Η αγάπη μου είναι ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο,
που πρωτανθίζει τον Ιούνη.
Η αγάπη μου είναι μελωδία
γλυκού σκοπού που απλώνεται.
Nα προτείνω, λίγο τσαπατσούλικα (και υπόσχομαι να το ξαναδώ αργότερα πιο προσεκτικά):
...
που τον Ιούνη πρωτανθίζει.
Η αγάπη μου είναι μελωδία,
σκοπό γλυκόλαλο σκορπίζει.
Κι όσο όμορφη είσαι, κοπελιά,
τόσο μ’ έχεις μαγέψει.
Παντοτινά θα σ’ αγαπώ,
ώσπου η θάλασσα να στερέψει.
Ώσπου όλες οι θάλασσες να στερέψουν, αγάπη μου,
και οι βράχοι να λιώσουν με τον ήλιο!
Θα σ΄ αγαπώ για πάντα, ναι,
σαν θα κυλά η ζωή μου.
...
ωσότου η θάλασσα στερέψει.
Ίσαμε να στερέψουν όλες οι θάλασσες, αγάπη μου,
κι οι βράχοι να λιώσουν με τον ήλιο!
Θα σ' αγαπώ για πάντα, αγάπη μου...
(Το "ίσαμε" προέκυψε από ποιητική ένδεια και όχι άδεια:-) αλλά, ενώ μου αρέσει πολύ ο δεύτερος στίχος για τους βράχους, στον τέταρτο στίχο θα την ήθελα την ομοιοκαταληξία κι ας είναι δύσκολο να κάνεις ρίμα με τον "ήλιο")
Περιττεύει να πω ότι μου άρεσε πολύ η μετάφρασή σου, ναι;:-)