Μαρία Πισιώτη, Μήδεια
[Ενότητα V]
αφιερωμένο στη Χρυσούλα Σ.
Θα πω πως ήταν όνειρο
διδακτικό
όχι προς αποφυγή
ούτε προς μίμηση.
Ναι Μήδεια.
Θα πω πως ήταν όνειρο
– ούτε καλό ούτε κακό –
και θα το φυλάξω σε μια ονειροπαγίδα.
Σε είπαν Μάγισσα!
Γιατί πίστεψες στα ιερά δεσμά του Έρωτα.
Ψυχή και σώμα δώρισες
σε κείνον τον ημίθεο ήρωα
– δεν θα πω το όνομά του,
ξέρω πως σε πληγώνει
ακόμα –
ο ημίθεος και η ομήγυρή του!
Ανίκανοι όλοι τους να νιώσουν
το μεγαλείο της καρδιάς σου.
Το δηλητήριο, που έρεε άφθονο
από τα χείλη τους,
γίνηκε μαχαίρι στα χέρια σου.
Θυσίασες το όμαιμον
ή πιο σωστά:
Έκοψες τον ομφάλιο λώρο του
Έρωτα!
Μήδεια,
του Ευριπίδη τραγική ηρωίδα!
Θα πω πως ήταν όνειρο
και θα το φυλάξω σε μια ονειροπαγίδα.
Ξέπλεκα τα δακτυλίδια της κώμης σου
ανεμίζουν αιώνες τώρα
και το δάκρυ σου φωλιάζει στις καρδιές μας.
Μήδεια,
άραγε στο όνομά σου να συνυφαίνεται
χαμόγελο, τόλμη ή πάθος;
για ό,τι μεγάλο διαλέχτηκες
για ό,τι ύψιστο γεύτηκες
Εσύ η
Αιώνια Γυναίκα!
Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
