Για τη διευκόλυνση, πάντως, της άρθρωσης των επιχειρημάτων μας και της σχετικής κατανόησης θα χρειαστεί να επαναλάβουμε πού και πού μερικά πράγματα που ήδη έχουμε καταθέσει και επισημάνει. Ξεκαθαρίζουμε, μάλιστα, ότι αυτό θα γίνει σκοπίμως, καθώς συνιστά μια σύμμετρη απόκρισή μας στη γενικώς κυριαρχούσα δυσπιστία (διάβαζε: αρνητικότητα) ως προς τη μεταφρασιμότητα της ποίησης, γι’ αυτό και πρέπει να υπενθυμίζουμε διακριτικά πότε-πότε ότι ναι,
η ποίηση μεταφράζεται. Και ακριβώς επειδή αποδεχόμαστε τη μεταφρασιμότητα της ποίησης, αλλά ως έργο του εκάστοτε μεταφραστή, γι’αυτό και, μιλώντας γι’ αυτήν, κρίνουμε ότι ο από πάσης απόψεως σωστός και πρέπων τίτλος είναι: Ο μεταφραστής της ποίησης – και εννοούμε τον μεταφράστορα, όπως τον έχουμε ήδη παρουσιάσει στο πρώτο κεφάλαιο.
Η μετάφραση της ποίησης (Δημητρούλια Ξανθίππη, Κεντρωτής Γεώργιος)