Ν. 1197/1981
Αρθρον 1.
1. Τα ζώα συντροφίας, εργασίας και των εκτροφών, δέον να τυχγάνουν
εκ μέρους των κατόχων των της δεούσης στοργής και μεταχειρίσεως
εκδηλουμένων δια:
α) Χορηγήσεως καταλλήλου και επαρκούς δια το είδος των τροφής και
ύδατος.
β) Εξασφαλίσεως ανέτου, υγιεινού και προσηρμοσμένου εις τον φυσικόν
τρόπον διαβιώσέως των, καταλύματος.
2. Οστις φονεύει, βασανίζει, κακοποιεί ζώα, περί ων ο παρών νόμος ή
εγκαταλείπει ταύτα έκθετα ή αδέσποτα τιμωρείται δια των εν άρθρω 8 του
παρόντος ποινών. (= με φυλάκιση μέχρι έξι μήνες ή με χρηματική ποινή από τριακόσια
μέχρι χίλια πεντακόσια ευρώ ή και με τις δύο ποινές.)
Δεν ξέρω αν ζώο συντροφίας, εργασίας και εκτροφών, περι ων ο παρών νόμος, μπορεί να αποτελεί και ένα αδέσποτο ζώο.
Δηλαδή ζώο συντροφίας είναι ο σκύλος, η γάτα γενικά είτε είναι αδέσποτα ή όχι, ή μόνο π.χ. γάτες και σκύλοι που έχουν αυτή την ιδιότητα.
Θα μπορούσε κάθε σκύλος και γάτα να θεωρούνται ότι ανήκουν συλλήβδην στην κατηγορία ζώα συντροφίας με τη λογική ότι ο νομοθέτης θέλησε να χρησιμοποιήσει αυτόν τον όρο γενικά για να διαχωρίσει όχι τα ιδιόκτητα ζώα από τα αδέσποτα αλλά π.χ. τους σκύλους και τις γάτες από τις ακρίδες, τα κουνούπια και τις κατσαρίδες.
Βέβαια για όσους έχουν δει τον Εργένη του Νίκου Παναγιωτόπουλου, οι κατσαρίδες κάλλιστα μπορούν να αποτελέσουν κατοικίδιο, άρα τότε μετατρέπονται σε ζώο συντροφίας;
Εδώ ο νόμος φαίνεται λίγο προβληματικός.
Επί της ποινικής κύρωσης για την περίπτωση του βασανισμού και της θανάτωσης το 10ημέρες έως 6 μήνες μου φαίνεται αρκετά ευρύχωρο πλαίσιο.
Μια ποινή που να ξεκινάει από το τρίμηνο για τις περιπτώσεις θανάτωσης και βασανισμού θα ήταν αναλογικότερη μιας και πρέπει να υπάρχει μια κλιμάκωση από την εγκατάλειψη, το βασανισμό, την κακοποίηση και τη θανάτωση.
Αν το ζώο ανήκει σε τρίτο τότε εφαρμόζονται διατάξεις περί φθοράς ξένης ιδιοκτησίας που προβλέπουν και μεγαλύτερες ποινές. Άρα αν ο νομοθέτης ήθελε να προστατέψει μόνο τα ιδιόκτητα μόνο ζώα και όχι τα αδέσποτα θα αρκούνταν στις ποινές της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας. Εδώ όμως μπορεί να αντιτείνει κανείς ότι τα ιδιόκτητα ζώα δεν προστατεύονται από πράξεις του ιδιοκτήτη εις βάρος τους με τις διατάξεις για φθορά ξένης ιδιοκτησίας και για αυτό προβλέφθηκε ο Ν. 1197/1981 για να προστατέψει τα ιδιόκτητα ζώα απέναντι και στους κυρίους τους.
Κάποιοι όμως θα πουν ότι ο Ν. 1197/1981 υπάρχει για αυτό το λόγο, για να προστατέψει και όσα ζώα δεν προστατεύονται ήδη από τη διάταξη περι φθοράς, δηλαδή τα αδέσποτα και όσα πλήττονται από τους ιδιοκτήτες τους. Και μάλλον για να προστατέψει το ζώο ως ύπαρξη και όχι ως ιδιόκτητο αγαθό. (Είναι λίγο άχαρο να μιλάμε για ιδιόκτητα ζώα, αλλά αυτό είναι το νομικό πλαίσιο και ίσως θα πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους χωρίς ευφημισμούς)
Δεν ξέρω αν είναι όμως έτσι, γιατί αδέσποτα είναι και τα κουνούπια, οι κατσαρίδες, εκτός κι αν τα εξαιρέσουμε προστασίας εντάσσοντάς τα, τα μεν κουνούπια στα θηράματα, τις δε κατσαρίδες είτε στα θηράματα οικοκυρικής είτε στα ιδιότυπα κατοικιδία συντροφιας -γιατί όταν μένει η νοικοκυρά στο σπίτι μόνη, είναι αυτή και οι κατσαρίδες, άντε το πολύ και η Μενεγάκη, τι γίνεται αν δεν υπάρχει ούτε κατσαρίδα ούτε Μενεγάκη δε θέλω να το υποθέσω.
Στην μετά edit εποχή, όσο ψάχνει κανείς, βρίσκει.
Να προσθέσω για περαιτέρω προβληματισμό μερικές διατάξεις του νόμου 2017/1992, που κύρωσε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των ζώων συντροφίας.
Άρθρο Πρώτο (του νόμου)
Αρθρο 1 (της Σύμβασης)
Ορισμοί
1. Με τον όρο ζώο συντροφιάς, εννοούμε κάθε ζώο, που συντηρείται ή
προορίζεται να συντηρηθεί από τον άνθρωπο, κυρίως μέσα στο σπίτι του
νέα ευχαρίστησή του και σαν σύντροφός του.[size=08pt](έκανα copy paste και σπάω το κεφάλι μου να καταλάβω τι εννοεί ο ποιητής, δε διαφημίζουμε τη νέα σοκολάτα Ιοn για να μιλάμε για νέα ευχαρίστηση)[/size]
5. Με τον όρο, αδέσποτο ζώο, εννοούμε κάθε ζώο συντροφιάς το οποίο,
είτε δεν έχει σπίτι, είτε βρίσκεται εκτός των ορίων του σπιτικού του
ιδιοκτήτη του ή του φύλακά του και δεν βρίσκεται υπό την άμεση επίβλεψη
ή έλεγχο κανενός ιδιοκτήτη ή φύλακα.