Κι επειδή παραπάνω υπάρχει και μια αναφορά για τα κατοικίδια, επιτέλους έχει γίνει αηδία αυτή η μόδα. Άλλο να είσαι ένας μοναχικός άνθρωπος που χρειάζεσαι τη συντροφιά ενός κατοικίδιου ζώου, και άλλο να ζεις σ' ένα διαμέρισμα με 2-3 παιδιά και να έχεις και 2-3 σκυλιά και γατιά έτσι για να τα βγάζεις βόλτα και να παριστάνεις τη... νεο-μαντάμ Σουσού, επιδεικνύοντας πόοοσο ζωόφιλος/-η είσαι. Είναι ενοχλητικό να σε ξυπνάνε οι σκυλοϊδιοκτήτες που συναντιούνται κάθε πρωί (πρωί-πρωί, εννοούμε...) έξω απ' το σπίτι σου, αφήνουν τα ζωάκια τους (ή τα θηρία τους, ανάλογα με τη ράτσα) να συνομιλήσουν γαυγίζοντας δυνατά, πιάνουν κι αυτοί το θορυβώδες δικό τους κους-κους, και πάνω που ξανακλείνεις μάτι, νά 'σου άλλοι δύο τέτοιοι που συναντιούνται, και πάει λέγοντας... Οι δε γατοϊδιοκτήτες, που δεν τολμάς να πας σπίτι τους (καλά, πια έτσι κι αλλιώς δεν πηγαίνεις...) και φεύγεις γεμάτος τρίχες που ποιος ξέρει τι μικρόβια και ιούς κουβαλάνε; "Μα οι γατούλες γλείφονται, είναι καθαρές"... λένε οι γατοϊδιοκτήτες. Εγώ ξέρω ότι εξ αυτού του λόγου παίρνουν στη γλώσσα τους όλη τη μπίχλα που μαζεύουν περπατώντας και έρποντας μες στο διαμέρισμα, όπου πατάνε τα παπούτσια του ιδιοκτήτη και των λοιπών, φέρνοντας μέσα όλη τη σαπίλα του δρόμου. Και μετά σου γλείφουν το χέρι...