Ντέμης Κωνσταντινίδης, Περί διδασκαλίας
Τα πρώτα «πράγματα» που μαθαίνουμε στα μικρά παιδιά είναι... ποιήματα!
Να τα απαγγέλλουνε πομπώδικα και θαρρετά σε σχολικές γιορτές.
Να τα παπαγαλίζουν! Ύστερα τα πράγματα σοβαρεύουν...
Τα ποιήματα εγκαταλείπονται.
Παραχωρούν τη θέση τους στον (πολύ) πεζό λόγο...
Ελάχιστοι τα ξαναθυμούνται!
(Αυτοί αποκλείεται να έχουν πετύχει κάτι «υψηλό»!!)
«Μπορεί να περάσει ολόκληρη η ζωή σου και να μην έχεις μάθει ακόμη να διαβάζεις...»
Μας το είπε κάποτε, στο Δημοτικό, ένας σοφός μας δάσκαλος!
Βάλε τώρα με τον νου σου ό,τι έχει να κάνει με την απαγγελία...
Κι εμείς, οι ηλίθιοι, αξιώνουμε απ’ τα πεντάχρονα να έχουνε και ύφος Εμπειρίκου!
Από τη συλλογή Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (2013)