
για να χαμογελάς τις νύχτες.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Ήλιος του καλοκαιριού

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Ήλιος του καλοκαιριού καυτός
με ακτίνες δολοφονικές
που καίνε τις σάρκες
τρυπάνε τις φλέβες
κι αφήνουν το αίμα να κυλήσει
κόκκινο καυτό
στις λέξεις
που είναι χαραγμένες
στα λευκά μάρμαρα
που χτίστηκαν γύρω από την ψυχή.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=NoojcR3oWIk

Γιώργος Χατζηνάσιος & Μιχάλης Μπουρμπούλης, Άγγιγμα ψυχής
(τραγούδι: Μιχάλης Χατζηγιάννης / δίσκος: Άγγιγμα ψυχής (1997))

Ανδρέας Καρακόκκινος, Μάγισσα

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Εκεί κάπου ανάμεσα στη θάλασσα
κι έναν ουρανό γαλάζιο
υπάρχει ένα αστέρι
που όλο αλλάζει σχήμα.
Εκεί ζει μια μάγισσα
λένε αυτοί που ξέρουν
είναι καλή, είναι γλυκιά
τα μάτια της είναι λαμπερά
σαν την ψυχή της
το βλέμμα της αυστηρό
μα αν την κοιτάξεις βαθιά
αν ψάξεις τα μονοπάτια της καρδιάς
θα βρεις γλύκα και αγάπη.
Μάγισσα μάγισσα
μάγισσα γλυκιά
μάγισσα του παραμυθιού
με τόση αγάπη
κρυμμένη στην καρδιά
ακούμπησέ με, με το μαγικό ραβδί
μάγεψε την ψυχή μου.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Τέλος παράστασης

[Ενότητα Πνοή της άνοιξης]

Θα είσαι στα όνειρά μου
σαν ήλιος σαν φεγγάρι
όταν εγώ θα περπατώ
στο μονοπάτι της άρνησης
φορτωμένος ενοχές
και περιμένοντας ν’ ακούσω
τη θεϊκή εκείνη μουσική
που παίζει η ορχήστρα
στην τελευταία πράξη
της μεγάλης παράστασης.
Κι όταν η μαύρη αυλαία
σκεπάσει τη σκηνή
τα φώτα θα πάψουν να φωτίζουν
τα όνειρά μου
το ρολόι θα σταματήσει
να μετρά το χρόνο μου
κι εγώ θ’ αποσυρθώ
στο παγωμένο καμαρίνι μου
να γράψω στο ημερολόγιο
τέλος παράστασης.

Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Λεμονιά στο συρματόπλεγμα

[Ενότητα Λεμονανθοί στο πέλαγο]

Η μνήμη λυπημένη
χαράζει τον Ιούλη
βαθιά στις φλέβες του
κι αφήνει ένα δάκρυ
σε ρημαγμένα σπίτια
τυλιγμένα σε αναρριχώμενα
συρματοπλέγματα
και στο άρωμα της λεμονιάς
που περιπλανιέται απορημένο
το γιασεμί μου στην αυλή
θολό μέσα στο χρόνο
ανθοβολεί ακόμα πίκρα.

Από τη συλλογή Λεμονανθοί στο πέλαγο (2013)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=AnNBIo_1viQ

[Δημιουργία βίντεο: Βίκυ Βανίδη]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Σιωπηλός Ιούλης

[Ενότητα Λεμονανθοί στο πέλαγο]

Στην Ευτυχία Καρακόκκινου

Μέτρησα ξανά τους ήχους
που σημάδεψαν ζωές
μου βγήκανε φέτος τριάντα έξι.
Θυμάσαι;
Η βοή απ’ ουρανό και θάλασσα
ο θάνατος
που σημαδεύει με το δάκτυλο
η αγωνία για το χρώμα της φρίκης
οι κραυγές της Εκάβης
ο θρήνος σου
κι ύστερα η σιωπή
των διαχωριστικών γραμμών...

μόνο το πικραμένο σου χαμόγελο
λείπει...

Ιούλης 2010

Από τη συλλογή Λεμονανθοί στο πέλαγο (2013)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Ο Ιούλης πάντα καίει

[Ενότητα Λεμονανθοί στο πέλαγο]

Ο Ιούλης πάντα έκαιγε
από τότε που το συρματόπλεγμα
τυλίχτηκε στον ήλιο
και σκίασε αμείλιχτα
το άρωμα των λεμονανθών
το αρχαίο καράβι του Κάστρου
και την άμμο που λαμπύριζε στο λιμάνι
ως το ακρωτήρι με την εκκλησιά.

Ο Ιούλης πάντα καίει
στη μοναξιά των πέντε λόφων
θαμπώνει τα μάτια μας
κι οι χαραγμένες χούφτες μας
ανοίγουν άδειες από το χώμα της αυλής
που πλάθαμε λάσπη κι όνειρα
και μετρούσαμε τον έρωτα
με κλεμμένα φιλιά.

Από τη συλλογή Λεμονανθοί στο πέλαγο (2013)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Διαδρομές χωρίς συρματόπλεγμα

[Ενότητα Λεμονανθοί στο πέλαγο]

Στον Γιάννη Ποδιναρά

Περπατήσαμε
πέρα απ’ το συρματόπλεγμα
στην απαγορευμένη διαδρομή
αναμετρώντας φόβους παλιούς
κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό τον ίδιο ήλιο.

Αναζητήσαμε
σε δρόμους ξεχασμένους
στα μισογκρεμισμένα όνειρα
τα ματωμένα σημάδια
που χάραξαν την καρδιά του Ιούλη.

Αντικρίσαμε
πίσω από τη μάσκα του εφιάλτη
δυο αθώα μάτια παιδικά
απορημένα από τ’ ανίερα παιγνίδια
ενός παράλογου θεάτρου σκιών.

Δέσαμε
το χτες σ’ ένα άλλο σήμερα.
Τα βλέμματα παιδιών κυρίαρχα
να απλωθούν παντού στην ίδια γη
σε διαδρομές χωρίς συρματόπλεγμα.

Κατεχόμενη Λευκωσία, 2010

Από τη συλλογή Λεμονανθοί στο πέλαγο (2013)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Σαν ξωτικό

[Ενότητα Λεμονανθοί στο πέλαγο]

Εκείνον τον Ιούλη
το μεταξένιο πέπλο
που κένταγες τις νύχτες
απλώθηκε πάνω από τα όνειρα
να σου χαρίσει τη χαρά
έτσι όπως το σχεδιάσανε
οι μοίρες της ζωής σου
λευκές δαντέλες, γιασεμιά
μια λαμπάδα κατάλευκη
δίπλα στο τραπέζι του χορού
κι εσύ βασίλισσα σαν από παραμύθι.

Εκείνον τον Ιούλη
οι τρεις θεές που όριζαν
τα πεπρωμένα του θανάτου
χάραξαν στους χάρτες τη γραμμή
κι από τη θάλασσα ξεχύθηκε φωτιά
με κόκκινα χέρια σαν μαχαίρια
έκοψε το αύριο και τη χαρά στα δυο
από το ματωμένο γέλιο κύλησε δάκρυ
κι εσύ διωγμένη απ’ τη γιορτή
τριγύρναγες στο δάσος σαν ξωτικό
και γέλαγες απεγνωσμένα.

Από τη συλλογή Λεμονανθοί στο πέλαγο (2013)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Ανεκπλήρωτα

[Ενότητα Λεμονανθοί στο πέλαγο]

Ένα ταξίδι
πέρα από τα σύνορα
των ονείρων
εκεί που η ψυχή αφήνεται
να αιωρείται
ανάμεσα
σε ανεκπλήρωτες
επιθυμίες
δρόμων που
δεν περπατήθηκαν
και στιγμών που σβήστηκαν
από κόκκινη βροχή
ένα ταξίδι
κι ένα χάδι
σ’ αυτά που δεν έζησες
τ’ αγγίζεις
τα βουτάς στην καρδιά σου
κι αφήνεσαι στο μεθύσι
των συναισθημάτων
και της λεμονιάς.

Μόρφου, 2008

Από τη συλλογή Λεμονανθοί στο πέλαγο (2013)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Βούττημα ήλιου

[Ενότητα Λεμονανθοί στο πέλαγο]

Βούττημα ήλιου
στη θάλασσα που μας γέννησε
ένα χάδι τρυφερό
στους δρόμους που μας μεγάλωσαν
με τ’ άρωμα της λεμονιάς.

Βούττημα ήλιου
σ’ ένα ταξίδι της ψυχής
ν’ απλώσουμε το δάκρυ μας
από του Μόρφου στην Πεντάγια
κι απ’ το Ξερό στο θέατρο των Σόλων.

Βούττημα ήλιου
σε χαραγμένες μνήμες του Ιούλη
σε όνειρα που άλλαξαν διαδρομή
σε μισογκρεμισμένα σπίτια
που είναι εκεί και μας προσμένουν.

Από τη συλλογή Λεμονανθοί στο πέλαγο (2013)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Μόρφου

[Ενότητα Λεμονανθοί στο πέλαγο]

Οι δρόμοι το ίδιο στενοί
μ’ ονόματα αλλαγμένα
βήματα ξένα τους περπατούν
κι οι πόρτες των σπιτιών
τρίζουν απορημένες
μες στις αυλές τα γιασεμιά
είναι πάντα μαραμένα
χωρίς αγγίγματα των χεριών
που κάποτε τα τραγουδούσαν.

Από τη συλλογή Λεμονανθοί στο πέλαγο (2013)

[wings]

Ανδρέας Καρακόκκινος, Οδός Πραξιτέλους

[Ενότητα Λεμονανθοί στο πέλαγο]

Σε μια στροφή του χρόνου συνάντησα
τα απομεινάρια του παράδεισού μου
η πόρτα κιτρινισμένη από αφροντισιά
και τα παντζούρια ξεφτισμένα
μόλις που θύμιζαν το πράσινό τους χρώμα.

Ο δρόμος γεμάτος ξένες πατημασιές
και τα παλιά μας βήματα σβησμένα
τα αθώα μάτια τα παιδικά
που έπαιζαν μπάλα στις αλάνες
κρυφτήκανε πίσω από σκοτεινές σκιές.

Οι αυλές βουβές από φωνές
πάγωσαν τη χαρά του Ορέστη
όταν ξαναβρήκε την Ιφιγένεια
άπλωσα την ψυχή μου παντού
να βρω σημάδια από το χτες.

Βρήκα μονάχα ξέφτια από όνειρα
και τα παραθυρόφυλλα λυπημένα
τα χρώματα χαθήκανε στο χρόνο
θυμίζοντάς μου τον παράδεισο
που δεν με περιμένει πια.

Μόρφου, 2007

Από τη συλλογή Λεμονανθοί στο πέλαγο (2013)