Έκανα μια μικρή έρευνα πριν κάνω κλικ στο "νέο θέμα", αλλά, όπως είπα, ήταν μικρή. Οπότε αν έχει τεθεί και στο παρελθόν το ζήτημα, τότε σίγουρα θα δω το κλασσικό μήνυμα του Σπύρου «εδώ κοίταξες;». Στο θέμα μας όμως, το οποίο είναι: slang. Όπως θα έχετε παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια, οι ιδιωματικές εκφράσεις που χρησιμοποιούν (-ούμε) οι νέοι σήμερα βασίζονται κυρίως σε δάνεια από την αγγλική. Εκτός από τα κλασσικά cool, hardcore, relax, project, trendy και διάφορα άλλα, που πλέον τα βλέπουμε και με ελληνικούς χαρακτήρες, υπάρχουν και κάποια που δεν έχουν «ενταχτεί» ακόμη. Posh, respect, indie, dude, bitch, download, etc.
Και βέβαια υπάρχουν και οι «εξελληνισμένες» αγγλικές λέξεις, όπως το ριλαξάρω (κατά το «σερφάρω»), υπάρχει ο χαρακτηρισμός «ποζέρι» και «ποζεράδες», που προφανώς δημιουργήθηκαν με την ίδια λογική που προέκυψε το «χιπ-χοπάς» και «ρεϊβόνι». Σε μια εποχή λοιπόν που οι περισσότερες ιδιωματικές εκφράσεις είναι αγγλικές, εμείς οι μεταφραστές, στην προσπάθειά μας να μεταφέρουμε το αγγλικό κείμενο στο ύφος της εποχής για να μη χάνει το χαρακτήρα του, τι κάνουμε; Τις αφήνουμε αμετάφραστες; Κρατάμε τις ενταγμένες και εντάσσουμε τις ανένταχτες; Τις αποκηρύσσουμε σύμφωνα με τους κανόνες της σχολικής έκθεσης (Δε γράφουμε «καφετέρια» γιατί δεν είναι ελληνική λέξη. Γράφουμε «καφενείο». Τώρα, το ότι έχουν διαφορετική σημασία τα τελευταία 20 χρόνια, είναι κάτι που δε μας αφορά.); Προσπαθούμε δηλαδή να διαφυλάξουμε το πνεύμα της εποχής όπως κάνουμε και με κείμενα παλαιότερων ετών- ή ο ρόλος μας είναι η διαφύλαξη της ελληνικής γλώσσας; Κι αν αφήσουμε κάποιες αμετάφραστες, διατρέχουμε κίνδυνο να μας πουν και τεμπέληδες;
« Last Edit: 14 Apr, 2007, 18:06:42 by nickel »
Life is not a spectator show. Να το βλέπω, να το θυμάμαι.
