Μάρκος Μέσκος

[wings]

Μάρκος Μέσκος, [Σύννεφο τρένο πέρασε για τον Βοριά...]

Σύννεφο τρένο πέρασε για τον Βοριά
σημείο γραμμένο απ’ το Βλαδιβοστόκ ώσμε τους χλοερούς Μάγια
μακρινή μου πόλη σπίτι μυθικό σε φτάνω
ξαστέρωσε μ’ όλο το φως και τώρα ο δρόμος να τος
να η πλαγιά να η αυλή να τ’ ονειρεμένο δέντρο
και να του ανθρώπου χνάρι

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, [αν δεν σ’ ανταμώσω τίποτε δεν είμαι...]

αν δεν σ’ ανταμώσω τίποτε δεν είμαι
χόρεψε και τραγούδησε αφού σ’ αγαπώ

δείλι πορφυρό στην άβυσσο γκρεμίζονται σκήπτρα λαμπερά
και τ’ άλογα σφαγμένα με τις οπλές επάνω το αίμα εκσφενδονίζοντας
αλλά πριν αγαπούσα τρία δέντρα τη λεύκα το πλατάνι το πεύκο
τρία δέντρα ερωτημένα καθώς
γελούσε η πέρδικα με τον γκρα στις κόκκινες βατομουριές
κα-κα-κα

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, [μια κίνηση μικρή ένα χτύπημα ’λαφρύ στη θύρα...]

μια κίνηση μικρή ένα χτύπημα ’λαφρύ στη θύρα
(αν δεν σ’ ανταμώσω τίποτε δεν είμαι)

στο μέσον της κάμαρης με τα μπαμπάκια στο στόμα
με καρτερούσε.

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, [Πλαστικό τραγούδι άνθος πλαστικό...]

Πλαστικό τραγούδι άνθος πλαστικό
κούφιος κοχλίας στη βροχή αφημένος
μοναξιά των τάφων Ελευθερία
μοναξιά των λουλουδιών Ελευθερία.

Το κυπαρίσσι επικήδειο πάντα
τίποτε δεν ταράζει το νερό.

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (9-16)

9.
Πότε θα ξυπνήσεις να μιλήσουμε;

10.
Στα Τάρταρα πάω και γυρίζω: μαύρο αδιέξοδο, κοντινό μου πουλί, ψυχή μου!

11.
Δεν έχει παράθυρα, ποιο λένε φως; Πέταξε πέταξε ψυχή μου ψηλότερα!

12.
Αν κοπεί το σκοινί θα ’ναι καθώς η μέρα λιγοστεύει το φως και τελειώνει.

13.
Βραχνό κοκοράκι μέσα στην καταχνιά. Άμυαλο γιατί επιμένεις;

14.
Δύο το μυστικό, να που στεριώνει. Κάλφα της γης, τον ήλιο βγάλε από τη Δύση!

15.
Τα φύλλα στα δέντρα χλωμιάζουν. Κει πάνω βλέπω τους ανθούς!

16.
Σε φιλώ παντού γαλαξίας να γίνεις! Χωρίζουμε πικρά και τρέχω πίσω να σε φιλήσω!

Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (21-24)

21.
Στον Έρωτα πάω όπως στον Θάνατο: καθαρός, σώμα που το σκούπισε σύννεφο και βροχή.

22.
Η Γυναίκα μέτρησε το σπίτι-φωλιά. Τόσο μήκος τόσο πλάτος τόσο ύψος ουρανού, καρέκλες κασέλες κάντρα κιλίμια κρεβάτι, το μαξιλάρι πλάι στ’ άλλο, η χαρά πραγματοποιημένη — έβγαλε μια κραυγή, φίλησε τον άντρα τρυφερά και πέρασε πάλι στο δάσος. Το πουλί τώρα κελαηδεί στον κόρφο και στη φυλλωσιά την πράσινη.

23.
Πάνω απ’ το κεφάλι μου τρία σπαθιά σφυρίζουν:
γιατί σκεπάζω μέσα μου πουλάκι τρομαγμένο.

24.
Άστρο ψηλά στον ουρανό, λαδάκι της ψυχούλας,
στα ενύπνιά μου κατοικείς βαθιά κρύβοντας τ’ όνειρό σου.

Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (33-36)

33.
Ψηλά, πολύ ψηλά πέταξα το νόμισμα άνεμος να το πάρει.
Πάλι στα πόδια μου έπεσε γράφοντας: ΑΓΑΠΗ

34.
Ένα πρωί ξεκίνησες την Πούλια και τους γαλαξίες να πιάσεις.
Τώρα μπορείς όσο ψηλά τακουνάκια να φορέσεις.

35.
Από πού μπάζω ξέρεις: κακή βροχή μαύρο νερό. Φίλησέ με.
Και κλείσε το ρήγμα που βγάζει τον καπνό της ψυχής μου!

36.
Τωρινή παπαρούνα είναι για σένα. Κι αυτή που θα φυτρώνει αύριον στον γκρεμό.
Κι εκείνη που στις φλέβες μου, όσο ζω, από χαρά βροντώντας κοκκινίζει.

Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (41-44)

41.
Τη νύχτα ασπρίζει η κερασιά ανθισμένη — τρελή, τρελή!
αρκεί να ’χει λίγο φεγγάρι, λίγο αεράκι, λίγη αγάπη!

42.
Σκάψε βαθιά όσο θες, πήδα ψηλά όσο το επιθυμήσεις.
Χρυσάφι είναι τα μάτια που θωρείς — τίποτε άλλο.

43.
Άλλο αίμα να βροντήσει μέσα σου άλλος ρυθμός να κοκκινίσει∙ ως το τέλος
σπυρί σπυρί, το πουλί στο παράθυρό σου, να ’χει το φως — ως το τέλος.

44.
Για τελευταία φορά αγαπώ τη ζωή∙ στο πανί αεράκι
(ξέρει πού πάει: δέντρα φθινοπωρινά, συστάδα του θανάτου πάλι).

Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (49-52)

49.
Από χτες το απόγεμα έχω να μιλήσω (με την πέρα φωνή και τη μέσα). Κάθομαι εδώ και περιμένω δικαιολογώντας καρέκλα-τραπέζι-μολύβι-φως από το πορτατίφ. Τα προσχήματα ως πότε θα σώζουν; Έτσι λοιπόν είναι η σιωπή του κάτω κόσμου; Φωτεινή, ελπίζουσα και απούσα; Ποιος να το πει;

50.
Δέντρο που φαίνεται γυμνό, σκοτεινό, καταραμένο.
Να βγάλει μια κορφούλα του ψηλά, να ξεμυτίσει από τον Άδη!

51.
Βαρύ ρεμπέτικο, μαύρο αδιέξοδο η Αγάπη.
Μα να λευκό πουλί σαλεύει μέσα στα κλαριά!

52.
Μουσική από ανέγγιχτη μοναξιά, σιωπηλή κοιλάδα∙
ένα δέντρο μοναχό στο τέλος — θε μου! άδειο το χέρι.

Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (53-56)

53.
Κακές κουβέντες πίσω να πάνε, στον τάφο.
Εκεί έρημες να ξεχαστούν.
Κρασί, μόνο κρασί στα χείλια κι όταν μεθύσεις πάλι να με θυμάσαι.

54.
Στα μάτια σε κοιτώ: κύματα η αγάπη καλπάζει, με λιώνει, χάνομαι.
Δεν βλέπω τα χέρια που πνίγονται μήτε τον φιλάργυρο που σκοτεινά μετράει τις λίρες. Εκείνοι σκοτώνουν, εγώ αγαπώ.

55.
Φιλιά με το δάχτυλο, παντομίμα στα μάτια κλαμένη.
Αγάπη του άλλου κόσμου καταποντισμένη, το χαίρε πληγή.

56.
Πάλι μπροστά στα συν και τα πρέπει. Τι μέλλει να γίνει και τι να χαθεί...
Α, πρέπει να γίνω τιποτένιος, κακός, μοχθηρός, ανεύθυνος, απόμακρος — να χαθώ.

Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (61-64)

61.
Μέγας βυθός ταράζει το μέσα της νυκτός, απελπισία σκοτεινή.
Ανατολή λεπίδι και πρόσωπο χαράζει — πάνω στα κύματα βαδίζω.

62.
Φυσάει ο αέρας, ξάστερα, καράβια σκίζουνε τη θάλασσα στα δυο.
Στον λόφο χτίζεται το σπίτι, γιασεμάκι μ’ έκοψαν τ’ αμύγδαλά σου.

63.
Βαθιά πράσινα φύλλα, το αγιόκλημα ευωδιάζει.
Μια κίνηση αγκαλιάς, μετά φιλί, μετά ο χαμός.

64.
Σκληρό αδιέξοδο, δρόμος τυφλός με την πυρά σημαδεμένος.
Η αρχή του τέλους των ονείρων; Και πώς ν’ αγκαλιάσω το κορμί σου;

Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (69-72)

69.
Κακό κι ασήμαντο πετούμενο είμαι∙ στο χιόνι αλήτης
στη φωτιά μαύρος καπνός, άχυρο του αλωνιού λιωμένο.

70.
Μάγια δεν ξέρω στον Θεό δεν πιστεύω και πώς να εξηγήσω
πώς κουδουνίζουνε συχνά κοκκινωπά γαρίφαλα στο αυτί μου;

71.
Στα γέλια ανάμεσα ο λυγμός — έτσι λοιπόν θα πάμε;
Με το χέρι πιάνω το φεγγάρι, το δάκρυ σου με πνίγει.

72.
Σκιαγμένη ψυχή τη νύχτα φοβάται συννεφιασμένη
— ραμφίζει η αγωνία στα χείλη και φεύγεις πουλί μου.

Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (73-76)

73.
Αγάπη από στάχυα και μετάξι, κόκκινα πορτοκαλιά του δειλινού.
Ο ήλιος στο υπόγειο κάτω — λάμπεις πάλι εσύ!

74.
Διπλές τριπλές αλυσίδες∙ στο μέσον πανέμορφο ζώο.
Κοιτάζει την Ανατολή βογκάει, μόλις βραδιάζει κλαίει.

75.
Θηρίο της διπλής μοναξιάς δεν νυστάζεις ουδέ κοιμάσαι.
(Τα χέρια βουτηγμένα στο αίμα, φίδι δαγκώνει το μυαλό μου.)

76.
Λησμόνησε όσα κακά είπα, δεν είναι η ψυχή μου από χολή.
Αύριο πεθαίνω. Και να ένα λουλούδι στο στόμα μου φυτρώνει.

Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (89-92)

89.
Τ’ αστέρια των σκοτεινών αιώνων στα μάτια σου φιλιά μου
στα χείλια σου στον λαιμό — αθάνατη Αγάπη!

90.
Με τα μεράκια και τα ωραία του κόσμου είμαι.
Χόρεψε πολύ να σε χαρώ. Τραγούδησέ μου τον θάνατο.

91.
Θάλασσα είσαι — χάθηκες μακριά κύμα το κύμα.
Τι μένει από μένα; Όστρακο στεγνό στην άκρη.

92.
Έρωτας στον καπνό, δαγκωμένα τόσα τσιγάρα.
Σε λίγο στρίβει το μονοπάτι, γιατί να σ’ ανταμώσω, γιατί;

Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)

[wings]

Μάρκος Μέσκος, Άνθη στο καταραμένο φίδι (93-96)

93.
Αργότερα θα πονέσουμε πιο πολύ, έλα, κόψε το χέρι.
Η καρδιά λυγώντας μορφάζει, πόσο θ’ αντέξει;

94.
Κρύο φιλί λευκό. Είσαι νεκρή ή εγώ πεθαμένος;
(Τα χόρτα από την άκρη γέρνουν να με σκεπάσουν.)

95.
Σαν την ψιλή βροχή στα πόδια ήρθες νυχοπατώντας.
Εκείνου του νερού που λησμονάει, μια σταγόνα σκοτώνει.

96.
Το απόγευμα ψηλά πετούν για τον Βορρά.
Τι βλέπουν άραγε, πού παν και πού τη νύχτα θα περάσουν;

— κάποιο κλωνί στασίδι του ύπνου για το άγνωστο ταξίδι
καθώς στα μάτια τους θεούς κοιτούν αυτοκτονώντας.

Από τη συλλογή Άνθη στο καταραμένο φίδι (1983)