My mistress' eyes are nothing like the sun;
Coral is far more red than her lips' red;
If snow be white, why then her breasts are dun;
If hairs be wires, black wires grow on her head.
I have seen roses damasked, red and white,
But no such roses see I in her cheeks;
And in some perfumes is there more delight
Than in the breath that from my mistress reeks.
I love to hear her speak, yet well I know
That music hath a far more pleasing sound;
I grant I never saw a goddess go;
My mistress, when she walks, treads on the ground.
And yet, by heaven, I think my love as rare
As any she belied with false compare.
|
Τα μάτια της καλής μου με ήλιο δα δε μοιάζουν,
κι ούτε είναι κοραλλένια τα γλυκά της χείλια,
μπρος στ’ άσπρο του χιονιού τα στήθια της χλωμιάζουν,
κι ο πλούτος τα μαλλιά της όμοια μαύρα τέλια.
Τριαντάφυλλα ασπροκόκκινα έχω ιδεί, αλλά
όχι στα μάγουλά της κι έχω μυριστεί
κάμποσ’ αρώματα πολύ πιο ευχάριστα
παρά το μύρο απ’ της καλής μου την πνοή.
Η γλώσσα της μ’ αρέσει, μα της μουσικής
ο αχός, το ξέρω, είναι πολύ πιο θελχτικός.
Ομολογώ θεά δεν έχω ιδεί πάνω στη γη,
η αγάπη μου όμως περπατάει στο έδαφος.
Και όμως, μα το ναι, η καλή μου είν’ έτσι σπάνια,
σαν κάθε ψεύτρα που συγκρίνεται με ουράνια.
|