Το κακό με τη ματαιοδοξία είναι ότι όσο πιο πολύ την ταΐζεις τόσο περισσότερο θεριεύει. Όσο πιο πολύ μιλούν για σένα τόσο περισσότερο επιθυμείς να μιλούν για σένα. Ο δολοφόνος που καταδικάστηκε και διαβάζει τα δημοσιεύματα που αναφέρονται στη δίκη του αγανακτεί όταν κάποια εφημερίδα δεν την καλύπτει επαρκώς. Και όσο περισσότερα γράφουν οι άλλες εφημερίδες τόσο μεγαλώνει η αγανάκτησή του για εκείνη που την περνάει στα ψιλά.
Το ίδιο συμβαίνει με τους πολιτικούς και τους λογοτέχνες. Και όσο πιο διάσημοι γίνονται τόσο δυσκολότερα ικανοποιούνται από τον αριθμό των δημοσιευμάτων που αναφέρονται σ’ αυτούς. Ό,τι και να πει κανείς για την επιρροή της ματαιοδοξίας πάνω σε όλο το φάσμα του ανθρώπινου βίου, από το τρίχρονο νήπιο ως τον ηγεμόνα που ένα του βλέμμα κάνει τον κόσμο να τρέμει, δεν θα είναι υπερβολή. Οι άνθρωποι διαπράττουν μάλιστα την ασέβεια να αποδίδουν παρόμοια πάθη και στη θεότητα, την οποία φαντάζονται διψασμένη για συνεχείς επαίνους.
Μπέρτραντ Ράσελ: Ο κορεσμός είναι πάντα άπιαστο όνειρο | in.gr