Ευχαριστώ πάρα πολύ!
Υποθέτω μια δυσκολία είναι να αποφασίσουμε πότε το όνομα θεωρείται εξελληνισμένο και πότε όχι, ειδικά σε περιπτώσεις όπως της Γουατεμάλα(ς) και της Νικαράγουα(ς) που προανέφερα, που το όνομα παραμένει σχεδόν ίδιο στα Ισπανικά.
Φαίνεται ότι η άκλιτη μορφή των αντίστοιχων χωρών (όπως και το "της Νεβάδα") είναι πιο συνηθισμένη στο Google, αν και αυτό δε σημαίνει κάτι συνήθως.
Πότε άραγε θεωρείται ότι το όνομα μιας χώρας έχει πλέον γίνει κομμάτι της ελληνικής; Είναι, ας πούμε, η Μποτσουάνα, εξελληνισμένο όνομα;
Και κάτι άλλο: Έχει την ίδια σημασία ο εξελληνισμός των ονομάτων που είχε κάποτε; Πιο δύσκολα αλλάζουμε την προφορά των ξένων ονομάτων πλέον για να τα θεωρήσουμε κομμάτι της γλώσσας μας απ' ό,τι παλιότερα, κατά τη γνώμη μου πάντα.
Πότε δεν κλίνονται τα ονόματα ακόμα και των τοπωνυμίων που χρησιμοποιούμε όπως έχουν; (Λεσότο; Μονακό; Πουέρτο Ρίκο;) Αυτά δε θεωρούνται εξελληνισμένα, αν και είναι πλέον κομμάτι της γλώσσας μας και είναι πολύ απίθανο να αλλάξουν τώρα και να "εξελληνιστούν";
Συγνώμη που σας ζάλισα, έχω μπερδευτεί!
Είναι λίγο ακραίο να το γενικεύσουμε και να πούμε ότι τοπωνύμια που τελειώνουν σε -α και -η (Ανγκόλα, Ναμίμπια, Μποτσουάνα, Ταϊτή) συνήθως κλίνονται; (όχι όμως πάντα -βλ. Κόστα Ρίκα, Μπουρκίνα Φάσο, Παπούα)