Επιβεβαιωτικά -και γενικά- στο αμερικ. δίκαιο η ανθρωποκτονία χαρακτηρίζεται και διώκεται βαρύτερα ως Α.Μ, (αυτής μεγαλειότης) εφόσον επισυμβαίνουν επιβαρυντικοί όροι (τους τροποποιούν πολιτειακά και δεν είναι τυχαίο) που αφορούν το θύμα, τον τρόπο και τον αυτουργο, όπως:
Βασανισμός θύματος, αγριότητα εγκλήματος, δύο ή περισσότερα θύματα, μεσολάβηση πληρωμένου δολοφόνου.
Δράστης υπότροπος για φόνο ή με εγγύηση κατά την τέλεση του εγκλήματος
Θύμα ανήλικος, ένορκος, μάρτυς δίκης κλπ,, ή αστυνομικός, δικαστικός, σωφρονιστικός κλπ λειτουργός (τον παπά, νομίζω, τον τρώνε λάχανο άνευ αγκραβέιτιντ)
Αλλού έχουν τη διάκριση πρώτου και δευτέρου βαθμού. (Πάλι εκτός είμαστε εμείς)
Κατά περίπτωση υποτίτλου- μπορούμε να πούμε απλώς φόνος, άγριο έγκλημα, ειδεχθής δολοφονία (αμα εισαι δημοσιογράφος το λες και "απεχθής") αφού ο νομικός χαρακτηρισμός επισωρεύει μια δεύτερη διαβάθμιση εις βαρος του κατηγορουμένου σε ένα κακούργημα που είναι έσχατο.
Το aggravated rape έχει ακόμη περιισσότερο ενδιαφέρον και πώς συμπλέουν στην ίδια πλευρά άπόψεις από αντίθετη αφετηρία ως προς τη βασιμότητα της διάκρισης.
(Α, εχουμε, νομίζω, και στις ασφάλειες το "επιδεινούμενο ρίσκο" , προφανώς αγκραβέιντιν ρισκ)
Ερώτημα κουλτουριάκικο (δεν έχω πρόχειρους τους στίχους):
Στη Μυθολογία του Χατζιδάκι (στ. Γκάτσου) εκείνο το παλληκαράκι που κλείνει την πόρτα «...κι αρχίζω τις σφαγές» αδελφών και συγγενων, τι είναι ΑΜ, κατά συρροή;
Πάω να ξεπλυθώ από το ματωβαμμένο νήμα και το aggravated post