Ο μεχριτισμός είναι μεγάλη υπερβολή να θεωρείται αρρώστια, από τότε που βγήκε το
"Μέχρι το πλοίο", η ταινία. (Διότι αλλιώς, πώς θα το πεις; Έως το πλοίο;
Ασθενικό. Ίσαμε; Το ίσαμε πλέον μόνο σε ομοιοκαταληξίες εμφανίζεται,
Φύσα αεράκι φύσαμε, μη χαμηλώνεις ίσαμε...).
Επειτα, νομίζω ότι κανείς δεν προβληματίζεται για το
πότε πρέπει να βάλει γενική (μέχρι σκασμού) και
πότε αιτιατική. Κανείς δεν θα πει "έφαγα μέχρι (το) σκασμό"
και κανείς δεν θα πει "μέχρι Φαλήρου είναι μισή ώρα με τα πόδια".
Ενώ πλέον όλο και πιο πολλοί λένε "την έπαθα ΩΣ αγράμματος" και δεν ξέρεις
αν κάνουν αυτοκριτική ή όχι...