Κική Δημουλά, Tο άλλοθι | Kiki Dimoula, The alibi (Translation: David Connoly)

[spiros]

Tο άλλοθι Κική Δημουλά Kάθε που σ' επισκέπτομαι μονάχα ο καιρός που μεσολάβησε από τη μια φορά στην άλλη έχει αλλάξει. Kατά τα άλλα, όπως πάντα τρέχει από τα μάτια μου ποτάμι θολό το χαραγμένο όνομά σου – ανάδοχος της μικρούλας παύλας ανάμεσα στις δυο χρονολογίες να μη νομίζει ο κόσμος ότι πέθανε αβάπτιστη η διάρκεια της ζωής σου. Eν συνεχεία σκουπίζω τις μαραμένες κουτσουλιές των λουλουδιών προσθέτοντας λίγο κοκκινόχωμα εκεί που ετέθη μαύρο κι αλλάζω τέλος το ποτήρι στο καντήλι με άλλο καθαρό που φέρνω. Aμέσως μόλις γυρίσω σπίτι σχολαστικά θα πλύνω το λερό απολυμαίνοντας με χλωρίνες και καυστικούς αφρούς φρίκης που βγάζω καθώς αναταράζομαι δυνατά. Mε γάντια πάντα και κρατώντας το σώμα μου σε μεγάλη απόσταση από το νιπτηράκι να μη με πιτσιλάνε τα νεκρά νερά. Mε σύρμα σκληρής αποστροφής ξύνω τα κολλημένα λίπη στου ποτηριού τα χείλη και στον ουρανίσκο της σβησμένης φλόγας ενώ οργή συνθλίβει τον παράνομο περίπατο κάποιου σαλιγκαριού, καταπατητή της γείτονος ακινησίας. Ξεπλένω μετά ξεπλένω με ζεματιστή μανία κοχλάζει η προσπάθεια να φέρω το ποτήρι στην πρώτη τη χαρούμενη τη φυσική του χρήση την ξεδιψαστική. Kαι γίνεται πια ολοκάθαρο, λάμπει το πόσο υποχόνδρια δε θέλω να πεθάνω ακριβέ μου – πάρτο κι αλλιώς: πότε δε φοβότανε το θάνατο η αγάπη;

The alibi Kiki Dimoula Whenever I come to visit you only the time that’s intervened from one visit to the next has changed. As for the rest, as always from my eyes runs a river your engraved name blurred —godfather to the little hyphen between the two dates so people won’t think the length of your life died unbaptised. Next I clean the flowers’ withered droppings adding some red earth where black had been laid and finally I change the glass in the oil-lamp for another a clean one I bring. As soon as I get home I diligently wash the dirty one disinfecting it with chlorine and the caustic foam of disgust I emit as I shake vigorously. Always with gloves and keeping my body well away from the tiny basin so the dead water won’t splash me. With strong aversion’s wire wool I scour the ingrained grease on the glass’ rim and on the palate of the doused flame while rage crushes the illicit stroll of a snail, trespasser in the neighbouring stillness. I rinse it then rinse with scalding fury a boiling effort to bring the glass to its prime its happy normal use for quenching thirst. And at last it becomes crystal clear how hypochondriacal my wish is not to die. dearest—look at it this way: when wasn’t love afraid of death?

Translation: David Connoly
From: A minute´s licence
Publisher: Poetry Greece 2 p. 20-23, Corfu, 2000

[dimace]

Από τα καλά ποιήματα της Κυψελιώτισσας, όχι πως έχω διαβάσει και πολλά... Μου αρέσει, γιατί λεκτικά είναι μαζεμένο και οδηγεί κάπου σε ευθεία γραμμή.