Εδώ λοιπόν εγείρεται ζήτημα: πώς γίνεται αποδεκτό η Γερμανία να τηρεί τέτοια στάση κατά της Λευκορωσίας και να πιέζει για επιβολή κυρώσεων και, την ίδια στιγμή, να κάνει ό,τι μπορεί για να αποτρέψει κάθε είδους κύρωση για την ίδια ακριβώς πολιτική όταν την ασκεί η Τουρκία; Την οποία μάλιστα επιβραβεύει με πακτωλό δισεκατομμυρίων ευρώ που ανά τακτά χρονικά διαστήματα τής εξασφαλίζει από ευρωπαϊκούς πόρους; Πώς εξηγείται και πού οδηγεί αυτή η διπλή πολιτική; Γιατί για το Βερολίνο ο Λουκασένκο προκαλεί κρίση με σκοπό, όπως είπε ο Μάας, την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης, ενώ ο Ερντογάν, που κάνει ακριβώς το ίδιο ήδη πολύ καιρό πριν το ανακαλύψει ο Λουκασένκο, τυγχάνει προστασίας από τη Γερμανία και τις Βρυξέλλες; Γιατί ο πρώτος είναι εχθρός και ο δεύτερος πολύτιμος φίλος;
Ο Ερντογάν, ο Λουκασένκο και η γερμανική διγλωσσία | in.gr