Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 24 Nov, 2015, 20:11:17

Title: Γεωργία Τρούλη
Post by: wings on 24 Nov, 2015, 20:11:17
Γεωργία Τρούλη

(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fimageshack.com%2Fa%2Fimg903%2F5238%2FHPSrui.jpg&hash=91882c4e32af48be6fb1a39986c088df085f4900)

[Πηγή για τη φωτογραφία: η σελίδα της ποιήτριας στο Facebook (https://www.facebook.com/georgia.trouli)]

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Κατάγεται από την Κρήτη και ζει στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νοσηλευτική στη Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας των ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ και είναι τελειόφοιτη του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις εικαστικού περιεχομένου. Παράλληλα ασχολείται με την συγγραφή.

Ποιητικές συλλογές:
«Τα πορτοκαλορόδινα», εκδ. Ηριδανός, Αθήνα, 2008
«Μια σχετική συρραφή», εκδ. Ηριδανός, Αθήνα, 2008
«ακρογωνιαία πορεία στο και», εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2012
«Πριν εισέλθετε, βεβαιωθείτε», εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2013

[Πηγή για το βιογραφικό και την εργογραφία: βιβλιοnet (http://www.biblionet.gr/author/77371/%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7)]

Ανθολογημένα ποιήματα:


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Γεωργία Τρούλη, Διείσδυση
Post by: wings on 24 Nov, 2015, 20:28:55
https://www.youtube.com/watch?v=pDVlvqkqi1g

Mario Panas & Σέβη Τηλιακού, Αναμνήσεις
(τραγούδι: Vicky Leandros / δίσκος: Μόνο εσύ (1972))


Γεωργία Τρούλη, Διείσδυση

Ξεχείλωσαν οι αναμνήσεις
Δεν σε χωράνε πια μέσα τους
Και δεν ξέρω πώς τους ξεφεύγεις
Εσύ!
Που έχεις τόσο έντονα μάτια,
τόσο ζωηρή μυρωδιά ακόμη
στα ρουθούνια μου
Εσύ που στα μάτια μου ακόμη
έχεις αφήσει κομμάτια μπογιάς
Πόσο προσπάθησα να ξύσω την ενέργεια
που άφησες στο χώρο
Πίστεψέ με!
Γδέρνω το σώμα μου –κάθε μέρα–
να σε διώξω
Μάταια!
Γιατί νιώθω πως είσαι πιο μέσα
στον εαυτό μου
απ’ ό,τι εγώ μέσα σ’ αυτόν...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Η σκακιέρα
Post by: wings on 22 Dec, 2015, 01:01:33
Γεωργία Τρούλη, Η σκακιέρα

Μεσημέρι κι έκανε ζέστη
όταν πήγα στον πύργο

Φορούσα κι ένα λευκό μπλουζάκι
για να διαγράφεται όλη
η θηλυκότητα που έχω αφυπνίσει

Άφησα ανοιχτή μια μικρή εσοχή
του μυαλού
που ξέρει και δεν παραδέχεται ότι
είναι σοβαρό το παιχνίδι!

Ένιωσα λίγο βασίλισσα λευκή
που ποθεί και φοβάται
τον μαύρο βασιλιά

Αυτός το ξέρει, και ας πίνει αμέριμνος
καφέ με τους αξιωματικούς

Ο πύργος μόνο ξέρει την έκβαση
Είναι γκρι,
γιατί τους έδεσε μια νύχτα και
ανακατευτήκαν τα χρώματα
Κουβαλάει μέσα του και τον βασιλιά
και τη βασίλισσα
και οι κινήσεις του δεν είναι πάντα
ευθείες
Χορεύει μόνος του το βαλς της απόγνωσης
και προσμένει μια νίκη
Ήδη απατηλή,
Ήδη κεντημένη...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Καθήλωση
Post by: wings on 22 Dec, 2015, 01:06:50
Γεωργία Τρούλη, Καθήλωση

Στρίβω άλλο ένα τσιγάρο
και τυλίγω μέσα του πεθαμένες
αναπνοές

Αφήνω όλη την πίκρα και
την ασχήμια του πόνου
να μπει στο στόμα μου
να κιτρινίσει το χαμόγελο της ψευτιάς

Να πείσω και να πειστώ ότι
σε βγάζω λίγο-λίγο σε βρόμικες εκπνοές

Πάντα θύμωνες με μένα
και τις αρρωστημένες μου εξαρτήσεις

Τι κρίμα που δεν κόβονται
οι άσχημες συνήθειες εύκολα

Έτσι και σένα,
Δεν μπορώ να εγκαταλείψω...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Απώλειες
Post by: wings on 22 Dec, 2015, 01:11:50
Γεωργία Τρούλη, Απώλειες

Μαζί με σένα
Έχασα την πιο εμπνευσμένη λεπίδα
του εαυτού μου

Μαζί με σένα
Έχασα τα ακαθόριστα νοήματα
της κάθε μέρας

Μαζί με σένα
Έχασα τη μουσική που κάνουν
τα ιδιαίτερα παπούτσια μου
όταν χορεύουν

Μαζί με σένα
Έχασα τις νύχτες που
μυρίζουν γλυκάνισο

Συγγνώμη που σε άφησα,
αλλά ήθελα ν' αγγίξω
μια αναπνοή πιο ήρεμη,
καθαρή, νυσταγμένη...
Το αντάλλαγμα;
Η πεζή, πεσμένη ζωή
που βάζει κόλλα στη σκέψη
Μια χειροτεχνία κι αυτό, έτσι;

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Εξομολογήσεις
Post by: wings on 22 Dec, 2015, 01:19:18
Γεωργία Τρούλη, Εξομολογήσεις

Τραγουδάω όταν ζωγραφίζω
Τραγουδάω το χρώμα της μοκέτας που πέταξες
όταν έσκισες το πορτοκαλί
της σχέσης μας

Σε παίζω όταν ζωγραφίζω
Παίζω με τις λέξεις
που έφτιαξες όταν
δεν καταλάβαινες τη γλώσσα μου

Σε βλέπω όταν ζωγραφίζω
Βλέπω τις εικόνες
που έσπασες όταν
σμίκρυνες σε κομματάκια
αγαπημένα πρόσωπα

Αναπνέω όταν ζωγραφίζω
Σε αναπνέω σε αναμνήσεις
που ασφυκτιούν
κι ακόμη υπάρχουν

Ακούω όταν ζωγραφίζω
Σε ακούω στο τραγούδι
που δεν βρέθηκε
και παίχτηκε σε
λάθος ημερομηνία

Χαίρομαι όταν ζωγραφίζω
Με χαίρομαι όταν σε ακουμπάω
στο τότε
σαν πολύτιμο μπιμπελό

Πονάω! Πονάω όταν
σε αποθηκεύω σαν τρύπια κάλτσα
σε άδειο ξεχασμένο συρτάρι
Μήπως και...

Λοιπόν, δεν ζωγραφίζω!
Πασαλείβω για να ξεχνιέμαι
Δάχτυλα και μπογιές

Άδεια η φαντασία σαν
την τρύπια κάλτσα που έκρυψα
Δεν θέλω να ξέρω ποιο χρώμα
μου ανήκει

Ανήκω εγώ σε δύο εαυτούς
Τόσο αγαπητούς
Τόσο μισημένους...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ας σωπάσουμε λίγο
Post by: wings on 22 Dec, 2015, 01:24:47
Γεωργία Τρούλη, Ας σωπάσουμε λίγο

Κανείς δεν ακούει πια
εκείνη τη στιγμή της σιωπής
πριν τη συνουσία

Χαμόγελα αμηχανίας και
φιλικά γινόμενα τ’ αγγίγματα

Κι έπειτα γίνεται η διείσδυση

Σαν όλο το παρελθόν που μπαίνει
στο τώρα και μας
κρυφοκοιτάζει πονεμένα

Κι έπειτα έρχεται ο οργασμός!
Το ένα και μοναδικό ξέσπασμα
που μας επιτρέπει η καθημερινότητα
Τόσο νόμιμο,
Τόσο μόνιμο,
Τόσο εντάξει...

Πόσο εύκολα προτιμάμε να
κάνουμε σεξ αντί ν' αφεθούμε
ξαπλωμένοι και μόνοι
σ’ όλα τα δάκρυα που χύνει
η ξεγυμνωμένη αλήθεια μας...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Στην ταράτσα
Post by: wings on 22 Dec, 2015, 01:30:27
Γεωργία Τρούλη, Στην ταράτσα

Πρωινό άγουρο
Βγαίνει η πόλη διστακτικά στο φως
Βλάπτομαι ξανά και ξανά
Λίγο πάλι μετά,
βλάπτω τον εαυτό μου
με τα ευτραφή μάγουλα
Μελαγχολία χωρίς ήλιο στα δρομάκια
Περιμένω...

Οι ταράτσες απέναντι
τσίγκινες σιδεριές
Βρομερά τα σπουργίτια
Πού και πού φαίνεται μια γριούλα
στην αδιαχώρητη καθαριότητα
της μπουγάδας

Ας, να μπορούσα να ήμουν
στην ταράτσα!
Θα την έσπρωχνα
να πέσει από ψηλά!
Ν’ αυτοκτονήσει και αυτή
με ευλάβεια...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Άγκυρα
Post by: wings on 22 Dec, 2015, 01:35:12
Γεωργία Τρούλη, Άγκυρα

Θα ξύσω με τα μολύβια μου
όλη την πορτοκαλορόδινη σκουριά
που κρατάει την άγκυρα
—κι εμένα μαζί—
στο ασήκωτο βάρος της μοναξιάς
και της ατίμωσης

Θ’ ακονιστούν οι μολυβένιες ακμές,
Θ’ ανταλλάξω σκουριασμένες αφές
με αλμυρές προσδοκίες
Και επιτέλους,
θα μπορώ πάλι να γράψω...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Χρώματα συμπληρωματικά
Post by: wings on 22 Dec, 2015, 01:40:20
Γεωργία Τρούλη, Χρώματα συμπληρωματικά

Είσαι σαν χρώμα συμπαγές
που ξέφυγε κάποτε
από τη σκοτεινιά του δάσους
Κάθε μέρα μου λες
κάτι λίγο πιο πολύ
από τη σκέψη σου
Ισορροπία λεία που με τρομάζει
Εγώ είμαι άναρχα περιορισμένη
και πού και πού
μυρίζω στεναχώρια
κάτω από την κόκκινη φλοκάτη
που —ναι! Το ξέρεις—
δένει τόσο καλά με το
δικό σου πράσινο σκούρο...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Πορτοκαλορόδινη
Post by: wings on 22 Dec, 2015, 01:48:05
Γεωργία Τρούλη, Πορτοκαλορόδινη

Σ’ ευχαριστώ που ήρθες!
Είσαι μικρή! Είσαι ρόδινη!
Ευτυχώς είσαι καλά!
Δύο μάτια, δύο χέρια, δύο πόδια
Σώμα ένα!
Ανησυχούσα για σένα
Τις νύχτες που
σε χάιδευα μέσα στη
δερμάτινη μπάλα
Σε παίδεψα πολύ; Σε βάρυνα;
Σε τρόμαξαν οι φωνές που δεν έπρεπε
ν’ ακούσεις;
Σ’ έκανα να τρέμεις ενώ δεν έκανε κρύο;
Συγχώρα με! Εσύ
Είσαι αληθινή! Είσαι ρόδινη!
Τώρα είσαι εδώ! Ευτυχώς!
Ανησυχούσα για μένα
Τώρα είμαι πάλι χωρισμένη
Σώμα ένα!
Τι να κάνω για σένα;
Να κόψω λίγο κρέας από την ψυχή μου,
να στο δώσω να το κρατάς,
να νιώσεις ασφάλεια;
Μήπως θες και λίγο χρώμα για
να γίνεις πορτοκαλί;
Σ’ ευχαριστώ που ήρθες!
Είσαι εσύ! Ευτυχώς!
Και είσαι ρόδινη!

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Επιτέλους
Post by: wings on 17 Mar, 2017, 23:04:13
Γεωργία Τρούλη, Επιτέλους

Άκουσα για πρώτη φορά
το κλάμα μιας φωνής
και δεν έβγαλα ούτε ένα δάκρυ!
Όχι από σκληρότητα
Πίστεψέ με!
Αλλά γιατί φοβήθηκα
μην και από τις δικές μου
κραυγές
δεν ακούσω την ομορφιά
της παρθενιάς σου!

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Μια φωτογραφία με το σ' αγαπώ σαν λέξη
Post by: wings on 17 Mar, 2017, 23:07:40
Γεωργία Τρούλη, Μια φωτογραφία με το σ’ αγαπώ σαν λέξη

Πίσω από δύο κρυμμένα μάτια
ένα γραμμένο συναίσθημα
Βαλσαμωμένη η στιγμή
στο πίσω ή στο τώρα
Ένα συναίσθημα πάντα φανερό
στο βλέμμα
τώρα που δεν κάνει να παίζουμε
με τη λέξη
Πώς να παίξουμε κρυφτό
στο χρόνο,
στα γεγονότα;
Τι να κάνουμε που όλα
Τα άλφα,
Τα ωμέγα,
Τα γάμμα
σχηματίζονται με καμπύλες συνέχειες;
Και κάνουμε κύκλους
Εμείς! Οι δειλοί παρατηρητές μιας αλήθειας
Πάντα το συναίσθημα θα προδίδει
την αίσθηση της ηλίθιας δύναμής μας

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ατελέσφορο
Post by: wings on 17 Mar, 2017, 23:17:59
Γεωργία Τρούλη, Ατελέσφορο

Νιώθουμε όσο περνάει ο καιρός
ότι τελειώνουμε
Άλλη μια κίνηση εκπνοής
Άλλη μια
Άλλη μια... και...
Ο κύκλος έκλεισε!
Πάει! Αυτό ήταν!

Όμως,
ξέρουμε ότι κάτι λοξοδρόμησε
κάπου στην άκρη,
έκανε έναν μικρό ελιγμό,
σχεδίασε ένα έξυπνο γάμμα
και ο κύκλος έγινε σπείρα

Και ξέρουμε ότι η σπείρα
δεν τελειώνει ποτέ
όσο κι αν μεγαλώνει
Δεν γίνεται ποτέ ακέραιο σχήμα

Δεν θα κλειστεί ποτέ!
Σαν το φίδι που πασχίζει
να φάει την ουρά του
Όσο μόνη και αν νιώθει στην απειρότητα

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Εμβάθυνση
Post by: wings on 17 Mar, 2017, 23:21:39
Γεωργία Τρούλη, Εμβάθυνση

Σχεδιάζω συνεχώς
χιλιοειπωμένες φιγούρες
τις στιγμές που θέλω
ν’ ασχοληθώ με τις λέξεις

Το πιο επικίνδυνο είναι
ότι ποτέ δεν σηκώνω
την ακμή του μολυβιού
απ’ το χαρτί
Και τα σχέδια
συνεχίζονται...

Και οι γραμμές
με τραβάνε!
Όλο και πιο μέσα,
όλο και πιο μέσα,
στα χαρακτηριστικά
των προσώπων...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Όλα όσα φοβάμαι
Post by: wings on 17 Mar, 2017, 23:32:35
Γεωργία Τρούλη, Όλα όσα φοβάμαι

Τίποτα δε μένει κρυφό!
Όλα! Όλα τα έχουν δει
κάποια στιγμή τα μάτια
των στιγμών

Όσο κι αν προσπαθώ
να τα σφίξω σε αγαπημένα
ημερολόγια
σε νευρικές εξομολογήσεις

Όλα είναι σαν χνούδι
που αφήνει αποτυπώματα
στις τωρινές στιγμές

Χαραγμένες πεταλούδες
που στο ένα τους φτερό
είναι μια ενοχή,
στο άλλο
μια ελπίδα

Όσο κι αν τα κρύβω
σε σοβαρά χαρτιά
κάτω από τις μασχάλες μου

Κάποια στιγμή
θ’ ανοίξω τα χέρια
ν’ αγκαλιάσω τον εαυτό μου

Και τότε θ’ ακούσω
σαν ιδρώτα ανυπόφορο
τα μυστικά μου!

Όλα αυτά που έφτιαξα
θα λιώσουν από τη λιπαρότητα

Όλος ο αγώνας δρόμου
θα πάει χαμένος
Κανείς δεν θα με καθαρίσει

Και θα πρέπει μόνη μου
Σαν φίδι ν’ αλλάξω δέρμα,
Σαν γουρούνι μόνη μου
να κυλιστώ σε βρόμικα μέλη,
Σαν γάτα μόνη να πλυθώ

Σαν γυναίκα να γεμίσω πάλι
μυστικές επιθυμίες,
ξέροντας ότι
η αμνησία είναι η πιο μεγάλη απάτη

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Το σίγμα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 16:45:35
Γεωργία Τρούλη, Το σίγμα

Σαν σε βλέπω τις
Στιγμές που αφήνεσαι
Στον εαυτό σου,
Σε αγαπάω σαν πρώτη φορά,
Σαν πρώτη όψη,
Σαν ακρόαση που περιμένω...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ιδιαιτερότητα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 16:51:07
Γεωργία Τρούλη, Ιδιαιτερότητα

Τι είναι άραγε η τρέλα;
Είναι η απόλυτη ελευθερία;
Η ανοιχτή σκέψη;

Όταν φθάνεις στο τελευταίο
μπαλκόνι του κόσμου
και ακούς το χνώτο του θεού;

Μην παιδεύεσαι. Κάποιοι
δεν καταλαβαίνουν...

Κλείνουν τον ύπνο σου
σε άσπρα σεντόνια
και φροντίζουν να σου δίνουν
την φροντίδα σε κυκλάκια
χρωματιστά
Νοσηλεία το λένε...

Κι εγώ πέρασα από εκεί
Γρατζουνίστηκα από λόγια
και μαζεύτηκα

Αλλά, θα ’ρθω να σε βρω
στο υψηλότερο σημείο
της μουσικής
και θα περπατήσουμε
χέρι-χέρι
ως την επικίνδυνη άκρη...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Πες μου λοιπόν
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 16:54:58
Γεωργία Τρούλη, Πες μου λοιπόν

Δεν ξέρω γιατί δεν με καταλαβαίνεις

Δεν ξέρω γιατί παντρεύτηκες τόσο σφιχτά
τις ανασφάλειές σου

Δεν ξέρω γιατί κοιμάσαι αγκαλιά
με τα λάθη σου στον κεραμιδί καναπέ

Δεν ξέρω γιατί ξέχασες
την κόκκινη φλοκάτη
στο στενό δικό μας κρεβάτι

Πες μου λοιπόν,
γιατί στο μπράτσο σου
είναι χαραγμένη η ελευθερία;

Γιατί δεν κόβεις το ένα σου χέρι
να δεις τη δύναμή σου,
αντί να ακρωτηριάζεις σιγά-σιγά
τα δικά μου δάχτυλα
και τα στιλό
που ποτέ δεν ξεχνούν
και συνεχίζουν να γράφουν;

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Αφημένη
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 17:00:25
Γεωργία Τρούλη, Αφημένη

Δεν πειράζει που δεν αγκάλιασα
με τρυφεράδα τα παλιά μου ποιήματα

Δεν πειράζει που άφησα τα καλύτερα
κομμάτια του εαυτού μου μισοφαγωμένα

Δεν πειράζει που άφησα εκείνες
τις μεγάλες καταπληκτικές βόλτες
να προχωρήσουν μόνες τους

Δεν πειράζει που το πρωί
δεν βλέπομαι στους ήχους
της κάθε μέρας που έρχεται

Κι έτσι, πνίγηκα σε μια αγκαλιά
υποχρεώσεων

Και συμπιέζω τόσο πολύ
τη σκέψη της νύχτας
ανάμεσα σε δύο δάχτυλα
Ναι! Εκείνα που πάντα αφήνω
μέσα στο παντελόνι

Τα φυλάω σαν δύο πολύτιμα
κέρματα!
Σαν δύο τελευταία,
καλά κρυμμένα χαρτιά

Δεν πειράζει που με αφήνω να ξεχνιέμαι
Ή μήπως πειράζει;

Και γι’ αυτό εκείνη η φωνή
Και γι’ αυτό έγιναν αυτές οι γραμμές
Και γι’ αυτό εγώ τώρα,
ξαπλωμένη πάνω σε μένα
πρώτη φορά —μετά από καιρό—
λίγο πιο μοναδική
λίγο πιο μεγάλη...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Είμαι
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 17:03:54
Γεωργία Τρούλη, Είμαι

Είναι οι σκέψεις μου
σαν δέρμα μωρού
που ακόμη δεν γέρασε

Είναι ο ύπνος μου
σκεπασμένος μ’ ένα κομμάτι
θάλασσα που ακόμη
δεν στέρεψε...

Είναι το σώμα μου
μια χρυσοπράσινη κάμπια
που ακόμη δεν πέταξε

Είναι το βλέμμα μου
ένα μάτι ενήλικο
που ακόμη δεν δάκρυσε...

Είμαι κρυμμένη πίσω
από μια πόρτα
που ακόμη δεν άνοιξε

Είμαι μια ολόκληρη εποχή
που ακόμη δεν άρχισε

Λέω ότι είμαι αυτή
που ακόμη δεν...

Και κάθομαι να ξεχνιέμαι
ακόμη εδώ που δεν πρέπει...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Μια μικρή ακρούλα στο σύμπαν
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 17:39:41
Γεωργία Τρούλη, Μια μικρή ακρούλα στο σύμπαν

Μη με κοιτάς που λυγίζω
Δεν θρυμματίζομαι. Μη φοβάσαι

Θα σου πω ένα μυστικό
Δεν έχω φλέβες!
Όλα μέσα μου είναι λεπτά, καλλίγραμμα σύρματα
Και από πάνω σάρκα
Και πάνω απ’ όλα ψυχή!

Αλλάζω μορφή
Γίνομαι μπάλα, δέντρο, αράχνη
Γαντζώνομαι και κουλουριάζω
Ξετυλίγομαι και γλιτώνω
Ένα αιώνιο γλυπτό εβδομήντα χρόνων

Κάποιες φορές τεμπελιάζω και γίνομαι
σιδερένιο κρεβάτι κατάθλιψης και αναμνήσεων

Άλλες φορές δυναμώνω και γίνομαι
πόδια βαριά που δεν φοβούνται ούτε βροχή ούτε λάσπη

Δεν σκουριάζω! Λερώνομαι και καθαρίζομαι
Ανοξείδωτη σαν κατσαρόλα σε φαγητό ημέρας

Επίσης δεν αιμορραγώ! Καυτηριάζομαι αμέσως
Μη ρωτάς για την ψυχή. Αυτή είναι εκεί!
Μην αμφιβάλλεις
Είναι όλο το ζουμί που δίνω στον έρωτα,
στη θάλασσα που με ξέχασε...

Πού και πού αγκυλώνω σαν ακίδα πάνω στο δέρμα
Εσύ είσαι το μοναδικό κομμάτι σάρκας
που βγήκε από την ψυχή μου και την μεγάλωσε

Εγώ δεν έχω άκρες!
Όλα τα σύρματα συνεχίζονται έξω από μένα
Μεγάλα καλώδια που καταλήγουν σ' εκείνον
τον πυλώνα που παίρνει ρεύμα από το πάθος

Αν ανοίξω, θα βρεθώ στο μέλλον!
Εσύ είσαι η άκρη μου. Η αρχή μου

Αγκάλιασέ με και θα γίνω πιο
ανθρώπινη
με άλλη οσμή
Δεν θα μυρίζω σκαμμένο...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Θυμάμαι
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 17:44:24
Γεωργία Τρούλη, Θυμάμαι

Πώς είναι δυνατόν να σε ξέχασα;
Σε ποιο κομμάτι σε κράτησα στη
φωτογραφική μηχανή του μυαλού;
Στη γεύση της φωνής;
Σ’ εκείνο το καλοκαιρινό φιλμ
που πήρε φως ανάγκης και κάηκε;
Δεν είναι τρομακτικό που αφήνομαι
να θυμάμαι μόνο το παρόν;
Πώς είναι δυνατόν να σε ξέχασα
και πάλι για σένα
να γράφω στίχους
χωρίς ποίηση,
χωρίς ελπίδα;
Υπάρχεις;

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Χθεσινές φροντίδες
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 17:50:54
Γεωργία Τρούλη, Χθεσινές φροντίδες

Σου άφησα μια κουβέρτα
για να κοιμηθείς
και να με σκεπάσεις
Σου έγνεψα το φρύδι σ’ αποχαιρετισμό
Στον εναγκαλισμό,
σου άπλωσα το χέρι
Σου διάβασα στίχους
που έχουν στοιχειώσει
Ξέπλυνα το νερό, μήπως διψάσεις
Τύλιξα τον αέρα σε φιλμάκια ταινίας,
μην τρίξουν τα παντζούρια
και τρομάξεις.
Όμως, πάντα με τρομάζει εκείνο το σώμα
που έχει ντυθεί με λέπια απόσυρσης
Σου έστυψα δύο πορτοκάλια
για πρωινό, για να σηκωθεί η αυγή
πορτοκαλορόδινη.
Σου έκανα μασάζ με μπάλες χιονιού
για ν’ ασπρίσουν οι τρίχες.
Όμως, μόνο μέσα μας
παραμένουμε γερασμένοι.
Εξωτερικά ένα γελοίο αστείο
ζωντάνιας και μισανθρωπίας
Δύο παιδιά που αντί για χιονάνθρωπο
έφτιαξαν ένα σκιάχτρο!
Το μόνο που κάνει είναι
να φοβερίζει επειδή φοβάται
Φοβάται μήπως του πέσει
το ψάθινο καπέλο της αξιοπρέπειας!
Σε φιλώ, καλέ μου
Μετά θα σε αλείψω με λάδι
για να γλιστρήσει από πάνω σου
η νύχτα
Μην ξεχάσω το πρωί
να ξυρίσω τα φρύδια μου
Καλημέρα!

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Σημεία
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 18:06:27
Γεωργία Τρούλη, Σημεία

Κι όμως μπόρεσα να γράψω
το «γιατί;» χωρίς κανείς να
καταλάβει
γιατί το ερωτηματικό
τέθηκε πλάι σ’ ένα
ακανόνιστο σχήμα
Κι όμως ήμουν εγώ εκείνη
που δεν μπόρεσε να καταλάβει
τους λόγους
Αλλά την ερώτηση την έγραψα!

Άραγε θα μπορούσαν να
εντυπωθούν τα σημεία στίξης;

Η εντύπωση παίζει πρωτεύοντα
ρόλο.
Κι εδώ υπάρχουν ερωτηματικά
δίπλα σε παρωχημένες λέξεις
—και είναι τόσο θελκτικά
μέσα στην καμπύλη μορφή τους—

Παντού βλέπω σημεία στίξης
Ίσως να στολίζουν τον λόγο
Ίσως να κάνουν πιο προσιτή την ουσία
Πάντως εγώ έφτιαξα έναν πίνακα
γεμάτο από μορφές ακανόνιστες
Πάντως εγώ έθεσα γύρω από μένα
όλα τα ερωτηματικά
που ξεκόλλησα απ’ τα βιβλία μου
Κι όμως χάθηκα μες στην αφηρημάδα
του πίνακα που σίγουρα δεν ανήκει
στην Αναγέννηση

Ίσως όλα να φτιάχνουν
την πιο ξεκάθαρη μορφή που
εμένα μόνο αποσιωπητικά...
μου θυμίζει
Και με παρεμβολή;
μερικά θαυμαστικά (!) λυγισμένα

Είναι όλα σημεία!
Πασχίζω να πιαστώ από κάπου
χωρίς αυτό το σημείο να γίνει
ορόσημο
Θα προσπαθήσω να προχωρήσω
χωρίς να γίνει οριοθέτηση

Θέλω να βρω μια άκρη!!!
Μια αρχή;;;
Πάντως όχι ένα τέλος...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Προειδοποίηση
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 18:09:13
Γεωργία Τρούλη, Προειδοποίηση

Έτσι που τρέχεις να φθάσεις
τη ζωή,
πρόσεξε μην κάπου σκοντάψεις
πάνω στις στιγμές που δεν
έζησες,
μικρό μου κορίτσι,
κι έτσι αργά καταλάβεις
πως λάθος πήρες τον εαυτό σου
μέσα στην επιπόλαιη γρηγοράδα σου

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Καθημερινότητα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 18:13:02
Γεωργία Τρούλη, Καθημερινότητα

Έχω βγάλει τόσο σκοτάδι
από μέσα μου
που έχω χάσει την αίσθηση
μιας συνήθειας,
μιας ποίησης
Σα να έφθασα μια άλλη όψη
του εαυτού μου
που δεν θα ’μαι ποτέ σίγουρη
αν θα ’ναι πιο μπροστά
ή πιο πίσω

Και μουδιασμένη,
δεν ξέρω να χαίρομαι
Και έχω βάλει τόσο πολύ
την κάθε μέρα μέσα στη σκέψη
που δεν ξέρω
αν το πλυντήριο,
τα πορτοκάλια,
το μοναδικό ζευγάρι παπούτσια
τα ρούχα που μπαίνουν,
ζευγαρώνουν και βγαίνουν
κρύβουν μια άλλη ποίηση,
μια άλλη ολότητα,
μια μαγική ρουτίνα!

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Στιγμές
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 18:50:32
Γεωργία Τρούλη, Στιγμές

Πώς γίνεται να κλειδώσεις τη μισή διάρκεια
μιας συνέχειας;
Την αφήνεις εκεί, χωρίς αποκούμπι
και πηγαίνεις ν’ ανοίξεις την άλλη μισή
που συνεχίζεται και στο χθες και στο
προχθές και στο πριν από χρόνια
Δεν ξέρω αν συνεχίζεται και στα επόμενα

Μπαίνεις στο πορτοκαλί λεωφορείο
με τις πόρτες που δεν ανοίγουν εύκολα
για να σε αφήσουν

Φτιάχνω έναν νοητό φράχτη ανάμεσα
σ’ αυτή τη στιγμή και στις πολλές άλλες
που απλώνονται
Καταλαβαίνω όμως ότι κλέβω μέτρα
από το οικόπεδο της φαντασίας
για να χτίσω μια
εργαζόμενη αφύπνιση

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Γυναίκα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 18:56:13
Γεωργία Τρούλη, Γυναίκα

Μια συντεχνία τροβαδούρων
Η καντάδα σφυροκοπάει
στιχουργικά τον τοίχο
Ανεβαίνει σαν μπαλκόνι

Η μικρή γυναίκα ξεκρεμάει
τη λευκάδα του φεγγαριού
την πλέκει σε σεντόνια
γεμάτα κόμπους,
αλλά δεν μετράει προσευχές!

Ποιος είπε ότι θέλει ν’ αφήσει
τον πύργο της;
Μόνο να ξεφύγει θέλει
για λίγο,
απ’ το τρυφερό τριαντάφυλλο
που της τσιμπάει
αιμάτινες στάλες

Καθώς θα κρέμεται
στα λευκά σεντόνια,
θα αιωρείται και η μουσική
σα σμίλη επιθυμίας

Λίγος ρομαντισμός δεν βλάπτει!
Όταν θα φύγουν οι τροβαδούροι,
όταν οι καντάδες θα γίνουν
φάλτσες διεκδικήσεις,
τότε θα παίξει με δικούς της
κανόνες!

Θα πλέξει το φεγγάρι
σε λευκά ξεδιάντροπα εσώρουχα!
Και...
—δεν πειράζει—
ας ερωτευτεί έναν μικρό πρίγκιπα
χωρίς απαιτητικό τριαντάφυλλο!

Θα λυθούν οι κόμποι
και θα σφαλιστεί η νύχτα
στη σάρκα...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ακούγονται βήματα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 19:00:48
Γεωργία Τρούλη, Ακούγονται βήματα

Κάποιος χτυπάει τα νεύρα μου
Με τον ακούρδιστο ήχο
της γραφομηχανής

Κι εγώ που δεν μπορώ
να γράψω πλέον
ψάχνω έναν βηματισμό
έστω και ανακόλουθο

Αλλά δίπλα μου η «άλλη»
δρασκελίζει με θράσος τις μέρες
σα να ’ναι παραπετάσματα γηρατειών
Δεν νιώθει πως πλησιάζει έτσι
πιο γρήγορα τη φθορά

Φοβάμαι μήπως δρασκελίσει
κι εμένα με τα χοντρά της πόδια
κι εγώ ψεύτικα θα νομίζω πως
περπατάω σε μια άλλη ωριμότητα

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Χαμόγελα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 19:04:41
Γεωργία Τρούλη, Χαμόγελα

Θ’ αγοράσω μια βαλίτσα
βαθιά και πολύχρωμη!

Θα στοιβάξω εκεί μέσα
όλα τα ταξίδια που θέλω
να κάνω

Θα ’χω για προορισμό
μια σκέψη φαρδιά
και χαμογελαστή

Δεν θ’ αφήσω χώρο
για ρούχα

Ούτως ή άλλως
γυμνή τριγυρνάω
μέσα σε εικόνες τόσο μπερδεμένες,
που μαζεύουν το μυαλό μου
σε κόμπους μικρούς,
κόμπους μεγάλους...

Δεσμοί σαν βράχοι, δεμένοι
και θέλω να φύγω —για λίγο—
ελεύθερη...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Τραχύτητα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 19:09:16
Γεωργία Τρούλη, Τραχύτητα

Οι ράγες του τρένου
που σχίζουν τη διάθεση
Και αυτή η διαρροή στη σκέψη
Ναι! Αυτή η διαρροή που όλα
δεν γίνονται δάκρυα πλέον
Και κάποια απομακρυσμένα φωτάκια
Και κάποια μικρά χωριά
Και κάμποσες ζωές πίσω από
παράθυρα με λιγοστό φως
αναποφασιστικότητας
με πόμολα ηρεμίας

Κι εγώ η μικρή ηθοποιός
του μυαλού μου
σ’ ένα φιμέ τζάμι
—ένα πάλκο ν’ αναπλάθω παραστάσεις
Κι εγώ μέσα στο τρένο να τρέχω!
Και αυτός ο εκνευριστικός ήχος
που άλλοτε με νανουρίζει
και άλλοτε με αγχώνει

Κι εγώ πού πηγαίνω να φθάσω;
Για πού με προορίζει η διαδρομή
Που όλο προκαλώ;
Που όλο θέλω ν’ αφήσω;
Και αυτές οι ράγες που διασχίζουν
δύο αποστάσεις μ’ ένα εισιτήριο;
Ποιος θα μετρήσει τα φώτα που
μετράει το ταξίδι;

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ακρότητα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 19:14:34
Γεωργία Τρούλη, Ακρότητα

Τινάζω τα χαλιά με προσοχή
να μαζέψω λίγο χνούδι
γιατί μου έπεσαν τα βλέφαρα,
ξέφτισαν τα μαλλιά
μάδησαν τα φτερά μου

Το νερό αδειάζει με ορμή
γεμίζει την μπανιέρα
Θα μπω
Α! βάλε στην πρίζα το μικρό
ραδιόφωνο
Φέρ’ το στο κολύμπι μου
Θέλω ν’ ακούσω νέες ειδήσεις!

Μην υποπτεύεσαι!
Μα κυρίως μη φοβάσαι!
Ένα ηλεκτροσόκ νερού και βάθους
αυτή η περίοδος!

Δεν θα πεθάνω ήρεμα
Κάπου διάβασα σήμερα
«πρέπει να φθάσεις στην
άκρη του γκρεμού για να
βγάλεις φτερά»

Η υπόλοιπη έκθεση
μ’ άφησε αδιάφορη

Δυνάμωσε την ένταση!
στο δελτίο θ’ ακούγεται ταυτόχρονα
και η αγγελία του δικού μου θανάτου!

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Μια εποχή στην κόλαση
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 19:18:53
Γεωργία Τρούλη, Μια εποχή στην κόλαση

Μέσα και έξω από το ωοειδές μυαλό
η αστάθεια μιας πορείας
Δεν συναρμολογείται τώρα πια
η ένταση
Ξεχαρβαλώθηκε η χαρά
Πετάγονται από δω κι από κει
ελατήρια λύπης
Αυτά αντικαθιστούν σιγά-σιγά
τις μπούκλες μου
Κρέμονται από το κεφάλι
και με βαραίνουν — σαν λέξεις απαγορευμένες.

Μπορεί ο Ρεμπό να μίλησε
για μια εποχή στην κόλαση
αλλά η εποχιακή του γραφή
δεν απείχε απ’ τον παράδεισο
της φαντασίας
Στην εποχή μας δεν έφθασαν
ακόμη οι κολασμένοι συγγραφείς
Χειροκροτούνται τα λόγια μας
από φθηνούς γραμματικούς κανόνες

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Το ρίσκο
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 19:22:33
Γεωργία Τρούλη, Το ρίσκο

Αγάπησα την ανάγκη
να γυρίσω πίσω να δω,
μήπως έκανα κάτι λάθος
μήπως κάτι δεν κατάλαβα καλά

Έγινε αναγκαίο κακό
να σε ακούω να μιλάς
με χτυπήματα πάνω σε ταμπέλες
που δε δείχνουν κανένα δρόμο

Αγάπησα την ανάγκη να γίνω σκληρή
σαν συναίσθημα
που κατρακύλησε από γκρεμό
και σφυρηλατήθηκε από αγκάθια
και πέτρες

Αγάπησα την ανάγκη
να δώσω και να δεχθώ
σαν σπέρμα καινούριο
και άγνωστο
τον έρωτα

Αγάπησα την ανάγκη
για την ασφάλεια που ντύνει το ρίσκο!
Και...
Είμαι σε θέση να επιλέξω...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη: Με ξεχάσατε;
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 19:36:56
Γεωργία Τρούλη: Με ξεχάσατε;

Είμαι ξαπλωμένη κάτω
με τη μύτη στολισμένη
σε μια πούδρα από χώμα
Κρυώνει η πλάτη μου!
Κρυώνει η ίσια μου πλάτη
Ας με σηκώσει κάποιος,
έστω και με τα χέρια
πιασμένα από τους καρπούς
σαν φυλακισμένες με χειροπέδες

Είμαι ξαπλωμένη κάτω
με τη μύτη πουδραρισμένη
σα σκόνη γάλακτος
Κρυώνει ο λαιμός μου!
Κρυώνει ο λευκός μου λαιμός!
Ας με σηκώσει κάποιος
έστω και με μια θηλιά
που αγχόνη πνίγει

—Δυσνόητο παιχνίδι
η σεξουαλικότητα και
ο καλλωπισμός—

Είμαι ξαπλωμένη κάτω
με τη μύτη κολλημένη
σε παχύρρευστη λάσπη
Γιατί, πολύ απλά,
ξεχασμένη,
άρχισα να δακρύζω...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Κυοφορώντας τον εαυτό μου
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 19:39:52
Γεωργία Τρούλη, Κυοφορώντας τον εαυτό μου

Δεν γίνεται να ξεχνιέμαι
από τον εαυτό που επιτάσσει
να ξεχνάω ποια είμαι,
τι θέλω...

Θα πεθάνω κάποια στιγμή
μ’ έναν ολόκληρο άνθρωπο
ακόμη αγέννητο μέσα μου...

Ακόμη πιο μέσα,
παραχωμένο πιο μέσα
από μένα

Ίσως πρέπει να βρω
μια μεγάλη μήτρα
να ξαναγεννηθώ παρθένα
και πάντα σε όλα
δοσμένη...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Για σένα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 19:44:08
Γεωργία Τρούλη, Για σένα

Για τις νύχτες αυτές
που δεν πρόλαβες

Αυτές που μαζί νέες
μουσικές δεν ακούσαμε

Αυτές που νέα σχέδια
δεν σχεδιάσαμε

Για τα ριγωτά όνειρα
σα σεντόνια χαρούμενα
που δεν άγγιξες

Για τις σκιές στον τοίχο
που μαζί τους δεν παίξαμε

Για τα βαθουλώματα
στο κρεβάτι δύο σωμάτων
που δεν μύρισες

Και γίναν οι νύχτες
μονοχρωματικοί πίνακες
μαύρου και ίδιου

Ευτυχώς που υπάρχει και
το χρώμα της κουρτίνας.

Μες στον αέρα, με μια κίνηση
αφήνει πού και πού
τη χειρονομία μιας γραφής
πάνω στο μαύρο

Μια λέξη λευκή
και πάντα ίδια: λείπεις

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Χίλιες και μια νύχτες
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 20:10:47
Γεωργία Τρούλη, Χίλιες και μια νύχτες

Στα αρώματα του ναργιλέ
Σ’ εκείνο το διεφθαρμένο μπουκάλι
με τα βιτρό περάσματα
Στη συζήτηση που σπάνια
γίνεται με τα μάτια
στις αναλύσεις που δεν έχουν τέλος,
δεν έχουν γέλιο,
προσθέτεις λίγο, ελάχιστο γάλα
για γεύση και τελικά
τίποτα περισσότερο άγευστο
απ’ τις ευχές που κάνω,
απ’ τον μάγο που ποτέ δεν ανακαλύπτω!
Πάντως, σ’ όλα τα παραπάνω
σε συνάντησα και σε βρήκα
πιο άσχημο από την κάπνα
του δικού μου τσιγάρου
Λίγο άρωμα ανατολής,
αλλά οι νύχτες μας δεν
θα είναι ποτέ χίλιες και μία...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ημερήσια παρέα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 20:40:08
Γεωργία Τρούλη, Ημερήσια παρέα

Ξεκόλλησα τη μέρα μου σήμερα,
όταν ξύπνησα το πρωί
Είχε κοιμηθεί κι εκείνη
τόσο λίγο
από την ανυπομονησία
Την πήρα μαζί και βγήκαμε βόλτα
Της έδειξα όλη την όμορφη
ασχήμια της πόλης
Και γκρίνιαζε,
τις στιγμές που οι διαβάτες
την απέφευγαν
ή την αγνοούσαν

Ήταν όμορφη η μέρα μου και γεμάτη!
Απογοητεύτηκε όμως,
όπως λυπήθηκα κι εγώ
Είχες μέρες πριν επισκεφτεί
ένα νησί με μακρινό χρόνο

Νυστάξαμε...
Γυρίσαμε σπίτι
Την έβαλα για ύπνο
σ’ ένα φέρετρο στενότητας

Περίμενα ξύπνια ν’ αποφασίσω
ποιες στιγμές θα σκότωνα
απ’ τη μέρα που έρχεται

Θυμήθηκα, όμως, ότι ξέχασα
ν’ αγοράσω ένα άνετο φέρετρο...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Πέρα από τα σύμβολα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 20:44:22
Γεωργία Τρούλη, Πέρα από τα σύμβολα

Ίσως θα ’θελα να σε ζωγραφίσω
Σε στιγμές που οι λέξεις μαραίνονται
Σε στιγμές που οι σκέψεις ανοίγουν
πολύ βιαστικά τα συναισθήματα
Όταν αυτές τρέχουν πιο μπροστά,
όταν αυτά απορούν πιο πίσω
Όταν η έκφραση σπασμωδικά
γίνεται σύγχρονη!
Όταν μυρίζουμε σαν ανατολίτες
Όταν οι εικόνες των στίχων
ταιριάζουν τόσο πολύ με τις λέξεις
τότε γίνονται οι φωνές!
Οι φωνές του μυαλού μου που όλο
Σκέφτονται
Ερωτεύονται
Κλειδώνουν...
Θα ’θελα να σε ζωγραφίσω σε στιγμές
που η τρέλα μου για σένα
Μ’ ελευθερώνει!

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ένα μαντίλι με κρόσσια
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 20:52:05
Γεωργία Τρούλη, Ένα μαντίλι με κρόσσια

Αναρωτιέμαι διαρκώς
πώς μπλέχτηκα
στις μικρές ακαθόριστες επιθυμίες
Μια όμορφη ατέλεια που θέλω να γνωρίζω

Αποπροσανατολισμένη βουλιάζω!

Έτσι,
Τύλιξα ένα μαντίλι με κρόσσια
γύρω από τους ώμους

Έραψα μικρές καρφίτσες στις άκρες
Όταν θα πλαγιάζω,
θα νιώθω ότι δεν γρατζουνάω
τα πιο παιδικά,
τα πιο σοφά μου όνειρα

Ένα δέρμα πληγώνω
Μια επιφάνεια τρυφερή
και δυνητικά ζαρωμένη...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Η κονσέρβα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 20:55:06
Γεωργία Τρούλη, Η κονσέρβα

Λοιπόν, έχω ραντεβού!
Πάω να γίνω όμορφη
γερασμένη από καταχρήσεις

Τρώω την κονσέρβα
που μέσα της συντηρούσα
το τελευταίο όμορφο αίσθημα

Τίποτα ευοίωνο παρά
το τώρα και το αμέσως μετά
που τα ξεζουμίζω για λίγη
ζωτικότητα

Καθυστερώ ν’ ανοίξω την πόρτα
και γεμίζω ρυτίδες...
Ανάβω άλλο ένα τσιγάρο...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Μελάνι
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 20:59:19
Γεωργία Τρούλη, Μελάνι

Εάν πότιζα με πρωτογενή χρώματα
το μελάνι της παλιάς γραφομηχανής
θα βγαίνανε λέξεις και νοήματα
σ’ όλες τις αποχρώσεις;

Εάν χτυπούσα με δύναμη τα πλήκτρα
θ’ άκουγες ότι σου βροντοφωνάζει
η σιωπή από τα μάγουλά μου
όταν αυτά δεν σπάνε σε χαμόγελο;

Τελικά εκείνη η μαύρη θήκη
έχει ρουφήξει όλους τους τόνους
Έχει τόση ένταση ενωμένη στο
κλείσιμό της

Σκέφτομαι ότι,
ίσως, ποτέ δεν θα την ανακαλύψω

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ξενύχτι
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 21:57:56
Γεωργία Τρούλη, Ξενύχτι

Ήρθες ξημέρωμα
Μια ώρα που δεν σε ζητούσε
ούτε η σκέψη μου
ούτε το σώμα μου όλο

Πώς να σε διώξω τώρα;
Τώρα που συνήθισα να
κοιμάμαι αγκαλιά
με λευκό πηλό των δαχτύλων σου;

Εύχομαι να μπερδέψω την αυγή
με υγρό απόγευμα,
να τυλίξω τον χρόνο προς
τα πίσω,
στον καιρό που σε ποθούσα

Σαν βροχή που ξέρει
πόσο δυνατά στάζει ο ουρανός
το μπλε το χρώμα

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Φταίω
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 22:01:24
Γεωργία Τρούλη, Φταίω

Πριν ξεκινήσω, θα στάξω
την πιο καθαρή πινελιά
Θέλω να ’ναι κόκκινη σαν επιθυμία
και λίγο σκουριασμένη,
γιατί ήμουν ακίνητη
στα χέρια και στα λόγια
κάμποσο καιρό
Κράτησα με κόπο τα στιλό
και τις σκέψεις
Αφού τα πασάλειψα με συντηρητικά,
τα ’δεσα με φόβους και αδιέξοδα
Είδα χθες στον καθρέφτη του μπάνιου
πόσο λιγοστή η αυτοπεποίθηση
Ενοχοποιείται ο εγκλωβισμός
και η ανούσια ένταση
κάποιων χρωμάτων

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Η ρίγανη
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 22:04:28
Γεωργία Τρούλη, Η ρίγανη

Δεν ξέρω πού έχεις κρυφτεί
Ίσως μέσα στα φυλλώματα
από τα άλλοτε ζωντανά λουλούδια
που μου έφερνες
Αλλά εγώ σκέφτομαι αυτά τα
αφυδατωμένα να τα κοσκινίσω
στη μηχανή των χεριών μου,
να φτιάξω λίγη από τη ρίγανη
που μου λείβεται
να κάνω πιο πικάντικη
τη γεύση σου...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Παραίτηση
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 22:08:46
Γεωργία Τρούλη, Παραίτηση

Τρίβομαι σαν μικρή αμυχή
δέρματος
Νιώθω το πέος σκληρό,
ανίκανο να δώσει έρωτα
Φυγόκεντρη η αιμάτωση
των αισθημάτων
Οδοντωτή η αφή των αφών σου
Η γεύση της υγρασίας
στεγνή και ανέπαφη
Παρθένα η συνεύρεση
με τον εαυτό μου
Μολυσμένα αγνή
η ατροφική υπνηλία
Σιχαίνομαι την αγκαλιά
Δεν θέλω κανείς —πλέον— να
με ακουμπήσει!
Τραγική αυτοεγκατάλειψη

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Άστεγοι δρόμοι
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 22:11:25
Γεωργία Τρούλη, Άστεγοι δρόμοι

Βλέπεις ορδές
Τα φανάρια στους δρόμους
Σειρές παράλληλες
Και ακατάλληλες ευθείες

Σου λέω ξεκίνα!
λίγο πριν τη διάβαση
Αλλά εσύ κάθεσαι σπίτι
Έχει κολλήσει το πικάπ
στον ίδιο στίχο από το ύφασμα
της κούκλας

Και κείνη τραβάει προς τα πάνω
σε ξύλινες κινήσεις μανιερισμού
Παρεμβάλλεται ο αστικός κοπετός
που κυλάει

Άρα, πρέπει να υπάρξει συνέχεια
Προσδοκίες τρύπιες σαν τούλι...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Οι ψίθυροι
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 22:14:48
Γεωργία Τρούλη, Οι ψίθυροι

Δεν ακούω τους ήχους
των μικρών μας θανάτων
Έχω βάλει δυνατά τη μουσική
για να ξεγελάω τον εαυτό μου
Και αφουγκράζομαι λόγια δικά σου
από τις εποχές που μου
μιλούσες όλο χάδια και έρωτα
Από το τότε που δεν με ήξερες,
που δεν ένιωθες πόσο λαχταράω
ν’ ακούσω ψιθύρους στ’ αυτί
της νύχτας
Ούτε εγώ ήξερα πόσο...
Τελικά αυτή η απουσία σου
είναι που θρέφει τις αναμνήσεις

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Λίγο τσίπουρο στην υγειά σου
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 22:18:28
Γεωργία Τρούλη, Λίγο τσίπουρο στην υγειά σου

Γραφική γωνία
Λίγο τραγουδιστό τρέμουλο
οικειότητας
Τον βλέπει!
—ξανά και ξανά—
Πόσο μακριά είναι ακόμη
από το περισσότερο δίπλα
στον ώμο

Μυρίζει γιασεμί
η εικόνα της αναπνοής τους
Σμίγουνε τα πόδια,
Φιλιούνται,
σαν δύο διάφανα ποτήρια
γλυκάνισο

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ασέλγεια
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 22:23:26
Γεωργία Τρούλη, Ασέλγεια

Υπάρχει το αποτύπωμα δύο ανθρώπων
στο σύμπαν

Τελετουργικός ο βιασμός
του ενός πάνω στον άλλον
Χωρίς λόγια
Χωρίς κινήσεις
Χωρίς διάθεση
για αποκάλυψη
Της γύμνιας
Της ήττας
Της ατίμωσης

Ιεροτελεστία στην προσέγγιση

Ξέπνοο φυλλομέτρημα αναπνοών
στις ρώγες των δαχτύλων
Αφή αναπόφευκτη
Και οι ρώγες στο στήθος
στητές σαν εμπόδια

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Το σπίτι μου
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 22:48:22
Γεωργία Τρούλη, Το σπίτι μου

Άκουσα τον αέρα να φεύγει
έξω από το μπαλκόνι
Και τι έγινε; Όλα εναλλάσσονται
Έρχεται με τόση βαρεμάρα
το καλοκαίρι
Γυμνή, λοιπόν,
ολόγυμνη, σφουγγαρίζω ένα σπίτι

Ανεξαρτησία; Μια βάδιση;
Ή μια μαζεμένη μοναξιά;

Ένα σπίτι
Ένα καβούκι φόβων,
μοντερνισμού,
και ψιθύρων...
Με στοιβαγμένες, στοιβαγμένες
σελίδες που ’ναι στην άκρη μόνο
καθαρές και τεντωμένες.
Ούτε τα σεντόνια από το κρεβάτι μου
δεν είναι έτσι!
—τσαλαβουτημένα σε ξεραμένο ιδρώτα—
Δύο, τρία ή τέσσερα μαξιλάρια
Πλεγμένα,
στη σπερματική αρχή
Της δίψας,
Για δημιουργία,
Για κίνηση...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Σχετικότητες
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 22:52:00
Γεωργία Τρούλη, Σχετικότητες

Βαρέθηκα να κυνηγάω τον χρόνο με αγωνίες!
Βαρέθηκα να με σκέφτομαι μέσα σε
λεπτούς δείκτες που πάνε μπροστά

Κουράστηκα να μπαίνω σε δωμάτια
με υποχρεωτικές «καλημέρες» και
Καλές νύχτες σε χαιρετισμό

Βαρέθηκα ν’ αφήνω στιγμές όμορφης
κούρασης να με κουράζουν
τόσο εύκολα

Κι όμως...
Απόψε θα αφήσω τον χρόνο να με κυνηγήσει!
Θα βάλω τα ρολόγια δέκα μήνες πριν
Και τους δείκτες μισό αιώνα αργότερα!
Άραγε τι σύγχρονο θα μπορώ ν’ απολαύσω;

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Σφιχτή αγκαλιά γνωριμίας
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 22:55:40
Γεωργία Τρούλη, Σφιχτή αγκαλιά γνωριμίας

Νερά στο πλάτωμα της οροφής
Πλεγμένο σε μοβ κλωστές το φως
Ανοίγομαι
Μυρίζει ζέστη και αγάπη
Λεπίδες στο χέρι
Από πόθο που δεν αποστειρώθηκε
—ευτυχώς—
Λειαίνεται η τραχιά κοιλότητα
για να ντύνει πιο ερωτικά
την επίθεση
Στιλπνή σκέψη,
Τρυφερό φιλί,
Πληγωμένη συζήτηση
Ανοίγω τα πόδια να σ’ αγκαλιάσω
αλλά,
στο άνοιγμα των χεριών μου
χωράς ολόκληρος

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Βγήκα στον δρόμο
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 22:59:10
Γεωργία Τρούλη, Βγήκα στον δρόμο

Χτυπήματα ενθάρρυνσης
από τοίχο σε τοίχο
Σκαλοπάτια πάνω-κάτω
Δρόμοι τετράγωνοι
Βαλτωμένοι
Αλοιφή ξεκούρασης η κερήθρα
όμως, το μέλι μαύρο
σα να βγήκε από μύγες
όχι από μέλισσες
Κάπου υπάρχει η βασίλισσα
με το βασίλειό της
Βγάζω από την τρύπια τσάντα
ένα χαρτομάντιλο
Σκουπίζω λίγη ζαχαρωμένη
ένταση νεότητας
Ο κηφήνας έχασε το κεντρί,
ξέχασε και το κέντρο
Και συνεχίζω να προχωράω
Δρόμοι χιλιοπερπατημένοι...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Η γυαλάδα της νύχτας
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:02:34
Γεωργία Τρούλη, Η γυαλάδα της νύχτας

Κάθομαι μόνη στο μπαλκόνι
Μ’ αγκαλιάζει η νύχτα
σαν δερμάτινο ρούχο!
— ευτυχώς χωρίς πολλή
προστυχιά και γυαλάδα.
Δεν κάνει κρύο,
αλλά βιώνω
μια κρύα φαντασίωση
Κι αυτό το φεγγάρι
στρογγυλό
σαν ηλίθιο πρόσωπο!
Ένα καρκινικό χρώμα
χλωμάδας κι αμφίβολης
αγνότητας...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ζέστη σαν νερό
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:07:18
Γεωργία Τρούλη, Ζέστη σαν νερό

Μια βόλτα μόνη στο δρόμο
Γιατί περπατάω τόσο γρήγορα;
Νυχτώνει απότομα και βαριά!
Και ο θερμοσίφωνας είναι
ανοιχτός στο σπίτι

Ένα άγρυπνο ζεστό μάτι
Με περιμένει το νερό
να βγάλω λίγη βρομιά,
μαζί με τις σκόρπιες λέξεις
που μάζεψα στο δρόμο

Θέλω να ηρεμήσω!
Να κοιμηθώ έπειτα
πάνω σε νερό!
Απέναντι θα κοιτάω
το τρεμάμενο χέρι μου

Αρχίζει να φλερτάρει
με την τολμηρή χειρονομία
της λιγοστής ικανοποίησης
της γοητευμένης αυτοκαταστροφής
των γρήγορων, γρήγορων
ακουσμάτων...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Τα ζάρια
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:09:22
Γεωργία Τρούλη, Τα ζάρια

Λίγο πριν αρχίσουμε
να μιλάμε, θέλω να σου πω
ότι τα ζάρια δεν βρίσκουν
ένα παιχνίδι
για να κάνουν ζαβολιές, πλέον

Τρομοκρατήθηκα από την
αυστηρότητα των νόμων
κι αυτά
κι εγώ
κι εσύ
που κουραστήκαμε από
τη δημιουργική μας απραξία

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Μέθη
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:14:24
Γεωργία Τρούλη, Μέθη

Η μανία ήρθε και δέθηκε
με την αντίδραση
στην τελευταία γουλιά
της μπίρας
Δεν πρόλαβε η διάθεση
να ζαλίσει τον θυμό
Η ίδια διαδρομή θα
καταπιεί το στεγνό
καληνύχτισμα,
έξω από την άσχημη
πόρτα που ποτέ
δεν κλείνει
Και το κλειδί αλλάζει
χέρια
Μια αρπάζει
την απογοήτευση,
Μια αφήνει
την αποθέωση στη μοναξιά
της ανάγκης

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Εποχές
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:19:04
Γεωργία Τρούλη, Εποχές

Αργά μετακινούνται οι αιώνες
μέσα στις πέτρες

Ζαρώνουν οι εποχές
Στην ντουλάπα έχει φωλιάσει
το φθινόπωρο
και δεν ξέρω αν πνίγηκε
ο χειμώνας
αν ανθίζει η άνοιξη

Ξέρω πως φθάνει άλλο
ένα καλοκαίρι
Δεν θα υπάρχουν, όμως,
τα ποτήρια γεμάτα
με παγάκια επανάληψης
Ίσως να ’ναι το πιο δροσερό,
σα νεογέννητο φρούτο

Ξεφλούδισε σιγά-σιγά
η αγωνία για ταξίδια δικά μας

Πολύ μακριά ο προορισμός
Πολύ μικρή η αφετηρία
Μπερδεύτηκαν σαν πλεχτό
οι εποχές μεταξύ τους

Αλλά —ευτυχώς— τράβηξα
μια κλωστή
απ’ τη ζακέτα μου και μπήκα
στον μύθο της Αριάδνης...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Άπνοια
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:22:42
Γεωργία Τρούλη, Άπνοια

Ας μου δώσετε λίγο
κομμάτι αέρα ν’ αναπνεύσω!
Τρέχω, τρέχω μέσα μου
και δεν μπορώ άλλο
Έχουν λαχανιάσει οι σκέψεις μου
τώρα που βγήκαν όλες μαζί
να μου κάνουν συντροφιά
Τις κρατούσα τόσο όμορφα
συνωστισμένες και άμορφες
στο βάθος του κουτιού
με τα ηχοχρώματα
Κι εσύ ήρθες μεσάνυχτα
το άνοιξες με βία
για να βρεις την εγωιστική
μουσική σου
Υπάρχει μια άπνοια
στο κεφάλι μου τώρα...
Λίγο κομμάτι αέρα ζητάω
και μετά ας μουντζουρωθεί ο καπνός
που κρατάω στα κύτταρα...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Πουά πεζοδρόμια
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:28:34
Γεωργία Τρούλη, Πουά πεζοδρόμια

Σε τετράγωνα, πατημένες επίπεδες τσίχλες
Μήπως είναι βουλοκέρια μιας ζωής που δεν
προλαβαίνουμε;
Λες να είναι μικρές πατούσες
της χαμένης ανεμελιάς μας;
Είναι η τελευταία σφραγίδα απ’ το φτύσιμο
των περαστικών στο καθρέφτισμα
του εαυτού τους;
Κι αν είναι βδέλλες που θέλουν να ρουφήξουν
όλες τις μνήμες του τσιμέντου;
Στίγματα και απομεινάρια του ραντεβού
με τη βόλτα;
Ανεβαίνω γρήγορα-γρήγορα το πεζοδρόμιο
Γκρίζα λωρίδα, ατελείωτη
Μασάω την τσίχλα, νευρικά την φτύνω
και ξέρω πως κάποιος θα την πατήσει
Κι έπειτα κάποιος άλλος
Κι έπειτα... μπαίνω σπίτι να γλιτώσω
από το χρώμα το γκρι
Αντικρίζω ένα σκούρο αλλά
—ευτυχώς— λιγότερο ουδέτερο...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Μια παγωμένη λέξη
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:31:29
Γεωργία Τρούλη, Μια παγωμένη λέξη

Κάνει κρύο
Κρέμεται το χιόνι
σαν λιωμένο χιλιοτρυπημένο ασπρόρουχο
πάνω στα δέντρα

Μπολιάζεται το πλέξιμο
των δικών μου σκέψεων
και των δικών σου χεριών
από ένα ίχνος πάνω στο άσπρο
Δυνατό τύπωμα,
σαν βηματισμός
Λέω μια κουβέντα φριχτά αληθινή!
Κάνει κρύο
Δεν θα μ’ ακούσεις!

Ζωγραφίζεται θολή η εικόνα της λέξης
πάνω στο τζάμι
Τρομάζεις!
Από το παγωμένο χνώτο
και τον ψυχρό αντίλαλο

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Πάρτι γενεθλίων
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:37:43
Γεωργία Τρούλη, Πάρτι γενεθλίων

Φωτοβολίδες
Σπασμένη σε θρύμματα
η λευκή τούρτα
Φαγώθηκαν μόνο
τα κεράκια της ηλικίας.
Βαρυστομάχιασε η γιορτή
από τα πλαστικά γενέθλια
Κόπηκε
και η πορτοκαλιά σερπαντίνα
προτού ξετυλιχθεί ανάλαφρη
στον αέρα
Προτού τυλίξει ένα νεανικό σώμα
Φλογοβόλα τώρα και όχι φωτοβολίδες
Καίγεται το δέρμα!
Ξεβάφεται από τα κραγιόνια των φιλιών
και τις ευχές των φίλων

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Jazz μουσική
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:41:23
Γεωργία Τρούλη, Jazz μουσική

Ψεύδη...
Μάτια αμηχανίας
Λόγια απληστίας
Αχάριστη ανάγκη για στερέωση
σε έναν εαυτό και δύο πόδια
Μια εξομολόγηση πριν
ανοίξει το σαξόφωνο των γυρισμάτων
σε κλίμακες ανασφάλειας
Μια συνεχής άφιξη σε πεζούλια οργάνωσης
που ο δρόμος συνεχώς αφήνει πίσω
Πουθενά δεν φθάνει η μουσική
αρκετά δυνατά για να καλύψει
τη φωνή των ψεμάτων
Ηχηρή jazz η απόγνωση

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Το κέντημα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:44:28
Γεωργία Τρούλη, Το κέντημα

Ταλαιπωρήθηκα αυτές τις μέρες
Θρυμματίστηκαν συναισθήματα
Κόπηκαν σιγά-σιγά τα κομμάτια μου
Έκαναν σχεδιάκια οι τομές
Κατάφερα να φτιάξω μια δαντέλα
από κρέας ανθρώπινο
Μπόρεσα ν’ απλώσω τη δαντέλα
σε τραπέζι τετράγωνο
και να θαυμάσω έναν εαυτό που ματώνει,
να βρομίσω μια ύπαρξη
που δεν τολμά να πεθάνει με λευκότητα

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη: Trop tard...
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:49:17
Γεωργία Τρούλη: Trop tard...

Ήρθα αργά...
Βρεγμένες νωπές καμπύλες
έψαξαν τη στυγνή, αδιαχώρητη
ποιότητα των τετραγώνων
για ένα ταίριασμα
Και ανακαλύφθηκε μια ταύτιση
που προϋπήρχε και τρόμαζε
Ταράχθηκαν τα σχήματα,
απόκτησαν πυκνότητα
και λίγη στυφή γεύση
στον όγκο της επιθυμίας,
στην υφή του ύπνου,
στη χρώση άγαρμπων κινήσεων
για μοίρασμα
Ήρθα αργά!
Είναι αργά;
Τώρα ανακαλύφθηκε
η συστολή προς τη σχετικότητα
Κοιλώματα χωρίς κανόνες
Το χρώμα ξεγέλασε τα όρια και κυλάει
ελεύθερα στα μάτια
Ελεύθερο σχήμα κι αδιαίρετο
Σχέση άγουρη, που νωρίς ήρθε,
για διστακτικό, έντονο νιώσιμο...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Η σφραγίδα
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:54:39
Γεωργία Τρούλη, Η σφραγίδα

Μια ραγάδα πάνω στο χαρτί
Κάπου ενδιάμεσα στη
διαγώνια θέα, πρώτη γνωριμία
Φύλλο πάνω σε φύλλο
είχε κολληθεί
για να μείνουν μελανιασμένα
από τα στιλό τα διηγήματα

Κάποιος προσπάθησε
να τα ξεκολλήσει
για να συμπληρώσει
κομμάτια ιστορίας
Τίποτα όμως δεν αποκαλύφθηκε,
γιατί δεν ήξερε να βιώνει
ένα απλό παραμύθι!

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Οργασμός
Post by: wings on 18 Mar, 2017, 23:57:42
Γεωργία Τρούλη, Οργασμός

Διηθείται όλο το χάος
μέσα στα λόγια και το άγγιγμά μας
Δεν αναδιπλώνεται ο χρόνος
Μας ρούφηξαν οι μαύρες τρύπες
των φοβισμένων ερωτημάτων
Κουράγιο!
Άλλη μια εμβάθυνση στο είναι
και θα τελειώσουμε μαζί
με ουρλιαχτά ταύτισης
Δεν θα διαλυθούμε παράφορα
Πίστεψέ με!
Ίσως φτιάξουμε μια διαφορετική διαίσθηση
Θ’ ανακαλύψουμε πώς ξεφλουδίζονται
οι συμβατές αισθήσεις
Αλλεπάλληλοι οργασμοί λέξεων...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Σκέψεις
Post by: wings on 19 Mar, 2017, 00:01:13
Γεωργία Τρούλη, Σκέψεις

Κι αν η ψυχή είναι η τελευταία
σκέψη που κάνεις;
Κι αν η ψυχή εκπνέει προς τα μέσα;
Κι αν φτιάχνει ένα άλλο υλικό
από όνειρα;
Κι αν τελειώνει σαν ιδέα;
Σαν φαντασίωση;
Κι αν ξαναθρέφεται από τις αναμνήσεις;
Κι αν όλα...
Πόσο ανύπαρκτη η νόησή μου!
Πόσο αμφίβολο το υπαρξιακό μου τέλος
Πόσο βολική η πίστη
Είναι σε όλα σαν λύτρωση
Και είναι το πιο αγωνιώδες αίνιγμα
Η ψυχή σαν προσευχή
Η ανάγκη σαν ψύχωση...

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ξανά από την αρχή
Post by: wings on 19 Mar, 2017, 00:04:41
Γεωργία Τρούλη, Ξανά από την αρχή

Δεν αντέχω την πιστότητα της επανάληψης
Δεν πιστεύω στην αντοχή μιας δράσης
που έρχεται από αντίδραση
Παθολογική συνέχεια ή συνειδητή
ανανέωση;
Κάπου μέσα μου ξέρω ότι δεν ξέρω
τι θέλω
Ξέρω τι με φοβίζει! Και φροντίζω
καταναγκαστικά αυτό να επιθυμώ
Πονάει το κεφάλι μου από σκέψεις,
από επιθυμίες που δε λέγονται
από την απουσία της φαντασίας
Ανάγκη για εκτόνωση
Απατηλή καθημερινή ανανέωση

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη, Η τελευταία νύχτα
Post by: wings on 19 Mar, 2017, 00:08:18
Γεωργία Τρούλη, Η τελευταία νύχτα

Μου έστειλες λέξεις
σε αποχρώσεις που κι εσύ δεν γνώριζες
Αλλά εγώ χάρηκα τόσο!
Γύρισα πίσω στη μουσική
της πρώτης μας νύχτας
Τι ωραία που νιώσαμε!
Και ήρθα λευκή και πάναγνη
να σε συναντήσω στα μαύρα μου ρούχα
Όμως το σχίσμα μεταξύ μας
πιο μεγάλο και από την απόσταση
του δικού μου νησιού και
της δικής σου πόλης
Κάποιοι νομίζουν ότι έχασαν την Ατλαντίδα
από καιρό, αλλά η δική μας βούλιαξε
μόλις τώρα

Από τη συλλογή Μια σχετική συρραφή (2008)
Title: Γεωργία Τρούλη: [Ολόκληρο ωάριο η γη...]
Post by: wings on 19 Mar, 2017, 19:41:47
Γεωργία Τρούλη: [Ολόκληρο ωάριο η γη...]

Ολόκληρο ωάριο η γη
Που ένας κομήτης ανεπιτυχώς
Την θέλει
Και
Γίνεται διάσπαση σε πολλά
Σφαιρίδια συμπύκνωσης
Και
Απλώνει
Υδρόγειες σκέψεις

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ιστορία της γης με μια κιμωλία
Post by: wings on 19 Mar, 2017, 19:54:13
Γεωργία Τρούλη, Ιστορία της γης με μια κιμωλία

Απροσδόκητα ξεκίνησα να βάζω τον κύκλο
Γύρω από την κιμωλία
Να σχεδιάζεται με τα ροκανίδια ενός ξυσίματος
Η αποφλοίωση του αργού
Και της στατικότητας
Και της γραμμής
Και η γραμμή να γίνεται κύκλος από μόνη
Της επαφής με το δάπεδο
Η κιμωλία στη μέση
Η κιμωλία στιγμή του άχρονου
Ιπποτικός στοχασμός
Και ευθύτητα

Και κάποτε αφήνει αποτύπωμα
Σαν χνουδωτή ευχή
Όταν την παίρνει ο αέρας
Ένα εκατοστό προς το δίπλα
Και τότε δημιουργείται επάλληλος κύκλος
Και μετά αέρας ή άνεμος
Ή ό,τι
Και πάλι μετατόπιση
Και πάλι επάλληλος κύκλος
Γύρω από άλλη κιμωλία
Και κάποτε η κιμωλία
Γίνεται περιφέρεια περάσματος
Και κάποιο χέρι την πιάνει από τη μύτη ψηλά
Και τη ζυγώνει στο δάπεδο
Και την καυτηριάζει στο μαύρο
Και το άσπρο πιο έντονο

Και τότε δημιουργεί ολόκληρο κύκλο ανθρώπινο
Και καρό περάσματα πουκαμίσου
Και κανείς δεν θέλει να κάνει βήματα
Σε πεζούλια που σχεδιάζονται κυκλικά
Πολύ απλά χωρίς αφετηρία
Χωρίς τέλος

Κάποιος τολμηρός στοχεύει στο έσω
Κάποιος φοβισμένος τσαλαβουτάει στο έξω—
Περίγραμμα
Κάποιος πεθαμένος
Σχεδόν χαίρεται
Βρίσκει χώρο μέσα εκεί να στοιβάξει
Το σώμα του
Να υπονοήσει τον τρόπο της αυτοβουλίας
Ή της αυτοχειρίας
Να τα κάνει πιο εύπεπτα τα σενάρια αστυνόμευσης
Και βρίσκει πάντα πεθαμένος και μόνος
Την ροή στον κύκλο ζωής και θανάτου
Χωρίς σταματημένες τελείες αφαίμαξης
Και κάποια στιγμή πάλι
Ο άνεμος
Ή ο θάνατος
Ή ο δολοφόνος
Και αλλάζει το κέντρο του κύκλου
Και αλλάζει τρόπο η αυτοκτονία
Και κάποια στιγμή
Ο κύκλος μεγαλώνει
Γίνεται όγκος — διαστάσεις τρεις
Λέγεται υδρόγειος
Και πολλά πτώματα — άνθρωπος
Και μια κιμωλία έξω φτιάχνει στεφάνι
Ατμόσφαιρα που τη χωρίζει από το σκοτάδι
Του χάους
Και το περιφρούριο
Αγκυλωτό του άστρου
Περικλείει κορυφές βουνών
Και βαθουλώματα κοιλάδων
Και ηφαιστείων
Και όλοι ικανοποιούνται
Μέχρι που με βέλος κάποιος θεός
Δημιουργεί σιδερένια έλξη
Κανονικότητας
Που λέγεται άξονας
Γύρω από τον οποίο ο ήλιος θα γυρνάει
Με σφυγμό ιπποτικό
Και αιώνιο
Καμιά αρχή και τέλος στο ίδιο
Γαϊτανάκι ζωής και έρωτα
Ένα υπόκωφο ήχο αφήνει
Η κυκλικότητα του θανάτου μέσα στο σώμα
Και γύρω λευκό
Και γύρω γη
Και τίποτα
Μισό περίγραμμα σκέψης

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Η φυγή
Post by: wings on 19 Mar, 2017, 20:00:28
Γεωργία Τρούλη, Η φυγή

Πάνω στη διαμάχη του τρένου
Με την ροή της ράγας
Πάνω στην ίδια την λέξη φυγή
Στέκομαι χρόνια ολόκληρα
Και το Φ γίνεται Ύψιλον
Γάμμα
Και
Ήττα
Και στέκομαι συνέχεια
Σαν νεφέλωμα πάνω από σπίτι
Που κάνει πάντα το σπίτι να μην φαίνεται
Τα παράθυρα
Οι πόρτες
Οι συνδαιτημόνες της έπαρσης
Έτσι, τίποτα από την φυγή
Δεν τρέμει
Τίποτα από τη στασιμότητα πάνω
Και τα γράμματα συνεχώς
Επιζωγραφισμένα σημεία του ίδιου
Καλά συντηρημένα
Στο αναπόδραστο μέχρι
Να
Φύγουν οι ένοικοι
Οι αγοραστές
Οι γκρεμοσαστισμένοι διαβάτες
Τα θεμέλια του εφήμερου
Και όλη η φασαρία
Να διαλύσει το νέφος
Στο πιο λίγο του ουρανού
Και
Να ταξιδέψει κάπου
Έτσι,
Σου λέω πάνω στο τρένο
Πάνω στο κάθισμα
Πάνω στη ράγα
Πάνω στην ταχύτητα του ίδιου του δρόμου
Που δεν ξέρεις
Πού θα φθάσει να τελειώσει
Το σίδερο να γίνει
Κασσίτερος
Χαλκός
Ασημένιο
Χρυσάφι και
Χορτάρι
Και μετά
Πάλι θάλασσα
Και
Μόνον πλαγκτόν
Σε πρώτη ύλη
Ο αλληλοσπαραγμός
Η επαναφορά
Η φυγή

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ακρογωνιαία πορεία στο και
Post by: wings on 19 Mar, 2017, 20:08:54
Γεωργία Τρούλη, Ακρογωνιαία πορεία στο και

Όταν ναυάγησαν μέσα σ’ εκείνο το ξύλινο τετράγωνο συρτάρι
Γεμάτο ουσιαστικά και προθέματα
Γρήγορα και χιλιοειπωμένα το μετέτρεψαν σε βάρκα
Για κουπιά βάλαν τα χέρια που προεξείχαν από τα ακροδάχτυλα
Άρχισαν επανάληψη και ίδιο — κρότος στην κίνηση
Βούλιαγμα σε κενό αέρος
Και νόμιζαν από κάτω θάλαττα
Και νόμιζαν από πάνω τοίχο που θα κρεμόταν διάστημα
Σε κρίκους πόρτας η πετονιά
Και για συντεταγμένες είχαν λέει
Τα πουλιά στη θάλασσα και σε ουρανό τα ψάρια
Δεν άκουγαν κρωξίματα Και
Κάποτε οι λέξεις κροτάλιζαν από ενταφιασμό
Στην σιωπή
Νόμιζαν πως πήγαιναν — Φρικτή ακρογωνιαία πορεία
Στον Χάρτη.
Αφήνανε σημάδια και κιτρινίλα — Τόνους, κόμματα, προσκόμματα
Και κοχύλια ν’ ακούνε απέραντα
Νομίζανε κυματισμό τους
Υφάλους
Και τα κρυμμένα νοήματα στους αχινούς των μαλλιών τους—
Απόηχος — οι συντεταγμένες πολύ πλησιάσαν στο επικίνδυνο
Και γίναν παράλληλοι — εντοίχια αγωνία
Και έγινε σύνθλιψη
Και το βλέμμα τους βαλσαμώθηκε ακαριαία μπροστά
Να βουτά στο κενό
Με τα μάτια ορθάνοιχτα πώς να κάνεις κουπί
Στους γερασμένους κροταλισμούς του αέρα;
Τα πουλιά και τα ψάρια αντάλλαξαν λέπια με φτερά
Τα εναλλάσσουν με τέχνη και η πυξίδα καλά κρυμμένη
Σε θέση ισχύος
Και πώς κάποια στιγμή να γεμίσουν στο υδρόβιο κενό
Ολόκληρη υγρό
Ανυπόφορο
Μπλε;

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ο επίδεσμος έρωτας
Post by: wings on 19 Mar, 2017, 20:13:44
Γεωργία Τρούλη, Ο επίδεσμος έρωτας

Όταν σου έλεγα κάποτε πως η πολλή μόρφωση
Λειτουργεί παραμορφωτικά στο βλέμμα
Έκανες εφησυχασμούς
Στο νύχι που κόβει τον παράμεσο
Κι έλεγες
Τώρα που καίω δέρμα — δέρμα στην πλαστική
Αναπόδραστη ανάμνηση
Γιατί θες να μάθεις
Για τον επίδεσμο έρωτα
Για τον επίφοβο αφανισμό μου;
Κάνε αναδεύσεις
Και μην ξεχνάς
Να ξεμυτίζει η μύτη σου
Στο πάνω άκρο της σελίδας
Λέγεται ανύψωση πνεύματος;
Λέγεται κατακραυγή;
Αυτό είναι μόρφωμα
Επικήδειο μοίρασμα
Αγαπητή μικρή
Και λίγοι
Σώθηκαν
Από το σάρκωμα
Της γνώσης
Της μορφής
Και του έρωτα
Το υδροκέφαλο μωρό κοιμάται
Ανάμεσα
Στα πόδια μας
Το παίζουμε άνετοι
Προσποιούμαστε
Δέσμευση

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Τα απόνερα
Post by: wings on 19 Mar, 2017, 20:55:18
Γεωργία Τρούλη, Τα απόνερα

Τα απόνερα της υστεροβουλίας πέφτουν με παφλασμό
Στο χωρίο της συνήθειας
Δημιουργείται υγρός ολόκληρος φράχτης ολοστρόγγυλος
Παρουσιάζεται η λαστιχένια σκέψη γεμάτη υγρασία
Και φτιάχνει σχεδιάκια συνεχούς συνέχειας
Ο καταρράκτης των λέξεων κάποτε στερεύει
Και γίνεται λιγομίλητη παρουσία νερού
Και μέσα στο νερό λίμνη
Και μέσα εκεί βάλτος
Και μέσα εκεί φύκια
Και μέσα εκεί πλαγκτόν
Και μέσα εκεί αυγό
Και μέσα εκεί πυρήνας
Και έξω από εκεί αντίδραση
Και πιο έξω ουράνιο
Και πιο έξω τόξο
Και έξω έξω πολύχρωμο
Και έξω έξω έξω πολύκροτο
Και έξω από το έξω τόξο
Και πάλι βολή
Και πάλι βέλος
Και πάλι βάλτος
Και πάλι θα χρησιμοποιήσεις κουπιά
Ν' ανοίγουν διάπλατα δρόμο
Σαν πλατάγισμα κύκλων
Και ο φράχτης θα γίνεται πιο ανισόρροπος
Αδύναμος και ηχηρός

Και κάποια στιγμή η μεγάλη υποχώρηση
Και κάποια στιγμή η διάβρωση
Και κάποια στιγμή άνυδρη στέρνα
Εγκλωβισμένη στα τοιχώματα
Σε πόρους τσιμέντου

Κάποια στιγμή κάποιος προκαλεί τσακίσεις
Στο λάστιχο
Κάποια στιγμή η επιμήκυνση ροής
Και συνεχής συνέχεια
Αφιλόξενη προσδοκία να ερωτεύεσαι
Τα απλά δευτερόλεπτα
Και μετά απορείς
Γιατί βιάζεσαι
Ν’ αποτυγχάνεις
Στο μέτρημα
Της διάρκειας

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Μετρώντας ανάποδα
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 14:49:21
Γεωργία Τρούλη, Μετρώντας ανάποδα

Να σκοντάφτεις πάνω σε δυο-τρεις σελίδες συνοδευτικές
Να οπισθοχωρείς αβέβαια
Και τα αγκαθωτά φιλιά να έχουν σφηνώσει πάνω στα χέρια σου
Και μ’ αυτά σφιχτοδεμένο πλεκτό να φτιάχνεις με άμμο
Και μ’ αυτήν να μετράς τον χρόνο κουκκίδα-κουκκίδα ασημαντότητας
Και μ’ αυτόν να ξεπλένεις τα δάχτυλα και πάλι να ξορκίζεις δύο βασισμένες στη ράχη σκέψεις
Και μ’ αυτές να κάνεις συναισθήματα που δεν έχουν λογική αλληλουχία — μόνο θύμο αδένα
Και από εκεί να εκκρίνεις το τελευταίο γλαφυρό ερωτηματικό όλο καμπύλη
Και μ’ αυτήν να βάζεις στρατσόχαρτο και σιγά-σιγά να προκαλείς οξύνσεις σφυριχτές
Και μ’ αυτές να φτιάχνεις γωνίες να τρυπώνεις τις φυγές
Και τις αυταπάτες

Και οι σελίδες οι συνοδευτικές
Που με όλα τα προηγούμενα έχουν τσαλακωθεί
Και αυτές να τις ξετυλίξεις σιγά-σιγά
Και με μουρμουριστό γυροφάνι ν’ αρχίζεις
Αμφιταλαντεύσεις στο νόημα
Και ο χρόνος να γυρνάει σαν ανάποδο μέτρημα
Από το εκατό και κάτω
Και με αυτόν να φτάνεις στην κουκκίδα
Και με αυτήν να σημαίνεις
Τέλος
Τέλος

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Η ρόδα η κόκκινη
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 14:57:37
Γεωργία Τρούλη, Η ρόδα η κόκκινη

Χορευτικά αφήσανε τις μικρές ανάπαυλες
Στο κατώφλι
Και τα παπούτσια της μπαλαρίνας
Για άλλο αξεσουάρ
Ακρωτηρίασαν σταδιακά τον βηματισμό
Και αποφάσισαν να γράψουν με το στόμα τους
Φράσεις — φραγές στο άγγιγμα
Γίνανε ουλές
Επικίνδυνα ανεπαίσθητες     Μια μικρή κόκκινη Ρόδα
Έρχεται με ροπή που δεν υπακούει σε νόμους
Της φύσης ούτε της ψυχής
Και κάποιος θα την κάνει λέει εφεδρική σε ποδήλατο
Ή ομόκεντρη σφαίρα σε φεγγάρι
Ή πορφυρή υδρόγειο για ελάχιστο αφανισμό
—Αν θέλουν να έχουν κάτι πιο σταθερό όταν μετράνε
Κρατήρες λευκότητας—
Δεν διασχίζεται η διάβαση όμως με κόκκινο
Όσο με πορτοκαλί
Ή με κίτρινες φλούδες μπανανιάς το βήμα
Γίνεται πιο σίγουρο
Σαν ανατολή
Ηλιακού ηφαιστείου
Πόσο λείπει από εκείνον τον τυφλό η ραβδοσκοπική
Τηλε-όραση     Πώς να του πεις;
Πού να βρεις νερό και παλιές συνήθειες
Σε εκείνον τον βράχο
Σαν Βούδας η κόκκινη ρόδα φούσκωσε
Τρομπέτα τα μουσικά τερτίπια της αφήγησης

Αχ, λίγο να ξαποστάσουν στο δέρμα εκείνου
Του δέντρου, στην ρίζα ή στην σκιά του
Ή ανάμεσα στο κενό μεταξύ συρμού και αποφράδας
Όταν ξεφουσκώσει η Ρόδα και κυρίως ο ενθουσιασμός
Από κάποιο τρυποκάρυδο τιτίβισμα φθηνό
Τότε θα κοιταχτούν διάπλατα
Και θα φορέσουν παπούτσια σε διαφορετικό νούμερο
Από το βήμα
Οι αποστάσεις θα μικραίνουν
Και θα έχουν εισιτήριο κομμένο
Στα πράσινα φύλλα του πρωινού

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ιθαγένεια ενός κόσμου
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 15:05:22
Γεωργία Τρούλη, Ιθαγένεια ενός κόσμου

Σε χορό αγρίων θα πάμε
Θα δαμάσουμε την φωτιά
Και με ολόκληρα τοτέμ
Θα ξεθυμαίνουμε τα ταμπού μας
Ξυλόγλυπτες αφηγήσεις
Στην τρύπα του αυτιού
Ένας ξαναζωντανεμένος σαμάνος
Φοράει νυχτικό
Και κάνει ευχές
Δυτικού τροπαρίου

Θα ανακαλύψουμε την ιθαγένεια
Του έρωτα
Με κουλουριασμένες αφρικάνικες μάσκες
Και κατεβασμένα από την βαρύτητα
Στήθη
Έντονος βρυχηθμός βουντού
Η αποφυγή του μοιράσματος
Και κλαις
Κι έπειτα πάλι
Αυστραλιανό θετικό
Το συναίσθημα
Μα κρίμα
Καθόλου να μην ξέρεις
Πώς παίζουν ντιτζιριντού
Οι Αβορίγινες
Και όλοι να σου λένε
Να γίνεις πιο μίνιμαλ
Αλλά εσύ συνεχίζεις να βλέπεις
Το εμπριμέ στην ταπετσαρία του τοίχου
Το σκαλιστό στον ώμο της καρέκλας
Το ανάγλυφο στην αγριάδα του βράχου
Τα χρώματα στη φούστα μιας τσιγγάνας
Τις ραφές στις άκρες ενός βιβλίου
Και δεν θες καμιά απλοποίηση φόρμας
Που δεν έχει ουλές
Και συνεχίζεις
Να συμπυκνώνεις σιωπές
Όπως οι Εσκιμώοι στα ιγκλού

Ολόκληρη ιστορία χιονιού
Και αποκόλλησης από βάθος διά-
Κοσμος
Να εφαρμόζει σε δύο τρία λεπτά
Τούβλα λευκά
Τοιχοδομία αφήγησης

Στη μέση γούνα και φωτιά
Ολόγυρα πάγος
Περίγυρος θάλασσα
Λιτή και δαντελοπλεγμένη
Απόκεντρα
Κόσμος

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Ο ουρανίσκος
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 15:32:22
Γεωργία Τρούλη, Ο ουρανίσκος

Να λοιπόν που βρίσκομαι στις οπές του ουρανίσκου σου
Με μια μικρή καρφίτσα
Να φτιάχνω δεξαεξασύλλαβες σιωπές και ενατενίσεις
Να τρυπάω τις μικρές φουσκαλίτσες που στάζουν ροή
Και λένε σιελόρροια τον αποφυλακισμό των λέξεων
Να βλέπω το παχυλό κομμάτι γλώσσας και σκέψης
Και να μην μπορώ να σου γνέθω αντιρρήσεις
Κακές αποχρέμψεις —που κάποτε θ’ ακουστεί ο βόμβος
Από την πιο βαθιά ψυχική επάλειψη—

Θα βγούνε στοιχισμένες σε σειρά και η συνομοταξία
Των κυττάρων θα θέλει νέα ανοίγματα
Το ενδιάμεσο θα έχει ακουμπήσει το διαπερατό
Και το διαπερατό τον πυρήνα
Και ο πυρήνας το κέντρο
Και το κέντρο θα είναι το γύρω-γύρω
Όλοι
Καμία εστίαση Ούτε στο βλέμμα
Αστιγματισμός — Α κεντρο
Για κεντρί θα κρατάω ακόμη σφιχτά την καρφίτσα
Θα ψάχνουν συμβατότητα τα υγρά και η γεύση
Του πικρού του γλυκού και του άγλυκου
Θα αλλάζουν χώρο στην γλώσσα
Θα δημιουργούν και βαθουλώματα σιωπής

Να λοιπόν
Κυριεύσου από την φυλακή σκέψεων που η φαιά ουσία
Κατεβαίνει στα ρουθούνια στο δέρμα στο σπέρμα
Βάλε τις αυλακώσεις της αποχής να στέκουν κλειδοκράτορες

Βγαίνω από το στόμα σου ανεπαίσθητα αργά
Και ακουμπάω στο λευκό φλοιό των δοντιών που μοιάζουν
Παραπήγματα
Σχεδόν εμπόδια άρθρωσης
Εκεί ενδιάμεσα στέκουν οι σημασίες που δεν θέλουν να βγουν

Και με τον καιρό συρρικνώνουν την υγιή επαναφορά μιας μνήμης
Όλο μυρωδιά
Η πολλή γλυκύτητα βλάπτει — Και η αμάσητη κατάποση
Της πραγματικότητας
Γι’ αυτό έλα να φιληθούμε στον λαιμό δύο κύκνων
Στην μεμβράνη μιας πατούσας παπουτσιών
Που φοράνε οι λωποδύτες
Και όταν θα ανοίξουν την σήμανση οι σηματοδότες
Θα σκέφτομαι από την αρχή πώς θα μιλήσουμε
Και αν —
Μετά θα κοιμηθούμε σγουρά και κατσαρωμένα
Και αλλεπάλληλα πάνω σε ευθύγραμμα σώματα
Σε σεντόνια τυλιγμένα γύρω από τα μάτια και θα λέμε
Δεν βλέπω
Αλλά θα ξέρεις καλά
Και εγώ ίσως
Πως αισθάνομαι δύο

Ανεμίζοντας τον κυκλικό χορό γύρω από τον εαυτό μας
Τα χέρια να ψαχουλεύουν το κόψιμο του αέρα
Και την πυκνότητα — αλλά να μην αγγιζόμαστε
Μόνο εξ αποστάσεως θα ικανοποιούνται οι ανάγκες
Μόνο εκ του ασφαλούς
Θα μας αφήνει το δωμάτιο ολόκληρο διάδρομο
Και πώς να φιληθούμε, αγαπημένε;
Πώς τόση τραχύτητα στο δέρμα της γλώσσας
Και στο γυαλοχορταριασμένο έφηβο συναπάντημα
Τόσο να θυμάται φυγές
Τόσο άλλο να φεύγει
Τόσο να θέλει φόβο γιατί καλά μαθημένος
Ο ασαφής αυτοδημιούργητος και κάποτε απρόσκλητος
Και τώρα επίτιμος
Και εκ των ων ουκ άνευ

Και μετά πάλι το κύτταρο να αναγεννά την αυταπάτη
Και κυρίως τον έρωτα
Και να αφήνει ανοίγματα — καλά διαμελίσματα
Στα διαμερίσματα όπου θα μπαίνουμε να χορεύουμε
Κραδαίνοντας ο ένας τον στόμφο του άλλου
Και η σταφυλή στο λαιμό — αχόρταγος φρουρός
Δεν θα επιτρέπει ούτε μια λέξη παραπέρα να πάμε
Ούτε μια συλλαβή
Και είμαστε ακόμη κυκλωμένοι από εμάς
Το κέντρο θα μετατοπίζει συνεχώς το κέντρο βάρους
Και το ειδικό βάρος της βροχής
Που λέγεται και αυτή ενίοτε
Ακατάσχετη λογόρροια

Μετά θα κοιμηθούμε πάλι πάνω στα σάλια μας
Γιατί θα έχουν υφάνει ολόκληρο γέλιο στο δάπεδο
Και θα ανοίξουμε τον ουρανίσκο
Να βγάλουμε σε σπασμωδικές κραυγές την ησυχία

Το πρωί τα κύτταρα μιας νύχτας που σχεδόν εννιά
Ουρανοί την περίμεναν
Θα συρρικνωθούν στην υπερώα
Και εκεί η εγώ λευκή φαιή
Και κάθιδρη θα κάθομαι
Σαν αναίτιο βάδισμα
Πάνω σε όλα τα πρωινά
Του κόσμου
Συνωστισμένα

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Η αυθάδεια ενός ήλιου
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 17:19:20
Γεωργία Τρούλη, Η αυθάδεια ενός ήλιου

Εφαρμοστή εφαρμογή δύο ευτυχισμένων στιγμών
Ενώ ξέχασαν πώς μεταβολίζεται
Το παρελθόν στη μνήμη
Και η λήθη στο μέλλον
Επιστρέφει γεμάτη κέρματα
Που ανταλλάσσουν το χέρι τείνει
Στην αποφυγή
Και θέλω
Την μυρωδιά του πιο μικρού αποτυπώματος
Την πιο σιγή δαχτυλιά που αφήνεις στο βλέμμα
Όταν κοιτάω το φεγγάρι βλέπω
Δύο βαθουλώματα μάτια
Και δύο κοιλώματα μάγουλο άγουρο αγοριού
Που μετράει τις επαναπαύσεις
Τα αστέρια κάποιος τα αναβοσβήνει κατά βούληση
Και με όλη την αυθάδεια ενός ήλιου που ζητάει λέει
Διαφάνεια

Γιατί ξέχασες πώς είναι οι εριγές του ξεχασμένου
Έρωτα
Τότε που οι αναδεύσεις βγάζουν φωτογραφικά πλαίσια
Ματ
Και κορνίζα φτιάχνουν στην ανάμνηση;
Τίποτα μη νομίζεις
Παράτολμα και με ενθουσιασμό
Επιτρέπεται να πιστεύει σε ευχές
Και αστέρια
Που κρατάνε μέσα όλη τους
Τη διάψευση
Και ολόκληρη επιβεβαίωση
Του αδύνατου

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Με γεύση πικραμύγδαλου
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 17:46:26
Γεωργία Τρούλη, Με γεύση πικραμύγδαλου

Όλα σε ένα ίδιο
Όταν αυτά που πέρασαν τα βάζεις να κάνουν παρέα
Τα μπερδεύεις
Ο ίδιος έρωτας με άλλο πρόσωπο
Ο ίδιος εσύ και πάντα να φαίνεσαι λίγο διαφορετικός
Άλλως πλασάρεις τον Εαυτό
Αλλιώς πλασάρεις τον Άλλον
Και μετατοπίζεις το κέντρο βάρους στο τώρα
Που δεν νιώθει τίποτα πιο άχρονο
Από το κανονικό σφύριγμα του καραβιού
Ή του όποιου μέσου αναχώρησης
Και θα θες την μετ’ επιστροφής απώλεια
Αλλά ξέρεις ότι ακριβό το εισιτήριο
Που έχει δημιουργήσει τη μνήμη
Και θα θες επ’ αόριστον φυγή
Αλλά θα ξέρεις πως σκληρή η απομάκρυνση
Του πρώτου φλοιού της πραγματικότητας
Και θα θες κουρδιστό πορτοκάλι ο κόσμος
Να παίζει στον δικό σου ρυθμό
Αλλά το ξέρεις πως το γαλάζιο βακτήριο
Ψυχραίνει τα θερμοφόρα χρώματα
Και θα θέλεις κρεμασμένα φυλαχτά σαν κουδούνια
Υπενθύμισης στο λαιμό
Αλλά θα ξέρεις πως κάποια στιγμή
Το ταβάνι αντέχει το βάρος σου
Και θα ξέρεις πως θα σε βρούνε κρεμάμενη
Από ψηλά
Να αιωρείσαι στον αέρα υπόσχεση
Που σχίζει την αναπνοή με μια κίνηση τέλους

Με γεύση πικραμύγδαλου
Θα έρθω να αφήσω τις λέξεις
Στην πατούσα της τελευταίας πρότασης
Αδιάφορο το νούμερο
Ο σχηματισμός
Η καμπύλη
Τα πόδια της νόησης
Έτσι θα φορεθεί εύκολα από το σχήμα
Μιας ανάγκης
Που θα έρθει να αγκαλιάσει
Και
Πάλι
Τον εαυτό της

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Και στα ενδιάμεσα
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 18:09:59
Γεωργία Τρούλη, Και στα ενδιάμεσα

Δυο κατεβασμένα παραθυρόφυλλα καθημερινότητας
Και στις ρίγες που δημιουργούν σχίσματα
Βάζεις χαρτοταινίες σε παραλληλία
Σε διάταξη που συναγωνίζεται τη δίψα του νερού

Από πάνω στέκουν κονταροχτυπημένα
Τα χαρτιά της λειψυδρίας

Δεν καίγεται κανένα τίποτα
Τόσο αργά όσο θα έπρεπε
Δεν νιώθεις καμιά στιγμή πιο δικό σου
Το δικό
Παρά μόνο τη στιγμή που το βλέπεις
Να χάνεται
Κι έτσι να ξεγλιστρά στις χαρτοταινίες
Και στα ενδιάμεσα
Σαν έντομο που ξεφεύγει
Την ώρα που μοιάζει οκτάβα σε πεντάγραμμο
Και το λουκέτο σε όλες τις γραμμές
Και το κλειδί να έχει οξειδωμένες κλειδώσεις
Και εγκοπές
Πουθενά να μην ταιριάζει
Μόνο αντίγραφα
Και κάθε φορά ένα λιγότερο
Και

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Από λαιμό σε λαιμό
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 18:27:29
Γεωργία Τρούλη, Από λαιμό σε λαιμό

Μια υποτιτλισμένη συνήθεια
Επαναλαμβάνεις—
Κάθε που βγαίνεις έξω
Τα αγριόχορτα της εγκατάλειψης
Όλο να φτιάχνουν αυλή
Όλο να περισσεύει πεζούλι
Κληματαριά με αφυδατωμένους καρπούς
Τα μαλλιά πλεγμένα πλεξούδες από καιρό
Να τυλίγουν από λαιμό σε λαιμό
Την φωνή Να την πνίγουν
Είναι νύχτα με σκιές και σου λέω
«Φέρε πίσω τα τρία τέταρτα του προσώπου μου»
Λείπει το φως και δεν φτάνει
Η πορτοκαλόσωμη χάρη από φεγγάρι
Που παριστάνει σε ουρανό σκουλαρίκι
Και το αυτί μιας γης που δεν ακούει τη μέρα
Να έρχεται κομμένο από την φαβορίτα και πέρα
Και σταλμένο σε γράμμα δώρο
Σε αυτόν που δεν μπορεί να ακούσει μουσική
Μόνο να νιώσει το νήμα της νύχτας μέσα
Στα δόντια μου τώρα που σφίγγουν
Πάνω στα σημάδια τις λέξεις

Εκεί που έβλεπα τετράγωνα παραλληλόγραμμα
Και την μικρή εκκλησία — όλο το πράσινο
Να αυθαδιάζει από ομορφιά και κοινότοπο
Και εσύ να σχεδιάζεις την πρώτη παράσταση
Του προσώπου μου
Στα 2/4 ή
Στο 1/3 ή
Στο προφίλ γεμάτο ανφάς μυρωδιές
Να σου γνέφω στοργικά το πινέλο
Σε παράλληλη ακοή
Και ταύτιση με την εικόνα της ουσίας μας
Εκεί σε είδα μονόφθαλμο από νύχτα
Να προσπαθώ να δω το περίγραμμα
Μιας σκέψης σε αιγυπτιακό βλέμμα
Το μέτωπο τεράστιο και ταξιδεμένο
Σε μοτοσικλέτα εξηνταδύο καλοκαιριών
Εκεί στους—
Στην υποσημείωση των ερώτων σου
Να με ξεχωρίζει το μενταγιόν από το λαιμό
Και από τα γύρω σου να αφήνουν σημάδι
Να μην θέλω να ακούσω την κραυγή της πιο
Τέλειας σχεδιασμένης μοναξιάς
Που είναι μονόπρακτο με ελάχιστες παραλλαγές
Και με θηλυκό παραλήπτη
Εκεί άκουσα να σέρνεται το χαμόγελο της λιβελούλας
Πάνω σε βάθρα νερού
Και εσύ να είσαι σχεδόν αγαλμάτινος και ένα με το
Τοπίο θεός
Του νερού και του φθινοπώρου

Αφιέρωσα τα κύτταρα της κοιλιάς μου σε μια διάθεση
Να σε αγαπήσω από μέσα προς παντού
Να ξεχάσω τη φωτογραφία που σε λήψεις
Το ψέμα φανερώνει πολύ
Και σου είπα ένα πρωί επομένης
«Θες να νιώσεις τα μαλλιά μου να σε ακουμπάνε;»
Όμως η απάντηση σφηνώθηκε στα χείλη
Σαν κουκούτσι
Που σκέφτεται είτε να βγει είτε να εξαφανιστεί
Στο στομάχι και πέρα
Σου έπιασα τις σκληρές τριχωτές συνήθειες σκέψης
Και έκανα ελαφρές ελαφρύνσεις από το βάρος
Της μίας κουβέντας

Τώρα —ενώ δεν ξύπνησα ερωτευμένα αργά—
Σε θυμάμαι να οδηγείς στον εαυτό σου το φως
Που σε κυνηγάει και κυνηγάς
Ενώ στέκεις σκουρόχρωμος κάπου στη μέση
Φορώντας το βάθος από ουρανό σε ουρανό
Σου διαβάζω το κατακάθι της μοίρας στο κάτω κάτω
Του καφέ μου — Δεν πιστεύεις σε θνησιγενείς προφητείες
Ούτε κι εγώ να ξέρεις αλήθεια
Όμως όσο μιλάω τυλίγεται πιο δυνατά η πλεξούδα της
Λέξης
Γύρω από τον λαιμό
Όλο και πιο ανυπόφορα βγάζω το χρώμα σε αυτά
Που λέγονται στα τοιχώματα και έξω στον αέρα

Πόσο μου έλειψε η κίνηση της ενθρόνισης
Πάνω στη διαφάνεια του αλμυρού νερού
Και εκείνο το βλέμμα όλο παιδικότητα
Τώρα που σου λέω Έλα
Δυο φορές Έλα
Μια συνήθεια δεν αργεί ποτέ να μάθει
Να συνηθίζει
Όμως μια απώλεια
Δεν συνηθίζει ποτέ την απώλεια
Την στιγμή που συμβαίνει
Ούτε και την επόμενη
Την επόμενη
Την άλλη
Την πάντα

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Διάζωμα
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 19:00:11
Γεωργία Τρούλη, Διάζωμα

Διαστρωματώσεις χρωμάτων
Ανάγλυφο το βήμα ν’ ανέβεις
Αφήνω το κοτσάνι των λουλουδιών
Ασύδοτα να μεγαλώσει
Να κρεμαστεί με μήκος και αυτοχειρία
Συθέμελα να γίνει ροή
Να πιαστείς και ν’ ανέβεις
Μουρμουρητά της νύχτας γαζώνουν τα αυτιά
Σαν μυρμηγκοφωλιές
Που κατακτούν μουσικές
Φράσεις για να έχει απόθεμα ο χειμώνας
Και οι αυταπάτες — αλλά ανεβαίνεις
Χωρίς οδηγό επιβίωσης
Χωρίς εξιδανίκευση
Και επιβεβαίωση
Πώς
Ο μίσχος και ο λαιμός των φυτών
Γίνεται καμηλοπάρδαλη
Αυτοσαρκασμού
Και μερικά είναι σαρκοβόρα
Και μυτερά σαν τρίαινες
Ποσειδώνιου κάλλους
Πώς να πιαστείς;

Εκτός εάν τα χέρια
Και αυτά κοφτερά
Και βρουν τελεία στις λάμες που γίνονται
Λεπίδες ακούσιου
Θα ξεγυμνωθούν τα σεντόνια
Θα βρουν άλλον τρόπο
Να δένονται οι κόμποι
Μέσα ο ένας μέσα ο άλλος
Τώρα γερό γίνεται το σκοινί
Στην προσπάθεια
Σίγουρο για ανάβαση και καταβυθίσεις

Τόσο καιρό αναμένω να μπεις
Από την τζαμόπορτα που έχει μουλιάσει
Από την υγρασία του μισοφαγωμένου
Φεγγαρόφωτου
Κι αυτό βουλιάζει στον χώρο
Αα! Κάτι ακούω
Σφύξεις και κατεβαίνει η πίεση
Τρίζουν σχεδόν σιωπηλά
Τα αλουμίνια
Καθώς νιώθουν βαρύτητα και η επιθυμία
Να φτάνει στο έκτο οροφοδιάζωμα
Της φυγής
Και από κει η πτώση θα γίνει εις διπλούν
Και με άνεση

Πώς θα γίνει να ριζώσει το κεφάλι των λουλουδιών
Στην άσφαλτο;
Πώς θα μπορεί ο ουρανός να βάφει λωρίδες
Διαβάσεις
Και φανάρια αναμονής;
Πώς θα γίνει σύννεφα να περιπλέκουν ανθρώπους
Πεζή;
Πώς τα φώτα και τα σιδεροφτιαγμένα χρωματιστά
Να μιμούνται άχαρα τα άστρα
Και να μην αυτοκτονούν για ευχές;
Και καθόλου να μην καταφέρνουν
Την μεταθανάτια ζωή μιας επιθυμίας;
Αχ, κάνει κρύο
Στα μισά της αναρρίχησης
Το κέντρο της γης γεμίζει θριάμβους
Επίγεια γείωση βεβαρημένης βαρύτητας
Και πλέον

Είναι γιατί ολόκληρη υδρόγειος
Λέγεται στρογγυλή
Ενώ τόσες γωνίες προεξέχουν
Στο επάνω νερό
Και από εκεί πιάνεσαι
Για να λειάνεις τη στρογγυλάδα
Και της αναμονής
Το ανεκπλήρωτο
Ίσως...

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Σαν κατηγορία
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 19:05:31
Γεωργία Τρούλη, Σαν κατηγορία

Μερικές φορές μοιάζει ο βράχος
Να σμιλεύει τη θάλασσα
Η θάλασσα τα ψάρια
Τα αμφίβια το χώμα
Η κάθε φωτιά το νερό
Μερικές φορές
Μοιάζει η αγάπη να σμιλεύει
Τον έρωτα
Η πατούσα την διαδρομή
Η τεχνητή ζωή τον θάνατο
Η κάθε αποβολή το
Γέννημα
Μερικές φορές μοιάζει
Ο χρόνος να σμιλεύει
Τον χρόνο
Και τότε μόνο
Το πρόπλασμα
Να φτιάχνει τον άνθρωπο
Σαν κατηγορία ή κατηγόρια
Τότε κάθετο σύμπαν
Διαπερνά τον εαυτό του
Σε σφαίρα
Ο κύκλος ασφυκτιά
Όμως εμπεριέχει τετράπλευρα
Και το τετράγωνο
Τις τρεις διαστάσεις
Και μια να περισσεύει
Και η κάθε διάσταση
Μια τελεία
Και η κάθε τελεία
Την άκρη μιας μύτης
Που είναι άνω
Και ακολουθεί αρχή
Ή αποσιωπητικά
Προηγούμενου
Τέλους
Στην αρχή ήταν σημείο
Εν τέλει
Τίποτα
Και
Συνέχεια

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη, Τα αστέρια
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 19:10:51
Γεωργία Τρούλη, Τα αστέρια

Τα παίρνεις όλα ένα ένα. Τα κατεβάζεις από τον ουρανό. Τα γυαλίζεις με
Αλκαλικά υγρά και ζυγωματικά χέρια στο σεντόνι του ύπνου που ξέχασε πάλι
Να κοιμηθεί Θα αφεθεί σήμερα
Τα δένεις με γραμμώσεις αόρατες Επιμήκυνση σε κλωστή και χρόνο
Που έχει πεθάνει
Προ πολλού και πολλά ιδωμένος
Τους δίνεις φορά σκήπτρου ή μπαστουνιού. Θα διευκολύνεται η κατάβαση
Από το έξω ύψος — Περίγραμμα. Τα δένεις στον κόσμημα-λαιμό
Και ενώ παριστάνεις το εκκρεμές στην όρθια μοίρα του κόσμου
Όλοι θα κοιτάνε μια κατακόρυφη λάμψη και από κάτω μια τελευταία σκέψη
Στην κορυφή του κρανίου σου
Το κεφάλι φεγγάρι άγουρο αγοριού Και λίγο πιο πολύ θα στάζει συλλογή και αιτία
Εκεί γίνεται ο κορεσμός των θεών σε
Αναπνοή και υδρόγεια σκέψη
Δύο
Οξυγόνο
Νερό
Και

Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
Title: Γεωργία Τρούλη: Πριν εισέλθετε, βεβαιωθείτε
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 20:55:32
Γεωργία Τρούλη: Πριν εισέλθετε, βεβαιωθείτε

Είσοδος ένα δύο

Σπάνιο πλάσμα
Σπάνιο πλάσμα ποτέ δεν κατάφερα να σου πω
Πως εγώ προξενώ μήτρα
Εγώ προξενώ μήτρα
Πιέζω με όλη μου την δύναμη το αίμα
Από το κεφάλι να περάσει στα χέρια και
Μέχρι να σχηματίσει ουλές
Πιεσμένο στις άκρες – πληκτροδακτυλία λέγεται
Να αφήνει μεγάλα αποτυπώματα, πώματα, πτώματα
Να εντοπίζεται ο ένοχος – κάθε δάχτυλο και άλλη ταυτότητα
Διασχιστική προσωπικότητα λέγεται-Μην
Σπάνιο πλάσμα επί δύο
Πριν εισέλθετε, βεβαιωθείτε ότι ο έρωτας έχει
Σταματήσει κανονικά πίσω από την πόρτα ή πάνω
Σπάνιο πλάσμα επί δύο
Πριν πατήσετε το κομβίον
Σπάνιο
Βεβαιωθείτε ότι ο άνθρωπος έχει σταματήσει
Κανονικά κάτω από το ταβάνι Τόσο μόνο του χρειάζεται
Τόσο ύψος
Σπάνιο πλάσμα-my precious
Βεβαιωθείτε ότι πριν ανοίξετε την πόρτα
Μια άλλη έχει κλείσει απότομα πίσω σας
Και η πλάτη σας γυρισμένη σε μιαν άλλη πόρτα
Γράφει – πωλείται
Ουρανός και γη συν δύο μυρμήγκια
Και μια Strangelove διαστρέβλωση του είδους
Σπάνιο
Όταν ο αποσυμπιεσμένος αέρας αναπνοής θυμίζει
Ντους πολλών εραστών και νέες ευρεσιτεχνίες
Στα έλαια δέρματος
Μην φοβηθείς, Σπάνιο πλάσμα

Από τώρα προνοήθηκε η υποτέλεια
Κάθε άνω τελεία έχει μια υπό τελεία
Κενή συνήθως φαιή ανύποπτη ανυπόταχτη
Απαρατήρητη
Όλο κενό σεισμογραφικό καλλίγραμμα
Σπάνιο πλάσμα το αίμα βγαίνει από τα πλήκτρα
Και μυρίζει και σε λωρίδες βγαίνει η επιδερμίδα
Και στην σταφυλή ενός κεφαλιού
Και στον λάρυγγα της υδρογείου
Εκεί στο μήλο του Αδάμ που πρωτοδημιουργήθηκε
Πρωτοφιλήθηκε και αποτυπώθηκε
Εις τους αιώνας των αιώνων
Μέχρι τον εικοστό δεύτερο οιωνό
Σπάνιο πλάσμα

Τι είναι ένα ζωντανό κύτταρο;
Η μίτωση κοστίζει στην φύση ενέργεια
Και η συρρίκνωση μόνο – εδώ

Όταν πήγα σε εκείνο το δάσος των φουντουκόδεντρων
Σπάνιο πλάσμα
Και οι γρηγοριανοί ρυθμοί παλινδρόμηση
Προκαλούσαν στα πουλιά
Τα όρνεα ήξεραν να επιτάσσουν
Γρηγόρευε! Γρηγόρευε!
Η αποκτήνωση του αετού
Προηγείται της δίψας για ουρανό
Σπάνιο πλάσμα το ξέρεις
Το ξέρεις πώς φυγοκεντρείται ο άνθρωπος
Σε μια μαύρη τρύπα
Κι επάνω μένει ένα ολόκληρο κομμάτι
Σκέψης περίγραμμα
Gilbert & George
Σπάνιο πλάσμα Φάννυ κι εσύ Αλεξάντερ
Η μαγική προβιά της αγάπης ξεφτίζει
Ξαναγίνεται πρόβατο – πολλές βελόνες
Και πλέξεις – πρόβατο για σφαγή
Σε καιρούς πείνας
Στο δάσος των φουντουκόδεντρων
Γρηγοριανοί ρυθμοί μανδριγάλια
Και μικροπωλητές κινούνται στο ίδιο τέμπο
Ανοιχτό στόμα και σιαγόνες διάπλατες
Και από πάνω ένα σύννεφο κύλινδρος
Που ίσως πυκνότητα από πεπιεσμένο φλοιό
Έτοιμο να εκραγεί στα άδεια κρανία
Και στων πουλιών την ολόμαυρη ράχη
Αλλά κανείς δεν ακούω – αλλά κανείς
Δεν ακούω πως
Εγώ προξενώ μήτρα
Δεν ξέρω πώς διπλασιάστηκα
Δεν ξέρω πώς διπλασιάστηκα
Συνεχώς ελαττωμένη από εαυτό
Και την πληκτροδακτυλία σε έξαρση
Να μοιάζει με κορμούς και κλαδιά δέντρων
Η αφή
Τόσα χρόνια κυκλοτερής
Από αριστερά προς τα δεξιά και το αντίθετο
Συνεχώς ελαττωμένη από εαυτό από δέκα
Από αίμα
Σε έναν τεράστιο τυμπανισμό έχω χωνέψει
Τερατώδεις αποφάσεις – Μετεωρισμός
Η κοιλιά ίδιο σχήμα με το κεφάλι

Σιαμαία καταστροφή – Σπάνιο πλάσμα
Το ξέρεις

Σε ένα ABO σύστημα οικοδομήθηκες
Με ρέζους αμφίβολο και φαινότυπο κλασικό
Ποτέ κανείς δεν θέλησε –το είπα ξανά–
Φαγοκυττάρωση της ανάμνησης
Που μόνο déjà vu υπάρχει και μεριμνά
Μετάγγιση στα ρυάκια του δάσους
Στα ρυάκια του δάσους
Ξετυλίγεται το νερό
Συνειδησιακό και ονειροπόλο
Για μια χρονοτριβή που σε καταργεί
Σε καταργεί
Εγώ προξενώ μήτρα
Κι όλο το αίμα σαπίζει
Ακριβώς στο σημείο που ανάβει κόκκινο
Και προειδοποιεί
Πριν εισέλθετε στον θάλαμο, βεβαιωθείτε
Ότι το κενό βρίσκεται ακριβώς
Πίσω από την πόρτα
Βρίσκομαι ακριβώς πίσω από την πόρτα
Ο έρωτας-άνθρωπος

Από τη συλλογή Πριν εισέλθετε, βεβαιωθείτε (2013)
Title: Γεωργία Τρούλη, Χαρτογράφηση δύω
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 21:10:27
Γεωργία Τρούλη, Χαρτογράφηση δύω

Υπέργεια διάβαση

Πολύ νωρίς άφησα να με καταπιούν τα μπουντρούμια
Μια υγρασία πλίνθων στο βήμα
Φρούρια τα σπίτια
Arte povera και μεγαλοπρέπεια εισόδου
Στο ύψος των τακουνιών Σαλβατόρε
Χτίστηκε το πηγάδι της Β
Με σιδεριά κυλινδρική ημισφαίριο
Ο αιώνας και η αρίθμηση το Τέλος
Xxxiii τόσο όσο το έκθεμα η ηλικία
Το υπόδημα κύρους ή ξιπασιάς
Πολύ νωρίς αφέθηκα να μυρίζω βροχή
Και ύπαρξη
Αγαπωθημένη
Από τον αιώνα που δέω
Από τον αιώνα που δεν
Σχηματίστηκα ακόμη
Εκφοβισμένη και με χυμούς ponte vecchio
Έρωτας στο τζάμι    Το βλέμμα στον δρόμο
Ιστορίες καθημερινής τρέλας
Συνειρμοί με χνώτο
Να διαγράφεται το αποτύπωμα των δαχτύλων
Η θεατρική λήψη των στιγμών στον ιππόκαμπο
Με σέπια χρωματισμού επτά
Επτά ημέρες για να εφευρεθεί ξανά η
Έντρομη κλειστή ροή
Πραγματικότητας
Πολύ νωρίς άφησα να με καταπιούν τα μπουντρούμια
Σου είπα κάποτε πως στα δεκατέσσερα με γέννησες
Και στα εβδομήντα με μαθαίνεις να μεγαλώνω
Μόνη
Σαν το πιο ψηλό σημείο της σκέψης μου
Και μοναδική σαν το μυστικό που κουβαλάς
Ενοχικά παραμορφωτικά υπογλώσσια
Για επτά ημέρες η άφεση
Η εμποτισμένη με δέρμα γονιού
Μυρίζω ύπαρξη – βαρύ αίμα
Σόι πάει το βασίλειο – λένε
Και η αυτοκρατορία των αισθήσεων
Βρίσκει την πρώτη τρωτή στάλα
Αναπαραγωγής
Διπλασιασμός του κυττάρου
Σε εφτά ζυγωτές μέρες
Σε εφτά γωνίες εξωστρεφείς
Εφτά αμβλείες σκέψεις
Εφτά στιγμές ανυπόφορες
Εφτά συγγενείς ασθένειες
Εφτά ζυγωτικές ένα
Εφτά εδώ και τώρα ένα
Κουβαλάμε δέρμα κάτω από δέρμα
Πολλές ποιότητες
Με ελαφρά διαφορετικούς αποχρωματισμούς
Και το αίμα μόνο σταλάζον
Εκατοστό κυβικό
Σε ένα κέντρο που ονομάζουμε ψύχωση
Δεν διαιρείται όμως ο κόσμος
Ούτε σε Ηπείρους ούτε σε Ωκεανούς
Αλλά σε ξεφλουδισμένες παλιές ταπετσαρίες
Και σε ποινικές διαθέσεις του Εγώ με τους Άλλους
Σκέφτομαι και γράφω – κανείς
Καμιά χαρτογράφηση δεν πετυχαίνει να απεικονίσει
Ούτε καν να υποψιάσει το περίγραμμα
Το σχήμα και την μυρωδιά της αποσύνθεσης
Της αλλαγής διαμονής της μεταφοράς
Της μετάφρασης του Αιώνα
Πολύ νωρίς άφησα να με καταπιούν τα μπουντρούμια
Το υγρό περιθώριο της βροχής
Κρατημένη βροχή
Ταγκισμένη απόλαυση
Τακούνι
Ύψος
Πηγάδι

Από τη συλλογή Πριν εισέλθετε, βεβαιωθείτε (2013)
Title: Γεωργία Τρούλη, Συρρίκνωση
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 21:30:50
Γεωργία Τρούλη, Συρρίκνωση

(Με αναγνώριση αποτυπώματος)

Ποίηση πάνω σε έναν πεζό της καθημερινότητας λόγο
Τα χέρια έξω από τα ρούχα να μακραίνουν τα μανίκια γίνονται λωρίδες σεντόνι
Λινό και μετάξι. Όλα τα μέσα όργανα αφαιρούνται. Όλα τα μέσα όργανα
Η ροή του αίματος αποκτά άλλο ρυθμό. Λευκό ερυθρό φαιοκίτρινο. Ο ουρανός
με άσπρο σύννεφο. Στην μέση. Με άσπρο κενό που αιωρεί-τε στην γωνία του
ορίζοντα. Μια αμυχή από τα πολύπλοκα της ανοχής
Η φυγάδευση έχει σημείο φυγής τον εαυτό. Στο εσωτερικό όργανο μιας ψυχής
Που διαστέλλεται που διαστέλλεται που διαστέλλεται
Ήρθε και μου είπε με μάτια που δεν αντέχουν την αντανάκλαση
Πως η πόλη έχει δύο εισόδους η λίμνη ένα είδωλο και
Το λουλούδι Λειρήτια έναν Νάρκισσο
Και έναν τρόπο να μαραίνει τον έρωτα-Άρνηση
Η κλειδαρότρυπα μιας θύμησης έχει πολλαπλούς κλειδάριθμους (1, 2 και άπειρο)
Κανείς δεν ενοχοποιεί την αποκάλυψη της συρρίκνωσης
θα έρθει πάλι με όλη την αφαίρεση των σωθικών να παίξει την υπόσταση
Με άλλο βάρος με άλλο γόνιμο με άλλο γήρας
Όλα τα σπίτια συμπυκνώνονται σε άλλες ανάγκες
Πώς μπορεί ένα τσόφλι να είναι τόσο ακέραιο και ο πυρήνας
Να διασπάται επ’ άπειρον; Ποίηση πάνω σε ένα
πεζό παράπηγμα έρωτα. Επάνω σε ένα ποιητικό παραπέτασμα.
Μέσα σε δύο γραμμές
Δεν θέλησα καθόλου η φωνή που έσυρα
–Μαζί με τα όργανα έτοιμα για μεταμόσχευση ονείρου–
Να με κατασπαράξει σαν Ηχώ αιώνια τιμωρημένη να φωνάζει μόνη στον έρωτα
Η φυγάδευση έχει κοινό σημείο φυγής με την απομόνωση την προσήλωση
την πηγή και τον έρωτα Φεύγει περίγραμμα Φεύγει περίγραμμα
θα διαθέσω δυο τρία καχεκτικά πουλιά σαν αγγελία θανάτου
Φεύγει περίγραμμα
Φεύγει περίγραμμα
Ποίηση πάνω σε έναν πεζό θάνατο. Φτερούγισμα. Επιτύμβιος χορός
Ποίηση πάνω σε έναν πεζό της καθημερινότητας
Αδιαπέραστο Ασυγκράτητο και Ανυπότακτο
Τα τρία στερητικά ουδέτερα που φόβο δεν έχουν
Πέρα από την κουκουβάγια που στέκει τις νύχτες στο απέναντι μπαλκόνι
Και σε εκείνο ο γνωστός ναυαγοσώστης
Που μια ώρα πριν αυτόχειρας
Που δυο μέρες πριν αγαπημένος
Που τρεις μέρες πριν διαρρήκτης
Που τέσσερις μέρες πριν θυρωρός
Που πέντε μέρες πριν φωτογράφος
Που έξι μέρες πριν ασύδοτος
Που εφτά μέρες πριν δημιουργός
Ένας τυχαίος διαβάτης στον κόσμο. Χωρίς σκιά να ακολουθεί
τον ήλιο την λίμνη. Να ερωτεύεται είδωλο χωρίς περίγραμμα
– Φεύγει περίγραμμα
Φεύγει – Πού θα ενσωματωθεί το σκούρο σημείο προοπτικής
ανάλογα με την θέση του ήλιου; Πού μπορεί να βουλιάζει το κενό
και να δημιουργεί και άλλο κενό καινό;
Ποιο λουλούδι Λειρήτια ακούει το καθρέφτισμα μιας σταγόνας νερού σε νερό;
Φεύγει περίγραμμα. Σώθηκε η ανάγκη στο σπίτι
Η υπεκφυγή. Το εσωτερικό του οργάνου
Διασπάται ο πυρήνας και το τσόφλι ακέραιο
Με ραγάδες – ανάμεσα σε ηπείρους εφτά. Και κενό ανάμεσα σε πάγους
Ποίηση πάνω σε πεζό παρακείμενο λόγο
Και ούτω καθεξής
Το σύμπαν συρρικνώνει την γη
Ή το αντίθετο

Από τη συλλογή Πριν εισέλθετε, βεβαιωθείτε (2013)
Title: Γεωργία Τρούλη: Ον/Είδος προς καταστροφή
Post by: wings on 20 Mar, 2017, 21:53:39
Γεωργία Τρούλη: Ον/Είδος προς καταστροφή

(Προσοχή στο κενό)

Να μιλήσω διστακτικά με τα μάτια
Να μιλήσω διαπεραστικά με τα μάτια
Να φορέσω πηγούνι
Διάθεση
Έμφαση
Αντιθετικά επιρρήματα
Να πω πως οι ανθρακωρύχοι
Βλέπουν τον ουρανό πιο μεγάλο
Από όλους
Πως οι τυφλοπόντικες ανοίγουν δρόμο
Όπως το πέος σε ήβη παρθένα
Να φιλήσω την κολπική μου μαρμαρυγή
Να παίξω με την πλάτη μου κρυφτό
Στον εαυτό
Ή ακόμη καλύτερα κάποιος να παίξει
Άρπα σε πλάτη με νύχια όλο δέρμα
Νωχελικά να αρχίζει η καταστροφή
Να βρει κάποιος νότες στον τρόπο αναπνοής
Και εκεί να εμμείνει
Μέχρι να αναποδογυρίσει ο ουρανίσκος
Να περπατάνε σαν φωτιστικά καλώδια
Στην οροφή και να αλλάζουν
Φωτισμό – Άνθρωποι
Κατά διάθεση
Να πηγαινοφέρνουμε λέξεις και παλιά
Αναθήματα
Σε σακούλες κατανάλωσης
Να υπονομεύουμε την εικόνα
Να την λουστράρουμε
Γεμισμένη
Ζεματισμένη
Συμπυκνωμένη
Διαρκή
Να φυγοκεντρούμε την φλέβα νερού μέσα στο δέρμα
Να φουσκώσει από παραμόρφωση το κύτταρο
Να ξεπεζέψουμε
Να πω πως η φυσική ομοιογένεια του είδους
Είναι ένα πατέ γόνιμο
Από χημικές αντιδράσεις
Να μην φύγει κανείς!

Όπως ο Προμηθέας τα όρνεά του τα θρέφει
Έτσι!

Όταν θα γίνει σεισμός για το κάτω από το περβάζι
Όλοι στον ανελκυστήρα!
Εκεί που πρέπει
Πριν εισέλθετε – βεβαιωθείτε
Η φωτεινή επιγραφή μιας πρόζας σε μια συνείδηση
Με την επισήμανση steve antonakos
Πότε είδες τελευταία φορά τον ουρανό
Απέραντα τεμαχισμένο;
Ξέπνοο παραλήρημα καρφιτσωμένο
Στο αυτί του ενοίκου;
Πότε τελευταία φορά μπήκες σε ένα σώμα παρθένο
Και μεγάλωσες;
Γεμισμένο νερό ελέφαντας
Από μνήμης άρχισες να φουσκώνεις
Ή ακόμη καλύτερα γουρούνι
Με σχισμή στη ράχη
Στο στόμα να αποταμιεύεις πρωτόγονα δευτερόλεπτα
Επίμονη Αντιγόνη
Έμφαση διάθεση και αντιφατικά επιρρήματα
Εάν ο κόσμος ολόκληρος μια land art εγκατάσταση
Christo
Εάν
Εάν
Ένα
Ένα
Ον
Είδος προς καταστροφή

Ο κόσμος ολόκληρος

Από τη συλλογή Πριν εισέλθετε, βεβαιωθείτε (2013)